in ποιμενισμός/αρχαία ελληνική γλώσσα και Ιλιάδα

γυνή (<*γυνά): η κυρία (-να) των αγελάδων (γυ-)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΣΗΜΕΡΑ θα ασχοληθούμε με την ετυμολογία και την αρχική σημασία της λέξης γυναίκα – γυνή στην αρχαία ελληνική γλώσσα. Ο τίτλος του σημειώματος καταγράφει το συμπέρασμα στο οποίο έχω καταλήξει: η αρχική σημασία της λέξης γυνή ήταν η κυρία των αγελάδων, των βοδιών. Έφτασα σε αυτό το συμπέρασμα με τη βοήθεια δύο μελετών. Η πρώτη είναι του E. Campanile, I(ndo)E(uropean) Metaphors and non -I.E. Metaphors, δημοσιευμένη στο JIES (Journal of Indoeuropean Studies), τεύχος 2, 1974, σελ. 247-257· η δεύτερη, πολύ σύντομη αλλά άκρως εξαιρετικά ενδιαφέρουσα,  είναι του Oswald Scemerenyi, Das griechische Verwandtschaftsnamensystem vor dem Hintergrund des Indogermanischen Systems (Το ελληνικό σύστημα όρων της συγγένειας λαμβάνοντας υπ΄ όψει το ινδογερμανικό σύστημα), δημοσιευμένη στο περιοδικό Hermes, τεύχος 105, 1977, σελ. 396-7.

ΠΡΙΝ ασχοληθούμε με αυτά που γράφουν οι δύο ερευνητές, ας ρίξουμε ένα βλέφαρο σε μερικά ετυμολογικά λεξικά να δούμε ποια ετυμολογία της λέξης γυνή προτείνουν.

Θα συνεχίσω αύριο

Σχολιάστε ελεύθερα!

  1. -νος και -να δεν σημαίνει κύριος και κυρία… το έχεις πει και για τον Ωκεανό, την στιγμή που υπάρχει ο τύπος Ωκεάν αλλά και Ωγήν λόγω φαντάζομαι κράσης εα σε η, το g ίσως προέρχεται από την εναλλακτική μεταφορά της προελληνικής λέξης. Γιατί η κατάληξη σε -αν και -(φωνήεν)να (πχ Δικτύνα, Αθάνα) είναι όντως προ-ινδοευρωπαική. Θυμήσου την λέξη των Ετεοκρητών Φραισόνα (σημαίνει αυτή από το μέρος Πραισός). Φαντάζομαι ο Πραισιώτης ήταν Φραισάν.

    Ας σκεφτούμε επίσης την ανδρόγυνη θεά, των (προ-ΙΝΔΟΕ.) Ετρούσκων, Turan (σημαίνει Κυρία, δες: τύραννος) που οι σημερινοί κάτοικοι της περιοχής των Ετρούσκων λένε Turanna. Ή να θυμηθούμε τον Vulcan πως τον πήραν οι Ρωμαίοι σαν Vulcanus ή τον Βελχάνο/Βελχάνιο Δία.

    Ή τον…. Κρητικό Δία ονόματι ΖΑΝ (που έγινε και ΖΑΣ,φαντάζομαι σαν προσαρμογή) ή τον ΠΑΝ.

    Η guna ναι σημαίνει αγελάδα, το είχα σκεφτεί και εγώ. Μπορεί να είναι σύμπτωση και όντως να είναι ΙΝΔΟΕ. Αλλά η κατάληξη -νος και -να προέρχεται την μεταφορά προελληνικών λέξεων στην ελληνική συνήθως. Οι Κρήτη είναι γεμάτη τέτοια ονόματα, Αστρινός, Κουκλινός, Μελεσανός κλπ…

    Πιστεύω επίσης ότι κάνεις λάθος για την λέξη ΗΡΩΣ, τι στιγμή που υπάρχει το ΜΙΝΩΣ,ΤΑΛΩΣ,ΕΡΩΣ κλπ… Και την στιγμή που το θυληκό είναι ΗρωΙΣΣΑ και ΗρωΕΣΣΑ για τους Κρητικούς. (Θυμόμαστε τη θαλαΣΣΑ έτσι; ή την ΦερεφαΣΣΑ;) Ή έχουμε την λέξη Gwasireu(s) που είναι προφανώς προελληνική.

    Θυμόμαστε την ΒασίλΙΣΣΑ και την ΒασίλΙΝΝΑ;

    Ηρως σύμφωνα με το liddell scott σημαίνει νεκρός, θεός και ταύρος… ταιριάζει κουτί στους προγονολατρικούς (κατά την γνώμη μου) Μινωίτες. Ειδικά όταν ο ΖΑΝ ήταν και τα 3. Και Θεός και Τάυρος, αλλά και… ΝΕΚΡΟΣ!