φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Περπατάμε όρθιοι όχι επειδή το θέλησαν οι απώτατοι πρόγονοί μας αλλά επειδή αναγκάστηκαν. Βάλαμε όρια στην επιθυμία μας και την ελευθερία μας όχι επειδή το θελήσαμε αλλά επειδή αναγκαστήκαμε. Η προτεραιότητα της Ανάγκης έναντι της Βούλησης νομίζω ότι είναι σαφής.
Σαφής είναι και η διαφορά μεταξύ της Διαταγής και Πρότασης, δηλαδή μεταξύ της Κυριαρχίας και του Κομμουνισμού. Μεταξύ της Ανάγκης/Βούλησης και της Διαταγής/Πρότασης υπάρχει μια αδιόρατη σχέση. Εάν προβλέψουμε μια μελλοντική Ανάγκη, είμαστε σε θέση να διατυπώσουμε και μια Πρόταση. Εάν η πρόβλεψή μας είναι έωλη, αβάσιμη, έωλη θα είναι και η Πρότασή μας. Αυτή είναι η λογική του βολονταρισμού και η πολιτική χωρίς βολονταρισμό είναι αδιανόητη.
Έχω διατυπώσει την άποψη ότι το ‘2014’ (‘κανείς δεν ξέρει πότε ακριβώς’) θα ξεσπάσει ένας ευρωπαϊκός εμφύλιος πόλεμος, ο οποίος μάλλον θα μετεξελιχτεί σε παγκόσμιο και, εάν ξεσπάσει, θα διαρκέσει αρκετές δεκαετίες. Υποστηρίζω ακόμα ότι ο πόλεμος αυτός θα αρχίσει απο τις χώρες που αποκαλούνε PIGS και κατόπιν θα εξαπλωθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη. Οι απόψεις αυτές ερείδονται πάνω σε τρεις εκτιμήσεις για την εν εξελίξει και μελλοντική μετεξέλιξη του καπιταλισμού. Η εκρηκτική αύξηση της ανεργίας, λόγω της εκτεταμένης και γενικευμένης εφαρμογής της τεχνοεπιστήμης στην παραγωγή, είναι η πρώτη, και η εκκαθάριση προκαπιταλιστικών τρόπων παραγωγής αλλά και αδύναμων και περιφερειακών κεφαλαίων για να ενισχυθεί το μεγάλο Κεφάλαιο και οι ισχυρές καπιταλιστικές, ιμπεριαλιστικές οικονομίες είναι η δεύτερη. Η εξόντωση του πλεονάζοντος και μη δυνάμενου να χρησιμοποιηθεί από το Κεφάλαιο παγκόσμιου πληθυσμού των υποτελών παραγωγών και καταναλωτών μέσω της λιτότητας και της ένδειας, των ασθενειών και των τοπικών πολέμων είναι η τρίτη.
Οι εξελίξεις αυτές, σχετιζόμενες με την βιοκλιματική Αποκάλυψη, δίνουν ένα οριστικό και αμετάκλητο τέλος στις ιδεολογίες της προόδου (τελεολογική αντίληψη της Ιστορίας) και επαναφέρουν στο προσκήνιο την Αποκάλυψη (εσχατολογική αντίληψη). Πάνω σε αυτές τις εξελίξεις ερείδεται η στρατηγική επιλογή του Κυρίου: εάν τελικά το τέλος της Ιστορίας αποδείχτηκε αυταπάτη, εάν δηλαδή η άποψη ότι όλοι οι άνθρωποι πάνω στον πλανήτη θα ζουν όπως οι μικροαστοί στις Ηνωμένες Πολιτείες, με φιλελεύθερη δημοκρατία και διαχείριση των προβλημάτων από τους ειδικούς αλλά ουσιαστικά χωρίς Πολιτική και ιστορική συνείδηση (Φουκουγιάμα <Κοζέφ <Χέγκελ), τότε ο καπιταλισμός δεν μπορεί παρά να είναι μια νησίδα πλούτου εν μέσω μιας πλανητικής εξαθλίωσης. Εάν ζούσαμε όλοι όπως ζουν οι Αμερικάνοι, οι Γερμανοί, οι Ολλανδοί, κλπ, τότε μέσα σε λίγα χρόνια τα οικοσυστήματα θα κατέρρεαν. Επομένως, μόνο μια μειονότητα θα ευημερεί, όπως τουλάχιστον εκλαμβάνεται σήμερα η ευημερία, ενώ η πλειονότητα θα ζει μέσα στην ένδεια και την εξαθλίωση. Η μειονότητα αυτή είναι οι υπήκοοι, οι υποτελείς των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών Κρατών και σε αυτήν θέλουν να ενταχθούν, να συνδέσουν τις τύχες τους κι αυτοί των περιφερειακών Κρατών της Ευρώπης (PIGS). Έτσι ερμηνεύω το γεγονός ότι το 73% των ερωτηθέντων σε δημοσκοπήσεις θέλουν το εβρό, έτσι ερμηνεύω τις εκλογικές επιτυχίες της (Ακρο) Δεξιάς σε αυτές τις χώρες και μια πιθανή και αισθητή εκλογική επανάκαμψη των μνημονιακών κομμάτων στην Ελλάδα. Βέβαια, οι προσδοκίες αυτές θα εξανεμιστούν μέχρι το ‘2014’ και η τύχη της κοινωνικής επανάστασης θα εξαρτηθεί από τις σχέσεις που θα εγκαθιδρυθούν μεταξύ των υποτελών των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών οικονομιών και των PIGS. Οι χώρες με τα 3 Α, και όχι μόνο αυτές (ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, κλπ) είναι ο εκλεκτός πλανητικός λαός του 21ου αιώνα: εσείς θα πεθάνετε, δηλαδή, θα σας εξοντώσουμε, εμείς θα περνάμε ζωή και κότα. Βέβαια, θα εργάζονται μέχρι τα 67 τους, θα τρώνε σκουπίδια και τα πάντα θα είναι εμπορεύματα αλλά θεωρούν ότι θα ζουν πολύ καλύτερα στη Γερμανία παρά στην Ελλάδα ή στην Αίγυπτο ή στην Ταϊλάνδη, όπου θα πηγαίνουν για ολιγοήμερες διακοπές και θα τους υπηρετούν οι γηγενείς.
Δεν θα ήθελα να βρίσκομαι και να ζω στη Γερμανία ή την Ολλανδία το 2020. Κι αυτό διότι θεωρώ βέβαιο ότι δεν θα αργήσει να έρθει η μέρα που και η λεγόμενη δυτική ευημερία θα εξαντληθεί και θα τελειώσει λόγω της παγκόσμιας κοινωνικής επανάστασης. Οι υποτελείς των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών θα βρεθούν αντιμέτωποι με το εξής δίλημμα: ή θα συνδέσουν τις τύχες τους με τον Κύριο και το Κράτος ή θα συνάψουν συμμαχία με τους υποτελείς των εξαλθιωμένων χωρών, δηλαδή, ή θα επιδιώξουν να διατηρήσουν το επίπεδο ζωής τους μέσα από την αρπαγή του κοινωνικού πλούτου ή θα συμφωνήσουν να ζήσουμε όλοι πάνω στον πλανήτη με τέτοιο τρόπο ώστε όλοι να καλύπτουμε τις βασικές μας ανάγκες εν μέσω ενός κοινωικού πλούτου που αρκεί και περισσεύει για όλους χωρίς όμως να έχουμε όλοι μας από ένα αυτοκίνητο. Θα δεχτούν να απαρνηθούν, να στερηθούν κάποια προνόμια ή θα εξαθλιωθούν κι αυτοί; Αυτό το δίλημμα θα αντιμετωπίσουν, αργά ή γρήγορα – μάλλον γρήγορα.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Έχοντας κατα νου την εξέλιξη του καπιταλισμού και την στρατηγική του Κυρίου και του Κράτους, έχω προτείνει την 1 Μαρτίου ως ημέρα πανευρωπαϊκής γενικής απεργίας για να μειώσουμε δραστικά το χρόνο εργασίας (εικοσάωρο) και να εξασφαλίσουμε όλοι και όλες πρόσβαση στον τεράστιο και συλλογικά παραγόμενο κοινωνικό πλούτο (μισθός για όλους). Δηλαδή, να συνάψουμε σχέσεις αλληλεγγύης τόσο με τους υποτελείς των PIGS όσο και με τους υποτελείς των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών κοινωνιών. Βέβαια, καμιά γενική απεργία δεν έγινε, ούτε το 2010, ούτε το ’11, ούτε το ’12 θα γίνει, μάλλον ούτε και το ’13. Ενδέχεται δε να μην γίνει ποτέ. Ενδέχεται όμως και να γίνει. Αυτό που με ενδιαφέρει όμως κατ’ αρχήν δεν είναι αν θα γίνει ή δεν θα γίνει.
Από την άλλη, επειδή θεωρώ ότι η ανάκαμψη, η αναθέρμανση, η ανάπτυξη είναι παντελώς ανέφικτη και η ανεργία θα επεκταθεί και θα μονιμοποιηθεί, υποστηρίζω ότι η απώλεια προοπτικής και η αμυντική πολιτική της ιστορικής Αριστεράς θα τείνουν να υποχωρήσουν με αποτέλεσμα να επανεμφανιστεί μια μεγάλη αφήγηση και μια επιθετική πολιτική. Αυτός είναι ο λόγος που επανέρχομαι διαρκώς στις προτάσεις της γενικής απεργίας, του ελέγχου και επανοικειοποίησης των χώρων του Κράτους, των νέων τρόπων διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου, της στάσης πληρωμών, της εστιασμένης και επιλεκτικής καταναλωτικής αποχής, του περάσματος στην πράξη, της κατάργησης της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, κλπ., κλπ. Αυτός είναι ο λόγος που υποστηρίζω την παρακμή και την αποχώρηση από το πολιτικό προσκήνιο της ιστορικής Αριστεράς και τον ενταφιασμό των άταφων ψοφιμιών της ιστορικής Αριστεράς και της αναγωγής της διαμαρτυρίας σε μέσο πάλης.
Θεωρώ ότι ζούμε τις τελευταίες μέρες της διαμαρτυρίας και της ικεσίας, της διαδήλωσης και του αιτήματος. Θεωρώ ότι η μετάβαση από την διαμαρτυρία στην διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου θα γίνει κατά τα επόμενα 1-3 χρόνια. Μια πτυχή του κοινωνικού πολέμου είναι και το πέρασμα στη πράξη, δηλαδή η μονομερής επιβολή κοινωνικών αλλαγών, όπως η κατάργηση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, η μείωση του χρόνου εργασίας.