Anonymous και κοινωνικό αντάρτικο

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Αν τύχει και βρεθείτε στη Σαμοθράκη, να πάτε στον Βάτο, σε μια αμμώδη παραλία που έχει σχηματιστεί στις εκβολές ενός χειμάρρου, όπου το καλοκαίρι μπορείτε να κατασκηνώσετε κάτω από τα δέντρα ενώ μπροστά σας θα ρέει γάργαρο καθαρό πόσιμο νερό. Δεν θα  μπορέσετε να πάτε με το αυτοκίνητο ούτε με τα πόδια – μόνο με βάρκα ή με καραβάκι που θα σας πάει και θα έρθει να σας πάρει. Είναι μια από τις αναρίθμητες παραλίες στο Αιγαίο και στο Ιόνιο που μόνο διά θαλάσσης μπορείτε να έχετε πρόσβαση. Στις παραλίες που μπορείτε να πάτε με το αυτοκίνητο μπορείτε να πάτε και με τα πόδια και με τη βάρκα. Σε αυτές που μπορείτε να πάτε με τα πόδια μπορείτε να πάτε και με τη βάρκα. Αλλά σε αυτές που δεν μπορείτε να πάτε με το αυτοκίνητο ή με τα πόδια, μπορείτε να πάτε μόνο με τη βάρκα.

Το μέσο μας δείχνει το σκοπό, το μέσο και ο σκοπός ταυτίζονται. Αυτό είναι το μέλλον. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα είναι το παρελθόν. Από το παρελθόν στο μέλλον πάμε δια του παρόντος: ζούμε τη μετάβαση από το μοντελάκι του παρελθόντος στο μοντέλο του μέλλοντος. Αυτή η αλλαγή παραδείγματος, αυτή η μεταβατικότητα  είναι το βασικό χαρακτηριστικό της εποχής μας, είναι αυτό που αποκαλώ παγκόσμια πνευματική επανάσταση, προάγγελος της παγκόσμιας κοινωνικής επανάστασης.

Σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, η παγκόσμια πνευματική επανάσταση, το Zeitgeist,  εμφανίζεται ως ένας διάχυτος, μοριακός κοινωνικός πόλεμος, τον οποίο αποκαλώ κοινωνικό αντάρτικο. Τι είναι το κοινωνικό αντάρτικο; Είναι η εφαρμογή της νέας σχέσης μεταξύ μέσου και σκοπού (το μέσο μας δείχνει το σκοπό, ταύτιση μέσου και σκοπού)  σε όλα τα πεδία της συλλογικής και προσωπικής ζωής. Κάθε παγιωμένη, στατική κατάσταση μετεξελίσσται σε μια δυναμική κατάσταση, γίνεται ένα πεδίο μάχης. Χειρονομίες, συμπεριφορές, αξίες, συνήθειες, καθημερινές πρακτικές, δραστηριότητες, τρόπος συμβίωσης και σκέψης, θεσμοί, τρόποι παραγωγής και κατανάλωσης,  όλα μα όλα γίνονται πεδία ενός γενικευμένου, μοριακού κοινωνικού πολέμου, ο οποίος θα έχει ως κατάληξη την διαμόρφωση νέων τρόπων διεξαγωγής του κοινωνικολυ πολέμου ως της μετωπικής και πολύπτυχης κοινωνικής σύγκρουσης μεταξύ του Κυρίου καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος και των υποτελών Παραγωγών του τεράστιου και συλλογικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου.

Η μεταβατική εποχή είναι μια εποχή διαρκούς και γενικευμένης προβληματικοποίησης, μετατροπής του αυτονόητου, του παραδεδομένου, του παραδοσιακού σε πρόβλημα, σε πεδίο σύγκρουσης και μάχης, είναι μια εποχή συλλογικής μετατροπής της αλήθειας από απόφανση σε διαδικασία. Εάν μια άλλη πολύ βασική πτυχή της μεταβατικότητας είναι η απορία, η αμηχανία, η αμφιβολία  ως προς τους τρόπους διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου, μοριακού και μετωπικού, διάχυτου και εστιασμένου, η συλλογική και ατομική/προσωπική αναζήτηση και διερεύνηση νέων τρόπων αναπόφευκτα γίνεται ένα πολύ βασικό μέλημα των εμπλεκομένων στον κοινωνικό πόλεμο.

Οι εμπλεκόμενοι δεν είναι λίγοι – είναι όλοι οι υποτελείς Παραγωγοί. Όλοι και όλες είμαστε, θέλουμε δε θέλουμε, το γνωρίζουμε δε το γνωρίζουμε, πολεμιστές, κοινωνικοί πολεμιστές. Εάν ο Κύριος επιδιώκει να πολεμάει με όσον το δυνατόν λιγότερους, με μη επανδρωμένα πολεμικά αεροσκάφη, το κοινωνικό αντάρτικο, ο κοινωνικός πόλεμος της τρέχουσας περιόδου, διεξάγεται από όλους και όλες, ζωντανούς, νεκρούς και αγέννητους. Μαζί με την έγκυο, πολεμάει και το βρέφος. Κι εάν οι νεκροί αποικίζουν το παρόν μας, πολεμώντας εμείς πολεμάνε κι εκείνοι.

Ως προς το περιεχόμενο, το επίδικο αντικείμενο του κοινωνικού αντάρτικου είναι η επιθυμητή κοινωνική σχέση: η σύγκρουση μεταξύ πρότασης και διαταγής, έκκλησης και απαγόρευσης, συνεργασίας και ανταγωνισμού, συμβίωσης και απομόνωσης, αλληλεγγύης και κτητικού ατομικισμού, αλληλοβοήθειας και διεστραμμένου εγωισμού (ο οποίος έχει ως κατάληξη τη σχιζοφρένεια), κοινοχρησίας και ιδιοχρησίας, κοινοκτησίας και ιδιοκτησίας, ορίων στην ελευθερία και επιθυμία και κατάργησης κάθε ορίου. Είναι η σύγκρουση μεταξύ της Κυριαρχίας, της σχέσης μεταξύ του προστάζοντος και του εκτελούντος, υπακούοντος και του Κομμουνισμού, της σχέσης μεταξύ ελεύθερων και αυτοβούλως συνεργαζομένων προσώπων, ομάδων, κοινοτήτων. Κατά συνέπεια, η εποχή της πνευματικής επανάστασης είναι μια εποχή κατά την οποία εμφανίζονται νέοι τρόποι διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου από τη μια και απο την άλλη η διεύρυνση του εμμενούς κομμουνισμού.

Όλα γίνονται πεδία μάχης και σύγκρουσης, νέοι τρόποι διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου επινοούνται διαρκώς, καθημερινά. Αυτή είναι η τάση του παρόντος, κι αυτή η τάση αύριο, πολύ σύντομα θέλω να πω, θα γίνει το κύριο χαρακτηριστικό του μέλλοντος. Όλα αυτά τα πεδία, όλους αυτούς τους καινοφανείς τρόπους διεξαγωγής του κοινωνικού αντάρτικου οφείλουμε να τα εξετάσουμε με μεγάλη προσοχή και ενδιαφέρον, να στοχαστούμε επ’ αυτών, να εντοπίσουμε τα ισχυρά τους σημεία, τις αδύνατες και προβληματικές πλευρές τους, να πειραματιστούμε επ΄αυτών – θα μάθουμε πάρα πολλά, είμαι βέβαιος, δεν γνωρίζω αν είστε κι εσείς.

Οι Anonymous είναι κοινωνικοί πολεμιστές, κομίζουν πολλά νέα στοιχεία τα οποία πρέπει να  τα προσεγγίσουμε με πολύ ανοιχτό μυαλό, χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς τα βάρη του παρελθόντος και της παράδοσης της κολλημένης, νεκροζώντανης,  τερατώδους ιστορικής Αριστεράς. Είναι ευφάνταστοι και ευφυέστατοι πολεμιστές, αποτελεσματικοί. Κατορθώνουν να διεισδύουν στις γραμμές του αντιπάλου, να αποσπούν πληροφορίες, να καταφέρνουν πληροφοριακά πλήγματα, να χρησιμοποιούν τα μέσα Του, τους κυβερνοχώρους Του, να στρέφουν τα όπλα Του εναντίου Του, να μετατρέπουν την δύναμή Του σε αδυναμία. Είναι βέβαιο, το γνωρίζουν και οι ίδιοι, ότι η έκβαση του κοινωνικού πολέμου δεν θα εξαρτηθεί από τη δράση τους – την οποία εκλαμβάνουν ως ένα ακόμα βραχίονα της πνευματικής και κοινωνικής  επανάστασης. Είναι βέβαιο ότι δεν εμφανίζονται ως πρωτοπορία, ως Μεσσίες, ως προστάτες και σωτήρες, ότι δεν υποκαθιστούν την ολότητα του πολύπλευρου κοινωνικολυ πολέμου με τη δράση τους.

Η πιο σημαντική πλευρά των Anonymous είναι η επιδίωξη, η αναγνώριση δηλαδή της δυνατότητας χρήσης του διαδικτύου όχι μόνο ως μέσον πληροφόρησης και ενημέρωσης, κάτι που τον 19ο και 20ό αιώνα το έκαναν οι διαδηλώσεις στους δρόμους, οι προκηρύξεις, οι αφίσες, τα συνθήματα στους τοίχους αλλά  ως μέσον συντονισμού της δράσης των υποτελών Παραγωγών. Την αποτελεσματικότητα των κινητών τηλεφώνων την έχουμε διαπιστώσει – σε τοπικό επίπεδο. Δεν θα αργήσει να έρθει και ο καιρός που θα διαπιστώσουμε και θα συνειδητοποιήσουμε και την αποτελεσματικότητα του συντονισμού της συλλογικής δράσης μέσω του διαδικτύου.

Οι Anonymous είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που θα μας απασχολήσει πολύ στο μέλλον. Πέραν του κομβικής σημαντικότητας ζητήματος του συντονισμού της  εξατομικευμένης αλλά τελικά συλλογικής δράσης, αξίζει τον κόπο να ασχοληθούμε με το ζήτημα της ανωνυμίας, της μάσκας (ως ανθρωπολογικού αλλά και σύγχρονου κοινωνικοπολιτικού φαινομένου),  του περιεχομένου των μηνυμάτων τους. Έχω μάθει ότι έχουν προτείνει από 1ης μέχρι 31ης Μαρτίου  ένα καταναλωτικό μποϊκοτάζ, μια επιλεγμένη και εστιασμένη καταναλωτική αποχή από τα προϊόντα των δισκογραφικών και κινηματογραφικών προϊόντων ως μια πρώτη μορφή δράσης κατά της ΑCTA, της συνθήκης που υπέγραψαν κυβερνήσεις πολλών χωρών, και η ελληνική βέβαια, για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας από την ‘πειρατεία’, δηλαδή την ελεύθερη πρόσβαση και χρήση – πρόκειται λοιπόν για μια μορφή συρρίκνωσης του (εμμενούς) κομμουνισμού του διαδικτύου. Δυστυχώς, είμαι τόσο ανίδεος με το διαδίκτυο που δεν μπορώ να βρω το σάιτ τους και το κείμενό τους για να το διαβάσω και να το παραθέσω. Αν θέλει κάποιος να με βοηθήσει, θα χαρώ πολύ.

Αθανάσιος Τριανταφυλλιά Δρατζίδης