in εμφύλιος οδικός πόλεμος

τι είναι και πως γίνεται μια καραμπόλα

Για να ακινητοποιηθεί, δηλαδή να γίνει ακίνδυνο, δηλαδή να πάψει να είναι βλήμα αλλά και στόχος ταυτόχρονα,  ένα αυτοκίνητο που τρέχει με εκατό χιλιόμετρα την ώρα, χρειάζεται  εκατό μέτρα, πάνω κάτω. Αυτός ο χώρος ανήκει αποκλειστικά στο αυτοκίνητο, δεν μπορεί να υπάρξει, να κινηθεί, να τρέξει χωρίς αυτόν. Αλίμονο σε όποιον, για οποιονδήποτε λόγο, εισέλθει μέσα σε αυτην  την έκταση: θα πεθάνει, θα ακρωτηριαστεί, θα τραυματιστεί σοβαρά ή ελαφρά. Τον χώρο αυτό τον αποκαλώ οδικό Άδη. Για να μην γίνονται οδικές συγκρούσεις θα πρέπει τα αυτοκίνητα που κινούνται με την παραπάνω ταχύτητα να βρίσκονται εκατό μέτρα το ένα από το άλλο: πρόκειται για τη γνωστή απόσταση ασφαλείας. Εάν τρέχουν με εκατόν πενήντα χιλ. , η απόσταση ανεβαίνει στα 150 μέτρα, κλπ. Στην περίπτωση αυτή, μέσα σε ένα χιλιόμετρο θα πρέπει να κινούνται μόνο εφτά αυτοκίνητα ή και λιγότερα, εάν αυξηθεί η ταχύτητα.  Οι οδηγοί όμως αδιαφορούν για την απόσταση ασφαλείας με αποτέλεσμα από τη μια να βρίσκονται και να κινούνται μέσα στον οδικό Άδη αυτού που έρχεται από πίσω, ενώ στον δικό τους  οδικό Άδη βρίσκεται αυτό που είναι μπροστά. Εάν κάποιο από αυτά τα αυτοκίνητα της σειράς σταματήσει απότομα, το κάθε αυτοκίνητο γίνεται βλήμα για αυτό που είναι μπροστά, και στόχος γι αυτό που έρχεται από πίσω. Την Τρίτη,  2 Μαρτίου 2010, θα εκθέσω διεξοδικά την άποψή μου, παραγόμενη από την την θεμελιώδη θεωρητική αρχή ότι το αυτοκίνητο είναι βλήμα.

Σχολιάστε ελεύθερα!