φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Όσο πιο μαζικό είναι ένα συλλαλητήριο, τόσο πιο αναποτελεσματικό είναι – όσο πιο δυναμική είναι μια διαμαρτυρία, τόσο πιο οδυνηρή η ήττα. Το Σάββατο το βράδυ, οι διαδηλώσεις ήταν πολυπληθείς αλλά ελάχιστα μαχητικές ( μεταξύ της δειλίας και της απερίσκεπτης τόλμης προκρίθηκε η πρώτη), Κυριακή πρωί τα τσιράκια του Κυρίου αποφάσισαν να αρπάξουν άλλο ένα κομμάτι του κοινωνικού πλούτου των υποτελών Παραγωγών και μη. Εμείς περπατάμε στους δρόμους, συλλαλώντας και κραυγάζοντας και διαλυόμαστε με το πρώτο δακρυγόνο, ενώ ο Κύριος επιτίθεται άκρως στοχευμένα, αποφασιστικά και ασφαλώς χωρίς έλεος.
Δε νομίζω πως θα συνεχίσουμε να διαμαρτυρόμαστε, να ικετεύουμε, να εκλιπαρούμε, να παρακαλάμε, να διαδηλώνουμε για πολύ ακόμα. Και τι θα κάνουμε;
Γενική απεργία διαρκείας, στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα; Όποιος και όποια δεν έχει δουλειά ή είναι εκτός παραγωγής, δεν μπορεί αν συμμετέχει. Οι άλλοι θα συμμετέχουν;
Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε;
Η πρότασή μου:
διαρκής κατάληψη των εφοριών, των τραπεζών και των γραφείων της ΔΕΗ, της ΕΥΔΑΠ, του ΟΤΕ από εργαζομένους, ανέργους, συνταξιούχους, φοιτητές, μαθητές, νοικοκυρές
να πάψουμε να πληρώνουμε φόρους, δόσεις, λογαριασμούς των ΔΕΚΟ
επίδομα ανεργίας σε όλους και όλες χωρίς προϋποθέσεις και χρονικούς περιορισμούς
εικοσάωρο και μισθός σε όλους και όλες
η χρεοκοπία (του Κυρίου Κεφαλαίου – Κράτους) θα μας σώσει