φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΔΥΟ χρόνια κλείνει η επιδημία covid-19, βρισκόμαστε στην έκτη παραλλαγή του κορονοϊού, και αντικρίζουμε το φάσμα της αποτυχίας και του αδιεξόδου. Πώς φτάσαμε εδώ; Τι θα κάνουμε με την επόμενη μετάλλαξη του ιού, που θα είναι ακόμα πιο μολυσματική από την omicron, τι θα κάνουμε με κάποιον άλλο ιό που αναπόφευκτα θα ενσκήψει στο προσεχές μέλλον; Πώς σκεφτήκαμε; Θα μπορούσαμε να σκεφτούμε διαφορετικά;
ΠΡΙΝ απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα, ας στρέψουμε το βλέμμα μας κάπου αλλού κι ας κάνουμε ένα νοητικό πείραμα, μια σύγκριση. Εδώ και πενήντα χρόνια, εμφανίζονται διαρκώς νέες παθήσεις του πεπτικού συστήματος (στομάχου, λεπτού και παχέος εντέρου, κόλου, ορθού και πρωκτού) και προστίθενται στις ήδη υπάρχουσες. Γίνεται χαμός. Ο καρκίνος του παχέος εντέρου θερίζει – ο τρίτος σε θανάτους μεταξύ όλων των μορφών καρκίνου. Θάνατοι, νοσηλείες, εξετάσεις, κολονοσκοπήσεις, φάρμακα, εγχειρήσεις, ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις – και η κατάσταση επιδεινώνεται κάθε χρόνο. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί δεν μας απασχολεί;
ΔΕΝ θα μας απασχολήσει ποτέ; Δεν ξέρω. Ξέρω όμως γιατί δεν απασχολεί: έχουμε εμπιστοσύνη στην ιατρική, την επιστήμη, στην τεχνική. Έχουμε εμπιστοσύνη στις γνώσεις μας, στα εργαστήριά μας, στις έρευνές μας. Ναι, έχουμε όμως εμπιστοσύνη και στις δικές μας γνώσεις και εμπειρίες. Και εμείς και η ιατρική επιστήμη συμφωνούμε ποιες είναι οι δύο βασικές αιτίες αυτής της διαρκούς επιδείνωσης της κατάστασης του πεπτικού συστήματος: δεν τρώμε αυτά που θα έπρεπε να τρώμε, δεν περπατάμε.
Το σώμα μας, φίλες και φίλοι, είναι ο ομφάλιος λώρος, ο δεσμός μεταξύ φύσης και κοινωνίας. Έχει διαμορφωθεί και από τη φύση και από την κοινωνία. Οι κοινωνικές μας σχέσεις έχουν αλλάξει πολλές φορές τη βιολογία του σώματός μας: να σας θυμίσω, μεταξύ των άλλων, την παράταση της παιδικής ηλικίας και την απώλεια του οίστρου του θηλυκού. Οι μεταξύ μας σχέσεις άλλαξαν το σώμα μας, τη φύση μας! Για να φτάσουμε στο σώμα που έχουμε πέρασαν πολλά εκατομμύρια χρόνια. Τι κάναμε όλο αυτό το χρονικό διάστημα; Πώς διαμορφώθηκε το σώμα μας; Περπατούσαμε κάθε μέρα μερικά χιλιόμετρα, όλοι και όλες, αναζητώντας τροφή και τρώγαμε λαχανικά (φύλλα, ρίζες, άνθη), φρούτα, σπόρους, σκουλήκια, έντομα, και ψάρια και κρέας, όχι πολύ συχνά, και μέλι, όταν βρίσκαμε, και άλλα πολλά. Τρώγαμε ό,τι τρωγόταν, τα πάντα σχεδόν. Το πεπτικό μας σύστημα πήρε τη μορφή που έχει λόγω της ανάλωσης αυτών των τροφών – πολλές από αυτές τις μαγειρεύαμε.
ΚΑΙ τώρα ας θέσουμε το παρακάτω ερώτημα. Θα μπορούσαμε να ζήσουμε με χάπια, τα οποία θα κάλυπταν τις διατροφικές μας ανάγκες; Δεν θα πάθαινε τίποτα το πεπτικό μας σύστημα μετά από λίγα χρόνια; Τι λέτε; Μην κωλώνετε, ας μην είμαστε γιατροί και επιστήμονες, κι εμείς σκεφτόμαστε και μάλιστα μερικές φορές πιο γόνιμα και εποικοδομητικά από αυτούς. Σε τελική ανάλυση, είμαι βέβαιος, να το ξέρετε, εμείς θα τους πούμε τι θα κάνουν – μόνο εμείς και κανένας άλλος. Η σημερινή κατάσταση του πεπτικού συστήματος είναι αψευδής μάρτυρας: δεν θα πάθαινε, παθαίνει. Πλήρης αποδιοργάνωση, ολική αποδιάρθρωση του πεπτικού συστήματος.
ΔΕΝ είναι μόνο το πεπτικό σύστημα που αποδιαρθρώνεται και αποδιοργανώνεται. Όλα τα επιμέρους συστήματα (νευρικό, αναπαραγωγικό, ανοσοποιητικό, ορμονικό κλπ), το σώμα μας όλο βρίσκεται σε κατάσταση αποδιοργάνωσης και αποδιάρθρωσης. Οι διαρκώς νεοεμφανιζόμενες νέες χρόνιες παθήσεις, οι πολιτισμικές επιδημίες (καρκίνος, σκλήρυνση κατά πλάκας, εμφράγματα, άλτσχάιμερ και άλλα πολλά) δεν είναι σαφείς ενδείξεις της αποδιοργάνωσης του σώματος;
ΔΕΝ είναι μόνο το σώμα μας. Δεν γελάμε πια, δεν παίζουμε, δεν τραγουδάμε, δεν χορεύουμε, δεν εκφραζόμαστε. Δεν διακρίνετε μια κατάσταση ανθρωπολογικής οπισθοδρόμησης; Αποσυντιθέμεθα, αργά αλλά σταθερά και ως σώμα και ως κοινωνία. Η διαδικασία αυτή, εάν δεν σταματήσει, θα επιταχυνθεί τις προσεχείς δύο δεκαετίες. Δεν χρειάζεται να καταγράψω τις συνέπειες. Τις ζούμε καθημερινά και θα τις ζήσουμε πιο έντονα στις προσεχείς δύο δεκαετίες.
ΤΙ θα κάνουμε με την αποδιοργάνωση του πεπτικού μας συστήματος; Τρεις εναλλακτικές έχουμε: να συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε τα συμπτώματα (ας είναι καλά η ιατρική επιστήμη) και η κατάσταση θα επιδεινώνεται επιταχυνόμενη, να αλλάξουμε διατροφή και τρόπο ζωής, να αντικαταστήσουμε το πεπτικό μας σύστημα με ένα συνθετικό, πλαστικό σωλήνα και έτσι θα αναβαθμίσουμε ριζικά το σώμα μας (θα προτείνει ο υπερανθρωπισμός). Τεχνητή καρδιά, μηχανικούς πνεύμονες και τα λοιπά.
ΑΦΗΝΟΥΜΕ το πεπτικό σύστημα και επιστρέφουμε στο θέμα μας. Το οποίο είναι το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Το πιο πολύτιμο που έχουμε γιατί είναι ο πρώτος και ο καλύτερός μας γιατρός. Ας θέσουμε μερικά πολύ απλά ερωτήματα: σε ποια κατάσταση βρίσκεται; Τι μας είπε ο φίλος μας ο κορονοϊός; Μας είπε ότι σε γενικές γραμμές είναι σε καλή κατάσταση. Η πλειονότητα όσων νόσησαν εδώ και δύο χρόνια, το 99% το λιγότερο, μεταξύ των οποίων και εγώ, δεν πάθαμε τίποτα. Το ανοσοποιητικό μας σύστημα δεν τον γνώριζε τον κορονοϊό, τώρα τον γνώρισε. Τα κατάφερε; Έξοχα! Υπήρξαν και νεκροί – διότι το ανοσοποιητικό τους σύστημα δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Γιατί όμως στρέψαμε το ενδιαφέρον μας στο 0,5% των νεκρών και όχι στο 99% των ζωντανών; Γιατί δεν εξυμνήσαμε το ανοσοποιητικό μας σύστημα; Γιατί δεν είδαμε το θετικό και εστιάσαμε στο αρνητικό; Γιατί επιβλήθηκε το 0,5% των νεκρών πάνω στο 99% των ζωντανών;
ΘΑ συνεχίσω αύριο το πρωί.
Σχολιάστε ελεύθερα!