φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα. Χριστίνα Αμαρυλλίς, καλή σου μέρα.
Σήμερα θα καταπιαστούμε με το στομάχι (άρα, και με τον εγκέφαλο) την εποχή της Κρίσης. Το δικό μας στομάχι, τον δικό μας εγκέφαλο, όχι του ένοπλου ζητιάνου, του Κυρίου ημών. Θα λάβουμε προηγουμένως υπόψη μας ότι Κρίση σημαίνει Απόφαση – οπότε η Κρίση είναι ο τόπος συνάντησης δυο Αποφάσεων: του Κυρίου (καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος) και του υποτελούς Παραγωγού του τεράστιου και συλλογικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου, τόσο τεράστιου που φτάνει και περισσεύει να ζούμε όλοι και όλες αξιοπρέπεσταστα, δηλαδή χωρίς ένδεια, ικανοποιώντας όλες τις βασικές μας ανάγκες (τροφή, στέγη, περίθαλψη, γνώση, επικοινωνία, μετακίνηση). Η Απόφαση του Κυρίου καταγράφεται στην εκπλήρωση των προθέσεων της αρπαγής και της καταστροφής του κοινωνικού πλούτου αλλά και της καταστροφής και της εξόντωσης του υποτελούς Παραγωγού.
Θα λάβουμε ακόμα υπόψη μας ότι η ανάπτυξη της ψυχής μας, δηλαδή των ιστορικά διαμορφωμένων σωματικών, γνωσιακών, συναισθηματικών, εκφραστικών κοινωνικών ικανοτήτων (αυτή είναι η ψυχή. . .) είναι δυνατή μόνο με την ενεργητική καθημερινή αλληλεπίδραση του ενός με τον άλλον. Αυτή είναι η ευτυχία για μένα. Αυτή η ευτυχία μας βοηθάει να αντιμετωπίζουμε τα βάσανα της ζωής και το μέγα άγχος του θανάτου. Καμιά κοινωνία δεν θα τα εξαλείψει, θα τα περιορίσει ίσως, αλλά δεν τα εξαλείψει. Ένα από τα βασικά μελήματα του Κυρίου είναι να σταματήσει, να αποτρέψει, να καταστρέψει αυτή την ενεργητική αλληλεπίδραση. Και το μόνο μέσο είναι η ενίσχυση του ανταγωνισμού και του κτητικού ατομικισμού, με άλλα λόγια, η καταστροφή και η διάλυση της πρωτογενούς συμβιωτικής ομάδας.
Η Κρίση, η Απόφαση του Κυρίου, η Καταστροφή της ενεργητικής αλληλεπίδρασης έχει αποτελέσματα: από σωματικής άποψης, πλήττεται το πιο ζωτικό μας όργανο, το στομάχι. Χωρίς μάτια ζούμε, χωρίς ακοή ζούμε, χωρίς χέρια και πόδια ζούμε αλλά χωρίς στομάχι δεν μπορούμε να ζήσουμε. (Ούτε χωρίς εγκέφαλο, χωρίς καρδιά . . .). Έτσι, αφού Κρίση σημαίνει πείνα (αρπαγή), η Κρίση χτυπάει το στομάχι. Αφού Κρίση σημαίνει κακή διατροφή (αρπαγή μέσω νοθείας), η Κρίση χτυπάει το στομάχι. Αφού Κρίση σημαίνει φτώχεια, ανεργία, ανασφάλεια, απελπισία, άρα άγχος, η Κρίση χτυπάει το στομάχι. Το στομάχι γίνεται πεδίο μάχης. Φαίνεται πως ο Κύριος είναι πιο ισχυρός: μας στέλνει στους γιατρούς, στα νοσοκομεία, μας πουλάει φάρμακα, άλλα φάρμακα για τις παρενέργειες των φαρμάκων, κλπ. Το όφελος του Κυρίου από την επιδιωκόμενη και προκύπτουσα λειτουργική καταστροφή είναι τεράστιο: κέρδη, υποταγή και αδυναμία του υποτελούς, ο οποίος πρέπει να μη κάνει τίποτα άλλο από το να δουλεύει και να είναι απασχολημένος διαρκώς με τα της υγείας του. Η ασθένεια είναι σήμερα οι αόρατες αλυσίδες μας.
Και αναρωτιέμαι: μπορούμε να προστατέψουμε το στομάχι μας και, άρα, και τον εγκέφαλό μας; Υπάρχει φάρμακο, κι αν ναι, ποιο είναι το καλύτερο;
Υπάρχει φάρμακο, είναι φτηνό, όλοι μας το έχουμε, όλοι μας μπορούμε να το χαρίσουμε εντελώς δωρεάν. Το καλύτερο φάρμακο για το στομάχι, αλλά και για όλες τις ασθένειες, όλες μα όλες, από τη γρίπη μέχρι τον καρκίνο, είναι η συμβίωση, η συνεργασία, η αλληλοβοήθεια, η δημιουργική σύγκρουση μέσα στα πλαίσια μιας ομάδας, αυτής που μας εξασφαλίζει την ανάπτυξη της ψυχής μας μέσω της ενεργητικής καθημερινής αλληλεπίδρασης.
Υπάρχουν δυο τρόποι να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες μας την εποχή της Κρίσης: η ατομική σωτηρία από τη μιά, η ομαδική σωτηρία από την άλλη. (Γεια σου δρ. Σωτήρη. . .). Η πρώτη οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην καταστροφή, τον όλεθρο και την αποτυχία. Στη χρεοκοπία. Η δεύτερη ενισχύει μια συνθήκη ενός γερού στομαχιού: την ισχυρή θέληση.
Όσοι και όσες έχουν ισχυρή θέληση, έχουν και γερό στομάχι. Έχω την εντύπωση ότι αυτή τη σχέση θα την έχετε επισημάνει. Τι σημαίνει όμως ισχυρή θέληση για τον Κύριο και τι για τον υποτελή Παραγωγό; Για τον Κύριο σημαίνει την έλλειψη κάθε δισταγμού και επιφύλαξης να αρπάξει, να καταστρέψει και να εξοντώσει. Αυτές οι πρακτικές του εξασφαλίζουν την ευτυχία. Εάν ο ήρωας Κύριος δεν αρπάξει, δεν καταστρέψει και δεν εξοντώσει, μαραζώνει, υποφέρει, αρρωσταίνει. Για τον υποτελή Παραγωγό ισχυρή θέληση σημαίνει έλλειψη φόβου, σημαίνει ασφάλεια. Κι αυτά μόνο με την ένταξη σε μια συμβιωτική ομάδα μπορεί να τα εξασφαλίσει.
Η Κρίση μας φέρνει κοντά γιατί το κοντά, η εγγύτητα και η βραδύτητα, είναι ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσουμε την επίθεση του ένοπλου ζητιάνου. Το κοντά, η προσέγγιση σηματοδοτεί την έναρξη μιας διαδικασίας σύμπηξης φιλικών σχέσεων, σχέσεων συνεργασίας και αλληλεγγύης, την έναρξη μιας διαδικασίας σχηματισμού ομάδων – συμβιωτικών, καλλιτεχνικών, ταξιδιωτικών, παραγωγικών, λογοτεχνικών, εκδοτικών, ερωτικών, κλπ, κλπ.
Η διαδικασία αυτή με τη σειρά της είναι η πρώτη φάση μιας άλλης διαδικασίας: της διαδικασίας της διεύρυνσης του κομμουνισμού, η διαδικασία της κοινωνικής επανάστασης.
Να ενισχύουμε την θέλησή μας, αν δεν θέλουμε να έχουμε προβλήματα με το στομάχι μας. Ο κομμουνισμός είναι φίλα προσκείμενος προς το στομάχι μας – μην το ξεχνάτε γιατί θα σας πονέσει. Κι αν δεν σας πονέσει, να κάτσω στη πλατεία Συντάγματος να με φτύσετε.
Πάω στο κήπο να σκάψω, να ετοιμάσω το χώμα για να φυτέψω αρακά και κρεμμυδάκια (για ξερά κρεμμύδια). Για το στομάχι και τον εγκέφαλο.
Από αυτόν τον αρακά και από αυτά τα κρεμμύδια θα πάνε πολλοί και πολλές. Για το στομάχι μου και τον εγκέφαλό μου το κάνω. . .