πότε θα χρησιμοποιήσουμε τα Rafale; (τα Rafale και ο αιγίοχος Ζεύς)

rafale: καταιγίδα, λαίλαπα, καταιγιστικά πυρά αυτόματου όπλου με διακοπές)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ποτέ – όπως και όλα τα άλλα πολεμικά αεροσκάφη που έχουμε αγοράσει κατά καιρούς και τα πουλήσαμε για παλιοσίδερα –  όσα δεν έπεσαν από βλάβη ή από κακό χειρισμό του κυβερνήτη και καταστράφηκαν.  Τα Rafale μια μέρα, όσα δεν πέσουν εντός της γλυκιάς πατρίδος μας, θα πουληθούν κι αυτά για παλιοσίδερα και θα αγοράσουμε άλλα. Δεν θα χρησιμοποιηθούν ποτέ διότι πόλεμος με την Τουρκία δεν πρόκειται να γίνει, όσο υπάρχει το ΝΑΤΟ και όσο η Δύση, με επί κεφαλής τις ΗΠΑ, περικυκλώνει και πολιορκεί τη Ρωσία και τη Σιβηρία. Θα μου πείτε, μα γιατί τότε τα αγοράζουμε, αφού δεν θα τα χρησιμοποιήσουμε ποτέ; Θα επιτεθεί η Δύση στη Ρωσία; Όχι. Θα τα χρησιμοποιήσει το ελληνικό κράτος για να καταστείλει εξέγερση του λαού; Όχι. Τότε;

ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ τα πολεμικά αεροσκάφη και όλα τα άλλα όπλα για να διαιωνιστεί η ύπαρξη του στρατού (και της στρατιωτικής θητείας των αρρένων) και να επιβιώσει η πολεμική βιομηχανία της Δύσης. Εάν δεχτούμε ότι πόλεμος μεταξύ των κρατών της Δύσης δεν πρόκειται να γίνει και ότι πόλεμος, πυρηνικός ασφαλώς,  μεταξύ της Δύσης και της πυρηνικής συμμαχίας  Ρωσίας-Κϊνας-Ιράν  επίσης δεν πρόκειται να γίνει, τότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο πόλεμος δεν πρόκειται να γίνει, ότι ζούμε το τέλος του πολέμου, όπως ζούμε και σε μια κοινωνία όπου ο κοινωνικός πλούτος παράγεται από μια ισχνότατη μειονότητα, ενώ η πλειονότητα του πληθυσμού, το 70%, που θα γίνει 80% τις επόμενες δύο δεκαετίες, που θα μπορούσε να εργαστεί, όπως συνέβαινε σε όλες τις κοινωνίες σε όλες τις εποχές, δεν εργάζεται και επιβιώνει με τη διανομή χρήματος (συντάξεις, επιδόματα, δωρεάν υπηρεσίες κ.α.) από το Κράτος –  αυτή είναι η κοινωνία της αεργίας. Και πόλεμος δεν θα γίνει και έχουμε εξασφαλίσει, οι δυτικές κοινωνίες, μια στοιχειώδη επιβίωση –  δεν είναι και άσχημα! Εάν είναι έτσι, έτσι νομίζω, τότε και οι στρατοί και η πολεμική βιομηχανία είναι αναχρονισμοί, θλιβερά κατάλοιπα άλλων εποχών. Και δεν γίνεται να μην αναρωτηθούμε: μα γιατί να υπάρχουν  ο στρατός και η πολεμική βιομηχανία; Γιατί να μην τα καταργήσουμε; Θα καταργηθούν ποτέ;

ΠΟΤΕ των ποτών. Θα υπάρχουν και θα διατηρηθούν εις τον αιώνα τον άπαντα, όσο άχρηστα και αναχρονιστικά κι αν είναι. Γιατί; Τι θα γίνει, εάν καταργηθούν, εάν δεν υπάρχουν στρατοί και πολεμική βιομηχανία; Δεν πρέπει να θέσουμε  το ερώτημα και να το απαντήσουμε; Πρέπει. Από οικονομικής έποψης, θα περιοριζόταν η καπιταλιστική παραγωγή, θα συρρικνωνόταν περαιτέρω ο καπιταλισμός, θα είχαμε μείωση της ανάπτυξης και των κερδών, θα αυξανόταν κατα πολύ η ανεργία, άρα θα επεκτεινόταν η αεργία. Κι αυτό δεν πρέπει να γίνει. Από ιδεολογικής έποψης, θα εξαλειφόταν ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος εκφοβισμού των Υποτελών. Από πολιτισμικής οπτικής αν το δούμε, αφενός ολοκληρώνεται η αποπολεμικοποίηση του πολεμικού δυτικού πολιτισμού και αφετέρου παύει η καταστροφή κοινωνικού πλούτου (υλικών, εργασίας, ενέργειας), αφού τα μέσα παραγωγής καταστροφής και εξόντωσης καταστρέφουν κοινωνικό πλούτο που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την αντιμετώπιση πολλών κοινωνικών προβλημάτων –  αυτό όμως δεν πρέπει να γίνει: τα κοινωνικά προβλήματα πρέπει να διαιωνιστούν, διότι με αυτόν τον τρόπο νομιμοποιούνται πολλές λειτουργίες του κράτους και βέβαια και η ίδια η ύπαρξη της κυριαρχίας.

ΜΠΟΡΟΥΝ οι Υποτελείς να επιβάλουν την κατάργηση του στρατού, την αγορά των πολεμικών αεροσκαφών  και το κλείσιμο των πολεμικών βιομηχανιών; Όχι, βέβαια. Είμαστε αναγκασμένοι να παραμένουμε θεατές και να διαμαρτυρόμαστε. Αλλά, όπως καλά γνωρίζουμε, οι διαμαρτυρίες ενισχύουν και το Κράτος και τους ισχυρούς αυτού του κόσμου. Τους αρέσει πολύ να μας βλέπουν να διαμαρτυρόμαστε, να διαδηλώνουμε δηλαδή την αδυναμία μας. Υπάρχει ένας τρόπος να τα καταργήσουμε: ο λενινισμός. Να πάρουμε τα όπλα και να πολεμήσουμε κατά του Κράτους, κατά του στρατού. Ποια όπλα να πάρουμε; Τα Rafale? Όσοι και όσες νοσταλγούν τον λενινισμό και τον ένοπλο επαναστατικό αγώνα, θα πρέπει να το πάρουν απόφαση: οι Υποτελείς είναι σοφοί, γνωρίζουν ότι όποιο όπλο κι αν πάρουν στα χέρια τους, ο αντίπαλος θα έχει πάντα κάποια πολύ ισχυρότερα. Ο ένοπλος επαναστατικός αγώνας έχει τελειώσει ανεπιστρεπτί. Οι Υποτελείς έχουν στα χέρια τους το ποντίκι και το τηλεκοντρόλ και δεν πρόκειται να τα αφήσουν για να πετάξουν Μολότωφ και να πιάσουν Καλασνίκωφ.

ΑΣ έρθουμε τώρα στο δεύτερο μέρος του σημερινού σημειώματος. Γιατί τα πολεμικά αεροσκάφη που αγοράσαμε  τα βάφτισαν οι Γάλλοι rafale; Η αρχική σημασία της λέξης είναι ” καταιγίδα, λαίλαπα, θυελλώδης άνεμος”. Γιατί η λέξη αυτή απέκτησε και τη σημασία “ομοβροντία καταιγιστικών πυρών αυτόματου όπλου με διακοπές”;

ΤΑ όπλα τα κατασκευάζουμε για να καταστρέφουμε, να εξοντώνουμε και να εκφοβίζουμε. Ας συγκρίνουμε την καταστρεπτικότητα,  την εξοντωτικότητα και την εκφοβιστική δεινότητα του πρώτου και του τελευταίου όπλου του δυτικού πολιτισμού: του ιλιαδικού δόρατος και της ατομικής βόμβας (της βόμβας υδρογόνου!). Η καταστρεπτικότητα του δόρατος είναι ανύπαρκτη· η εξοντωτικότητά του αμελητέα –  οι περισσότερες ρίψεις στην Ιλιάδα είναι αναποτελεσματικές· η εκφοβιστική δεινότητά του επίσης αμελητέα –  με σκύψιμο θα μπορούσες να το αποφύγεις ή να το αποκρούσεις με μια ξύλινη ασπίδα –  με ή χωρίς μεταλλική επίστρωση. Τι γίνεται με την ατομική βόμβα; Η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι μας έδειξαν την καταστρεπτικότητα, την εξοντωτικότητα και την εκφοβιστική δεινότητά της. Σήμερα διαθέτουμε πολύ πιο καταστρεπτικά, εξοντωτικά και εκφοβιστικά –  έχουμε προοδεύσει τόσο πολύ που δεν μπορεί να υπάρξει περαιτέρω εξέλιξη, βελτίωση και πρόοδος.

ΗΤΑΝ ικανοποιημένος ο ήρωας της Ιλιάδας με την αποτελεσματικότητα του δόρατος; Όχι, βέβαια! Θα ήθελε να έχει πιο ισχυρά όπλα; Πιο καταστρεπτικά, πιο εξοντωτικά και πιο εκφοβιστικά; Ασφαλώς και θα ήθελε; Πόσο ισχυρά; Υπάρχει κάτι τόσο καταστρεπτικό, εξοντωτικό και εκφοβιστικό, υπάρχει κάτι τόσο ισχυρό,  που θα ήθελαν να το μιμηθούν, Ναι, υπάρχει: η φύση. Κάποια καιρικά φαινόμενα και τα αποτελέσματά τους. Πόσο ισχυρός είναι ένας χείμαρρος ή ένας  ποταμός μετά από ισχυρή παρατεταμένη βροχόπτωση! Πατέρας ενός ήρωα στην Ιλιάδα ήταν ο ποταμός Σπερχειός, που σημαίνει “καταστρεπτικά, εξοντωτικά και εκφοβιστικά ταχύς και ορμητικός”! Πόσοι άλλοι ήρωες έχουν για πατέρα κάποιον ποταμό! Τι καταλαβαίνετε όταν διαβάζετε ότι πατέρας του ήταν ο Σπερχειός; Δεν θελει να μας πει ο ποιητής ότι αυτός ο ήρωας είναι ισχυρός όπως ο ποταμός Σπερχειός; Ότι πατέρας του είναι η ισχύς; Ναι, αυτό ακριβώς θέλει να μας πει ο ποιητής –  ποιητής είναι, δεν είναι δοκιμιογράφος!

Ο ήρωας παρομοιάζεται με πυρκαγιά που κατακαίει το δάσος. Τι μεγάλη ισχύς! Ποιος μπορεί να την αντιμετωπίσει; Πόσο καταστρεπτική, εξοντωτική και εκφοβιστική η πυρκαγιά! Η καταιγίδα, η λαίλαπα, η θύελλα, ο τυφώνας, ο κυκλώνας; Τι καταστρεπτικότητα, τι εξοντωτικότητα, τι εκφοβιστική δεινότητα! Θα ήθελε ο ήρωας να είναι τόσο καταστρεπτικός, εξοντωτικός και εκφοβιστικός; Ναι, θα το ήθελε πολύ. Μας το λέει ο συνθέτης της Ιλιάδας; Ναι, μας το λέει ποιητικά: ο Ζευς είναι αιγίοχος, ελέγχει την αιγίδα, την κατ-αιγίδα δηλαδή, την οδηγεί και την πάει όπου θέλει: αιγί(F)οχος είναι ο οδηγός της αιγίδος, της καταιγίδος. Το δεύτερο συνθετικό -(F)οχος είναι ετυμολογικά συγγενές με το όχημα, όχος, οχέω (οδηγώ)  και με το λατινικό veho (εξ ου και vehicle, όχημα). Θα ήθελε να έχει ένα όπλο σαν τον κεραυνό; Ασφαλώς και θα ήθελε! Το όπλο του Διός είναι ο κεραυνός – αυτό θα ήθελε να έχει και ο ήρωας. Το 1300 μ. Χ. απέκτησε κάτι πιο ισχυρό –  επιτέλους: τα πυροβόλα όπλα. Και μετά από μερικούς αιώνες, άγγιξε τα όρια της πολεμικής ισχύος (ατομική βόμβα, βόμβα υδρογόνου). Πιο καταστρεπτικός δεν γίνεται.

Η Ιλιάδα καταγράφει τη λατρεία της ισχύος της φύσης. Της καταστρεπτικής, εξοντωτικής και εκφοβιστικής ισχύος της φύσης. Ο ήρωας θα ήθελε να ήταν ισχυρός όσο πολλά φυσικά φαινόμενα και όντα –  ο ήλιος, ο ποταμός, η πυρκαγιά, ο κεραυνός, η καταιγίδα, το λιοντάρι, ο αετός, το γεράκι –  και άλλα πολλά. Θα ήθελε να ήταν και πιο ισχυρός από τη φύση –  διότι η φύση τον νικά. Και η ήττα είναι απαράδεκτη. Ποια ήττα είναι η πλέον απαράδεκτη, η πλέον παράλογη, προσβλητική για την ηρωική ελευθερία;

Ο θάνατος.