in Κυριαρχική, Υποτακτική, Μιμητική

όταν μισούμε αυτά που επιθυμούμε (1)

φίλες κε φίλοι, καλή σας μέρα

το σημερινό σημείωμα το αφιερώνω στην Ηλέκτρα

Ποιος, ποια έχει επίγνωση των δυνατοτήτων τις εποχής μας;

Πριν απαντήσω,  ας παραθέσω άλλη μια φορά τις δυνατότητες της εποχής μας: Ο πλούτος που παράγουμε σήμερα παγκοσμίως φτάνει και περισσεύει για να ζήσουμε όλοι και όλες καλύπτοντας τις βασικές ανάγκες της τροφής, στέγης, ένδυσης, μετακίνησης, ενέργειας, εκπαίδευσης – τον πλούτο αυτόν μπορούμε να τον παραγάγουμε εργαζόμενοι δυο μήνες τον χρόνο. 

Ποιος λοιπόν έχει πλήρη και συνειδητή επίγνωση των δυνατότητων της εποχής μας;

Ο Κύριος, φίλες και φίλοι, ο Κύριος – και τα τσιράκια του (σύμβουλοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, διανοούμενοι, συγγραφείς, καλλιτέχνες, κ.α.). Το ότι έχει,  έχουν  πλήρη επίγνωση΄των δυνατοτήτων τον/τους επιτρέπουν να διεξαγάγουν τον κοινωνικό πόλεμο αποτελεσματικά. Ξέρουν πολύ καλά τι θέλουν:

να μην αποκτήσουν οι υποτελείς συνείδηση των δυνατοτήτων της εποχής μας

να καταστρέψουν τις δυνατότητες της εποχής μας

να μισήσουν οι υποτελείς τις δυνατότητες της εποχής μας

Ποιος άλλος έχει επίγνωση των δυνατοτήτων της εποχής μας; Ένα ςπολύ μικρός αριθμός γυναικών και ανδρών που βρίσκονται πέραν της ιστορικής Αριστεράς.

Υποστηρίζω ότι η πρωταρχική, η θεμελιώδης, η πυρηνική σύγκρουση του κοινωνικού πολέμου είναι η σύγκρουση με επίδικο αντικείμενο τη συνειδητοποίηση των δυνατοτήτων της εποχής μας. Όλα μα όλα θα εξαρτηθούν από την έκβαση αυτής της σύγκρουσης. Εάν ο Κύριος  και τα τσιράκια του καταφέρει να  μην αποκτήσουν οι υποτελείς συνείδηση των δυνατοτήτων, εάν καταφέρει να τις καταστρέψει, εάν καταφέρει να μισήσουν οι υποτελείς αυτές τις δυνατότητες, τότε θα νικήσει και ένα πολύ μεγάλο τμήμα των Υποτελών θα εξοντωθούν ή θα γίνουν δούλοι – διότι, όπως υποστηρίζω, τον καπιταλισμό θα διαδεχτεί ένας τρόπος παραγωγής που θα ομοιάζει με τη δουλεία (μετακαπιταλιστική νεοδουλεία).

Εγείρονται λοιπόν τα ερωτήματα: Θα τα καταφέρει, και πως, να πραγματοποιήσει τους σκοπούς Του, τα σχέδιά Του, τις επιδιώξεις Του;

Το βασικό μέλημα του Κυρίου είναι να μην μπορούν οι υποτελείς να σκεφτούν, να φανταστούν,  κάτι πέραν του υπάρχοντος. Η αδυναμία αυτή ερείδεται πάνω στην ανικανότητα να μην μπορούν να εξηγήσουν το παρόν. Η αδυναμία αυτή είναι αποτέλεσμα ασφαλώς του εξοβελισμού της σκέψης και της αντικατάστασής της από την υπακοή/ωφελιμότητα: ο υποτελής δεν πρέπει να σκέφτεται αλλά να είναι χρήσιμος και υπάκουος. Δεν θα σκέφτεται εάν είναι υπάκουος, χρήσιμος και εάν μιμείται τον Κύριο, εάν θέλει να γίνει σαν Αυτόν.

Η καταστροφή των δυνατοτήτων της εποχής μας είναι ο βαθύς πυρήνας της επίθεσης του Κυρίου κατά των υποτελών Παραγωγών: αρπαγή του κοινωνικού πλούτου που απολαύουν, η ποσότητα του οποίου ήταν το αποτέλεσμα του κοινωνικού πολέμου του παρελθόντος, η αύξηση του χρόνου εργασίας, η ανεργία. Εάν αυτή η καταστροφή δεν θεωρηθεί επαρκής θα έχουμε κλιμάκωση μέσω τοπικών πολέμων και ίσως και ενός παγκόσμιου.

Αυτό που μας ενδιαφέρει όμως πιο πολύ είναι η τρίτη επιδίωξη: μισούν όντως οι υποτελείς τις επιθυμίες τους; Πως γίνεται αυτό; Είναι αποτέλεσμα της δράσης του Κυρίου; Πως και τα καταφέρνει και μισούμε τις επιθυμίες μας; Πηγάζει μέσα από τις αντιφάσεις της πατριαρχικής/καπιταλιστικής κοινωνίας; Ποιές είναι αυτές οι επιθυμίες;Γιατί τις μισούμε;

Φίλες και φίλοι, είναι πολλές, πάρα πολλές και τις μισούμε. Γιατί τις μισούμε; Θα τις παραθέσω εν συντομία: συνεργασία χωρίς διαταγή και υποακοή, ευτυχία χωρίς Κυριαρχία, μισθός χωρίς δουλειά, εργασία χωρις καταναγκασμό, έρωτας χωρίς γάμο, γνώση χωρίς σχολείο, πατρίδα χωρίς σύνορα, εργασία χωρίς επάγγελμα, ταξίδια, διαμονή και στη πόλη και στη φύση – και άλλες που μου διαφεύγυν αυτή τη στιγμή.

Για να αποφύγω την πολυλογία και τη γενικολογία, ας σκεφτούμε έναν αυταπασχολούμενο, ο οποίος βεβαίως δεν έχει επίγνωση των δυνατοτήτων της εποχής μας όπως δεν έχει η συντριπτική πλειονότητα των Υποτελών, παραγωγών και μη (αυταπασχολούμενοι, μικροαστοί, μικροί καπιταλιστές). Ο αυταπασχολούμενος αυτός προτίμησε να ανοίξει ένα ψιλικατζίδικο αντί να γίνει οικοδόμος. Ποιος  θα προτιμούσε το γιαπί από το ψιλικατζίδικο; Άνοιξε ψιλικατζίδικο επειδή δεν ήθελε να γίνει οικοδόμος ή βιομηχανικός εργάτης και επειδή δεν μπόρεσε να γίνει γιατρός ή δημόσιος υπάλληλος. Εντοπίζεται κάποια  βαθύτερη, ασύνειδη επιιθυμία στις επιλογές του αγαπητού μας ψιλικατζή;

Δεν είναι μία – είναι δύο: η πρώτη: δεν θέλει να δέχεται διαταγές, δεν θέλει να είναι υποτελής. Η δεύτερη: θέλει να είναι Κύριος. Εάν το ψιλικατζίδικο πάει καλά, θα προσλάβει υπάλληλο. Αποτέλεσμα: είναι και Υποτελής και Κύριος!

Ξύπνησαν τα παιδιά, θα συνεχίσω αύριο το πρωί.

 

 

 

 

 

Σχολιάστε ελεύθερα!

  1. hello! θα ήθελα πολύ, αν μπορείς ή όποιος άλλος μπορεί, να παραθέσει κάποια πιο συγκεκριμένα στοιχεία για τις δυνατότητες της εποχής μας ή να μας παραπέμψει σε κάποιο σχετικό κείμενο. Ευχαριστώ.
    υγ: γιατί δε βάζεις τόνο στο ερωτηματικό “πώς”;

  2. @Γιωργάκης

    Αυτοί που κρατάνε μια επαφή με την τεχνολογία -εγώ πχ- γνωρίζουν πως οι δυνατότητες της σημερινής εποχής δεν είναι παρά απελπιστικές (Χορκχάιμερ). Ο κόσμος άλλαξε μετά το τρανζίστορ και την αυτοματοποίηση στην δεκαετία του 70. Η παραγωγή θα μπορούσε να οργανωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να μην πεινάει κανείς άνθρωπος στον πλανήτη. Αλλά αντ΄αυτού, κάθε χρόνο δημιουργούνται και νέα (άχρηστα) επαγγέλματα. Η καταμερισμένη εργασία είναι ένας από τους πυλώνες της κυριαρχίας.

    http://www.youtube.com/watch?v=vPO_HGafBsE

    Την καλησπέρα μου Αθανάσιε
    Χ.

  3. καλησπέρα σας, φίλοι
    Το κατά κεφαλήν εισόδημα όλων των κατοίκων της Γης είναι αυτή τη στιγμή 500 εβρά το μήνα, δηλαδή, σε μια τετραμελή οικογένεια αναλογεί πλούτος αξίας 2.000 εβρών.
    Ως προς τον χρόνο εργασίας. Εάν καταργήσουμε ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής (λ.χ., όπλα, πολυτέλεια, πλαστικό σκουπιδαριό, κτλ.), εάν μειώσουμε ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής (λ.χ., αυτοκίνητα, φάρμακα λόγω βελτίωσης της υγείας), εάν αυξήσουμε τον χρόνο ζωής των προϊόντων της διαρκούς κατανάλωσης (λ.χ., οικιακές συσκευές, μέσα μετακίνησης, εργαλεία, ρουχισμός, κλπ – τα λεγόμενα προϊόντα της διαρκούς κατανάλωσης), εάν αλλάξουμε τον τρόπο παραγωγής πολλών προϊόντων (λ.χ., χρήση ήπιων μορφών ένέργειας) εάν ενισχυθεί η περαιτέρω εφαρμογή της τεχνοεπιστήμης στην παραγωγή, χωρίς να προκαλούνται παρενέργειες, εάν εργαστούν ‘όλοι’ και ‘όλες’, εάν δηλαδή αυξηθεί το ποσοστό της απασχόλησης, εάν εργαστούν οι άνεργοι, εάν εργαστούν παιδιά και γέροι (όποτε θέλουν, όσο θέλουν και όπου θέλουν, εννοείται -όπως όλοι και όλες, άλλωστε), εάν προκρίνουμε την κοινοχρησία και την κοινοκτησία έναντι της ιδιοχρησίας και της ιδιοκτησίας, τότε οι δυο μήνες είναι πάρα πολύ. Κάποιος ερευνητής περιόρισε τον αναγκαίο χρόνο εργασίας στον ένα μήνα. Εννοείται ότι αναφέρομαι στον αναγκαίο χρόνο εργασίας, όχι γενικά στον χρόνο εργασίας, διότι υπάρχει και χρόνος εργασίας εκτός του αναγκαίου (λ.χ., αυτοπαραγωγή, κλπ).
    Σε αυτό το συμπέρασμα δεν φτάνει μόνο όποιος και όποια καταφεύγει στη κοινή λογική αλλά πολλοί ερευνητές και δεξαμενές σκέψης και οικονομολόγοι και ειδικοί της τεχνολογίας, τους οποίους διαβάζει και η badarts.gr και ο GAP. Ομολογώ ότι αυτή τη στιγμή δεν είμαι σε θέση να παραπέμψω σε βιβλιογραφία. Είμαι άνθρωπος του αυτιού και του ματιού, δεν είμαι γραφιάς του γραφείου και των στατιστικών στοιχείων και των σχολαστικών υποσημειώσεων. Πρόσφατα, μου ζητήθηκε η παραπομπή στην έρευνα που είδα και άκουσα στην τηλεόραση. Παρέπεμψα διότι ήταν πρόσφατη και την θυμόμουν – εάν μου ερχόταν στο μυαλό και την ανέφερα μετά από δέκα μέρες, δεν θα θυμόμουν που να παραπέμψω με κίνδυνο να παραξηγηθώ. Γνωρίζετε όμως ότι είμαι έντιμος.
    Θα μας δοθούν πολλές ευκαιρίες στο μέλλον να αναφέρουμε και αναλυτικές και συνθετικές εργασίες σχετικά με τις δυνατότητες της εποχής μας μιας και θα ρίξουμε βάρος σε αυτό το ζήτημα. Πιθανόν φίλες και φίλοι θα γνωρίζουν πολλά πράγματα και να μας βοηθήσουν.
    Όσο για το ερωτηματικό πως, θα προσπαθήσω να θυμηθώ τον τόνο και να μην ξανασυμβεί.
    Καλό σας βραδυ.

  4. Σας ευχαριστώ για τις πληροφορίες (το βιντεάκι πολύ καλό). Το κείμενο ήταν αφορμή για να το ψάξω κι εγώ παραπάνω το θέμα.
    Τελικά. όπως δείχνουν τα πράγματα καλά τα έλεγα εγώ: ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ! (και παραυπάρχουν)
    GAP

  5. Ενδιαφέροντα σχόλια, όμως φοβούμαι ότι έχουμε ξεφύγει. Αντι να φιλοσοφουμε για να ζούμε καλύτερα, φτάσαμε να ζούμε για να φιλοσοφουμε καλύτερα. Στην μηχανική τέτοια διαδικασία προσδιορίζεται ως “αεργος ισχύς”.