φίλε Νίκο,
όλες και όλοι, στα σπίτια και τα καφενεία, στους χώρους δουλειάς και τα λεωφορεία, μιλάμε για σένα, αγωνιούμε, σκεφτόμαστε, συζητάμε. Τι να το κάνω όμως εάν εγώ πεθαίνω κι όλοι μιλάνε για μένα; Είναι ζωή αυτή; Δεν είναι λίγοι εκείνοι που θέλουν να πεθάνεις, το ομολογούν ανοιχτά και ξεδιάντροπα· δεν είναι λίγοι, πολύ λιγότεροι από τους προηγούμενους, που θέλουν να συνεχίσεις, σε ενθαρρύνουν, σου συμπαραστέκονται· κι αν πεθάνεις; Ούτε είναι λίγοι κι εκείνοι που θέλουν να ζήσεις, να ζήσεις με κάθε τίμημα, και να νικήσεις: θα νικήσεις μόνο εάν ζήσεις με κάθε τίμημα. Κι αν ζήσεις και νικήσεις, θα ζήσουμε και θα νικήσουμε κι εμείς.
Εσύ θέλεις τόσο πολύ να ζήσεις που είσαι αποφασισμένος να πεθάνεις. Σεβόμαστε αυτή την επιλογή αλλά διαφωνούμε. Διαφωνούμε γιατί είμαστε βέβαιοι και βέβαιες ότι, εάν πεθάνεις, οι ένοπλοι ζητιάνοι θα χαρούν πολύ, πάρα πολύ. Είσαι αναρχικός και προκρίνεις την ενίσχυση της ζωής και τη διαφωνία. Είμαστε, δεν είμαστε αναρχικοί, κι εμείς αυτά επιλέγουμε. Πώς μπορούν να είναι βέβαιοι και βέβαιες όλοι αυτοί που θέλουν να συνεχίσεις ότι θα υποχωρήσουν οι πράκτορες του Θανάτου; Πώς μπορούν και αποκλείουν το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί; Πώς μπορούν και παίζουν με τη ζωή σου; Μας επιτρέπεται να παίζουμε με τις ζωές των ανθρώπων;
Εμείς, Νίκο, δεν θέλουμε να σε χάσουμε. Θέλουμε να ζήσεις πολλά, πολλά χρόνια, να σε έχουμε κοντά μας, γιατί ξέρουμε τι άνθρωπος είσαι. Να ζήσεις να μας χαρίσεις την ευαισθησία σου, τις γνώσεις σου, τις εμπειρίες σου. Τώρα που όλοι και όλες μιλάμε για σένα, τώρα, πριν είναι αργά, τώρα που προβληματιζόμαστε, τώρα είναι η κατάλληλη ώρα να κάνεις αιφνιδιασμό και να αλλάξεις το παιχνίδι, να το γυρίσεις, να τους φέρεις σε αδιέξοδο, τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να τους νικήσεις, να τους νικήσουμε, να ζήσεις. Ας μην τους αφήσουμε να χαρούν.
Τώρα είναι η κατάλληλη ώρα να πάρεις σχεδόν όλη την ελληνική κοινωνία μαζί σου – γιατί τώρα δεν είναι. Πολεμάς μόνος σου, γιατί να μην πολεμήσουμε όλοι και όλες μαζί, όσο γίνεται περισσότεροι και περισσότερες; Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να αποσπάσεις, να αποσπάσουμε την ηθική ανωτερότητα. Γιατί να συνεχίσεις να απευθύνεσαι προς το Κράτος και να ζητάς, να το πολεμάς, από τη στιγμή που το ενισχύουμε, το κάνουμε πιο δυνατό όταν ζητάμε κάτι από αυτό και όταν το πολεμάμε; Το μόνο που τους αξίζει είναι η περιφρόνηση· κι αν πιαστούμε στα δίχτυα τους, θα πρέπει να βρούμε ένα τρόπο ώστε να ξεφύγουμε από αυτά όσο γίνεται πιο γρήγορα, όσο γίνεται πιο ευφάνταστα.
Εάν σταματήσεις την απεργία πείνας και ζήσεις, κάποιοι θα σε κατηγορήσουν για δειλία, για συμβιβασμό, για υποταγή. Εμείς όμως όχι. Για εμάς, δεν είναι ούτε δειλία, ούτε συμβιβασμός, ούτε υποταγή. Για εμάς θα είναι γενναιότητα, εάν έχει κάποιο νόημα ακόμα αυτή η φρικτή λέξη.Θα θέλαμε πολύ να ακούσεις τη γνώμη μας, μόνο να την ακούσεις.
Ο μόνος τρόπος να αιφνιδιάσουμε τον αντίπαλο, να του προκαλέσουμε σύγχυση, να τον νικήσουμε είναι να εξασφαλίσουμε την ηθική ανωτερότητα. Τώρα που όλοι και όλες μιλούν για σένα, είναι μεγάλη ευκαιρία, είναι η κατάλληλη στιγμή να σταματήσεις την απεργία πείνας και να επανατοποθετήσεις το πρόβλημα με άλλον τρόπο. Εάν απευθυνθείς προς την κοινωνία των Υποτελών και δεσμευτείς ανοιχτά, απλά, ξεκάθαρα, με μπέσα, ότι όταν θα αποφυλακιστείς δεν θα ξαναπιάσεις όπλα στα χέρια σου, ότι αποκηρύσσεις την ένοπλη βία, ότι όταν θα παίρνεις την εβδομαδιαία εκπαιδευτική άδεια που ζητάς, θα ξαναγυρίζεις στη φυλακή, δεν ζητάς εκπαιδευτική άδεια ως πρόσχημα για να εξαφανιστείς και να ζεις κυνηγημένος – που θα πας, Νίκο; Ότι αυτό που θέλεις είναι να μείνεις όσο γίνεται λιγότερο στη φυλακή και μια μέρα, όσο γίνεται πιο γρήγορα, να βγεις και να μην ξαναμπείς ποτέ πια. Υπάρχουν τρόποι σε πέντε χρόνια να είσαι έξω. Προτιμάς να πεθάνεις από να ζήσεις πέντε χρόνια στη φυλακή, με άδειες; Είσαι 21 χρονών, στα 26 σου θα είσαι έξω. Όλοι και όλες αντιλαμβανόμαστε, δεν είμαστε αφελείς, ότι πιο πολύ θέλεις να ζεις κάποιες ώρες, κάποιες μέρες ελεύθερος παρά να παρακολουθείς μαθήματα και εργαστήρια και να δίνεις εξετάσεις. Τα τσιράκια των ένοπλων ζητιάνων έτρεξαν αμέσως να ικανοποιήσουν το αίτημά σου – σπουδές από μακριά! Να τις χέσουμε τις σπουδές από μακριά – σπουδές και μάθηση και γνώση χωρίς ελευθερία είναι βασανιστήριο.
Θέλουμε να ζήσεις, να μείνεις όσο γίνεται λιγότερο στη φυλακή, να μπορείς να παίρνεις άδεια να παρακολουθείς τα μαθήματά σου, κι εσύ και οι φίλοι σου κι άλλοι πολλοί και πολλές που είναι στη στενή. Τη συμφωνία θα την κάνεις με την κοινωνία των Υποτελών, Νίκο, όχι με αυτούς. Και να την τηρήσεις. Είμαστε βέβαιοι ότι θα την τηρήσεις.
Κάνε αυτόν τον αιφνιδιασμό και η διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου θα πάρει άλλη τροπή. Αγαπάμε πιο πολύ τη ζωή από αυτούς, και την ελευθερία, και την αλληλεγγύη – γι αυτό είμαστε και πιο έξυπνοι. Ας το αποδείξουμε, Νίκο, για άλλη μια φορά.