in οι λατρείες της Δύσης, Ιλιάδα και Φύση

ουρανοκατέβατη βασίλισσα Ελισάβετ: η φαφούτα θεά

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Την εποχή των διαστημικών κατασκοπευτικών δορυφόρων, αυτών των πλανητικής εμβέλειας μηχανικών ρουφιάνων που βλέπουν από μακριά και επιτηρούν τη Γη, το σύμβολο του (δικέφαλου)  αετού, σύμβολο του ελέγχου του ύψους και του πανοπτικής παρακολούθησης των υπηκόων και των αντιπάλων Κυρίων, σύμβολο της αμερικάνικης και γερμανικής (< ρωμαϊκής και βυζαντινής) Κυριαρχίας,  φαντάζει ως ο κατ’ εξοχήν αρχαϊσμός και αναχρονισμός, ένα θλιβερό τσομπαναραίικο κατάλοιπο. Φαντάζει, δεν είναι όμως. Η λατρεία του αετού εντοπίζεται στην Ιλιάδα, στην οποία κάθε εκδήλωση ισχύος της φύσης μετετρέπεται σε σύμβολο της Ισχύος, της Κυριαρχίας: ο  αδάμαστος ποταμός, ο ορμητικός και καταστρεπτικός χείμαρρος, ο εκτυφλωτικός ήλιος, ο απέραντος ουρανός, τα λαμπρά και μακρυνά αστέρια, το αρπακτικό λιοντάρι, η λάμψη και το φως, το βάρος, το ύψος, ο κεραυνός και άλλα πολλά. Ο ήρωας λατρεύει την ισχύ της  φύσης, εξοργίζεται όμως που η φύση είναι πιο ισχυρή από αυτήν. Το γεγονός όμως ότι ο κεραυνός, ας πούμε, είναι όπλο στα χέρια του Διός, καταγράφει την επιθυμία καθυπόταξης της φύσης, την επιθυμία του ήρωα, του ποιμένα πολεμιστή, του αρχαϊκού Κυρίου να γίνει πιο ισχυρός από τη φύση.

Η διατήρηση του συμβόλου του αετού και η μη αντικατάστασή του από τον διαστημικὀ δορυφόρο ή το ρολόι (Rolex, ασφαλώς) ή τον υπολογιστή ή το κινητό τηλέφωνο  δεν μας παραξενεύει. Και δεν μας παραξενεύει για τον εξής λόγο: η καθυπόταξη της φύσης δεν έχει ολοκληρωθεί. Θα ολοκληρωθεί μόνο όταν ο ισχυρός Κύριος, ο θεός, γίνει Θεός, δηλαδή αθάνατος . Εάν συμβεί αυτό, κανένα σύμβολο ισχύος δεν θα έχει νόημα: κάθε σύμβολο, κάθε λατρεία δηλαδή, καταγράφει μια επιθυμἰα. Εάν εκπληρωθεί και η έσχατη επιθυμία και ο θεός γίνει Θεός, τότε δεν έχουμε χρεία συμβόλων. Η απόλυτη Ισχύς καταργεί το Συμβολικό – η διατήρησή του καταγράφει το  ανέφικτο της σωματικής αθανασίας, της απόλυτης Ισχύος. Εάν ο θεός γίνει Θεός, Συμβολικό, Ιδεολογικό και Πραγματικό, πάπαλα.

 Όταν είδα στην τηλεόραση, στις ειδήσεις,  την κατάβαση της μαϊμούς Ελισάβετ από τον ουρανό, το μυαλό μου πήγε αμέσως σε μια από τις πιο γνωστές σκηνές κατάβασης θεάς στην Ιλιάδα, στη ραψωδία Α. Ο Αχιλλέας  έχει βάλει το χέρι του στο μαχαίρι για να σφάξει τον Αγαμέμνονα που τον ταπείνωσε και τον εξευτέλισε μπροστά σε όλο τον στρατό. Παραθέτω τη μετάφραση της διάσημης σκηνής που έχω κάνει στην ‘Τσαντιλιάδα. ραψωδία Α’:

Μπερδεύτηκε, που λέτε, ο Αχιλεύς, σάλεψε, δεν ήξερε τι να κάνει·

190 τη σπάθα του τη κοφτερή γρήγορα να τραβήξει,

να κάνει ντου στους φουσκωτούς κι ύστερα να τον σφάξει  

ή την ουρά στα σκέλια του να βάλει σαν το σκύλο;

Την ώρα που αυτά σκεφτότανε, τη σπάθα καθώς τραβούσε,

τι λέτε πως έγινε; Η Αθηνά μπροστά του!

195 Την έστειλε από τον ουρανό η Ήρα η ασπροχέρα,

τους γούσταρε και νοιάζονταν πολύ γι’ αυτούς τους δύο.

Από πίσω πήγε στάθηκε, απ’ τα μαλλιά τον πιάνει·

αυτός μόνο την έβλεπε, κανείς από τους άλλους.

Έπαθε ο Αχιλλεύς, πίσω του γυρνάει και τι να δει!

200 Η Αθηνά μπροστά του, ολόϊδια, τα μάτια του γουρλώσαν

και λόγια που δεν ακούγονταν της λέει τα παρακάτω:

“Τι μου ξανάρθες, Αθηνούλα μου, κόρη τ’ αφεντικού μου;

Τα πούστικα φερσίματα να δεις του κολλητού σας;

Ένα θα πω εγώ και δε το παίρνω πίσω:

205 άμα δε κόψει τις μαγκιές, κομμάτια θα τον κάνω.”

Κι η τρελαμένη η Αθηνά του μίλησε και του ΄πε:

Απ’ τον ουρανό ήρθα, κόπανε, και κόψε τις μαλακίες·

η κυράτσα, η Ήρα, μ’ έστειλε, η πλούσια αφεντικίνα,

που σας γουστάρει και τους δυο και νοιάζεται πολύ·

210 κόψε τις μαλακίες, κωλόπαιδο, και μη βγάζεις μαχαίρι·

βρίστονε ,τον παλιόπουστα, και μη μασάς καθόλου·

ένα σου λέω μοναχά, κι όπως το λέω θα γίνει·

μια μέρα, γι’ αυτή τη προσβολή, πολλά λεφτά θα βγάλεις·

άραξε τώρα, ζάρωσε, και κάνε αυτό που λέμε.”

215 Την άκουσε, που λέτε, ο  Αχιλλεύς, κι έτσι της απαντάει:

“Έτσι θα κάνω, κυράτσα μου, τα λόγια σου θ’ ακούσω

κι ας βράζω από μέσα μου και μου ‘ρχεται να σκάσω·

άμα τ’ ακούς τ’ αφεντικά δε πας σα το σκυλί στ’ αμπέλι.”

Τη σπάθα δε την τράβηξε με το βαρύ του χέρι,

220 στη θήκη της την άφησε και ζάρωσε, ας έκανε κι αλλιώς·

και η Αθηνά μας τράβηξε στο κάστρο ψηλά να πάει,

στο σπίτι του αφέντη της, των θειών, των αδελφών της.

Δεν χρειάζεται να είμαστε ομηριστές για να αντιληφτούμε ποια είναι η Αθηνά· είναι η προσωποποίηση του διλήμματος και της αντιμετώπισής του από τον Αχιλλέα: εάν έσφαζε τον Αγαμέμνονα, θα πέθαινε κι αυτός. Επέλεξε λοιπόν να ταπεινωθεί και να υποταχτεί και να τον εκδικηθεί αποσυρόμενος από το πεδίο της μάχης, μειώνοντας δηλαδή την Ισχύ του ισχυρότερου από αυτόν Κυρίου. Κάθε φορά που μια θεά ή ένας θεός κατεβαίνει από τον ουρανό το κάνει ή για να εμψυχώσει τους ήρωες ή για να παρέμβει και να μεταβάλλει την κατανομή ισχύος μεταξύ των αντιπάλων. Διότι ο θεός στην Ιλιάδα, όταν δεν είναι προσωποποίηση της ισχύος της φύσης, είναι  προσωποποίηση της κοινωνικής Ισχύος, της Ισχύος του τσομπαν-Κυρίου.

Το ότι η βασίλισσα Ελισάβετ είναι θεά το θεωρώ βέβαιο. Ο σκηνοθέτης έκρινε ότι ήταν προτιμότερο να κατέβει στο στάδιο από τον ουρανό, από το ενδιαίτημα των θεών, παρά να έρθει από το ανάκτορο με το αυτοκίνητο ή την ιππήλατη άμαξα. Τα σύγχρονα ανάκτορα του Κυρίου είναι τα αεροπλάνα πάνω στα οποία οι modern θεοί και θεές ζουν, δεν μετακινούνται απλώς: όσο πιο πολλές ώρες ζεις στον Ουρανό, τόσο πιο ισχυρός είσαι – και: όσο πιο ισχυρός είσαι, τόσο πιο πολλές ώρες πρέπει να ζεις στα ύψη. Οι θεοί στην Ιλιάδα χαρακτηρίζονται Ουρανίωνες, ενώ δεν είναι σαφές εάν κατοικούν στην κορυφή του Ολύμπου ή στον Ουρανό. Αυτό που αξίζει να σημειώσουμε είναι η παρέα της Ελισάβετ, ο Τζέιμς Μπλοντ, ο κατάσκοπος, ο μπάτσος. Χωρίς αυτόν, η θεά Ελισάβετ δεν μπορεί να υπάρξει.

Είμαστε βέβαιοι, σχεδόν, ότι εάν πηδούσε ή ίδια η Ελισάβετ, θα πέθαινε – πριν την πτώση ή κατά τη διάρκειά της. Στην καλύτερη περίπτωση, θα της έπεφτε η μασέλα. Άλλος όμως πήδηξε – ένας άνδρας που φορούσε ένα φουστάνι όμοιο με αυτό που φορούσε η θεά Ελισάβετ όταν ανακήρυσσε την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Ο κασκαντέρ, αστειευόμενος, δήλωσε ότι κακώς δεν κράτησε το φουστάνι. (Ωραίο το φουστάνι σου, Γιώργο μου!). Εφόσον η θεά κατέβηκε στη Γη από το ενδιαίτημά της, κάτι θα ήθελε να μας πει, κάποιο σκοπό θα είχε η παρέμβασή της. Πριν απαντήσουμε ας θυμηθούμε ότι λίγες μόνο μέρες πριν την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων,  μη επανδρωμένα πολεμικά αεροσκάφη των ΗΠΑ πετούσαν πάνω από το Αφγανιστάν ή το Πακιστάν και  βομβάρδιζαν βάσεις των Ταλιμπάν με δεκάδες νεκρούς.

Όταν η θεά Ελισάβετ έφτασε στη Γη, οι στρατιώτες περιπολούσαν με το δάχτυλο στην σκανδάλη στους χώρους διεξαγωγής των αγωνισμάτων και θα τους περιπολούν μέχρι το τέλος. Και μετά θα φύγουν; Όχι, φίλες και φίλοι, δεν θα φύγουν. Από δω και πέρα και για τα επόμενα χρόνια και δεκαετίες ο στρατός θα περιπολεί στους δρόμους  καθημερινά, η παρουσία του θα είναι όσο και πιο εμφανής όλο και πιο συχνή. Το ότι θα έχει αρωγό την Ισχύ του Ουρανού, των κατασκοπευτικών δορυφόρων και των ελικοπτέρων θα πρέπει να το θεωρήσουμε βέβαιο. Μα γιατί;

Την απάντηση μας την έδωσε το φουστάνι της Μέρκελ: ξαναφόρεσε αυτό που είχε φορέσει το 2008: λιτότητα, δηλαδή, καταστροφή των δυνατοτήτων της εποχής μας. Και η Μέρκελ θεά είναι, είναι βέβαιο, και ως θεά οφείλει να συμβουλεύει και να παρεμβαίνει.  Μέρκελ και Ελισάβετ: καταστροφή των δυνατοτήτων, καταστολή. Η συνταγή της προληπτικής αντεπανάστασης.

 

Σχολιάστε ελεύθερα!