φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Αναρωτιέμαι τώρα τελευταία ποια κοινωνική ομάδα και κάτω από ποιες συνθήκες θα μπορούσε να πάρει τις καραμπίνες. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί εάν καταργούνταν οι συντάξεις ή ακόμα κι αν μειώνονταν 50%. Δεν ξέρω που θα πήγαιναν οι συνταξιούχοι με τις καραμπίνες στα χέρια και τι θα έκαναν – στα σπίτια βουλευτών; στις Εφορίες; στη Βουλή; στο Υπουργείο που θα έπαιρνε την απόφαση δραστικής μείωσης ή κατάργησης των συντάξεων; Να σκοτώσουν, να εκφοβίσουν, να απειλήσουν; Δεν ξέρω. Εκείνο που ξέρω είναι ότι πολύ σύντομα θα επέστρεφαν σπίτια τους ταπεινωμένοι, ξεφτιλισμένοι και απογοητευμένοι. Οι συντάξεις όμως απλά θα μειωθούν ή θα μειώνονται συνεχώς τόσο όσο θα επιτρέπεται στους συνταξιούχους να σέρνουν τα κουρασμένα βήματά τους πάνω στη Γή, έως ότου θλιμμένοι, που δεν θα μπορούν να βοηθήσουν τέκνα κι εγγόνια, μετακομίσουν στον ανύπαρκτο άλλο Κόσμο και τους φάνε τα υπαρκτά σκλήκια.
Η έντονη μετακίνηση των τεκτονικών κοινωνικών πλακών θα καταλαγιάσει όταν οι επιδιώξεις του Κυρίου εκπληρωθούν, σε καμιά δεκαριά χρόνια, όταν πολύ μικρές, μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις κλείσουν (αλλά και μεγάλες), όταν ένα μεγάλο μέρος των αυταπασχολούμενων εξαφανιστούν, όταν οι συντάξεις μειωθούν στο μισό του σημερινού μισθού, όταν η ανεργία φτάσει το 40%, όταν οι μισθοί θα γίνουν μισθοί απλής ζωικής επιβίωσης και αναπαραγωγής, όταν το Κράτος συρρικνωθεί και περικοπούν οι κοινωνικές δαπάνες για να μειωθούν οι φόροι των μεγάλων επιχειρήσεων και τονωθεί η ανταγωνιστικότητα, η επιβίωσή τους δηλαδή μέσα στα πλαίσια του διεθνούς καπιταλισμού. Όταν όλα αυτά θα συμβούν, συμβαίνουν ήδη, το κοινωνικό τοπίο θα είναι κάπως έτσι: το ένα τρίτο των Υποτελών θα εργάζεται, θα γαμιέται στη δουλείά με σκυμμένο το κεφάλι και τουρλωμένο τον κώλο (με το βιομηχανικό προλεταριάτο των εξαγωγικών βιομηχανιών να είναι το πιο καλοπληρωμένο τμήμα αυτού του στρώματος και το πιο υπάκουο και πειθήνιο), το ένα τρίτο μια ζωή θα ψάχνει για δουλειά και όλο και κάτι θα ψιλοβρίσκει, θα το χοντρογαμάνε και θα το ψιλοπληρώνουνε, όταν το πληρώνουνε, το ένα τρίτο θα χάσει κάθε ελπίδα ότι θα μπορέσει μια μέρα να βρει δουλείά. Αυτό θα είναι το κοινωνικό τοπίο σε δέκα το πολύ χρόνια, φίλες και φίλοι. Έχει αρχίσει να διαμορφώνεται εδώ και τέσσερα χρόνια, σε δέκα το πολύ η κατάσταση θα έχει ξεκαθαρίσει.
Μέχρι τότε όμως θα ζήσουμε μια πολύ ενδιαφέρουσα δεκαετία πολιτικών εξελίξεων, όχι ότι οι
επόμενες δεκαετίες δεν θα είναι ή θα είναι λιγότερο ενδιαφέρουσες! Η δεκαετία θα αρχίσει με τις προσεχείς ευρωεκλογές του 2014: αυτή είναι μία από τις ελάχιστες βεβαιότητες που μας επιτρέπεται να διατυπώσουμε οσον αφορά τη διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου. Όταν λέω πολύ ενδιαφέρουσα δεκαετία εννοώ ότι κατά τη δεκαετία αυτή θα οξυνθεί και θα παροξυνθεί το Πολιτικόν, ο κοινωνικός πόλεμος μεταξύ του Κυρίου καπιταλιστή και των Υποτελών Παραγωγών και των πέριξ αυτών. Τα παράγωγα του κοινωνικού πολέμου θα είναι αντιλήψεις, αξίες, θεσμοί, πρακτικές, θα είναι με άλλα λόγια μια Πολιτική που θα αντιστοιχεί στο Πολιτικόν, τον ακατάλυτο και εμμενή κοινωνικό πόλεμο.
Ο κοινωνικός πόλεμος διεξάγεται δύο τρόπους. Ο πρώτος τρόπος είναι ορατός δια γυμνού οφθαλμού: δύο αντιμαχόμενα κοινωνικά στρατόπεδα συγκρούονται και πολεμούν: μια γενική απεργία διαρκείας με σκοπό να μειωθεί δραστικά ο χρόνος εργασίας για να αντιμετωπισθεί τόσο η εξάντληση των εργαζομένων όσο και η ανεργία είναι ένας κοινωνικός πόλεμος ορατός, σαφής, είναι ένας κοινωνικός πόλεμος στον οποίο όλοι καί όλες, εννοώ τάξεις και στρώματα, θα αναγκαστούν να πάρουν μέρος και να πολεμήσουν. Υπάρχει όμως κι ένας άλλος τρόπος διαξαγωγής του κοινωνικού πολέμου: σε αυτή την περίπτωση ο διεξαγόμενος κοινωνικός πόλεμος δεν φαίνεται, είναι αδιόρατος. Είναι διάχυτος, μη εντοπίσιμος, μοριακός. Είναι ριζωματικός, για να μεταχειριστούμε έναν όρο των Νταλέζ και Γκουαταρί.
Οί βασικές μορφές αυτού του κοινωνικού πολέμου είναι η αδιαφορία, η παθητικότητα (ενεργή ή μή), είναι η φυγή, η ανυπακοή, η προσποίηση, η μη συμμετοχή, η φαινομενική και προσποιητή αφοσίωση. Οι Υποτελείς καταφεύγουν σε αυτόν τον τρόπο διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου επειδή ο μέχρι τώρα τρόπος διεξαγωγής έχει αποδειχτεί αναποτελεσματικός – εννοώ τη διαμαρτυρία, το αίτημα, τη διαδήλωση, τις εκλογές, τα όπλα. Οι Υποτελείς θέλουν να πολεμήσουν αλλά δεν ξέρουν πως – μέσα από αυτήν την ανημπόρια και την άγνοια διαμορφώνεται ο αδιόρατος κοινωνικός πόλεμος που μια μέρα πιθανόν να μετεξελιχθεί σε ορατό – η γνώμη μου είναι ότι θα μετεξελιχθεί σε ορατό που δεν θα έχει παρά αμυδρές σχέσεις με αυτόν του παρελθόντος – και οι σχέσεις αυτές θα είναι ότι αξίζει να κρατήσουμε από τον παρελθόντα τρόπο διαξαγωγής του κοινωνικού πολέμου – τον έλεγχο του χρόνου (λ.χ. απεργία) και το πέρασμα στην πράξη.
Ο κοινωνικός πόλεμος που θα διεξαχθεί στα επόμενα χρόνια θα είναι ένας αδιόρατος κοινωνικός πόλεμος. Θα είναι ένας πόλεμος θέσεων, ένας πόλεμος διάχυτου κοινωνικού και πολιτικού αντάρτικου. Ο τρόπος αυτός διαξαγωγής του κοινωνικού πολέμου έχει ένα πλεονέκτημα κι ένα μειονέκτημα. Το πλεονέκτημα είναι ότι ο Κύριος δεν μπορεί να τον εντοπίσει και να τον καταστείλει – το μειονέκτημα είναι ότι πρόκειται για αμυντικό κυρίως κοινωνικό πόλεμο. Προκαλεί προβλήματα στον Κύριο, προβλήματα όμως που μπορεί να τα αντιμετωπίσει. Δεν θα μπορεί να τα αντιμετωπίσει μόνο εάν κλιμακωθεί η διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου, όταν ο κοινωνικός πόλεμος γίνει επιθετικός, ορατός δηλαδή.
Ο αδιόρατος κοινωνικός πόλεμος είναι συνέπεια της μετακίνησης των κοινωνικών τεκτονικών πλακών που προκαλούνται από την προϊούσα συρρίκνωση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, από τον Εγκέλαδο Κύριο Καπιταλιστή, από τις επιδιώξεις του, από τον τρόπο αποκατάστασης και αύξησης της κερδοφορίας μέσω της απαξίωσης των αδύναμων κεφαλαίων, μέσω της μείωσης των μισθών, μέσω της μείωσης των φόρων που καλείται να καταβάλει, άρα μέσω της συρρίκνωσης του Κράτους. Μία από της συνέπειες του κοινωνικού ταρακουνήματος και του αδιόρατου κοινωνικού πολέμου θα είναι το γκρέμισμα πολιτικών κομμάτων του Κυρίου, η διάλυση δηλαδή οργανώσεων του Κυρίου με τις οποίες διεξάγει τον κοινωνικό πόλεμο. Νέα κόμματα του Κυρίου θα εμφανίζονται για να μετατρέπονται κι αυτά σε ερείπια αφού ο σκοπός τους θα είναι ο ίδιος με αυτόν των ερειπωμένων. Είναι μια σαφής ένδειξη της δυσκολίας που αντιμετωπίζει ο Κύριος να ολοκληρώσει την εκπλήρωση των επιδιώξεών Του.
Ο αδιόρατος κοινωνικός πόλεμος θα γίνει σαφώς αισθητός το βράδυ των ευρωεκλογών. Θα ξεπεράσει η συνειδητή αποχή το 50%; Θα ξεπεράσει η Νέα Δημοκρατία το 15%, δηλάδη το 7,5%; Θα ξεπεράσουν ΠαΣοΚ και ΔημΑρ το 4% μαζί, δηλαδή το 2%; Πόσο πάνω από το 10% θα είναι το ποσοστό της Χρυσής ή Εθνικής Αυγής; Θα πάρει πάνω από 20% ή 30% ο ΣυΡιζΑ; Θα φτάσει το Ποτάμι της αποβλάκωσης το 10%; Θα επιχειρηθεί με κάθε τρόπο και θυσία να παραταθεί η ζωή της κυβέρνησης μέχρι τις εκλογές του 2016; Και τι θα γίνει μετά; Θα υπάρχει ΠαΣοΚική Ελιά και ΔημΑρ; Θα συγκροτηθεί αυτοδύναμη κυβέρνηση του ΣυΡιζΑς ή μήπως κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας-Ποταμιού, εάν υπάρχει μέχρι τότε; Μήπως Νέας Δημοκρατίας- ΣυΡιζΑς; Μήπως Νέας Δημοκρατίας – ΣυΡιζΑς – Ποταμιού; Ποιός μπορεί να προβλέψει τις εξελίξεις; Κανένας και καμιά.
Θα γίνουν οι εκλογές το 2016; Οι ευρωεκλογές του 2019; Ποιός, ποιά είναι βέβαιος και βέβαιη ότι θα γίνουν; Εγώ δεν είμαι!
Τα χωράφια στεγνώνουν. Από Δευτέρα ο κώλος μας θα πάρει φωτιά.
“Ο αδιόρατος κοινωνικός πόλεμος θα γίνει σαφώς αισθητός το βράδυ των ευρωεκλογών.”
Συμφωνώ απολύτως. Και όχι μόνο στην Ελλάδα. Οι σεισμικές δονήσεις θα είναι πιο αισθητές σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες (π.χ. Γαλλία).
“Θα ξεπεράσει η συνειδητή αποχή το 50%;”
Εκτιμώ πως όχι, μολονότι η σημερινή κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να μην πάει ο κόσμος να ψηφίσει στις ευρωεκλογές.
“Θα ξεπεράσει η Νέα Δημοκρατία το 15%;”
Κατά πάσα πιθανότητα ναι. Γύρω στο 20% της δίνω ανώτατο όριο. (Ε, ρε γλέντια που θα κάνουμε την επομένη των ευρωεκλογών, με τη Ν.Δ. στο 20% και τους κυβερνητικούς της εταίρους υπό εξαφάνιση…)
“Θα ξεπεράσουν ΠαΣοΚ και ΔημΑρ το 4% μαζί;”
Μάλλον ναι, αλλά και πάλι θα είναι άκρως απογοητευτικό το ποσοστό τους. Μετά τις ευρωεκλογές, μπαίνουν και επισήμως σε φάση διάλυσης (κοινώς λουκέτο), ιδίως αν δε βγάλουν ευρωβουλευτή.
“Πόσο πάνω από το 10% θα είναι το ποσοστό της Χρυσής ή Εθνικής Αυγής;”
Εδώ θα κρατήσω μια πισινή. Δε θα εκπλαγώ όμως αν δω ποσοστό γύρω στο 15%. Άλλωστε, για να παραφράσω μια ρήση του Μπέμπελ, “φασισμός είναι ο σοσιαλισμός των ηλιθίων” -και, άμα μπλέξεις με ηλίθιους, όλα να τα περιμένεις…
“Θα πάρει πάνω από 20% ή 30% ο ΣυΡιζΑ;”
Νομίζω ότι η γενικότερη στασιμότητα του ΣΥΡΙΖΑ θα εκφραστεί και εκλογικά. Γύρω στο 27% των εκλογών του 2012 προβλέπω ότι θα κινηθεί. Δεν του δίνει αέρα νίκης ένα τέτοιο ποσοστό, οπωσδήποτε όμως του δίνει απόσταση ασφαλείας από το δεύτερο κόμμα.
Θα φτάσει το Ποτάμι της αποβλάκωσης το 10%;
Μπα, δύσκολα. Με τα ορφανά του Τζήμερου θα το πάρει το 10%; Στις εκλογές δεν ψηφίζει μόνο η Φιλοθέη και το Ψυχικό…
Σημερινός Βερναρδάκης για τις δημοσκοπήσεις: http://tvxs.gr/news/ellada/bernardakis-pos-na-ermineysoyme-tis-prosfates-dimoskopiseis
Με το κατάλληλο άρδευμα μπορεί κ να φουσκώσει. Ηδη από τα σύντομα γκάλοπ που έχω κάνει (αν κ είναι πολύ νωρίς που λέει κ ο Βερναδάκης!) έχει δυνατότητες να εξαπατήσει αρκετούς.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η επόμενη δεκαετία θα βγάλει πολύ γέλιο.