in Κυριαρχική, Κυριολογία

μήπως τους φυλάκισαν (και) για να εκλεγεί Πρόεδρος Δημοκρατίας;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Στο σημείωμα της 9ης Νοεμβρίου (οι αβέβαιες βεβαιότητες της πολιτικής) έγραφα τα παρακάτω:

Δεν συμμερίζομαι τη βεβαιότητα ότι θα προκληθούν εκλογές λόγω της δυσκολίας εκλογής του Προέδρου:  δεν είναι καθόλου δύσκολος ο σχηματισμός του αριθμού 180. Δωροδοκία και υποσχέσεις σε πολλούς ανεξάρτητους βουλευτές (δεν είναι μαλάκες που ανεξαρτητοποιήθηκαν εγκαίρως . . .), απειλές και δωροδοκία και  συμφωνία με τους φυλακισμένους,  και μη,  βουλευτές της Χρυσής Αυγής, δωροδοκία και υποσχέσεις σε βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς. Μέχρι 185 μαζεύονται!

Επανέρχομαι και συμπληρώνω διορθώνοντας: ξέχασα να συμπεριλάβω σε αυτούς που θα ψηφίσουν Πρόεδρο Δημοκρατίας και βουλευτές των Ανεξαρτήτων Ελλήνων –  με δωροδοκία και υποσχέσεις.  Και αναρωτιέμαι: μήπως είναι βέβαιη η εκλογή του Προέδρου; Αν ισχύει κάτι τέτοιο, η βεβαιότητα εξασφαλίζεται μόνο με την απόσπαση της ψήφου των βουλευτών της Χρυσής Αυγής, φυλακισμένων και μη.

Θα είχε ο Κύριος κάποιες επιφυλάξεις, κάποιους ενδοιασμούς ώστε να αποκλείσει τις ψήφους της Χρυσής Αυγής;  Ούτε μία επιφύλαξη, ούτε έναν ενδοιασμό. Είμαστε βέβαιοι ότι ο Κύριος είναι αδίστακτος προκειμένου να πραγματοποιήσει τα σχέδιά Του. Το σχέδιο είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος ελέγχου και αποίκισης του μέλλοντος, είναι ένας τρόπος επινόησης, κατασκευής της πραγματικότητας –  η επινόηση της πραγματικότητας είναι η πυρηνική επιθυμία του Κυρίου, η οποία σε επίπεδο Γραμματικής κωδικοποιείται στην Οριστική έγκλιση, που καταγράφει τον τρόπο με τον οποίο ορίζει ο Κύριος την πραγματικότητα, παροντική ή μελλοντική.

Δεν νοείται (καπιταλιστική) Κυριαρχία χωρίς αποίκιση του μέλλοντος, χωρίς σχέδιο δηλαδή. Θα μπορούσαμε να ορίσουμε τον Θεό και ως προσωποποίηση του σχεδίου: θα μπορούσαμε επίσης να θεωρήσουμε Θεό και σχέδιο  ως προσωποποιήσεις ή μετωνυμία της επιθυμίας αύξησης της διαθέσιμης ισχύος –  η επιθυμία αυτή είναι το εντονότερο χαρακτηριστικό της δυτικής Κυριαρχίας. Άλλωστε τα σχέδια του Θεού είναι πολλά –  άλλα φανερά κι άλλα κρυφά, αυτή είναι η εσχατολογία: στο τέλος, εσχάτως, αντιλαμβανόμαστε τα σοφά σχέδιά Του. Και κάθε πράξη, κάθε κίνηση, εμπεριέχει, αποτυπώνει το σχέδιο στο σύνολό του. Ο περί συνωμοσιών λόγος ερείδεται πάνω στην αναμφίλεκτη ύπαρξη των σχεδίων.

Κατά συνέπεια, κανένα σχέδιο δεν μπορεί να αποκρυφτεί παντελώς και ολοσχερώς. Αναπόφευκτα, ενδείξεις του σχεδίου θα προβάλλουν, αποσπασματικά όμως. Εκ των υστέρων, όταν το σχέδιο ολοκληρωθεί,  όλα αποκτούν μια λογική, η οποία μας αιφνιδιάζει. Και μας αιφνιδιάζει διότι οι Υποτελείς δεν συνηθίζουν να καταρτίζουν σχέδια, μιας, όπως έγραψε ο Νίτσε, οι Υποτελείς μοιάζουν με την κατσίκα που είναι δεμένη με σχοινί σε πάσσαλο.

Ας δούμε όμως μερικές ενδείξεις του σχεδίου της  εκλογής του Προέδρου.  Η βεβαιότητα που διατυπώνει ο Σαμαράς είναι όντως βεβαιότητα ή είναι μπλόφα;  Μπλόφα σημαίνει βλέποντας και κάνοντας. Εάν είναι μπλόφα, θα συνοδεύεται από απειλές και κινδυνολογία –  κι αυτά είναι δεδομένα. Μήπως η μπλόφα, η αβεβαιότητα είναι στάχτη στα μάτια  για να κρυφτεί η βεβαιότητα; Μα η βεβαιότητα διαδηλώνεται με αποφασιστικότητα! Μήπως παίζουν σε δύο ταμπλά, ώστε να αποκλείσουν κάθε ενδεχόμενο αποτυχίας;  Θα έλεγα, ναι.

Εάν ο μόνος τρόπος εκλογής Προέδρου είναι η απόσπαση των ψήφων των βουλευτών της Χρυσής Αυγής, φυλακισμένων και μη, τότε ο το κομβικό σημείο του σχεδίου είναι η απόσπαση αυτών των ψήφων. Είναι δύσκολο εγχείρημα;  Όχι, καθόλου δύσκολο. Θα έχει ο Κύριος ενοχές εάν το ολοκληρώσει; Ούτε μία! Ο Κύριος δεν γνωρίζει τη λέξη ενοχή, οι Υποτελείς τη γνωρίζουν, την έχουν εσωτερικεύσει στον ψυχισμό τους, στις κινήσεις του σώματός τους, στην καθημερινή ζωή τους.

Ο Κύριος προσμένει, είναι βέβαιος, ότι οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής θα υποκύψουν στις απειλές, στη δωροδοκία και στις υποσχέσεις Του. Βασική απειλή είναι η πολύχρονη φυλάκιση. Το δέλεαρ της δωροδοκίας θα υλοποιηθεί με την καταβολή ενός καθόλου ευκαταφρόνητου χρηματικού ποσού. Οι υποσχέσεις σχετίζονται όχι μόνο με την αποφυλάκιση αλλά με μελλοντική αξιοποίησή τους –  θα βρεθούν τρόποι.

Ο Κύριος θα επισημάνει στους βουλευτές της Χρυσής Αυγής ότι το εγχείρημά τους έχει ημερομηνία λήξης. Αυτοί θα αποφασίσουν εάν θα βγουν κερδισμένοι και ωφελημένοι ή χαμένοι και ηττημένοι. Αυτό που ευνοεί την κατάρτιση αυτού του σχεδίου είναι το ποιόν των βουλευτών της Χρυσής Αυγής: εάν τεθεί το παραπάνω δίλημμα, θα επιλέξουν την αποφυλάκιση, το χρήμα και την πιθανή αποκαταστάσή τους –  πιο έξυπνοι είναι οι Βορίδης, Γεωργιάδης και Πλεύρης;

Συνέπεια της ολοκλήρωσης αυτού του σχεδίου θα είναι η διάλυση της Χρυσής Αυγής ή ο εκλογικός της καταποντισμός εάν κάποιοι ριγμένοι και φιλόδοξοι επιμείνουν να κατέβουν στις εκλογές. Πολύ θετική εξέλιξη για τον Κύριο: τους μισούς ψηφοφόρους της  Χρυσής Αυγής να αποσπάσει, στις εκλογές του Ιουνίου του 2016 –  μέχρι και πρωτιά εξασφαλίζει και  κυβέρνηση σχηματίζει με ΠΟΤΑΜΙ, και όποιο Πασοκ· φαντάζεστε τη χαρά του ΣΥΡΙΖΑ;

Κι αν οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής προσανατολιστούν προς το ΛΑΟΣ;  Φρόντισε γι αυτό ο Κύριος: απειλεί τον Καρατζαφέρη να τον χώσει στη φυλακή –  δεν είναι η απειλή αυτή μια πολύ εύλογη ένδειξη του σχεδιασμού;

Εάν αυτό είναι το σχέδιο και όχι φληναφήματα του ευφάνταστου εγκεφάλου μου, τότε θεωρώ πως την έκπληξη, εφιαλτική για πολλούς, ευνόητη και αναμενόμενη για μένα και για άλλους, θα την βιώσουμε στην τελευταία εκλογή, της 29ης Δεκεμβρίου.

Ίδωμεν.

Σχολιάστε ελεύθερα!

  1. Κι εγώ τις ίδιες σκέψεις και φόβους είχα. Έδινα 50/50 πιθανότητες για την εκλογή ΠτΔ. Στην πράξη όμως το σύστημα όχι μόνο δεν έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να εκλεγεί πρόεδρος, αλλά, αντίθετα, ψιλοξεφτιλίστηκε και ο Σαμαράς, αφού παρέμεινε στους 168 ψήφους. Το ερώτημα είναι γιατί; Δεν μπορούσαν; Προσπάθησαν και απέτυχαν; Είχαν σχέδιο βου και στην πορεία τους φάνηκε καλύτερο;