προμήνυμα κινδύνου vol 2

 

του λαμπε ρατ

 

Αν αλλοτριωθεί η δύναμη της άρνησής μας, η συναίνεσή μας μετατρέπεται σε χαύνωση του πνεύματος, που δεν αντισταθμίζεται με τίποτα.

Αλμπέρ Καμύ

 

Το ανταγωνιστικό κίνημα δεν έχει να αντιμετωπίσει μόνο τον κίνδυνο της αφομοίωσης. Έχει να αντιμετωπίσει και το φλίπσαϊντ της αφομοίωσης, δηλαδή τον ξεπεσμό στην αντιπολιτική.

Μερικές τάσεις του κινήματος υιοθετούν το τελευταίο διάστημα μια, όπως την έχουμε ονομάσει, «αντιπολίτευση με καταστροφικούς όρους» -τη στιγμή που άλλες, στον αντίποδα, υιοθετούν μια «αντιπολίτευση με εποικοδομητικούς όρους», ή αλλιώς «πίεση από τα αριστερά». Και τα δύο είδη αντιπολίτευσης αλλοτριώνουν εξίσου τη δύναμη της άρνησής μας. Η στρατηγική των πρώτων τάσεων είναι χονδρικά η εξής: «να εκθέσουμε» την κυβέρνηση, να καταδείξουμε την «αναντιστοιχία λόγων και πράξεων», να αναδείξουμε τις «προδοσίες» της κυβέρνησης, να προβούμε σε «προβοκάτσιες από αναρχική σκοπιά».

Πρόκειται για μια αντιπολίτευση αυτιστική και αντικοινωνική, η οποία ταυτίζοντας το υπαρξιακό με το πολιτικό (ενώ θα όφειλε να καταφεύγει στις πηγές του υπαρξιακού για να εμπλουτίσει και να αναζωογονήσει το πολιτικό) καταλήγει στην ουσία να εκλαμβάνει το αντιπολιτικό ως πραγματικά υπαρξιακό και να πράττει αναλόγως. Χάνει έτσι και το υπαρξιακό και το πολιτικό. Τα πυρά της είναι άσφαιρα.

Η αντιπολίτευση αυτού του τύπου, παρά τις εκδιαμέτρου αντίθετες διακηρυγμένες προθέσεις της, δεν κάνει τίποτ’ άλλο από το να συνδιαλέγεται με την κυβέρνηση μ’ έναν αντεστραμμένο τρόπο και να αδιαφορεί για τους τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε το κίνημα να απεμπλακεί από τη θολούρα και τη σύγχυση και να ενδυναμώσει την αυτονομία των αγώνων και του κόσμου του.

Η αντιπολίτευση αυτού του τύπου δεν κινδυνεύει από αφομοίωση, όπως η «αντιπολίτευση με εποικοδομητικούς όρους», αλλά κινδυνεύει να γίνει αντικείμενο διαχείρισης για την επίτευξη πολλαπλών σκοπών: η επικοινωνιακή επίκλησή της για παράδειγμα μπορεί κάλλιστα να παίξει το ρόλο ενός φόβητρου ή ενός άλλοθι. Στο μέλλον, κι αν συνεχίσει έτσι, κινδυνεύει και από την αστυνομική καταστολή.

Το μόνο που εν τέλει καταφέρνει, άθελά της, η «αντιπολίτευση με καταστροφικούς όρους» είναι να αναπαράγει το Θέαμα, να ενισχύει την κυβέρνηση και να απομονώνει κοινωνικά το ανταγωνιστικό κίνημα.

 

 

προηγούμενα σχετικά κείμενα:

https://www.badarts.gr/2015/03/%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%AE%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%B1-%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B4%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CF%85-vol3/

 

https://mpalothia.wordpress.com/2015/03/11/%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B5-%CF%81%CE%B1%CF%84-%CE%BC%CE%AD%CF%83%CF%89-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%AC%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CF%80/

 

 

λαμπε ρατ / μάρτιος 2015