φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΘΑ μπορούσαμε να σκιαγραφήσουμε ένα αδρό περίγραμμα του 21ού αιώνα; Πώς θα μπορούσαμε να το κάνουμε; Σε τι θα μας ωφελήσει αυτό το αδρό περίγραμμα;
ΕΝΑ αδρό περίγραμμα μιας μελλοντικής περιόδου είναι ο εντοπισμός των τάσεων του παρόντος που θα ενισχυθούν αλλά και των τάσεων που πιθανόν να εμφανιστούν και που θα προκαλέσουν οι ήδη υπάρχουσες τάσεις. Το περίγραμμα αυτό, αυτή η γενική εικόνα, θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε το μέλλον, όσο μπορούμε βεβαίως, και να προσανατολιστούμε, να πράξουμε,να ζήσουμε, να πάρουμε αποφάσεις και να αποφύγουμε, όσο είναι δυνατόν, αυταπάτες, ψευδαισθήσεις και λάθη.
Ο εντοπισμός και η διεξοδική εξέταση αυτών των τάσεων θα είναι το αντικείμενο μιας σειράς σημειωμάτων τον φετινό χειμώνα. Με αφορμή αυτή την εξέταση, θα διατυπώσουμε κάποια κομβικά ερωτήματα που πιθανόν να μας βοηθήσουν να ξαναδιαβάσουμε την Παγκόσμια Ιστορία. Ας δούμε όμως πρώτα τις τάσεις.
Η κομβική τάση, από την οποία προέρχονται άλλες ή σχετίζονται με αυτήν, είναι η τάση της επερχόμενης έναρξης της συρρίκνωσης του καπιταλισμού. Μέχρι σήμερα ο καπιταλισμός επεκτείνεται αλλά θεωρητικά δεν μπορεί να επεκτείνεται διαρκώς. Τα εμπειρικά δεδομένα που έχουμε μας λένε ότι ήδη από το 1973, εδώ και κοντά μισό αιώνα, ο ρυθμός της επέκτασης τείνει μειωνόμενος – πρόκειται για μια σαφή τάση. Εάν συνεχιστεί, αναπόφευκτα θα αρχίσει η συρρίκνωση του καπιταλισμού. Πόσο θα διαρκέσει η σημερινή τάση, η σημερινή μεταβατική περίοδος, δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε. Είμαστε σε θέση να φρενάρουμε, να σταματήσουμε ή και να εξαλείψουμε τόσο τη τάση της μείωσης της επέκτασης του καπιταλισμού όσο και αυτήν της συρρίκνωσής του;
ΓΙΑ να προσεγγίσουμε τα ζητήματα της συρρίκνωσης του καπιταλισμού και της δυνατότητας ή μη να την εξαλείψουμε, πρέπει να διερευνήσουμε τη συρρίκνωση, την παρακμή και την εξαφάνιση των προηγηθέντων τρόπων παραγωγής, αρπαγής, καταστροφής και εξόντωσης, δηλαδή του ποιμενικού, του δουλοκτητικού και του φεουδαρχικού. Θα το κάνουμε. Θα μπορούσε αυτοί οι τρόποι παραγωγής να μην συρρικνωθούν, να μην εξαφανιστούν;
Η Ιστορία μας λέει ότι δεν θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο και θα εξετάσουμε το γιατί. Η διαπίστωση αυτή μας παρωθεί να διατυπώσουμε ένα πολύ σημαντικό ερώτημα. Οι Ρωμαίοι πατρίκιοι και οι Ευρωπαίοι φεουδάρχες θα ήθελαν πολύ να μην συρρικνωθεί και εξαφανιστεί η δουλοκτησία και η φεουδαρχία, όσο όμως και να ήθελαν πολύ, δεν μπόρεσαν να αποφύγουν το μοιραίο. Να ποιο είναι το ερώτημα: μπορεί ο Κύριος να διαμορφώνει, να επινοεί την πραγματικότητα, να ελέγχει και να αποικίζει το μέλλον όπως το θέλει και το φαντάζεται;
ΕΝΑ ηχηρό ΟΧΙ είναι η απάντησή μας. Ηχηρό και κατηγορηματικό. Δεν θα μπορέσει ποτέ να διαμορφώσει με βάση την επιθυμία Του και τα σχέδιά Του το μέλλον. Μπορεί να επεμβαίνει αλλά η επέμβασή αυτή έχει σαφή όρια. Δεν μπορεί να γίνει σωματικά αθάνατος, αυτή την επιθυμία Του δεν θα μπορέσει να την ικανοποιήσει. Δεν μπορεί να αγνοήσει τη Φύση και τη Ζωή. Επιπλέον εκείνο που δεν μπορεί να ελέγξει και να αποτρέψει, να εξαφανίσει είναι οι τάσεις που διαμορφώνονται μέσα στην κοινωνία, πολλές φορές λόγω δικών Του επιλογών και αποφάσεων ή λόγω της έκβασης του κοινωνικού πολέμου με τους Υποτελείς Του.
ΑΣ δούμε μια τάση που είναι άμεσα συνυφασμένη με τη τάση της συρρίκνωσης του καπιταλισμού – τη τάση της αύξησης του αριθμού των ανέργων παγκοσμίως. Μέχρι το 2040, το αργότερο, θα χαθεί το 40% των θέσεων εργασίας στη βιομηχανία αλλά και στις υπηρεσίες, και όχι μόνο, εξ αιτίας της εφαρμογής της Ρομποτικής, της νανοτεχνολογίας και της γενετικής στην παραγωγή και τη διοίκηση. Μπορεί η καπιταλιστική Κυριαρχία να ελέγξει αυτή τη τάση, τη στιγμή που είναι αποτέλεσμα των δικών της επιλογών; Με την τάση αυτή σχετίζονται κι άλλες: της διαρκούς αύξησης του πληθυσμού, της μείωσης της παραγωγής τροφής, της έντασης της κλιματικής αλλαγής. Και με όλες αυτές είναι άρρηκτα συνδεδεμένη η τάση της εξόντωσης ενός μεγάλου μέρους των άχρηστων και επικίνδυνων για την καπιταλιστική τάξη Υποτελών.
Η συρρίκνωση του καπιταλισμού θα είναι η κομβική τάση – οι άλλες θα παραχθούν από αυτή και θα την ενισχύσουν, θα την επιταχύνουν. Η συρρίκνωση όμως του καπιταλισμού θα επιφέρει και την συρρίκνωση του δυτικού πολιτισμού, της δυτικής Κυριαρχίας ή τον καπιταλισμό θα διαδεχθεί ένας άλλος τρόπος παραγωγής, αρπαγής, καταστροφής και εξόντωσης; Εάν δεν τον διαδεχθεί, τι άλλο μπορεί να συμβεί; Τα ερωτήματα αυτά αφορούν το πολύ μακρινό μέλλον, ας στρέψουμε την προσοχή μας στο παρόν. Η αδυναμία επίτευξης της σωματικής αθανασίας, δηλαδή το η συνειδητοποίηση του ορίου της διαρκούς αύξησης της διαθέσιμης ισχύος, που είναι το εντονότερο, το πυρηνικό χαρακτηριστικό του δυτικού πολιτισμού, αυτό που συνέβαλε καθοριστικά ώστε να επικρατήσει παγκόσμια, είναι ένα πολύ σοβαρό πλήγμα κατά της δυτικής Κυριαρχίας, του δυτικού πολιτισμού.
ΟΙ δύο αυτές αρνητικές τάσεις, της συρρίκνωσης του καπιταλισμού και της πολιτισμικής αποτυχίας της δυτικής Κυριαρχίας, της αδυναμίας δηλαδή αυξάνει διαρκώς την ισχύ της, της αδυναμίας της να υποτάξει πλήρως τη Φύση και τη Ζωή για να γίνει ο Κύριος αθάνατος, θα επιταθούν μέσω της σύγκλισής τους και της αλληλοεπίδρασής τους;
ΣΕ αυτό το συμπερασματικό ερώτημα θα καταλήξει όποιος και όποια επιχειρήσει να σκιαγραφήσει ένα αδρομερές περίγραμμα του 20ού αιώνα. Και είναι υποχρεωμένος να το αντιμετωπίσει.
https://en.wikipedia.org/wiki/Industry_4.0
https://en.wikipedia.org/wiki/Industry_4.0