πολιτικό αντάρτικο: μπορούμε να μετατρέψουμε τις εκλογές σε δημοψήφισμα;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Όλα δείχνουν ότι την περίοδο του δικομματισμού (1974-2011) διαδέχεται  η περίοδος της κυβέρνησης συνεργασιών των κομμάτων του Κυρίου καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πόσο θα διαρκέσει και ποια θα την διαδεχτεί. (Γνωρίζουμε όμως ποια είναι η δική μας επιδίωξη: η ακυβερνησία). Τα βασικά χαρακτηριστικά της νέας περιόδου, που θα παράγονται και θα ενισχύονται από τις  κυβερνήσεις συνεργασίας, θα είναι η διάσπαση των κομμάτων, η αύξηση του ποσοστού αποχής, η αύξηση της εκλογικής επιρροής και κοινοβουλευτικής ισχύος των κομμάτων της ιστορικής Αριστεράς και, εν τέλει, η προϊούσα διάλυση και αποσύνθεση της τελευταίας.

Θα μπορούσαμε λοιπόν να ισχυριστούμε ότι κατά τη διάρκεια της εποχής των κυβερνήσεων συνεργασίας ολοένα και περισσότεροι άνδρες και γυναίκες θα απομακρύνονται από την πολιτική. Το ερώτημα είναι: θα μείνουν απομακρυσμένοι ή θα θελήσουν ‘να επέμβουν στην Ιστορία’; Πολιτική είναι επέμβαση στην Ιστορία. Οι γνώμες διΐστανται: άλλοι και άλλες δεν θέλουν να ακούν για Πολιτική, ενώ άλλοι και άλλες δέχονται ότι όσο υπάρχει Κυριαρχία, όσο υπάρχει κοινωνικός πόλεμος,  η αδιαφορία για την Πολιτική επιδεινώνει την κατάσταση του Υποτελούς. Τάσσομαι ανεπιφύλακτα με την δεύτερη άποψη και δεν είμαι ο μόνος. Η Πολιτική είναι μια μορφή διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου και όποιος της γυρίζει  τη πλάτη αφοπλίζεται και ηττάται. Ό,τι μας απασχολεί για τον πόλεμο, μας απασχολεί και για την Πολιτική: τα ζητήματα της βίας και της καταστολής, της στρατηγικής, της τακτικής, της οργάνωσης, του συνθήματος, του κομμουνισμού.

Θεωρώ ότι η Πολιτική είναι πόλεμος και για την διεξαγωγή της ισχύουν αυτά που ισχύουν για την διεξαγωγή του (κοινωνικού) πολέμου. Αυτά δεν είναι άλλα από τα βασικά αξιώματα: νικάμε χωρίς να πολεμάμε, πρώτα νικάμε και μετά πολεμάμε.  Έτσι, το ερώτημα που εγείρεται είναι: πως να διεξαγάγουμε τον πόλεμο της Πολιτικής; Πως να αρχίσουμε τις εχθροπραξίες με απώτερο σκοπό την ακυβερνησία;Πως να αποδυναμώσουμε τον Κύριο σε αυτό το πεδίο;

Η δική μου απάντηση είναι απλούστατη και σαφέστατη: να μετατρέψουμε τις εκλογές σε δημοψήφισμα. Αυτή είναι η δική μου πρόταση. Μπορούμε; Ασφαλώς και μπορούμε!

Η πρόταση αυτή φέρνει στο προσκήνιο μερικά ζητήματα. Ποιο θα είναι το περιεχόμενο του δημοψηφίσματος και πως θα διατυπωθεί; Δεν πρέπει να πάρεις μέρος στις εκλογές ως πολιτικό κόμμα; Πως θα είναι αυτό το κόμμα, ποιοι θα το συγκροτήσουν; Τι θα κάνει μετά τις εκλογές;

Θα αρχίσω με το τελευταίο ερώτημα: θα αυτοδιαλυθεί την επομένη των εκλογών. Σε περίπτωση εκλογής βουλευτών, δεν θα πατάει κανείς και καμιά στη Βουλή, δεν θα παίρνει κανείς και καμιά τη βουλευτική αποζημίωση. Αυτή είναι μια πτυχή του πολιτικού αντάρτικου. Θα εμφανιστούμε, θα χτυπήσουμε και θα εξαφανιστούμε. Ας δούμε τώρα πως θα εμφανιστούμε και πως θα χτυπήσουμε.

Ο τίτλος του κόμματος – μη κόμματος θα διατυπώνει απλά, με συντομία  και με σαφήνεια τις επιθυμίες μας, τις ανάγκες μας, τη στρατηγική μας, την ιδεολογία μας, θα είναι η λύση στα κοινωνικά και προσωπικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε, θα αναδεικνύει τις δυνατότητες της εποχής μας. Την πρότασή μου την γνωρίζετε, θα την διατυπώσω όμως για άλλη μια φορά: εικοσάωρο και μισθός για όλους και όλες. Αυτή είναι η δική μου πρόταση. Θα κατατεθούν κι άλλες και θα αποφασίσουμε όλοι και όλες μαζί για τη διατύπωση του περιεχομένου του δημοψηφίσματος. Και χρόνο έχουμε και μέσα έχουμε. Θα χτυπήσουμε με την αλλαγή των κανόνων του παιχνιδιού, με την μετατροπή των εκλογών σε δημοψήφισμα.

Ο τρόπος με τον οποίο θα εμφανιστούμε δεν θα είναι παρά η διαδικασία της διατύπωσης του περιεχομένου του δημοψηφίσματος. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας θα είναι η σύμπηξη ενός κόμματος που δεν θα είναι κόμμα. Δεν θα έχει ηγέτες, δεν θα έχει γραφεία, δεν θα έχει κομματικές οργανώσεις, δεν θα έχει κεντρική επιτροπή και στελέχη, δεν θα έχει συνδρομές, δεν θα έχει αφισοκόλληση, δεν θα έχει θυσία και πόνο, δεν θα έχει παρανομία και συνωμοσία, δεν θα είναι στρατώνας. Θα χρειαστεί ασφαλώς να εκλεγούν κάποια πρόσωπα για βουλευτές και να οριστεί κάποιος ή κάποια ως αρχηγός. Όλα αυτά τα πρόσωπα θα εκλεγούν με κλήρωση και μόνο για μια φορά. Δεν επεισέρχομαι σε λεπτομέρειες διότι δεν είναι του παρόντος και θα το κάνω όταν έρθει η σειρά μου να μιλήσω. Ουγκ.

Την πρωτοβουλία για την μετατροπή των εκλογών σε δημοψήφισμα και για την εκκίνηση της διαδικασίας διατύπωσης του περιεχομένου του δημοψηφίσματος μπορούν να την πάρουν οι εκατοντάδες ομάδες (πολιτικές, εκδοτικές, καλλιτεχνικές, τοπικές, πολιτιστικές, ερευνητικές, μαθησιακές, κλπ)  που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην ελληνική κοινωνία και κινούνται πέραν της ιστορικής Αριστεράς. Πρόκειται για μια κοινωνική Αριστερά ποικίλων πολιτικών αποχρώσεων, μια Αριστερά που αποποιείται την διαταγή και προκρίνει τη συνεργασία και την αλληλεγγύη.

Θεωρώ ότι η αλληλλεγγύη και η δικτύωση αυτών των ομάδων είναι επείγουσα και απαραίτητη για την επιβίωσή μας και τη ζωή μας ακόμα κι αν δεν μετατρέψουμε τις εκλογές σε δημοψήφισμα.