θεία κοινωνία ή αντικαταθλιπτικά; εξομολόγηση ή ψυχανάλυση; πνευματικός ή ψυχίατρος; εκκλησία την Κυριακή ή πρωινάδικο στην τηλεόραση;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΕΙΜΑΣΤΕ πολύ τυχερές και τυχεροί που ζούμε στην εποχή των θλιβερών και φαιδρών καταλοίπων του χριστιανισμού. Στις αρχές του 5ου αιώνα, ο ιερός Αυγουστίνος υπερασπίστηκε τον χριστιανισμό με την Θεία Πολιτεία του και ανέδειξε την ανωτερότητά του έναντι του παγανισμού. Τώρα, τα υπερανθρωπιστικά και μετανθρωπιστικά μανιφέστα υπερασπίζονται την επιστήμη και αναδεικνύουν την ανωτερότητά της έναντι του παρηγορητικού και παραμυθητικού χριστιανισμού. Δεν τον αντιμάχονται, εκπληρώνουν τις επιθυμίες του. Τόσο η αρχαία ελληνική θρησκεία όσο και οι τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες των ποιμενικών-πολεμικών κοινωνιών  (ιουδαϊσμός, χριστιανισμός, ισλαμισμός) καταγράφουν,  και εκπληρώνουν φαντασιακά, τις επιθυμίες του τσομπάνη ήρωα πολεμιστή – με προεξάρχουσα αυτήν της σωματικής αθανασίας, την επίτευξη της απόλυτης ισχύος. Η τέχνη, ακολουθώντας κατά πόδας τη θρησκεία τις εκληρώνει με άλλον τρόπο, η επιστήμη όμως σηκώνει τα μανίκια και δεν αστειεύεται –  μια μέρα θα γίνουμε αθάνατοι, θεοί, με κάποιον τρόπο. Ο Θεός δεν πέθανε, θα πεθάνει –  όταν θα γίνουμε θεοί. Μέχρι τότε, αντικαταθλιπτικά και τηλεόραση.

ΘΑ κάνω μια σύντομη παρέκβαση για να δείξω τη στενή σχέση μεταξύ των επιθυμιών αύξησης της ισχύος που προβάλλει ο ποιμενικός χριστιανισμός και της επιθυμίας εκπλήρωσης αυτών των επιθυμιών μέσω της γνώσης της φύσης, μέσω της τεχνικής και της επιστήμης. Γνωρίζουμε ότι η χημεία προήλθε από την αλχημεία, από μαγικές πρακτικές και ότι η φιλοσοφική και η μεταγενέστερη επιστημονική επανάσταση του 17ου και 18ου αιώνα, με λίγα λόγια η  δυτική επιστήμη,  είναι μετεξέλιξη της δυτικοευρωπαϊκής μαγείας, ναι, ναι, καλά διαβάσατε,  μεταξύ της Αναγέννησης (του αρχαίου ελληνικού πνεύματος της επιθυμίας αύξησης της ισχύος έναντι της φυσης και των αντιπάλων του ισχυρού και πλούσιου Κυρίου) και του Διαφωτισμού, μεταξύ του 15ου-160υ και του 18ου αιώνα. Ο 17ος αιώνας ήταν ο αιώνας της μαγείας, της αλχημείας, του ερμητισμού και του μυστικισμού. Πρόκειται περί της πρώτης προσπάθειας, αγκυρωμένη ασφαλώς στο παρελθόν και αιχμάλωτη της αναποτελεσματικής τεχνικής της εποχής, να εκπληρώσει τις επιθυμίες που έχουν διατυπωθεί από την αρχαία ελληνική θρησκεια και τον χριστιανισμό – να γίνουμε αθάνατοι και οι νεκροί να αναστηθούν. Πρόκειται για μια μείξη φαντασιωσικής και υλικής εκπλήρωσης –  αυτή είναι η μήτρα της δυτικής επιστήμης. Ο υπερανθρωπισμός και ο μετανθρωπισμός της ψηφιακής αθανασίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά αναβίωση της μαγείας του 17ου αιώνα. Η Φράνσις Γέιτς αποκαλεί αυτο το κίνημα ροδοσταυρικό διαφωτισμό  στο ομώνυμο βιβλίο της (μετ. Γ. Καστανάριας, εκδ. Κουκκίδα, 2010) και παραθέτει το κείμενο των δύο φυλλαδίων που κυκλοφόρησαν το 1615, ένα χρόνο πριν αρχίσει ο Τριακονταετής πόλεμος, γνωστά ως fama  και confessio, που είναι και το μανιφέστο του κινήματος. Θα παραθέσω μία πρόταση από το καθένα για να αντιληφθούμε περί τινος πρόκειται. Διαβάζουμε στην πρώτη παράγραφο του πρώτου κειμένου ότι “ . . .  πλησιάζουμε όλο και πιο πολύ στην τέλεια γνώση του Υιού Του, Ιησού Χριστού, και της Φύσης”. Στο δεύτερο: ” Ο Κύριος Θεός μας . . . . είναι εκείνος που . . . μεταβάλλει την πορεία της Φύσης”. Πίσω από το αναγκαίο παραπέτασμα της πίστης (η Ιερά εξέταση παραμονεύει) ξεπροβάλλει η τέλεια γνώση ΄της Φύσης με την οποία θα μπορέσουμε να μεταβάλλουμε την πορείας της.

ΟΙ δύο κατευθύνσεις του χριστιανισμού διαιωνίζουν αυτές της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας: λατρεία της ισχύος, επιθυμία αύξησης της ισχύος και φαντασιωσική εκπλήρωσή της από τη μια και παραμυθία, παρηγοριά από την άλλη. Η αδυναμία της υλικής εκπλήρωσης της επιθυμίας αύξησης της ισχύος επέτρεπε αυτές τις δύο κατευθύνσεις να συνυπάρχουν αρμονικά –  δεν αγνοούμε όμως, δεν είμεθα αφελείς, ότι η αρμονία είναι προϊόν αποτελεσματικής και λειτουργικής βίας: πίσω από τη βία κρύβονται μεγάλες δόσεις βίας. Ο ισχυρός και πλούσιος Βοήθιος προσπαθούσε να παρηγορηθεί με τη φιλοσοφία μέσα στο κελί της φυλακής, περιμένοντας τον αποκεφαλισμό του. Τι να την κάνεις τη ζωή και το κορμί, σαν τον θάνατο δεν υπάρχει! Με αυτά παρηγοριόταν και ο τσομπάν-Πλάτων, η φιλοσοφία του οποίου είναι η αρμονικότερη συνύπαρξη των δύο κατευθύνσεων και προσανατολισμών.

ΜΟΛΙΣ όμως άρχισαν τα πρώτα πυροβόλα όπλα (1300)  να εκκινούν τη διαδικασία της γένεσης του θεού, της εκπλήρωσης των επιθυμιών της αύξησης της ισχύος, άρχισε το ξήλωμα της αρμονικής συνύπαρξης των δύο πτυχών του ποιμενικού χριστιανισμού. Η φιλοσοφική και επιστημονική επανάσταση, ο Διαφωτισμός, η ανάπτυξη της τεχνικής, έσκισε τον χριστιανισμό στη μέση και τον έφερε σε πολύ δύσκολη θέση. Τη χαριστική βολή την έδωσε ο καπιταλισμός. Ενίσχυσε την απομόνωση μεταξύ των ανθρώπων προκαλώντας πολλά και ανεπίλυτα ψυχικά προβλήματα, ταυτόχρονα όμως πρότεινε και τη λύση τους. Η λύση δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από τη διαιώνιση του προβλήματος μέσω της αποτελεσματικής διαχείρισης των συμπτωμάτων του: οι ειδικοί της ψυχικής υγείας με τα αντικαταθλιπτικά,ηρεμιστικά, υπνωτικά  χάπια της τεχνοεπιστήμης. Ψυχολόγοι, ψυχαναλυτές, ψυχοθεραπευτές, ψυχίατροι και Ζάναξ.

Ο πάπας Φραγκίσκος, ο πάπας των φτωχών (κοιμήθηκε πριν λίγες μέρες), παραπονιόταν ότι περιορίζεται διαρκώς το ακροατήριο της καθολικής Εκκλησίας. Θα συμπληρώσουμε: όλων των Εκκλησιών. Προβληματίζονται οι καρδινάλιοι και οι θεολόγοι: θα μπορέσουμε και πώς να αναστρέψουμε την πορεία προς την πλήρη αποχώρηση από το κοινωνικό προσκήνιο; Πώς θα μπορέσουμε να το κάνουμε; Μια Πάπισσα, ίσως, κι ας μην ονομάζεται Ιωάννα; Τα εν αποσυνθέσει πτώματα δεν ανασταίνονται. Ο χριστιανισμός τελείωσε, πάπαλα. Κάποια άλλη θρησκεία; Μα υπάρχει ήδη –  η θρησκεία της επιστήμης και της τεχνολογίας θα μας σώσει, θα μας λύσει όλα τα προβλήματα. Ο επιστήμονας είναι ο Σωτήρας μας, αυτός ειναι ο Δημιουργός από δω και πέρα. Ο Πλάτων, στον Τίμαιο, το είχε προαναγγείλει με σαφήνεια: ο δημιουργός, δηλαδή ο τεχνίτης της εποχής του (0 σδεράς, ο αγγειπλάστης, ο μαραγκός, ο ναυπηγός), έφτιαξε τον κόσμο –  ήθελε να πει: θα τον φτιάξει. Και θα τον φτιάξει τέλειο, με πρότυπο τις Ιδέες, γιατί η υπαρχουσα φυσική και κοινωνική πραγματικότητα είναι ελαττωματική. Ο θάνατος είναι ελάττωμα της φύσης και πρέπει να διορθωθεί. Αυτά ακριβώς, ακριβώς, γράφουν και λένε οι της αναβάθμισης του ανθρώπου (υπερανθρωπισμός) και της ψηφιακής αθανασίας (μετανθρωπισμός).

ΔΕΝ είναι καθόλου παράξενο που οι εναπομείναντες χριστιανοί είναι οι επιστήμονες. Αυτοί είναι οι αντιπρόσωποι του Θεού. Εμείς, κάποτε, που είχαμε την παρέα, το γλέντι, την αλληλοβοήθεια, το τραγούδι και τον χορό, την αγκαλιά, τον τσακωμό και την ομόνοια, είχαμε την πολυτέλεια να είμαστε χριστιανοί. Τώρα που δεν έχουμε τίποτα από αυτά, δεν γίνεται να είμαστε χριστιανοί. Είμαστε χαπάκηδες. Οι επιστήμονες μας χαπακώνουν.

ΚΑΠΟΤΕ, οι χριστιανοί παπάδες πουλούσαν υποσχέσεις. Να είσαι υπακουος, πιστός υπηρέτης, να διαβάζεις το Ευαγγέλιο,  και θα πας στον παράδεισο, θα καθισεις στα δεξιά του αφέντη σου. Σήμερα, οι χριστιανοί επιστήμονες πουλάνε αντικαταθλιπτικά. Πάρε το χάπι σου, κάτσε στο σπίτι, βλέπε τηλεόραση και δεν θα πας στον παράδεισο –  είσαι στον παράδεισο.