φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΔΕΝ γνωρίζω εάν πάθατε την ίδια πλάκα με μένα όταν μάθατε στο σχολείο και διαβάσατε στη Καινή Διαθήκη ότι ο Θεός θυσίασε τον γιο του, έναν είχε, και ότι μετά την εκτέλεσή του με σταύρωση, ο χειρότερος τρόπος θανάτωσης, και την ανάστασή του αναλήφθηκε στον ουρανό. Εγώ ταράχτηκα πολύ, συγκλονίστηκα. Πατέρας να θυσιάζει τον γιο του, θεός να σταυρώνεται και να πεθαίνει, νεκρός να ανασταίνεται και ο αναστάς να ανεβαίνει στον ουρανό! Πήρα δουλειά για όλη μου τη ζωή! Κι ακόμα, όπως αντιλαμβάνεστε, δεν έχει τελειώσει – και δεν πρόκειται να τελειώσει, θα μείνει ελλιπής και ημιτελής. Ως αφελές μικρό παιδί, τώρα είμαι μεγάλο παιδί, αναρώτηθηκα: μας πώς ανέβηκε στον ουρανό; Πέταξε; Πήδηξε; Γιατί στον ουρανό, εκεί ψηλά; Την απάντηση στο τελευταίο ερώτημα τη βρήκα γρήγορα – πήγε και κάθισε στα δεξιά του καθισμένου σε θρόνο πατέρα του. Κάθισε! Κάθεται συνέχεια από τότε ή μήπως σηκώνεται κάπου κάπου για να ξεπιαστεί; Δεν βαριέται να κάθεται όλη μέρα, αιώνες, χιλιετίες; Τι κάνει, πώς περνάει τη μέρα του, νέος θεάνθρωπος, μόλις τριάντα τριών χρονών;
ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΣΤΕ ότι εμπλέκονται πληθώρα εννοιών και συμβόλων, φαντασιώσεων και επιθυμιών. Θα πεθάνουμε και μια μέρα θα αναστηθούμε. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Θα μας αναστήσει ο Θεός; Ο Θεός ή η Επιστήμη και η Τεχνολογία; Σε ποια ηλικία θα αναστηθούμε; Θέλουμε να αναστηθούμε; Κι αν κάποιος, κάποια δεν θέλει; Με το ζόρι; Ναι, με το ζόρι, πρέπει να δικαστεί! Και ο ουρανός; Τι εξαίσιος τόπος κι αυτός! Εκεί πάνε οι ψυχές μας όταν πεθαίνουμε, εκεί ζει ο Θεός, εκεί κάθεται σε θρόνο, πάνω από τα σύννεφα. Αμ το καθησιό; Ο Θεός κάθεται σε θρόνο, ο πάπας κάθεται, ο βασιλιάς κάθεται, ο πρωθυπουργός κάθεται, ο διευθύνων σύμβουλος κάθεται, ο κρατικός υπάλληλος κάθεται – τι σημαίνει κάθομαι; Ποιος επιρέπεται να κάθεται και ποιος όχι;
ΓΙΑ να βρω απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα, και σε πολλά άλλα, μελέτησα και συνεχίζω να μελετάω, εδώ και πολλές δεκαετίες, την Παλαιά Διαθήκη, την Ιλιάδα και την Μαχαμπαράτα – μια συντομευμένη τρίτομη έκδοση, είναι, με πάνω από 200.000 στίχους, 15 φορές εκτενέστερη από την Ιλιάδα. Τα κείμενα αυτά είναι από έποψης περιεχομένου, πολιτισμικής παράδοσης, ιδεολογίας και κοσμοθεώρησης συγγενικά, μιας και προέρχονται από την ίδια πολιτισμική μήτρα, την ποιμενική-πολεμική πολιτισμική παράδοση. Αναλήψεις θεών έχουμε πολλές και στην Ιλιάδα και στην Μαχαμπαράτα. Η ανάληψη είναι η κατάργηση της βαρύτητας, αυτής της δύναμης που μας κρατάει πάνω στη γη. Δεν είχαν βέβαια γνώση της έννοιας της βαρύτητας αλλά ήξεραν ότι εάν πας να πηδήσεις, δεν θα πηδήσεις πολύ ψηλά και αμέσως θα πέσεις κάτω. Πόσο μπορεί να πηδήξει ο άνθρωπος, πόσο είναι το παγκόσμιο ρεκόρ στο ύψος; Δύο μέτρα και σαράντα εκατοστά; Κάπου εκεί. Με τη βοήθεια κονταριού πηδάει πάνω από έξι μέτρα, πέντε δέκα άνθρωποι σε όλο το κόσμο, μη νομίζετε! Οι θεοί στην Ιλιάδα φτάνουν από την Τροία στην κορυφή του Ολύμπου με ένα πήδημα – καταργούν μια φυσική δύναμη, και οι ακροατές των αοιδών γίνονται φαντασιωσικά πιο ισχυροί από τη φύση. Εκτός από το πήδημα, μετακινούνται με άρματα που τα σύρουν ιπτάμενα άλογα. Και άλλοτε μεταμορφώνονται σε αρπακτικά πουλιά (γύπες) και πετάνε. Η φαντασίωση της πτήσης με το άρμα, η επιθυμία της πτήσης είναι σαφής – όπως και η λατρεία της φύσης. Τον Χριστό δεν τον τράβηξε κάποιος από ψηλά, πήδηξε! Σαλτάρισε! Με την ανάστασή του και την ανάληψη του κατάργησε την εξάρτησή του από τη φύση, έγινε πιο ισχυρός από την μέχρι τότε πιο ισχυρή φύση.
ΜΠΗΚΑ πολλές φορές στη θέση του Χριστού και πήδηξα επί τόπου για να νιώσω τι ένιωσε τη στιγμή της ανάληψης αλλά το πήδημα ήταν μικρό και πολύ σύντομο. Είχα μια πολύ ευχάριστη αίσθηση, σαν να μην είχα σώμα, κι όταν καμιά φορά δεν είμαι και πολύ καλά πηδάω για να εξασφαλίσω αυτή την ευχάριστη αίσθηση της απώλειας της αίσθησης του σώματος – και νιώθω καλύτερα με το πήδημα. Την αίσθηση της ανάληψης ψηλά στον ουρανό, την αίσθηση της απώλειας του σώματος, την ένιωσα με άλλους δύο τρόπους όταν μεγάλωσα: με το αεροπλάνο και με την ανάληψη χρημάτων από το ΑΤΜ.
ΣΥΝΗΘΙΖΟΥΜΕ να λέμε “πετάω σε μια ώρα”, “πετάω αύριο” αλλά δεν πετάμε εμείς, το αεροπλάνο πετάει. Εμείς καθόμαστε, ψηλά στον ουρανό, εκεί που κάθεται ο Θεός με τον θυσιασμένο γιο του να κάθεται στα δεξιά του. Υπάρχουν άνθρωποι (πολιτικοί, επιχειρηματίες, επαγγελματίες, κ.α.) που ζουν εκεί ψηλά, στον ουρανό, που περνάνε μπορεί και περισσότερες μέρες της ζωής τους ψηλά στα ουράνια. Εκεί τρώνε, εκεί γαμάνε, εκεί πίνουν κόκα, εκεί χέζουν, εκεί κοιμούνται. Μήπως είναι θεοί; Δεν έχω καμιά αμφιβολία – δεν ξέρω τι κάνετε εσείς. Εάν ο Νίτσε ζούσε μερικά χρόνια ακόμα, δεν θα έλεγε ότι ο Θεός πέθανε – θα έλεγε ότι τώρα γεννήθηκε ο Θεός, ότι ζούμε τη γένεση και τη γέννηση του Θεού.
ΟΤΑΝ πέταξα πρώτη φορά με το αεροπλάνο αναλήφθηκα, ανέβηκα δηλαδή, στον ουρανό.Ένιωσα μια ανάταση! Ένιωσα πολύ ισχυρός! Και χεσμένος από το φόβο, ασφαλώς! Μέχρι να πατήσω στο χώμα, στη Βουδαπέστη και μετά στο Αμβούργο, πήγε η ψυχή μου στην Κούλουρη! Στη Σαλαμίνα! Αρέσκονται πολύ, ηδονίζονται, θα έλεγα, οι άνθρωποι του πολιτισμού μας να πετάνε με το αεροπλάνο. Δεν ταξιδεύουν, μετακινούνται. Ο Χριστός δεν ταξίδεψε, μετακινήθηκε από τη γη στον ουρανό. Η ανάληψη στον ουρανό, η πτήση προϋποθέτει την ταχύτητα, το ταξίδι την βραδύτητα. Γιατί αρέσκονται; Γιατί εκπληρώνουν τις επιθυμίες και υπηρετούν τις λατρείες που τους έχει υποβάλει ο πολιτισμός τους: του ύψους, του ουρανού, της πτήσης, της ταχύτητας.
ΤΗΝ αίσθηση που είχα με την ανάληψη στον ουρανό με το αεροπλάνο την είχα, πάντα την έχω με την ανάληψη χρημάτων από ΑΤΜ, από αυτόματο μηχάνημα ανάληψης χρημάτων, από την Αυτόματη Ταμειολογιστική Μηχανή. Νιώθω μια ανάταση! Η λέξη αυτόματο με συγκλονίζει, είναι η σύγχρονη λέξη για το θαύμα. Αυτό το θαύμα ο Χριστός δεν θα μπορούσε να το κάνει, τον Θεό μπάρμπα να είχε. Αυτόματο σημαίνει “αυτό” (-το) που “έχει δική του” (αυτό-) “θέληση, βούληση” (-μα-). Ο Χριστός πολλαπλασίασε το ψωμί και τα ψάρια, κόβοντάς τα σε μικρά κομμάτια, δεν εξηγείται αλλιώς, δηλαδή, να φάμε όλοι και όλες από λίγο, κι όχι άλλοι να φάνε κι άλλες να μην φάνε. Δεν είναι δίκαιο! Τι νιώθω όμως όταν μου λέει, ως συνήθως, ότι το υπόλοιπο είναι 2 ευρά και 18 λεπτά; Ποια ανάληψη και ποια ανάταση! Απότομη προσγείωση, απελπισία και απόγνωση, αδυναμία. Ζωντανός νεκρός που δεν μπορεί να αναστηθεί και να αναληφθεί στον ουρανό.
ΑΝΑΛΗΨΗ με το αεροπλάνο, ανάταση αλλά και άγχος. Κι αν πέσει; Δεν θα πεθάνω; Ανάληψη χρημάτων, ανάταση αλλά και άγχος. Κι αν χρεωκοπήσει η τράπεζα ή το κράτος, αν δεν υπάρχει ηλεκτρικό; Πώς θα ζήσω; Μήπως όσο πιο ισχυρός είμαι, τόσο πιο αδύναμος είμαι; Μήπως , όσο μειώνεται η ισχύς, τόσο περιορίζεται η αδυναμία; Μήπως αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι ζούμε σε μια δυαδική πολιτισμικά κοινωνία και εποχή; Μήπως αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε ότι η ισχύς δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας τρόπος υπέρβασης της αδυναμίας που προκαλεί περισσότερη αδυναμία; Ότι δηλαδή η επιθυμία να καταργήσουμε την εξάρτησή μας από τη φύση (αθανασία, ανάσταση, φυγή από τη γη και από τη φύση, απόσταση, ουρανός, ανάληψη, ύψος, πτήση, ταχύτητα) και από τους άλλους, από την κοινωνία, προκαλεί πολλά και άλυτα προβλήματα;