in Κυριαρχική, Αρπακτική, Διανεμητική

τα δύο προβλήματα και ο πανικός του γερμανικού Κράτους και του γερμανού Κυρίου καπιταλιστή

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΚΑΤΑ τη διάρκεια της ονομαζόμενης διαπραγμάτευσης  που κατέληξε στο σύμφωνο της 20ής Φεβρουαρίου (2015) μεταξύ Λαγκάρντ, Ντράγκι, Ντάισελμπλουμ και Βαρουφάκη συνέβαινε το εξής: δίπλα στο γραφείο όπου συνομιλούσαν αυτοί οι τέσσερις βρίσκονταν ο Σόιμπλε και κάθε τόσο μία ο ένας, μία η άλλη πήγαιναν για να συνομιλήσουν μαζί του, να τον συμβουλευθούν, να ακούσουν τις υποδείξεις του. Δεν χρειάζεται να προσθέσω τίποτα απολύτως.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ, φίλες και φίλοι, να μπούμε στο μυαλό και στην ψυχή του Κυρίου, εάν με το μυαλό εννοούμε τη σκέψη και με τη ψυχή το συναίσθημα, είναι απαραίτητο; Ναι, μπορούμε και είναι άκρως απαραίτητο. Είναι απαραίτητο γιατί είναι ένας ακόμα τρόπος να γνωρίζεις τον αντίπαλο κι αν δεν γνωρίζεις τον αντίπαλο η άγνοια αυτή θα ανταμειφθεί με ήττα και με απογοήτευση  · και μπορούμε γιατί ο Κύριος εκφράζει συναισθήματα, μιλάει και πράττει και όλα αυτά είναι μονοπάτια που οδηγούν μέσα στο μυαλό και τη ψυχή του, είναι κλειδιά που ανοίγουν το μυαλό και τη ψυχή του.

Η ψυχοπαθολογία της δυτικής Κυριαρχίας μας είναι γνωστή: ο Κύριος χαίρεται όταν υποφέρουμε και υποφέρει όταν χαιρόμαστε. Η διαπίστωση αυτή ανάγεται στο επίπεδο της ακλόνητης βεβαιότητας: με βεβαιότητες μπαίνουμε στο μυαλό και τη ψυχή του Κυρίου καπιταλιστή. Να άλλη μία βεβαιότητα, ως προς τη σκέψη Του, δηλαδή τις επιδιώξεις Του: όταν δεν μας χρειάζεται μας εξοντώνει, όταν μας χρειάζεται μας αναπηρώνει (< ανάπηρος), μας καταστρέφει λειτουργικά, δηλαδή μας καταστρέφει με τέτοιο τρόπο ώστε αφενός να είμαστε χρήσιμοι και υπάκουοι και αφετέρου να μην μπορούμε να καταλύσουμε την Κυριαρχία, να μην μπορούμε δηλαδή να διευρύνουμε τον κομμουνισμό του παρόντος, να μην μπορούμε να δούμε κάτι πέραν του υπάρχοντος.

 ΑΣ εγκαταλείψουμε τώρα την πανοραμική θέα, το γενικό πλάνο,  κι ας εστιάσουμε τον φακό της σκέψης μας. Για να αποκωδικοποιήσουμε τις σκέψεις και την πράξη του Κυρίου οφείλουμε να στρέψουμε την προσοχή μας στα προβλήματα, στις δυσχέρειες  που παρουσιάζει η αναπαραγωγή και η ενίσχυση της Κυριαρχίας – γιατί αυτό είναι το πυρηνικό, το κομβικό μέλημα του Κυρίου. Του Κυρίου του ισχυρού, όχι του υποτελούς, για τον οποίο μόνο ένα μέλλον υπάρχει, μία μόνη διέξοδος, μία μόνη σωτηρία: η σύνδεση της τύχης του, του μέλλοντός του με την τύχη και το μέλλον του ισχυρού Κυρίου. Ασφαλέστερη επιβεβαίωση αυτής της βεβαιότητας δεν υπάρχει από αυτά που εκτυλίσσονται στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία πέντε χρόνια.

ΙΣΧΥΡΟΣ  Κύριος (καπιταλιστής της παραγωγής και του χρήματος) είναι ο γερμανός Κύριος, είναι ο Σόιμπλε στο διπλανό δωμάτιο. Μιας και γνωρίζουμε, η θεωρία της Κυριαρχίας μας το λέει,  ότι η ισχύς είναι αντεστραμμένη, μεταμφιεσμένη, παραλλαγμένη αδυναμία,  ότι η προσταγή είναι ικεσία, ότι η ικεσία είναι ένδεια, ότι σε τελική ανάλυση η αθέατη πλευρά της ισχύος είναι η ένδεια, η έλλειψη, η στέρηση, οφείλουμε αφενός να εντοπίσουμε την ένδεια και την αδυναμία του ισχυρού Κυρίου και αφετέρου να καταγράψουμε τα εξ αυτών προερχόμενα συναισθήματα. Την ένδεια επιχειρεί να την αντιμετωπίσει, να την θεραπεύσει με την αρπαγή. Υπάρχει όμως το εξής φαινομενικά παράδοξο: όσο πιο πολλά αρπάζει, τόσο πιο πολύ αυξάνει η ένδεια, η αδυναμία δηλαδή!

ΑΛΛΑ, φίλες και φίλοι, η διαδικασία αυτή κάποτε προσεγγίζει τα όριά της: έρχεται μια στιγμή που η λεία, χρήμα και υλικός πλούτος,  δεν είναι αρκετή ώστε να καλύψει την ένδεια. Πρόκειται για νομοτέλεια – άτεγκτη, αδυσώπητη, αμείλικτη, αναπόφευκτη, υπερβέβαιη. Προσγειώνομαι: για να αναπαραχθεί η γερμανική καπιταλιστική Κυριαρχία απαιτείται τεράστια λεία που διευρύνει την ένδεια που απαιτεί μεγαλύτερη λεία. . . Αναρωτιέμαι: μήπως ο γερμανικός κοινωνικός σχηματισμός και οι δορυφόροι του, μήπως οι ευρωπαϊκές ανεπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες προσεγγίζουν ολοταχώς αυτό το σημείο μηδέν της αρπακτικής διαδικασίας;

ΝΑΙ, φίλες και φίλοι, αυτή είναι η απάντησή μου.   Οι κοινωνίες αυτές για να αναπαραχθούν χρειάζονται καθημερινά τεράστιες ποσότητες τροφής, ενέργειας και πρώτων υλών. Όσο πιο μεγάλες είναι σήμερα αυτές οι ποσότητες, τόσο πιο μεγάλες θα είναι αύριο. Αυτό είναι το ένα πρόβλημα. Να και το άλλο: όσο πιο μεγάλα είναι τα κέρδη από τις εξαγωγές σήμερα, τόσο πιο μεγάλα πρέπει να είναι αύριο. Εάν δεν είναι πιο μεγάλες οι ποσότητες της τροφής, της ενέργειας και των πρώτων υλών, εάν δεν είναι πιο μεγάλα τα κέρδη, τότε αρχίζει μια μειονική σπείρα μακράς διάρκειας κατά την οποία θα πάψουμε να βλέπουμε εφιάλτες στον ύπνο μας και θα αρχίσουμε να τους βλέπουμε στον ξύπνιο μας.

ΜΙΑ από τις πρώτες συνέπειες είναι ο πανικός του Κυρίου. Γνωρίζουμε ότι ο πανικός είναι πολύ κακός σύμβουλος – αυτός όμως είναι ο σύμβουλος του Κυρίου. Το τι κάνει πάνω στον πανικό του ένα βλέφαρο να ρίξουμε στην ιστορία του δυτικού πολιτισμού, της δυτικής Κυριαρχίας, είναι αρκετό. Όταν ικανοποιεί, όταν καλύπτει την ένδειά του, όταν είναι και φαίνεται ισχυρός, όταν επιδεικνύει την ισχύ του, ηρεμεί, κουλάρει. Όταν δεν μπορεί να την ικανοποιήσει και γίνεται ολοένα και περισσότερο ενδεής, περισσότερο αδύναμος δηλαδή, όταν αποκαλύπτεται η ένδειά Του και η αδυναμία Του, η εξάρτησή Του από τους Υποτελείς, τόσο εξαγριώνεται, χάνει την ψυχραιμία του, καταφεύγει σε απονενοημένες κινήσεις, τόσο πιο αμείλικτος γίνεται, τόσο πιο φανερά αποκαλύπτεται ο πραγματικός του χαρακτήρας, η αληθινή ύπαρξή του, την οποία σκεπάζει η αποτελεσματική αντιμετώπιση της ένδειάς Του.

ΑΥΤΑ  θα ζήσουμε καθ΄ όλη τη διάρκεια του 21ου αιώνα, φίλες και φίλοι. Αυτά είχα να πω σήμερα γραπτώς, τώρα ξημερώνει και θελωπρέπει να πάω να ποτίσω καρπούζια, πατάτες και ντομάτες.

Σ. και Ρ. σας περιμένω. Αν δεν έρθετε, για τιμωρία, δεν θα σας σκέφτομαι ένα μήνα.

Σχολιάστε ελεύθερα!