in αδρομερές σκιαγράφημα δυο ιστοριών του ανθρώπινου γένους, ποιμενικός τρόπος σκέψης, ποιμενισμός

μήπως αρχίζει ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος; η επανεμφάνιση των νομάδων ποιμένων και η κλιμάκωση των ενδοποιμενικών συρράξεων

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Υπάρχει το ενδεχόμενο η σύναψη συμμαχιών μεταξύ των ποιμενικών φυλών της Λιβύης και η κλιμάκωση των συρράξεων να επεκταθούν σε όλη τη Β. Αφρική, και πέραν αυτής, να γενικευθούν και να εμπλακούν σε αυτές, λόγω του πετρελαίου,  και οι δυτικές καπιταλιστικές χώρες; Ποιες θα είναι οι συνέπειες αυτής της εξέλιξης; Η αύξηση της τιμής του πετρελαίου; Η επιδείνωση της ύφεσης; Η εμπλοκή και άλλων καπιταλιστικών χωρών; Η γενίκευση των συρράξεων σε ολόκληρο τον πλανήτη; Με αυτά τα ερωτήματα θα καταπιαστούμε σήμερα.

Η τελευταία φορά που οι νομάδες ποιμένες έκαναν αισθητή την εμφάνισή τους στη σκηνή της παγκόσμιας ιστορίας ήταν η εισβολή των τουρκικών ποιμενικών φύλων στη βυζαντινή αυτοκρατορία, που επέφερε την κατάλυσή της και την μόνιμη εγκατάσταση των εισβολέων,  και η εισβολή των μογγολικών φύλων, που αφού λεηλάτησαν άγρια και ανηλεώς τις περιοχές των αγροτικών κοινοτήτων από τη Μογγολία μέχρι τη Μικρά Ασία, επέστρεψαν στα πατρικά βοσκοτόπια τους, ενώ κάποια από αυτά ίδρυσαν βραχύβια βασίλεια στην κεντρική Ασία και την Ινδία. Αυτά συνέβησαν μεταξύ του 1300 και 1500 μ. Χ.

Έκτοτε, τα ποιμενικά φύλα χάθηκαν από τον ορίζοντα της ιστορίας και γνωρίζουμε πολύ καλά τους λόγους. Η γένεση του καπιταλισμού, η αποικιοκρατία, η ακαταμάχητη βελτίωση της δυτικής πολεμικής τεχνολογίας, η μετατροπή πολλών κοιτίδων των ποιμένων σε καλλιεργήσιμα εδάφη τους εξαφάνισαν ή τους περιόρισαν σε περιοχές που η ύπαρξη της γεωργίας ήταν αδύνατη (στις ερήμους της Μογγολίας, της αραβικης χερσονήσου και της Σαχάρας και στα υψίπεδα του Αφχανιστάν και του Πακιστάν). Εάν κάποτε τα μογγολικά φύλα ήταν ο φόβος και ο τρόμος των κινέζων αγροτών, που για να προστατευθούν από τις εισβολές τους το κινέζικο κράτος σήκωσε το Σινικό Τείχος, σήμερα φαίνεται αδιανότητο ότι μπορούν να εισβάλουν στην Κίνα. Τα εναπομείντα τουρκικά φύλα της κεντρικής Ασίας ήταν και είναι παντελώς ανίσχυρα μπροστά στην πολεμική ισχύ της Ρωσίας και τα ποιμενικά φύλα της Αραβίας ηττήθηκαν από τους άγγλους ιμπεριαλιστές και συμβιβάστηκαν συνεργαζόμενα με τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Τα μόνα ποιμενικά φύλα που συνέχισαν να υπάρχουν είναι τα φύλα της Βόρειας Αφρικής, της Σαχάρας και της σαβάνας, μιας τεράστιας ζώνης που βρίσκεται μεταξύ των τροπικών δασών της Κεντρικής Αφρικής και της Σαχάρας και εκτείνεται από τα ανατολικά μέχρι τα δυτικά παράλια της Β΄Αφρικής.

Και να που τώρα, τα  ποιμενικά φύλα της Βόρειας Αφρικής, οι εκατοντάδες βερβερικές ποιμενικές φυλές επανεμφανίζονται στη σκηνή της Ιστορίας. Υπάρχουν δυο λόγοι αυτής της επανεμφάνισης: ο πρώτος είναι η τεράστια έκταση στην οποία ζουν, μια έκταση που όχι μόνο δεν μπορεί να μετατραπεί σε καλλιεργήσιμη γη αλλά και δύσκολα επιτηρείται, και ο δεύτερος η ύπαρξη τεράστιων κοιτασμάτων πετρελαίου σε όλη την έκταση της Β. Αφρικής.

Λόγω του ποιμενικού τρόπου παραγωγής, που τον παρουσιάσαμε σε προηγούμενο κείμενο, οι νομάδες ποιμένες  είναι φιλοπόλεμοι, άγριοι, άξεστοι, αρπακτικοί, βάναυσοι, σκληροί, αδίστακτοι, ανηλεείς, φιλόδοξοι και κυρίως άπληστοι και φθ0νεροί. Υπάρχει μεταξύ τους μόνο ένας τρόπος απονομής της δικαιοσύνης: το σπαθί, το όπλο, η ισχύς. Αυτός ο ύπέρτατος νόμος ισχύει για όα τα ποιμενικά φύλα όλης της Β. Αφρικής. Ο νούς τους τρέχει συνεχώς στην αρπαγή και τη λεία, η οποία εξασφαλίζει τον πλούτο τους και την ισχύ τους.  Όσον αφορά τη Λιβύη, που είναι η κατ’ εξοχήν κοιτίδα των ποιμενικών φυλών, εδώ και δεκαετίες βλέπουν κάποια αραβικά φύλα, απόγονοι των αράβων κατακτητών του έβδομου μ.Χ.  αιώνα, να αποκομίζουν τεράστια κέρδη από τις προσόδους του πετρελαίου και δεν μπορούν να ησυχάσουν. Με την παραχώρησή όμως ενός μέρους των προσόδων στους φυλάρχους  των φυλών, οι άραβες κατακτητές κατόρθωναν να εξασφαλίσουν μια συμμαχία και ειρήνη και να μπορούν ανενόχλητοι να συνεχίζουν να οικειοποιούνται το μεγαλύτερο μέρος της λείας της προσόδου, των κερδών από το πετρέλαιο.  Η παρατεταμένη όμως ένδεια  των ποιμένων  και κάποια άλλα γεγονότα, όπως η αιματηρή καταστολή της εξέγερσης στις φυλακές το 1996, με 1000 νεκρούς, επέφερε τη σημερινή εξέγερση.

Κατά συνέπεια, ο στόχος των ποιμενικών φιλοπόλεμων φυλών είναι ο έλεγχος των πετρελαιοπηγών και η οικειοποίηση των κερδών των πετρελαιοπηγών που θα κατέχουν. Για να αποσπάσουν όσο γίνεται περισσότερα εδάφη, θα ανασκαστούν να συνάψουν συμμαχίες. Αλλά η σύναψη συμμαχιών μεταξύ των ποιμένων είναι μια πολύ εύθραυστη κατάσταση. Σήμερα είναι σύμμαχοι, αύριο είναι εχθροί και σφάζονται μεταξύ τους. Αναπόφευκτα, η σύναψη συμμαχιών, άρα και οι συρράξεις,  θα επεκταθεί σε ολόκληρη τη Β. Αφρική κι αυτό θα επιφέρει πιθανότατα τη διάλυση κρατών αλλά και την εξέγερση αγροτιών κοινοτήτων της Νιγηρίας, του Νίγηρα, του Μάλι που είναι υπόδουλες στους Τουαρέγκ.

Είναι επίσης βέβαιο ότι οι καπιταλιστικές χώρες δεν θα μείνουν με σταυρωμένα χέρια. Θα επιδιώξουν, βασιζόμενες στην πολεμική τους τεχνολογία, να ανακτήσουν τον έλεγχο των πετρελαιοπηγών κι αυτό  πιθανότατα να οδηγήσει σε μια γενικευμένη σύρραξη μεταξύ των νομάδων ποιμένων και των καπιταλιστικών στρατών. Φαίνεται πιθανό ότι θα υπερισχύσουν οι καπιταλιστές, αλλά μέχρι να γίνει αυτό δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι στη φύση του πολέμου να γενικεύεται και να κλιμακώνεται έως ότου εξαντληθεή η δυναμική του. Και είναι λογικό να υποθέσουμε ότι κατά την περίοδο αυτή, η τιμή του πετρελαίου θα εκτοξευθεί στα ύψη, θα επιδεινωθεί η ύφεση, οι υποτελείς παραγωγοί του Πλανήτη θα περιέλθουν σε δεινή κατάσταση και δεν θα μείνουν με σταυρωμένα χέρια.

Ο 21ος αιώνας θα είναι πιο αιματηρός και πιο επαναστατικός από τον 2οό; Αυτό ισχυρίζονται πολλοί. . .

 

Σχολιάστε ελεύθερα!