με το ΟΧΙ άρχισε η διαμόρφωση της νέας Αριστεράς

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΟΜΟΛΟΓΩ ότι μεταχειρίζομαι τον όρο Αριστερά με μισή καρδιά αλλά δεν μπορώ να επινοήσω κάποιον άλλον που θα τον αντικαθιστούσε. Με μισή καρδιά τον δέχομαι, με μισή καρδιά τον απορρίπτω. Τον δέχομαι γιατί δεν είμαι αχάριστος και αγνώμων, γιατί δεν ξεχνώ την Ιστορία, δεν ξεχνώ ότι, εάν στο παρελθόν ο κομμουνισμός του παρόντος διευρύνθηκε, εάν το δεκατετράωρο έγινε οχτάωρο, εάν μερικές φορές νικήσαμε, ήταν η Αριστερά αυτή που συντόνισε τον κοινωνικό πόλεμο και άλλαξε τον συσχετισμό ισχύος υπέρ των Υποτελών και σε  βάρος του  Κυρίου καπιταλιστή. Τον απορρίπτω γιατί ανήκει στο παρελθόν, γιατί δεν μπορούμε πια να πολεμήσουμε όπως πολεμούσαμε, γιατί είναι συνώνυμη με απάτες, αυταρχικότητα, στενομυαλιά, βλακεία, προδοσία, δειλία και άλλα πολλά και σε τέτοιο βαθμό που ο όρος έχει αποκτήσει μια πολύ αρνητική σημασιολογικά χροιά, όπως άλλωστε και άλλοι πολλοί.

ΚΑΠΟΙΟΙ και κάποιες θεωρούν την Αριστερά μια ακόμα έκφανση του φιλελευθερισμού, της ιδεολογίας της προόδου, του κρατισμού. Βεβαίως και θα συμφωνήσω, θεωρώ όμως ότι η διαπίστωση αυτή δεν αφορά όλη  την Αριστερά, μιας και δεν υπήρξε μία Αριστερά αλλά πολλές, πάρα πολλές. Οι περισσότερες από αυτές τις Αριστερές έχουν αποχωρήσει ή αποχωρούν από το κοινωνικό, πνευματικό και πολιτικό προσκήνιο. Υπάρχουν όμως και Αριστερές που όχι μόνο δεν αποχωρούν αλλά, αν και καταχωνιασμένες δεκαετίες και αιώνες, τώρα θα αναζωογονηθούν και θ΄ ανθίσουν και θα καρποφορήσουν καρπούς γλυκούς.

ΑΡΙΣΤΕΡΑ θα υπάρχει γιατί,  όσο θα υπάρχει καπιταλιστική Κυριαρχία, θα υπάρχει και κοινωνικός πόλεμος. Η Αριστερά του μέλλοντος θα είναι ο συντονιστής του κοινωνικού πολέμου, η συντονίστρια πολιτική δύναμη του περάσματος στην πράξη, ενώ ο σκοπός αυτού του πολέμου και το περιεχόμενο του περάσματος στην πράξη  είναι η διεύρυνση του ζωντανού, γλεντζέδικου, μερακλίδικου, εγγενούς, εμμενούς κομμουνισμού. Κατά συνέπεια, η νέα Αριστερά  θα ταυτίσει το μέσον με το σκοπό και αυτό σημαίνει ότι δεν θα κυβερνήσει ποτέ των ποτών, δεν θα γίνει ποτέ των ποτών όχι μόνο αξιωματική αντιπολίτευση αλλλά ούτε κάν αντιπολίτευση, αν και  μερικές ή πολλές φορές θα συμμετέχει σε εκλογές, αφού δεν θα αφήνει κανένα κοινωνικό και πολιτικό πεδίο μάχης στα χέρια του αντιπάλου. Και θα συμμετέχει μόνο και μόνο για να προκαλέσει όσο γίνεται περισσότερα προβλήματα στο Κράτος και στον Κύριο καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος. Η νέα Αριστερά θα ρίχνει κυβερνήσεις – (και) με αυτόν τον ευχάριστο τρόπο θα απολαύει τον ελεύθερο χρόνο της.

Η νέα Αριστερά θα φέρει στο προσκήνιο και θα καταστήσει αντικείμενο του πιο ευρέος δημόσιου διαλόγου τόσο την κατάσταση του παγκόσμιου καπιταλισμού και το μέλλον του όσο και  τις δυνατότητες της εποχής μας. Θα φέρει δηλαδή στο προσκήνιο την συγκλονιστική και τρομακτική ταυτόχρονα δομική αντίφαση της εποχής μας: πώς είναι δυνατόν ενώ υπάρχει τόσος πλούτος να υπάρχει τόση σπάνη και πείνα και εξαθλίωση; Και να συναγάγει από αυτή την αντίφαση κάποια υπερβέβαια συμπεράσματα. Ο Κύριος καπιταλιστής και οι τσανακογλείφτες Του θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι  τους να μην επιλύσουν απολύτως κανένα  παγκόσμιο κοινωνικό πρόβλημα, γιατί τώρα πια κάθε προσωπικό, ομαδικό,  τοπικό, περιφερειακό πρόβλημα δεν είναι παρά παγκόσμιο. Τουναντίον: θα επιτείνει ακόμα περισσότερο την αρπαγή του παγκόσμιου και συλλογικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου, την καταστροφή του, την καταστροφή και εξόντωση των Υποτελών Παραγωγών, την καταστροφή της φύσης αφού η καταστροφή αυτή είναι σύμμαχός Του. Και όλα αυτά θα τα κάνει γιατί είναι ο μόνος τρόπος να αναπαραχθεί, να ενισχυθεί και να συνεχιστεί η Κυριαρχία του και όσο θα τα κάνει τόσο πιο κοντά στην Αποκάλυψη θα πλησιάζουμε – η οποία είναι ήδη εδώ, πανταχού παρούσα και τα πάντα πληρούσα.

Η νέα Αριστερά θα θέσει το εξής δίλημμα: ή καπιταλιστική Κυριαρχία, δυτικός πολιτισμός, ιδεολογία της προόδου και Θάνατος ή κοινωνική επανάσταση, κομμουνισμός δηλαδή και Ζωή. Ζωή δεν πρόκειται να υπάρξει εάν δεν τελειώσουμε με τον δυτικό πολιτισμό, με την δυτική και σήμερα καπιταλιστική Κυριαρχία.

ΑΥΤΑ θα πει κι αυτά θα πράξει η νέα Αριστερά. Τα ακούω και τα βλέπω. Τα ζω, τα βιώνω, τα απολαύω, τα χαίρομαι. Τώρα, όχι αύριο. Αύριο θα πεθάνω, αύριο όλοι μας και όλες μας θα πεθάνουμε. Το δίλημμα δεν είναι θάνατος ή αθανασία, το δίλημμα είναι σήμερα κομμουνισμός  ή αύριο, μετά από πολλά χρόνια, τη Δευτέρα Παρουσία, όταν ο υποκειμενικός παράγοντας ωριμάσει, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες – να γαμήσω έναν υποκειμενικό παράγοντα να γίνουν δυο, όπως λένε και στο χωριό μου! Δεν θέλω να περιμένω ούτε ένα δευτερόλεπτο, δεν θέλω να χάσω ούτε ένα δέκατο του δευτερολέπτου. Θα ζήσω και θα χαρώ τον κομμουνισμό τώρα, με την οικογένεια, με τους φίλους και τις φίλες, τους φίλους και τις φίλες των φίλων και των φιλενάδων.

Η νέα Αριστερά θα συντονίσει τον εμμενή κοινωνικό πόλεμο. Θα ενισχύσει δηλαδή την ολική ή μερική, μόνιμη ή περιστασιακή φυγή από το μεροκάματο και τον μισθό, θα ενισχύσει την καταστροφή της μισθωτής δουλείάς· θα ενισχύσει τη φυγή από τις πόλεις , εννοώ από τον βρόμικο αέρα, το βρόμικο νερό, την βρόμικη τροφή, από την καπιταλιστική Τεχνική, από την καπιταλιστική Ασθένεια· θα ενισχύσει τη φυγή από το εμπόρευμα και το χρήμα, θα ενισχύσει την καταστροφή τους, θα ενισχύσει την αυτοπαραγωγή και τη  ανταλλαγή του κοινωνικού πλούτου· θα ενισχύσει τη φυγή από το θέαμα, την καταστροφή του: δεν θα βλέπουμε τους άλλους να ζουν, να χορεύουν, να τραγουδάν, να ταξιδεύουν, να γαμάν και να να παίζουν – εμείς θα παίζουμε, θα γαμάμε, θα ταξιδεύουμε, θα χορεύουμε, θα τραγουδάμε, θα ζούμε.

Η νέα Αριστερά θα συντονίσει και θα ενισχύσει την καταναλωτική αποχή και στάση, τη στάση πληρωμών και προς το Κράτος και προς τον καπιταλιστή του χρήματος, την παραοικονομία και την απελευθερωτική παραβατικότητα, την κοινωνική και πολιτική ανυπακοή.

ΔΙΑΒΑΣΑ, αποκρυπτογράφησα το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος και ως καταχωνιασμένη, υπόγεια, κρυφή επιθυμία για μια νέα Αριστερά. Εκλαμβάνω τη μέρα εκείνη ως τη μέρα έναρξης της διαδικασίας διαμόρφωσής της. Θα διαρκέσει πολλά χρόνια αλλά στο τέλος, μέσα σε δέκα χρόνια, μέχρι το 2025, θα εμφανιστεί με όλη της την μεγαλοπρέπεια και τη διορατικότητά της, με όλη της την τόλμη και την πρωτοτυπία. Εννοείται ότι ταυτόχρονα και αναπόφευκτα  κατά τη διάρκεια αυτής της φάσης πολλά σκατά και μετριότητες και μικροπρέπειες θα έρθουν στην επιφάνεια: ανταγωνισμοί, προβολές αξιώσεων Κυριαρχίας, συκοφαντίες, ύβρεις και άλλα πολλά. Όταν θα εμφανίζονται όλα αυτά, εγώ θα βρίσκω καταφύγιο στον κήπο μου και θα κρύβομαι πίσω από τις ντοματιές και τα καλαμπόκια.  Ούτε η σύγκρουση με ενοχλεί ούτε η ανταλλαγή επιχειρημάτων ούτε η ελεύθερη συζήτηση και σκέψη  – τα επιθυμώ όπως επιθυμώ το φαγητό, το νερό, τον ύπνο και τον έρωτα. Αλλά δεν έχω καμιά απολύτως διάθεση να συγχρωτίζομαι με φθονερούς και τσογλάνια. Δεν μπορώ άλλο, δεν έχω άλλες αντοχές, κουράστηκα, θέλω να περάσω τα τελευταία χρόνια της ζωής μου όσο πιο ευχάριστα και δημιουργικά μπορώ. Κι αν δεν εμφανιστεί η νέα Αριστερά, στ΄ αρχίδια μου – έχω δύο, είναι μπρούντζινα και ζυγίζει το καθένα τουλάχιστον δέκα κιλά, η δε επιφάνειά τους είναι τόσο μεγάλη που μπορώ να γράψω πολλά, ονόματα και μη.

Τους προειδοποιώ: δεν έχω αρχίδια μόνο ανάμεσα στα μπούτια μου· έχω και στην καρδιά και στο μυαλό. Με άλλα λόγια, πιο κομψά: τα διαμάντια μόνο με τα διαμάντια κόβονται. Εάν είσαι διαμάντι, κόψε με και κάνε με πιο ωραίο. Αν είσαι τενεκές, περίμενε – και εγώ κάποτε τενεκές ήμουνα αλλά τώρα είμαι

διαμάντι: δεν θέλω προνόμια, αξιώματα, χρήμα

μια καλή παρέα, μια καλή κουβέντα μόνο, τίποτα άλλο.