αμείλικτη επίθεση, συμβιβασμός, υποχώρηση: χρεοκοπία και στρατιωτικό πραξικόπημα

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Εικάζω ότι οι αναγνώστες και οι αναγνώστριες αυτών των εωθινών σημειωμάτων συγκαταλέγονται μεταξύ εκείνων που είναι βέβαιοι ότι σε περίπτωση εξέγερσης/επανάστασης ο Κύριος θα καταφύγει σε τρεις τρόπους για να καθυποτάξει τους εξεγερμένους/επαναστατημένους υποτελείς και να ενισχύσει την Κυριαρχία Του. Ο πρώτος είναι μια κυβέρνηση των υπολειμμάτων της ιστορικής Αριστεράς, ο δεύτερος η οικονομική βία και ο τρίτος η στρατιωτική βία, το στρατιωτικό πραξικόπημα. Οι διαπιστώσεις αυτές εγείρουν κάποια ερωτήματα. Τα ερωτήματα αυτά πρέπει να τα διατυπώσουμε ευκρινώς – και να διατυπώσουμε ασφαλώς και κάποιες απαντήσεις.

Να τα ερωτήματα: τι σημαίνει αυτό το  ‘σε περίπτωση εξέγερσης/επανάστασης’;  Είμαστε βέβαιοι, και γιατί,  ότι θα συμβεί εξέγερση/επανάσταση; Γιατί διακρίνουμε την εξέγερση και την επανάσταση; Πως θα αντιμετωπίσουμε την οικονομική βία (‘χρεοκοπία’); Πως τη στρατιωτική βία; Πως θα  αντιμετωπίσει την οικονομική/στρατιωτική  βία του Κράτους η ιστορική Αριστερά της επαναστατικής βίας; Υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος πέραν αυτού της ιστορικής Αριστεράς;

Είμαι βέβαιος ότι η εξέγερση/επανάσταση θα ξεσπάσει και θα επεκταθεί και σε άλλους κοινωνικούς σχηματισμούς, στην αρχή  του ευρωπαϊκού νότου και μετά και σε αυτούς του βορρά. Όπως έχουν τα πράγματα, πρώτα θα ξεσπάσει εδώ, στην Ελλάδα. Που στηρίζεις, Αθανάσιε, αυτή τη βεβαιότητά σου; Τη στηρίζω στα αποτελέσματα της αμείλικτης και ανυποχώρητης αρπακτικής επίθεσης του Κυρίου. Γιατί αυτή η επίθεση είναι αμείλικτη και ανυποχώρητη;

Γιατί είναι προϋπόθεση επιβίωσης του Κυρίου, του Κυρίου Κεφαλαίου (η φράση είναι το Κάρλ Μαρξ). Ο ανταγωνισμός μεταξύ των επιμέρους κεφαλαίων, η αποκατάσταση της κερδοφορίας, η επιταχυνόμενη ολοκλήρωση του καταμερισμού της εργασίας και της παραγωγής αλλά και η καταστροφή των δυνατοτήτων της εποχής μας (τεράστιος πλούτος)  δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν χωρίς την κατακόρυφη αύξηση του αριθμού των ανέργων, τη δραστική μείωση των μισθών (‘φτωχοποίηση’)΄, χωρίς την εξαφάνιση των αυταπασχολούμενων, των μικροαστών  και των μικρών και μεσαίων καπιταλιστικών επιχειρήσεων (παραγωγικών, μεταπρατικών-μεταποιητικών, εμπορικών, κλπ). Η στρατηγική του Κυρίου συμβαδίζει με την εξέλιξη του καπιταλισμού, μάλλον καθορίζεται από αυτήν: κάθε καπιταλιστική χώρα  θα εξάγει και θα εισάγει. Η λιτότητα είναι κι ένας τρόπος για να κλείσουν τα μαγαζάκια ώστε οι εναπομείναντες καταναλωτές να γίνουν πελάτες των μεγάλων επιχειρήσεων, οι οποίες μπορούν και αντέχουν αυτή την πολιτική, μιας και θα είναι οι πιο ωφελημένες. Εάν κάποτε οι ταξιτζήδες έβγαζαν 1500 καθαρά το μήνα, τώρα θα αναγκαστούν να δεχτούν να εργαστούν ως οδηγοί με 500 εβρά – εκτός εάν προτιμούν την ανεργία και την ανέχεια.

Τα αποτέλεσματα της πολιτικής των μνημονίων δεν είναι παράπλευρες απώλειες, είναι οι απώτερες βλέψεις του Κυρίου, είναι ο  σκοπός Του, είναι κάτι που δεν μπορεί να αποφευχθεί, υπό καπιταλιστική πλευρά θεωρώντας τα πράγματα. Και η διαδικασία αυτή θα επιταχυνθεί – όταν θα ολοκληρωθεί θα υπάρχουν μόνο συντρίμμια κοινωνικά, συντρίμμια  οικογενειακά, δράματα προσωπικά, ανέχεια και εξαθλίωση. Η αμείλικτη αρπακτική επίθεση του Κυρίου θα συνεχιστεί. Και θα συνεχιστεί διότι ο Κύριος που διατάζει και αποφασίζει αυτή τη στιγμή θεωρεί ότι είναι τόσο ισχυρός που οι υποτελείς θα το σκεφτούν πολύ να εξεγερθούν/επαναστατήσουν. Και θεωρεί ότι είναι ισχυρός επειδή είναι βέβαιος ότι οι υποτελείς Παραγωγοί είναι παντελώς ανίσχυροι.

Επειδή η επίθεση του Κυρίου είναι ανηλεής και ανυποχώρητη, τα αιτήματα και οι διαδηλώσεις και η εκλογές και η κοινοβουλευτική δημοκρατία πνέουν τα λοίσθια. Το ότι ο Κύριος περιμένει τη δυναμική αντίδραση των υποτελών είναι κάτι που πρέπει να το θεωρήσουμε βέβαιο. Μπορεί να θεωρεί τον ευατό του ισχυρό, είναι όμως βέβαιο ότι ανησυχεί και φοβάται. Η ισχύς του όμως τον καθησυχάζει: έχει στα χέρια του την απειλή/απάτη, το χρήμα και τα όπλα. Η απειλή, ο εκφοβισμός είναι δίδυμο αδερφάκι της απάτης. Ποιο είναι το περιεχόμενο της απειλής και του εκφοβισμού:

εάν δεν δεχτείτε να χάσετε τα μισά, θα τα χάσετε όλα.

Πως αντιμετωπίζουν την απειλή οι υποτελείς, οι αυταπασχολούμενοι, οι μικροαστοί και οι μικροκαπιταλιστές; Μια πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι το 52% δέχονται να χάσουν τα μισά. Ένα 29% δεν έχει να χάσει απολύτως τίποτα διότι δεν έχει και τίποτα. Ένα 19% είναι αναποφάσιστο. Θεωρώ ότι αυτό το 19% θα προστεθεί στο 29% και από το 52%, μπορεί και το μισό να μην έχει να χάσει τίποτα κι αυτό σε ένα δυο χρόνια! Ξεπερνάμε το 65-70%! Ας λάβουμε υπόψη μας ότι το 65% του ενεργού πληθυσμού είναι μεροκαματιάρηδες και μισθωτοί και το 30% αυταπασχολούμενοι!  Οδεύουμε λοιπόν ολοταχώς προς μια κοινωνική κατάσταση κατά την οποία για το 50 έως 70% του πληθυσμού η απειλή/εκφοβισμός

‘εάν δεν δεχτείτε να χάσετε τα μισά (εβρό), θα τα χάσετε όλα (έξοδος από το εβρό)’

δεν θα έχει κανένα απολύτως νόημα!

52% λοιπόν θέλουν δεινά και μνημόνιο και εβρό, 48%, αποφασισμένα ή αμφιταλανετυόμενα, δεν έχουν, δεν θα έχουν τίποτα να χάσουν. ‘Αλλωστε, η εκλογική κατακρήμνιση της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ το επιβεβαίωσε με τον καλύτερο τρόπο. Αυτά τα νούμερα παίρνουν υπόψη τους αυτοί που μιλάνε για εθνικό διχασμό. Τι είναι, φίλες και φίλοι, ο εθνικός διχασμός; Είναι ο φόβος μιας πρόωρης κοινωνικής αναταραχής, έκρηξης.  Γιατί πρόωρης; Γιατί με την  κοινωνική αναταραχή θα χαθεί χρόνος – αυτό που επιδιώκει ο Κύριος αυτή τη στιγμή είναι να κερδίσει χρόνο  ώστε να ολοκληρωθεί η αρπακτική αμείλικτη επίθεση. Ο μόνος τρόπος να κερδίσει χρόνο είναι τώρα πια η απάτη: η κυβέρνηση της ιστορικής Αριστεράς, του Συριζα – ο Σύριζα είναι εδώ, ενωμένος δυνατός!

Η φιλολογία της ακύρωσης και της επαναδιαπραγμάτευσης είναι η ορατή πλευρά της απάτης. Τα μέτρα θα παίρνονται ενώ θα γίνονται διαπραγματεύσεις, ενώ ο Κύριος ο ύψιστος δεν θέλει να ακούσει για διαπραγματεύσεις, ίσως όμως να δεχτεί να λάβει μέρος στην παράσταση που ανεβάζει ο Σύριζα ενώ τα ΜΑΤ είναι έτοιμα να επιβάλουν την τάξη στα πλήθη των θεατών-ψηφοφόρων. Τα ΜΑΤ του Σύριζα είναι έτοιμα να δράσουν – θα ρίξουν πολύ ξύλο! Η επιμήκυνση της λήψης των μέτρων είναι άλλη μια ορατή πλευρά της απάτης: αντί για δυο χρόνια, τρία χρόνια! Δεν τουν γάμσαν, τουν παλούκουσαν, όπως λένε στο χωριό μου – και σε άλλα χωριά υποθέτω.

Η απάτη όμως θα έχει τη τύχη της απειλής/εκφοβισμού: δεν μπορεί να μην έχει την ίδια τύχη! Έχοντας όμως την ίδια τύχη, ο Σύριζα θα εξαφανιστεί! Το ΚΚΕ θα εξαφανιστεί για άλλο λόγο – θα τον δούμε παρακάτω. Τι απομένει όμως εάν η απειλή/εκφοβισμός δεν έχει νόημα και η απάτη χρεοκοπήσει και αποκαλυφτεί, αποτύχει; Δε μένει παρά η εξέγερση/επανάσταση.

Η εξέγερση είναι ένας τρόπος διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου που έρχεται από το παρελθόν, είναι αναχρονισμός αλλά δεν μπορεί να μην συνυπάρχει με την στάση, την επανάσταση δηλαδή. Η εξέγερση είναι κίνηση, ενώ η επανάσταση είναι καταρχάς και καταρχήν στάση, σταμάτημα δηλαδή. Αυτός είναι ο λόγος που τις διακρίνω. Πως συνυπάρχουν; Συνυπάρχουν όταν απεργούμε και διαδηλώνουμε. Ενώ η απεργία είναι στάση, σταμάτημα, οδόφραγμα στο χρόνο, η διαδήλωση και η πορεία κατά τη διάρκεια της απεργίας είναι κίνηση, είναι άρση της στάσης, είναι αναίρεση της ισχύος της στάσης, είναι αυτοχειρία,  είναι αυτοκαταστροφή, είναι η υποκλιμάκωση, η υποβάθμιση ενός ισχυρού τρόπου διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου σε ένα άλλο πολύ πιο ανίσχυρο.

Ιδού τι ενδεχόμενα έχουμε μπροστά μας:

α) εξέγερση: διαδηλώσεις, λεηλασίες, καταστροφές, εμπρησμοί

β) επανάσταση και εξέγερση: απεργία και διαδηλώσεις, εμπρησμοί, κλπ.

γ) επανάσταση: απεργία και. . . – και κάποια άλλα, θα τα δούμε παρακάτω.

Εάν η κοινωνική αναταραχή περιοριστεί στην εξέγερση, θα ηττηθεί διότι όλες οι εξεγέρσεις ηττώνται. Και ηττώνται διότι ο Κύριος μπορεί να τις καταστείλει. Οι εξεγέρσεις ανάβουν σαν τη φωτιά, φουντώνουν και αφού καεί ό,τι είναι να καεί σβήνουν – μόνες τους ή με την πυροσβεστική. Ξέρετε πολύ καλά ποια είναι η πυροσβεστική: το ΚΚΕ και οι κατασταλτικές δυνάμεις του Κράτους – συν το φασιστικό παρακράτος (Χρυσή Αυγή). Η εμμονή του ΚΚΕ να αντιμετωπίζει τα πάντα με συγκεντρώσεις ή με την συνδρομή του στην καταστολή από το Κράτος των εξεγέρσεων θα επιφέρει την οριστική και αμετάκλητη αποσύνθεσή του, την οριστική αποχώρησή του από το πολιτικό προσκήνιο.

Η κοινωνική αναταραχή θα ηττηθεί ακόμα κι αν έχουμε έναν συνδυασμό επανάστασης (απεργίας) και εξέγερσης. Η αναπόφευκτη ήττα της δεύτερης θα έχει ολέθριες συνέπειες πάνω στη πρώτη: θα φέρει την απόγνωση και την πίκρα της ήττας. Πολύ σύντομα η απεργία, όποιες μορφές κι αν πάρει, θα χάσει τη δυναμική της, θα συρρικνωθεί και θα λήξει. Άλλη μια ήττα στρατηγικού χαρακτήρα.

Ο μόνος τρόπος να νικήσουμε είναι να διακρίνουμε την επανάσταση από την εξέγερση. Βέβαια, το τι λέω εγώ έχει ελάχιστη σημασία διότι η κοινωνική και πολιτική αδράνεια είναι μια τεράστια δύναμη που αντιμετωπίζεται μόνο όταν ασκηθεί μια ισχυρότερη εξωτερική βία. Το θέμα είναι ότι αν αυτή η εξωτερική βία είναι η οδυνηρή ήττα, ζήτω που τη πουτσίσαμε!

Ας υποθέσουμε όμως ότι η κοινωνική αναταραχή επεκτείνεται και γενικεύεται, όποια μορφή κι αν πάρει, και ότι ΚΚΕ, Κράτος και Χρυσή Αυγή αποτύχουν να την καταστείλουν. Τι θα κάνει ο Κύριος;

Θα καταφύγει στην οικονομική βία, τη χρησιμοποίηση του χρήματος όχι μόνο ως μέσο αρπαγής αλλά ως μέσο καταστολής. Η οποία ήδη υπάρχει και γενικεύεται. Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται. Πολλές μικρές επιχειρήσεις προσλαμβάνουν, δεν πληρώνουν και οι εργαζόμενοι αναγκάζονται να φύγουν μετά από δυο τρεις μήνες για να πάρουν τη θέση τους άλλοι απελπισμένοι. Οι δούλοι εξασφάλιζαν ένα πιάτο φαΐ, οι μεταμοντέρνοι σκλάβοι ούτε αυτό έχουν! Τα θύματα της οικονομικής βίας θα είναι οι άνεργοι, όσοι δικαιούνται επιδόματα, οι ασθενείς,  και ασφαλώς το μεγαλύτερο μέρος των δημόσιων-κρατικών υπαλλήλων, όχι βέβαια οι δικαστικοί, αστυνομικοί και στρατιωτικοί που θα εργάζονται πολύ σκληρά πλέον για να συμβάλουν στην αναπαραγωγή των καπιταλιστικών παραγωγικών σχέσεων υποτέλειας! Είναι βέβαιο ότι η οικονομική αυτή βία θα πλήξει και όλους τους άλλους, ειδικά τους αυταπασχολούμενους και τις μικρές επιχειρήσεις. Στη θέση του χρήματος το δελτίο στα τρόφιμα, τα φάρμακα και τα καύσιμα! Τι σημαίνει δελτίο; Σημαίνει την ολοκληρωτική επικράτηση της επιτήρησης, της βιοπολιτικής: η κοινωνία θα γίνει ξεκάθαρα μαντρί, με τους ανθρωποβοσκούς να ταΐζουν το υπάκουο κοπάδι.

Εγείρεται λοιπόν το ερώτημα: πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την οικονομική βία; Τι μας λέει η ιστορική Αριστερά;

Τα παιδιά θα πάνε στο σχολείο – θα συνεχίσω αύριο το πρωί.

[Πέμπτη, 24/5/2012]

Η ιστορική Αριστερά δεν μας λέει τίποτα, απολύτως τίποτα. Και δεν μας λέει διότι δεν μπορεί να μας πει. Είναι εγκλωβισμένη στο μοντελάκι της, στον λόγο της, τις αλήθειες της, τους μηχανσμούς της και τις τεχνολογίες εξουσίας της. Ας δούμε όμως τι μορφές μπορεί να πάρει η οικονομική βία, η οποία εμφανίζεται ως χρηματική βία, μετά από μια συντομότατη παρέκβαση.

Η αντίληψη ότι το χρήμα είναι μέσο αρπαγής είναι μια αντίληψη που εμφανίζεται κατά τον Μεσαίωνα, όταν οι θεολόγοι διατύπωναν ορισμούς για την τοκογλυφία (usura), η οποία δεν είναι κερδοσκοπία, όπως αποδίδεται ο όρος usura, αλλά ο τόκος γενικά. Η τοκογλυφία, ο τόκος  είναι κλοπή – δεν είναι έγκλημα, είναι κάτι χειρότερο, είναι αμάρτημα.  Ο Θωμάς ο Ακινάτης έγραψε ότι με τον τόκο πουλάς κάτι που δεν υπάρχει, άρα προκαλείς μια ανισότητα η οποία προφανέστατα είναι αντίθεση με τη δικαιοσύνη. Αλλά η αρπαγή μέσω του χρήματος δεν είναι καταστολή; Είναι – κάθε αρπαγή κοινωνικού πλούτου είναι καταστολή. Κι αυτό που υφιστάμεθα τα τελευταία δυο χρόνια είναι ένας παροξυσμός της αρπαγής – άρα και της καταστολής.Στα χρόνια που έρχονται θα αναγκαστούμε να μιλήσουμε για τον τόκο και για το χρήμα ως μέσο αρπαγής και καταστολής και θα το κάνουμε διότι θα υποστούμε, υφιστάμεθα ήδη τις συνέπειες αυτών των πρακτικών του Κυρίου.

Επανέρχομαι στο ζήτημα ποιες μορφές μπορεί να πάρει η χρηματική βία. Η καταστολή της εξέγερσης/επανάστασης θα γίνει με στάση πληρωμών από το Κράτος προς τους δημόσιους υπάλληλους, ανέργους, δικαιούχους άλλων κοινωνικών επιδομάτων κτλ., μια στάση πληρωμών που θα έχει καταστροφικές συνέπειες και για άλλες κοινωνικές ομάδες, ιδίως τους αυταπασχολούμενους και τους μικρές καπιταλιστικές επιχειρήσεις (παραγωγικές, μεταποιητικέ, εμπορικές). Είναι βέβαιο ότι θα μειωθεί δραστικότατα η κατανάλωση, άρα θα μειωθούν δραστικότατα, για όσο χρονικό διάστημα διαρκέσει η χρηματική βία, οι εισαγωγές. Θα περιοριστεί δηλαδή η παραγωγή των γερμανικών κυρίως εξαγωγικών επιχειρήσεων προς την ελληνική κοινωνία. 

Εδώ αντιμετωπίζουμε ένα δίλημμα και μια δυσκολία. Η δυσκολία: πως θα ζήσουμε χωρίς χρήμα, μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτό; Ο ΚΎριος θεωρεί ότι δεν μπορούμε να ζήσουμε! Είναι απολύτως βέβαιος. Αυτή η απόλυτη βεβαιότητα είναι ένα από τα αδύναμα σημεία του. Υπάρχει  άλλο ένα αδύναμο σημείο.

Όσο πιο πολύ διαρκέσει η χρηματική βία, τόσο πιο πολύ θα συρρικνωθεί η  παραγωγή των γερμανικών εξαγωγικών επιχειρήσεων – κι αυτό σημαίνει ύφεση της γερμανικής οικονομίας (μείωση του ΑΕΠ, αύξηση του αριθμού των ανέργων, κτλ), μια ύφεση που ο γερμανικός καπιταλισμός και η γερμανική κοινωνία δεν μπορεί να αντέξει – πέραν του ότι θα συγκλονίσει την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία. Αυτό είναι το δεύτερο αδύναμο σημείο του Κυρίου. Ναι και το δίλημμά μας: το ποια θα είναι η διάρκεια της χρηματικής βίας δεν θα το αποφασίσει ο Κύριος αλλά εμείς: εάν είναι σύντομο, θα γίνουμε δούλοι. Εάν παραταθεί με δική μας απόφαση, τότε αρχίζει ο πόλεμος (2014-2034): ο πόλεμος με επίδικο αντικείμενο τις δυνατότητες της εποχής μας ή την καταστροφή τους: ή θα γίνουμε δούλοι ή θα εργαζόμαστε κάνα δυο μήνες το χρόνο καταργώντας το επάγγελμα.

Το  τρίτο αδύναμο σημείο, εξ ίσου καθοριστικό: οι εξαγωγές μας. Εκεί θα κριθεί η έκβαση της ανυπακοής. Λόγω του κοινωνικού καταμερισμού της εργασίας οι ευρωπαϊκοί, και όχι μόνο,  κοινωνικοί σχηματισμοί είναι τόσο αλληλεξαρτώμενοι και αλληλοσυνδεόμενοι που έν αατύχημα σε μια από αυτές θα οδηγήσει αναπόφευκτα, το τονίζω με κατηγορηματική βεβαιότητα έχοντας πλήρη επίγνωση πότε μιλάω με αυτόν τον τρόπο, θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε μπλοκάρισμα όλης της καπιταλιστικής μηχανής, παραγωγικής και κρατικής, δηλαδή σε συρρίκνωση της παραγωγής και της κατανάλωσης, σε πρωτόγνωση διόγκωση της ανεργίας, της δραστικότατης μείωσης των κρατικών εσόδων, σε εκτίναξη του κρατικού χρέους.

Κατά τη γνώμη μου η απάντησή μας στη χρηματική βία πρέπει να είναι:

α) η απόπειρα να ζήσουμε χωρίς χρήμα – για όσο μεγαλύτερο χρονικό διάστημα είναι δυνατόν – είναι εφικτό κάτι τέτοιο; Θα το δούμε παρακάτω.

β) μποϊκοτάρισμα των εισαγωγικών προϊόντων που είναι εφικτό (δεν γίνεται στα φάρμακα, λόγου χάριν)

γ) απεργία διαρκείας στις εξαγωγικές επιχειρήσεις – θα το κάνουν οι εργαζόμενοι εκεί;

δ) η σύντομη, σαφής γλαφυρή διατύπωση της βασικής μας επιδίωξης που θα ενώσει όλους τους υποτελείς – έχω προτείνει το ‘εικοσάωρο και μισθός για όλους‘, είναι πρόταση, ας κατατεθούν κι άλλες προτάσεις να τις ακούσουμε και να τις συζητήσουμε. Δεν θα νικήσουμε εάν δεν αναδείξουμε τις δυνατότητες της εποχής μας – κι αυτό είναι το τέταρτο αδύναμο σημείο του Κυρίου, το πιο καθοριστικό σε τελική αναλυση.

Πόλεμο έχουμε, είναι απολύτως βέβαιο ότι ο  Κύριος θα απαντήσει σε αυτές τις δικές μας κινήσεις. Και μάλιστα με ολοένα και πιο μεγάλη αποφασιστικότητα, με ολοένα και πιο μεγάλη αγριότητα και κυνισμό, ανηλεώς. Γνωρίζουμε ότι όταν οι υποτελείς εντοπίζουν και προσβάλλουν τα αδύναμηα σημεία του, ο Κύριος χάνει την ψυχραιμία του, χάνει τον έλεγχο των κινήσεων, διαπράττει  λάθη στρατηγικής σημασίας – κι όλα αυτά εμφανίζονται ως αγριότητα, βαναυσότητα, έλλειψη ελέους, σπασμωδικές κινήσεις, κτλ.

α)Πως λοιπόν θα αντισταθεί ο Κύριος στην απόπειρα να ζήσουμε χωρίς χρήμα – αφού δούμε βέβαια πως μπορούμε να κάνουμε κάτι τέτοιο

β)Πως θα μπορέσει να αντιμετωπίσει την αδυναμία μας να καταναλώσουμε τα προϊόντα που εξάγει ή το μποϊκοτάρισμά τους;

γ)Πως θα αντιμετωπίσει μια απεργία διαρκείας στις εξαγωγικές επιχειρήσεις;

δ)πως θα αντικρούσει την ανάδειξη των δυνατοτήτων της εποχής μας;

Θα συνεχίσω αύριο το πρωί.