φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΜΕ, για άλλη μια χρονιά, για άλλη μια φορά, στον τόπο του πιο στυγερού, του πιο αποτρόπαιου κοινωνικού εγκλήματος: ανοίγουν σήμερα τα κολαστήρια της σχολικής εργασίας. Γιατί δεν έχουμε αναρτήσει ακόμα στις εισόδους των παιδικών και εφηβικών φυλακών την πινακίδα που θα γράφει ARBEIT MACHT FREI- Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ;
ΔΡΑΣΤΕΣ του εγκλήματος κατά των παιδιών και κατά των εφήβων το Κράτος με τους παντοίους υπηρέτες Του, οι πολιτικοί, οι διδάσκοντες, οι γονείς – όλοι συνένοχοι. Τα παιδιά θέλουν παιχνίδι και γνώση, οι έφηβοι θέλουν έρωτα και γνώση και τους τα στερούν – αυτό είναι το έγκλημα. Παιχνίδι, έρωτας και γνώση σημαίνει ελευθερία και τη στερούν – αυτό είναι το έγκλημα. Από ένα έγκλημα στο άλλο: από τον οικιακό εγκλεισμό στον σχολικό.
ΠΟΤΕ θα σταματήσει αυτό το φρικτό έγκλημα; Δεν γνωρίζω. Θα ήθελα να ζήσω την κατάργηση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης αλλά μάλλον δεν θα τη ζήσω, θα πεθάνω με αυτό το παράπονο – δεν θα είναι το μόνο αλλά τα άλλα υποφέρονται: αυτό δεν υποφέρεται. Είναι πολύ δύσκολο να καταργηθεί η υποχρεωτική εκπαίδευση. Η ιερή συμμαχία Κράτους, Δεξιάς και Αριστεράς, διδασκόντων και γονέων είναι πανίσχυρη, είναι αμείλικτη, είναι ανηλεής, είναι βάναυση, είναι ύπουλη, είναι υποκριτική. Σε κανένα άλλο κοινωνικό πεδίο η εθνική ενότητα, η εθνική ομοψυχία δεν είναι τόσο συμπαγής και τόσο ισχυρή και τόσο ανηλεής.
ΓΙΑΤΙ διαμαρτύρεστε που τα παιδιά και οι έφηβοι δεν διαβάζουν, που αδιαφορούν, που δεν είναι στο μάθημα αλλά βόσκουν ονειροπολώντας, που ασκούν βία στους άλλους, που την υφίστανται, που κάνουν καταστροφές, που βασανίζουν και χουνεριάζουν τους διδάσκοντες, που καπνίζουν, που πίνουν ξίδια (αλκοόλ) και χάπια και φούντα στις τουαλέτες; Όλες αυτές οι συμπεριφορές δεν είναι αναπόφευκτες, άλλες θετικές και άλλες αρνητικές, αντιδράσεις στη φυλάκιση, την αιχμαλωσία, την απαγωγή, την εξορία, τον αποκλεισμό, την καταναγκαστική εργασία; Εσείς προβληματίζεστε και προσπαθείτε να τις κρύψετε, να τις κουκουλώσετε, να τις εξαλείψετε – εγώ για τις περισσότερες από αυτές χαίρομαι, ναι, χαίρομαι. Εσείς, μην διαμαρτύρεστε εκ των υστέρων όταν βλέπετε τα σχολεία να γίνονται στάχτες κάθε φορά που γίνεται καμιά εξέγερση, και που πάντα θα γίνεται – δεν μπορείτε να τις απαγορεύσετε, τον θεό μπάρμπα να ΄χετε.
ΕΣΕΙΣ έχετε το σχολείο, εμείς τις τουαλέτες! Οι τουαλέτες, εκεί που χέζουμε και κατουράμε, είναι το καταφύγιό μας: εκεί πάμε να κρυφτούμε, εκεί πάμε να νιώσουμε ελεύθεροι, εκεί γελάμε και χαβαλεδιάζουμε, εκεί παίζουμε, εκεί χαμουρευόμαστε και φλερτάρουμε, εκεί βιώνουμε την ελευθερία, εκεί μαθαίνουμε – οι τουαλέτες είναι το σχολείο μας, το δικό μας, ελεύθερο, σχολείο.
ΕΑΝ δεν οργανώσετε το σχολείο με πρότυπο τις τουαλέτες, μην περιμένετε να αλλάξει τίποτα – δεν θα αλλάξει απολύτως τίποτα. Τουναντίον, εάν πριν μερικά χρόνια ένα μέρος μόνο των μαθητών έβρισκαν εκεί καταφύγιο, τώρα όλοι και όλες εκεί θα τρέχουν να πάνε μόλις χτυπήσει το κουδούνι. Θέλουμε να πηγαίνουμε σχολείο όποτε θέλουμε, να παρακολουθούμε όσα και όποια μαθήματα θέλουμε, να διαλέγουμε εμείς τους δασκάλους μας, θέλουμε πρώτα απ΄ όλα στο σχολείο να συναντιόμαστε και να ζούμε – κι ένα από αυτά που θα κάνουμε είναι να μαθαίνουμε. Ένα από αυτά, όχι το μόνο! Και με το ζόρι! Να δείτε που όλα αυτά που εσείς θεωρείτε προβλήματα, τα οποία δεν θα επιλύσετε ποτέ των ποτών, θα εξαφανιστούν.
ΓΡΑΦΩ ως μαθητής, είμαι ακόμα μαθητής, θα πεθάνω μαθητής, δεν εκπροσωπώ ούτε αντιπροσωπεύω τους μαθητές – πως θα μπορούσα άλλωστε 57 χρονών που είμαι! Νομίζετε ότι δεν θέλουμε να μάθουμε και μας υποχρεώνετε να το κάνουμε; Είσθε μεγάλοι μαλάκες εάν το νομίζετε – και επειδή το νομίζετε, είμαστε βέβαιοι και βέβαιες ότι είσθε μαλάκες. Ανόητοι δηλαδή. Μαθαίνουμε κάθε μέρα, είτε πάμε σχολείο είτε όχι, όπως τρώμε κάθε μέρα, πίνουμε, κατουράμε, χέζουμε, παίζουμε. Γιατί δεν μας εξετάζετε που τρώμε και χέζουμε – ή θα θέλατε να το κάνετε και αυτό και άλλα πολλά; Όσο πιο ελεύθεροι είμαστε, τόσο πιο πολλά μαθαίνουμε – και τα μαθαίνουμε γρήγορα και καλά και δεν τα ξεχνάμε ποτέ. Η επιδίωξή σας δεν είναι να μας αναγκάσετε να μάθουμε γιατί δεν θέλουμε, η επιδίωξή σας είναι να μας στερήσετε την ελευθερία – δεν θέλετε, φοβάστε και την ελευθερία και το παιχνίδι και τον έρωτα· είσθε μαλάκες, και Κράτος και πολιτικοί και γονείς και διδάσκοντες – και στο κορμί και στη ψυχή και στο μυαλό
ΔΥΟ επιλογές έχετε:
να κλείσετε τις τουαλέτες – και αναγκαστικά θα κατουράμε και θα χέζουμε και θα πίνουμε και θα καπνίζουμε μέσα στις αίθουσες·
να απαγορεύσετε στα περίπτερα, στα ψιλικατζίδικα και τα σούπερ μάρκετ να πουλάνε αλκοόλ και τσιγάρα και χαρτάκια και αναπτήρες.
Γεια.Αν το εννοεις ,σβηστο και ξαναγραψτο.
Με την ευκαιρια ευχαριστω για καποια απ τα υπολοιπα που εχεις γραψει.
Τα περι Ιλιαδας Μυκηνων κτλπ τα βρηκα πολυ ενδιαφεροντα.Συνεχισε .
Με προσβάλλεις βάναυσα με αυτό το σβήστο και ξαναγράψτο. Έχω ήδη γράψει πολλά για την κατάργηση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, γι΄ αυτήν την κατάρα, γι΄ αυτό το βδελυρό και απαίσιο έγκλημα της καταναγκαστικής μάθησης. Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι όταν βλέπω κάποιο σχολείο να καίγεται, δεν ξέρεις.
Θα σε παρακαλέσω, όταν μου μιλάς να μην χρησιμοποιείς την Προστακτική.
Δεν τα εχω διαβασει ακομα,δικια μου παραλειψη.Ζητω συγνωμη για την προστακτικη ,προσπαθησα να δωσω το νοημα χωρις πολλα λογια.
Αγαπητέ Θανάση, θα μπορούσα να αναπτύξω μερικές αντιρρήσεις για την μη-καταναγκαστικότητα της εκπαίδευσης, αλλά θα περιοριστώ στην συμφωνία μας όπως απορρέει από τα “βιώματα” τελικά που είναι, αν κανεἰς τα παραδεχτεί, αληθινότερα από τα “επιχειρήματα”. Τι θυμάμαι λοιπόν;
Θυμἀμαι πόσο μισούσα το σχολείο, τους “δασκάλους”, και γενικά όλη αυτή την ψευδογνωσιακή διαδικασία. Θυμάμαι πως διἀβαζα τα πάντα εκτός από…τα βιβλία του σχολείου. Θυμάμαι πόσο κακός μαθητής ήμουν, και πως “πέρασα” στις πανελλαδικές μετά από 3 χρόνια αφ ότου πήρα απολυτηριο, όταν είχαν σβήσει μέσα μου όλα τα τραύματα του κωλοσχολείου. Θυμάμαι ὀτι και τότε το όφειλα σε έναν μαθηματικό που με έμαθε μαθηματικά που δεν είχα μάθε τα 12 χρόνια του σχολείου. Θυμάμαι κάτι που έχω και σήμερα. Αν έρθει κάποιος πάνω από το κεφάλι μου να μου δείξει κάτι μπλοκάρω εντελώς και δεν καταλαβαίνω χριστό, αν κάτσω μόνος τα καταλαβαίνω όλα. Θυμάμαι πως στο πανεπιζήμιο σε κάθε ερμηνεία των συριζο-καθηγητάδων είχα αντίρρηση και πως με απέκλεισαν ως λεπρό από κάθε συζήτηση στο αμφιθέατρο και ήδη στο 2 έτος το έριξα στους καφἐδες και ησύχασα περνώντας όλα τα μαθήματα με βιβλιογραφία εκτός ύλης (ούτε ένα σύγγραμμα δεν διάβασα, ΟΥΤΕ ΕΝΑ). Θυμάμαι θυμάμαι, τι να πω. Πρόκειται περί διανοητικής μαλακίας υψίστου βαθμού, το όλον εκπαιδευτικόν σύστημα, ειδικά εδώ. Μου έλεγε μια φίλη που φοιτούσε στο Μαθηματικό Αθηνών πως είχε πάει με ένα συγγραμμα από το Χάρβαντ και ένας ελληνοκαθηγητάκος της είπε πως δεν αξίζει και σχεδόν την έβρισε. Μεγάλες κόμπλες οι ελληνοκαθηγητάδες, άσε που από ό,τι βλέπω, ειδικά στις “ανθρωπιστικές” σπουδές είναι οι περισσότεροι ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΙ, αυτό μπορώ να το πω με σιγουριά πλέον, με τις δικές μου προσπάθειες και κυρίως με κριτήρια νομίζω καλύτερα. Μπορώ να πω με σιγουριά πως εσύ ξέρεις μάλλον περισσότερα από διάφορους ονοματαίους ειδικά στα αρχαία. Από αυτό μπορεί κανείς να καταλάβει. Αλλά ξεστράτισα στο πανεπιστημιακό, αν δούμε τα πράγματα στο σχολικό επίπεδο ε τότε έχει πολύ γέλιο η υπόθεση, Γέλιο και κλάμμα. Αν μου έλεγε κανείς να ξαναζήσω αυτό το χάσιμο χρόνου θα πάθαινα κατάθλιψη, μα τον βούδα..
Ευχαριστούμε, Φιλίστωρ, απίστευτα ωραίο!