Φίλες και φίλοι, στο κείμενο που θα διαβάσετε θα υποστηρίξω την πρόβλεψη ότι τα επόμενα δέκα χρόνια θα ζήσουμε τη διάλυση του Πασόκ και της Ιστορικής Αριστεράς, του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και κάποιων άλλων μεγαλομανιακών απολιθωμάτων (ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΕΕΚ, Μ-Λ ΚΚΕ, ΚΚΕ μ-λ, κλπ) . Η Αριστερά περιμένει ότι ο κόσμος της εργασίας θα εγκαταλείψει το Πασόκ και θα στραφεί προς αυτήν. Τι αυταπάτη! Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει η Αριστερά! Από το 1974 μέχρι σήμερα, τρεις φορές ο κόσμος της εργασίας στράφηκε προς την Αριστερά, αλλά η Αριστερά τον απέπεμψε κακήν κακώς. Η ιστορική Αριστερά δεν θέλει μια ισχυρή Αριστερά, το μόνο που επιδιώκει είναι η αναπαραγωγή των προνομίων των στελεχών των κομμάτων της. Το ΠΑΣΟΚ είναι δημιούργημα της Αριστεράς. Η τύχη της Αριστεράς είναι άρρηκτα δεμένη με τη τύχη του Πασόκ: η διάλυση του Πασόκ θα επιταχύνει τη διάλυση της Αριστεράς. Τι θα κάνει ο κόσμος της εργασίας; Αποχή. Αποχή, έως ότου εμφανιστεί η Αριστερά του μέλλοντος, που σίγουρα θα εμφανιστεί μιας και είναι υπό διαμόρφωση. Πιστεύω πως θα σκάσει μύτη σε λίγα χρόνια. Μία από τις πρωτοβουλίες που θα πάρει θα είναι η συνειδητή και αποφασιστική ανάληψη πρωτοβουλιών που θα κινηθούν προς την κατεύθυνση της διάλυσης του ΠΑΣΟΚ και της Ιστορικής ψοφοδεούς και ηττοπαθούς Αριστεράς.
Υπάρχει κάποιος τρόπος να πείσει τους εργαζόμενους η σημερινή Αριστερά να στραφούν προς αυτήν;Υπάρχει ένας και μόνο ένας: να καταργήσει τα προνόμια των στελεχών της, να καταργήσει τους επαγγελματίες πολιτικούς της. Πως; Είναι απλό: κανένας και καμιά δεν θα εκλέγεται πάνω από μια φορά βουλευτής και μόνο για λίγους μήνες, ώστε όλοι και όλες οι υποψήφιοι μιας εκλογικής περιφέρειας που κερδίζει μία ή περισσότερες έδρες να γίνονται βουλευτές. Εάν ο Σύριζα καθιερώσει αυτό το μέτρο, στις προσεχείς εκλογές θα πάρει πάνω από 20-25% κι αν δεν γίνει αυτό εγώ θα κάτσω στη πλατεία Συντάγματος να περάσετε να με φτύσετε. Μπορεί το ΚΚΕ ή ο ΣΥΡΙΖΑ να κάνει αυτή την καλής θέλησης κίνηση; ΟΧΙ, κατηγορηματικά ΟΧΙ. Γι αυτό και οι μέρες τους είναι μετρημένες. Χεστήκαμε για τον ορθότητα της πολιτικής γραμμής. Το μόνο που θέλουμε είναι ταύτιση λόγων και έργων. Αυτή είναι η πρώτη, λογικά και χρονικά, ορθή πολιτική γραμμή. Όλες οι άλλες έπονται.
Θα θυμόσαστε, φίλες και φίλοι, ότι στα τέλη του 2007 και στις αρχές του 2008 οι δημοσκοπήσεις έδιναν στον ΣΥΡΙΖΑ 16-18%. Τότε, είχα διατυπώσει τη γνώμη, την οποία ασφαλώς και συνεχίζω να υποστηρίζω, ότι τα ποσοστά αυτά υπολείπονταν των πραγματικών ποσοστών, ότι ήταν πάνω από 25%. Σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ έχει γύρω στο 2-4% και δεν βρισκόμαστε πολύ μακριά από τη μέρα που θα διαλυθεί αφού θα φυτοζωήσει για ένα μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα. Τι έγινε εκείνους τους μήνες; Είναι απλό: ο κόσμος της εργασίας, οι μισθωτοί της εκτέλεσης, ένα σημαντικό μέρος των αυταπασχολούμενων εγκατέλειψε το ΠΑΣΟΚ και στράφηκε προς την Αριστερά, προς τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά πολύ γρήγορα επέστρεψαν εκεί από όπου ήρθαν. Δεν επέστρεψαν, τους έδιωξε ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ήταν η ανεπάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ που τους απαγοήτευσε αλλά η αποφασιστικότητα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να αποτρέψουν τη δημιουργία μιας ισχυρής Αριστεράς. Θυμάστε τις δηλώσεις του Αλαβάνου που έσπευσε να υποτιμήσει την κατάσταση δηλώνοντας ότι το ποσοστό δεν είναι πάνω από 7-8 %; Γιατί 7-8%; Γιατί αυτό το νούμερο τους βολεύει. Το μόνο πράγμα που θέλει η κοινοβουλευτική Αριστερά, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, είναι να αναπαράγονται ως κοινοβουλευτική δύναμη, δεν θέλουν μια ισχυρή Αριστερά, που θα αναστατώσει πνευματικά, συναισθηματικά, οικονομικά, κοινωνικά, ιδεολογικά και πολιτικά τον ελληνικο κοινωνικό σχηματισμό. Μια τέτοια αναστάτωση, η Αριστερά δεν τη θέλει. Αυτό που θέλει η κοινοβουλευτική Αριστερά είναι να βγάζει μερικούς βουλευτές, όσο γίνεται περισσότερους αλλά μέχρι σε ένα σημείο, να παίρνει φράγκα από το Κράτος (τα κόμματα και οι εφημερίδες), να κονομάνε τα στελέχη τους, να έχουν τις σπιταρώνες τους, τις κουρσάρες τους, να στέλνουν τα παιδιά τους στα καλύτερα πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής, να βγαίνουν οι γυναίκες τους και οι κόρες τους να κάνουν σόπιγκ θέραπι. Δεν τα βλέπει αυτά ο κόσμος; Τα βλέπει. Και δεν ξεχνάει. Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει η Αριστερά!
Αυτό που συνέβη το 2007-8, η στροφή του κόσμου της εργασίας προς την Αριστερά και η κακήν κακώς αποπομπή του, είχε ξανασυμβεί άλλες δυο φορές. Πριν σας θυμίσω τα γεγονότα, θα ήθελα να κάνω μια σύντομη παρέμβαση και να πω ότι σήμερα θα μπορούσαμε να είχαμε μια Αριστερά πάνω από το 30% αλλά δεν έχουμε και ο μόνος υπαίτιος γι αυτή την κατάσταση σήμερα είναι η σημερινή συστημική, Ιστορική, νεκροζώντανη Αριστερά. Κανένας άλλος, καμιά άλλη. Θα διατυπώσω και το παρακάτω καθοριστικής σημασίας ερώτημα: τώρα που πέρασαν τα μέτρα, όπως το είχαμε προβλέψει, θα στραφεί ο κόσμος της εργασίας και οι ταλαίπωροι αυταπασχολούμενοι άλλη μια φορά στην Αριστερά; Η απάντησή μου: ΟΧΙ, κατηγορηματικά. Ο κόσμος της εργασίας, οι υποτελείς παραγωγοί του τεράστιου και συλλογικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου, έφαγε τρεις φορές πόρτα και δεν πρόκειται να την ξαναπατήσει. Τι θα κάνει; Θα διατυπώσω μια απάντηση αφού πρώτα σας θυμήσω τις άλλες δυο φορές που η ψοφοδεής, ηττοπαθής, συστημική, εκμεταλλευτική, ζητιάνα Αριστερά τάχθηκε με το μέρος των αφεντικών διότι είναι ο μόνος τρόπος να διαιωνισθεί και να αναπαραχθεί ως αναπόσπαστο τμήμα του κοινοβουλευτικού πολιτικού συστήματος.
Η προηγούμενη φορά ήταν το 1986-87. Να σας θυμήσω τι είχε συμβεί. Το 1985, το ΠΑΣΟΚ, με πρωτεργάτη τον Κ. Σημίτη υιοθετεί ένα πρόγραμμα λιτότητας με αποτέλεσμα τα επόμενα δυο χρόνια να ζήσουμε έναν άκρως ενδιαφέροντα απεργιακό ξεσηκωμό του κόσμου της εργασίας. Ο κόσμος της εργασίας εγκατέλειψε το ΠΑΣΟΚ, στράφηκε προς την Αριστερά αλλά το ΚΚΕ και η Ανανεωτική Αριστερά τον έγραψαν στ’ αρχίδια τους. Ξέρετε τι έκαναν; Το ΚΚΕ έκανε κυβέρνηση με τη Νέα Δημοκρατία, ενώ ΚΚΕ και ΣΥΝ μετά από λίγο καιρό συμμετείχαν στην οικουμενική κυβέρνηση που έφερε, το 1990, τον Μητσοτάκη στην εξουσία. Αυτά είναι τα ψοφίμια της Αριστεράς. Θα μπορούσε το 1987 να είχε εμφανιστεί μια Αριστερά του 30-35%, όπως και το 2007-8. Εάν γινόταν κάτι τέτοιο, κανένας Κύριος δεν θα διανοούνταν να πάρει ούτε ένα μέτρο. Γιατί θα γνώριζε τι θα συνέβαινε: γενική απεργίας διαρκείας. Θυμάστε τι έγινε με το νομοσχέδιο του Γιανίτση, το 2002; Απήργησαν μέχρι και οι οικοδόμοι στο Διδυμότειχο. Την προηγούμενη μέρα, όταν αποφασίζαμε τι θα κάνουμε, ένας μάστορας που κόντευε να βγει στη σύνταξη, είχε πει για τον Γιαννίτση, μπροστά στο αφεντικό μας: Άμα περάσει ο νόμος, θα τον πιάσω, θα τον δέσω στο καμπαναριό και θα τον γαμάω μέχρι να σχολάσει η εκκλησία! Μα τη Παναγία, το άκουσα με τα ίδια μου τ΄αυτιά. Ήταν η πιο πετυχημένη γενική απεργία που έχω δει και ζήσει στη ζωή μου. Την άλλη μέρα, έντρομοι οι Κύριοι, πήραν το νομοσχέδιο πίσω. Τα θυμάστε αυτά τα γεγονότα; Θα τολμούσαν να εφαρμόσουν το Πρόγραμμα Σταθερότητας εάν υπήρχε μια Αριστερά του 25-35%; Όχι, βέβαια! Ο Κύριος επιτίθεται όταν βλέπει ότι ο αντίπαλος του είναι αδύναμος, ότι δεν θα μπορέσει να πολεμήσει, δεν θα μπορέσει να οργανώσει μια γενική απεργία διαρκείας, ως του μόνου τρόπου απόκρουσης της σφοδρότατης επίθεσης του Κυρίου ημών. Και δεν επιτίθεται μόνο για να αρπάξει και να καταστρέψει αλλά και για να καταφέρει ένα ακόμα χτύπημα, για να εκφοβίσει πιο πολύ τον αντίπαλο, για να διαλύσει και τις εναπομείνασες υπάρχουσες δυνατότητες διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου, για να ενισχύσει τις θέσεις του, για να ανατρέψει τον συσχετισμό δύναμης ολοκληρωτικά υπέρ του.
Να σας θυμίσω και την τρίτη, την πρώτη χρονολογικά, στροφή του κόσμου της εργασίας προς την Αριστερά. Πολλοί και πολλές από σας θα ήσασταν παιδιά εκείνη τη εποχή ή να μην είχατε καν γεννηθεί. Όσοι και όσες είναι τουλάχιστον κοντά στα πενήντα θα τα θυμούνται και μπορούν να επιβεβαιώσουν αυτά που θα γράψω. Εγώ ήμουνα φοιτητής στη Φιλοσοφική Αθηνών, δούλευα περιστασιακά ως σερβιτόρος και ως οικοδόμος. Δούλευα μια μέρα τη βδομάδα και την έβγαζα. Τόσο καλά μεροκάματα παίρναμε. Φανταστείτε να παίρναμε σήμερα 150-200 ευρά! Δεν είμαι καθόλου υπερβολικός. Από αυτό το μεροκάματο φτάσαμε σήμερα στα 15 και 2ο. Εδώ, στις κτηνοτροφικές μονάδες του Έβρου, οι βούλγαροι εργάτες, άνδρες και γυναίκες, παίρνουν 5 -20 ευρά τη μέρα! Ένας φίλος μου δουλεύει σε σούπερ μάρκετ, σε νησί, από το πρωί μέχρι τις 10-11 το βράδυ, και σαββατοκύριακα, με τρεις ώρες διάλειμμα το μεσημέρι, και παίρνει 800 ευρά το μήνα. Ούτε τριάντα ευρά τη μέρα, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Επανέρχομαι στο θέμα μου. Η περίοδος από το 1975 μέχρι το 1980 ήταν ο ελληνικός Μάης. Ήταν τα τελευταία χρόνια της παγκόσμιας κοινωνικής επανάστασης που είχε αρχίσει το 1964. Βιετνάμ, γαλλικός μάης, γερμανικός, ιταλικός, χίπηδες στην Αμερική, Τσεχοσλοβακία, πολιτιστική επανάσταση στη Κίνα, απελευθερωτικά κινήματα στο τρίτο κόσμο, εξεγέρσεις, επαναστάσεις, το παγκόσμιο χωριό σε δημιουργική αναστάτωση. Τι έγινε το 1975-80 εδώ; Κατειλημμένα πανεπιστήμια για μήνες, όλα τα εργοστάσια σε απεργία, όλα τα εργοστάσια και οι δρόμοι πεδία μαχών. Ξέρετε τι έκανε η Αριστερά, το ΚΚΕ και το ΚΚΕεσ; Αντί να δεχτούν τους εξεγερμένους υποτελείς Παραγωγούς, αντί να προωθήσουν την ενότητα φοιτητών και εργατών, αντί να πάρουν πρωτοβουλίες για τον σχηματισμό μιας ισχυρότατης Αριστεράς, πήραν τους κουβάδες κι έσβησαν τη φωτιά: απέπεμψε κακήν κακώς τους εργαζόμενους που είχαν στραφεί προς αυτήν. Πάνω από όλα η νομιμότητα, πάνω από όλα τα προνόμια των στελεχών της Αριστεράς. Έτσι βγήκε το ΠΑΣΟΚ το 1981. Η Αριστερά το έφερε στην εξουσία. Δεν τους δέχτηκε η Αριστερά, πήγαν στο ΠΑΣΟΚ. Αυτό το ΠαΣοΚ, το δημιούργημα της Ιστορικής Αριστεράς, σήμερα παίρνει τα μέτρα που παίρνει. Η ευθύνη της ψοφοδεούς Αριστεράς είναι τεράστια, γι αυτό το λέω και το επαναλαμβάνω ότι ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Αριστερά.
Τώρα, ΠΑΣΟΚ και Αριστερά, θα διαλυθούν μαζί. Ο κόσμος της εργασίας θα τους εγκαταλείψουν. Τα επόμενα δέκα χρόνια θα ζήσουμε την ολοκληρωτική διάλυση του ΠΑΣΟΚ και της Αριστεράς. Αυτά τα δυο πάνε πακέτο. Μαζί εμφανίστηκαν, μαζί θα εξαφανιστούν. Ο κόσμος της εργασίας δεν θα στραφεί και για τέταρτη φορά προς την Αριστερά. Είναι βέβαιος ότι θα φάει πόρτα γι άλλη μια φορά. Τι θα κάνουν οι υποτελείς Παραγωγοί; Αποχή, έως ότου εμφανιστεί η Αριστερά του μέλλοντος, που σίγουρα θα εμφανιστεί μιας και είναι υπό διαμόρφωση. Πιστεύω πως θα σκάσει μύτη σε λίγα χρόνια. Μία από τις πρωτοβουλίες που θα πάρει θα είναι η συνειδητή και αποφασιστική ανάληψη πρωτοβουλιών που θα κινηθούν προς την κατεύθυνση της διάλυσης του ΠΑΣΟΚ και της Ιστορικής ψοφοδεούς και ηττοπαθούς Αριστεράς.
Σχολιάστε ελεύθερα!