φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΕΑΝ σας ρωτήσουν κάποια μέρα, “αγαπητέ, αγαπητή, θα μπορούσες να συνοψίσεις τη φιλοσοφία του Πλάτωνα σε μια πρόταση; “, μην διστάσετε ούτε μια στιγμή, δεν κωλώνουν τ’ αλάνια! Ναι, θα μπορούσα! Η πραγματικότητα, φυσική και κοινωνική, είναι ελαττωματική, ατελής. Αυτός είναι ο Πλάτων, καλά μου φιλαράκια, όλη του η φιλοσοφία, από τη μεταφυσική μέχρι την πολιτική φιλοσοφία του, εδράζεται σε αυτή την αντίληψη, την ιδέα. Ποια είναι τα ελαττώματα, οι ατέλειες της φύσης και της κοινωνίας; Το κομβικό, το πυρηνικό, το κοινό ελάττωμα στη φύση και στην κοινωνία είναι η αλλαγή, η μεταβολή: ο θάνατος στη φύση (και ο πόνος, η ασθένεια, το γήρας, η αδυναμία) και η στάσις, ο νεωτερισμός, η επαναστατική εξέγερση των υποτελών στην κοινωνία. Δεν θα ασχοληθούμε σήμερα με το ερώτημα, πώς έφτασε σε αυτήν την ιδέα ο Πλάτων – ούτε με όλα τα άλλα, κι είναι πολλά, που γεννάει κάθε απάντηση σε κάθε ερώτημα. Μπορούμε να φανταστούμε μια τέλεια πραγματικότητα; Μπορεί να υπάρξει; Μήπως υπάρχει; Πού υπάρχει, πού βρίσκεται; Ποιος και πώς θα διορθώσει την ελαττωματική πραγματικότητα; Εμείς σήμερα θα αφήσουμε τον έναν από τους δύο μεγάλους πυλώνες της πλατωνικής φιλοσοφίας, τη μεταφυσική του, τη θεωρία των Ιδεών, την τέλεια πραγματικότητα δηλαδή, και θα ασχοληθούμε με την πολιτική φιλοσοφία του.
ΕΑΝ τώρα με ρωτήσετε γιατί να μας ενδιαφέρει η πολιτική φιλοσοφία του Πλάτωνα, θα σας πω ότι ο εν εξελίξει μετασχηματισμός του καπιταλισμού της Δύσης και των δυτικών καπιταλιστικών κοινωνιών θα επιφέρει αναπόφευκτα και τον μετασχηματισμό και του κράτους και της δημοκρατίας και όταν θα ολοκληρωθεί η διαδικασία αυτή του πολύπλευρου μετασχηματισμού, της πολύπτυχης μεταμόρφωσης, θα ξυπνήσουμε μια μέρα σε μια κοινωνία της αεργίας, του οικιακού εγκλεισμού, της βιοπολιτικής και της θανατοπολιτικής, της ανθρωποβοσκητικής, της διόρθωσης της ατελούς κοινωνίας σε τέλεια, στην οποία η στρατηγική της κυριαρχίας θα είναι η κατάργηση της διάκρισης μεταξύ εκούσιας και μη εκούσιας, καταναγκαστικής υπακοής, μεταξύ απάτης και βίας. Ο Πλάτων γνώριζε πού δεν υπάρχει απάτη και βία, ως μέσα απόσπασης της υπακοής: στο μαντρί, στη στάνη. Η πηγή έμπνευσης της βιοπολιτικής του Φουκό είναι η πλατωνική πολιτική φιλοσοφία, η ανθρωποβοσκητική.