in κοινωνικός πόλεμος

σε πόσα χρόνια αστυνομία και στρατός θα φρουρούν τις εισόδους των σούπερ μάρκετ;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΑΦΗΝΟΥΜΕ πίσω μας την εποχή της αφθονίας και της σπατάλης και οδεύουμε ολοταχώς προς την εποχή της ένδειας και της σπάνης· άρα, τώρα όλη η ανθρωπότητα οδεύει προς την εποχή της σπάνης και της ένδειας, εκτός βέβαια από μια μικρή μειονότητα που κατέχει τον κοινωνικό πλούτο, με τη μορφή του χρήματος, και ελέγχει το κράτος και τα όπλα. Οι δυσκολίες της ενεργειακής μετάβασης σε νέες μορφές πολλής αν όχι ανεξάντλητης ενέργειας, ο πόλεμος που έχει αρχίσει και διεξάγεται αδιάλειπτα στην Ουκρανία μεταξύ των δύο αντιπάλων στρατοπέδων του πλανήτη,  της καπιταλιστικής Δύσης και των συμμάχων της από τη μια,  και της Ρωσίας και των συμμάχων της από την άλλη, και είναι βέβαιο ότι θα κλιμακωθεί, η προϊούσα και επιταχυνόμενη εξάντληση των φυσικών πόρων, αναγκαίων για την παραγωγή ενός μεγάλου μέρους του κοινωνικού πλούτου,  και οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής, είτε είναι ανθρωπογενής είτε όχι, είναι οι πρώτες σαφέστατες ενδείξεις. Ο αναπόφευκτος  και αλληλοενισχυτικός συνδυασμός αυτών των αλλαγών θα τείνει προς τη διαρκή μείωση του παραγόμενου κοινωνικού πλούτου, προς την επιτάχυνση της έλευσης της εποχής της σπάνης και της ένδειας.

ΚΑΤΩ από αυτές τις συνθήκες, η μείωση της παγκόσμιας παραγωγής της τροφής θα πρέπει να αναμένεται με βεβαιότητα. Οι υπάρχουσες ενδείξεις μας δείχνουν το μέλλον –  η περίπτωση του ελαιολάδου είναι χαρακτηριστική. Η μεγάλη αύξηση των τιμών όλων των τροφίμων κατά τη διάρκεια των δύο τελευταίων ετών θα συνεχιστεί. Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού έχει μειώσει την αγορά τροφίμων και κάποιων φαρμάκων –  θα πρέπει πρώτα να πληρωθεί το ρεύμα και η θέρμανση! Και το ενοίκιο, και η βενζίνα για το αυτοκίνητο –  πώς θα πας στη δουλειά; Σήμερα πλήττεται άμεσα το 35% του πληθυσμού, ενώ αρχίζει να δυσφορεί το αμέσως πιο πάνω 35%, σύνολο 70%, το σύνολο της μισθωτής εργασίας κι ενός μεγάλου μέρους  των αυταπασχολούμενων –  από κει και πέρα, για το υπόλοιπο 30%,  δεν υπάρχει ακρίβεια. Εγείρονται δύο κομβικής σημασίας ερωτήματα. Τι θα κάνουν οι πληττόμενοι πληθυσμοί; Πώς θα διαχειριστεί τη μετάβαση στην εποχή της ένδειας και της σπάνης το κράτος;

Η μείωση της κατανάλωσης τροφίμων είναι ήδη η πρώτη ένδειξη της στάσης του πληθυσμού. Η μείωση αυτή εμφανίζει δύο πλευρές. Η μία είναι θετική: οι άνθρωποι θα σταματήσουν να τρώνε σκουπίδια, λίαν επιεικώς – τα σκουπίδια δεν είναι τόσο καταστροφικά και επικίνδυνα: κόκα κόλα, αναψυκτικά, κονσέρβες, αλλαντικά και άλλα τέτοια σκατολοΐδια. Θα περιορίσουν την κατανάλωση κάποιων άλλων (αλκοόλ, γλυκά, φέτα, λάδι, κρέας, ψάρια). Θα σταματήσουν και θα περιορίσουν την κατανάλωση του ακριβού και ανθυγιεινού έτοιμου φαγητού:  μακαρονάδες, πίτσες και σουβλάκια. Θα  μειωθεί όμως η παραγωγή όλων αυτών των προϊόντων και θα υπάρξει επέκταση της ανεργίας. Η αρνητική πλευρά είναι ότι θα καταναλώνονται μόνο φτηνά τρόφιμα –  μακαρόνια και ρύζι και θα τρώνε μια μέρα μακαρόνια, μια μέρα ρύζι, κοκ. Αναπόφευκτα, θα επεκταθούν και θα γενικευτούν ο υποσιτισμός και η ανθυγιεινή διατροφή.  Γνωρίζουμε ποια είναι η συνέπεια όλων αυτών: η βραδεία αλλά σταθερή αποδυνάμωση του οργανισμού, η αναπόφευκτη επιδείνωση της υγείας μεγάλου μέρους του πληθυσμού. Με αυτούς τους τρόπους οι πληττόμενοι πληθυσμοί θα αντιμετωπίσουν την ακρίβεια των τροφίμων.  Και το κράτος θα παρακολουθεί άγρυπνο και θα διανέμει μικρά χρηματικά ποσά (market pass) προς τους φτωχότερους μόνο και μόνο για να δείξει ότι νοιάζεται.

ΕΑΝ η σημερινή κατάσταση διαιωνιστεί ως έχει, δεν θα αλλάξει τίποτα, όλα καλά, πολύ καλά (για το κράτος και την κυβέρνηση). Θα διαιωνιστεί όμως ως έχει; Όχι, κατά κανένα τρόπο. Κι όταν η κατάσταση επιδεινωθεί, θα αρχίσει μια μεγάλης διάρκειας κοινωνική αναταραχή και αναστάτωση που θα εκδηλωθεί αρχικά σε όλες τις φτωχές χώρες του πλανήτη, από τις οποίες μάλιστα προέρχεται ένα μεγάλο μέρος της τροφής των δυτικών κοινωνιών. Η κοινωνική αναστάτωση και αναταραχή θα εκδηλωθει και στις πλούσιες καπιταλιστικές κοινωνίες, μόνο που αυτές  δεν είναι πλούσιες για όλους και όλες. Θα υπάρξουν εξεγέρσεις και λεηλασίες σούπερ μάρκετ, η αστυνομία όμως και ο στρατός θα επιβάλλουν την τάξη.

ΔΥΟ είναι οι τρόποι με τους οποίους το κράτος θα διαχειριστεί μια μελλοντική κατάσταση ακραίας επιδείνωσης, ενός συνδυασμού εκτεταμένης ανεργίας και  διαρκούς και μεγάλης έλλειψης τροφίμων. Ο πρώτος είναι η διανομή στοιχειωδών ποσοτήτων τροφής, η οποία μπορεί να γίνει με δύο τρόπους. Εάν γενικευτεί ο οικιακός εγκλεισμός, η τροφή, οι αναγκαία ποσότητα που θα εξασφαλίζει την επιβίωση,  θα παραδίδεται κατ΄ οίκον· ειδάλλως η πρόσβαση στην τροφή θα γίνεται με κουπόνια ή με ένα ελάχιστο χρηματικό ποσό που θα χορηγείται από το κράτος. Η έλλειψη της τροφής θα επιταχύνει την ολοκλήρωση δύο εν εξελίξει διαδικασιών: του οικιακού εγκλεισμού της πλειονότητας του πληθυσμού και της μετατροπής του κράτους δικαίου και κράτους πρόνοιας σε διανεμητικό κράτος.

Ο δεύτερος τρόπος είναι η μετατροπή των κοινοτικών αποθηκών του κοινωνικού πλούτου, στις οποίες εκτίθεται ανοιχτά ο κοινωνικός πλούτος ώστε να υπάρξει πρόσβαση σε αυτόν (κυρίως σούπερ μάρκετ),  σε οχυρωμένες θέσεις, σε φρούρια –  και φρούριο σημαίνει στρατός και όπλα.  Εάν σήμερα το χρήμα και η τιμή του εμπορεύματος είναι ο κυρίαρχος τρόπος επιτήρησης και ελέγχου της πρόσβασης στον κοινωνικό πλούτο που εκτίθεται στα ράφια, ο τρόπος αυτός θα αντικατασταθεί με έναν άλλον: την ανοιχτή βία. Η βία αυτή θα εξαλείψει αφενός τις  δύο υπάρχουσες μορφές ελεύθερης πρόσβασης και αφεδύο θα καταστέλει και θα αποτρέπει τις λεηλασίες των κοινοτικών αποθηκών (σούπερ μάρκετ). Οι δύο υπάρχουσες μορφές ελεύθερης πρόσβασης είναι η κατανάλωση τροφίμων μέσα στο σούπερ μάρκετ και η κλοπή. Εάν πιεις ένα λίτρο γάλα, δεν θα υπάρχει το εμπόρευμα γάλα για να το πληρώσεις! Τι θα σκανάρει η πωλήτρια, την άδεια συσκευασία;

ΕΑΝ προκριθεί η διανομή της τροφής κατ΄ οίκον (οικιακός εγκλεισμός της πλειονότητας του πληθυσμού) από το διανεμητικό κράτος, πρόσβαση στις  κοινοτικές αποθήκες του κοινωνικού πλούτου θα έχει μόνο μια μειονότητα του πληθυσμού (20-30%). Κάτω από αυτές τις συνθήκες η στρατιωτικοποίηση ενός ιδιόκτητου μεν  αλλά κοινόχρηστου χώρου (σούπερ μάρκετ) δεν θα είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία. Όλοι οι κοινωνικοί χώροι θα στρατιωτικοποιηθούν, θα ληφθούν δηλαδή μέτρα άμυνας. Η μετατροπή των κοινόχρηστων χώρων σε φρούρια είναι μια αμυντική πρακτική. Μέτρα άμυνας λαμβάνει μια κοινωνία, μια πόλη, ένα κράτος, μια κοινωνική τάξη όταν βλέπει κινδύνους, όταν αρχίζει να φοβάται και να τρέμει, όταν αρχίζει να βλέπει εφιάλτες.

Η πλούσια και ισχυρή παγκόσμια άρχουσα τάξη δεν αποκλείει το ενδεχόμενο μιας παγκόσμιας παρατεταμένης κοινωνικής αναστάτωσης και αναταραχής, μιας όξυνσης του κοινωνικού πολέμου, ενός παγκόσμιου εμφυλίου πολέμου. Έχει αρχίσει να παίρνει τα μέτρα της και να προετοιμάζεται. Δεν χρειάζεται να σας το υπενθυμίσω αλλά θα το κάνω  –   νέοι αναγνώστες και νέες αναγνώστριες δεν γνωρίζουν τι γράφω κατά καιρούς: αυτή η παγκόσμια κοινωνική τάξη θα είναι βάναυση και ανελέητη. Οι παραχωρήσεις θα εγκαταλειφθούν και τον πρώτο λόγο θα τον έχει η ανεξέλεγκτη βία.

Σχολιάστε ελεύθερα!