in Καταστροφική, Κυριαρχική, αδρομερές σκιαγράφημα δυο ιστοριών του ανθρώπινου γένους

επίδειξη νίκης και Ισχύος: η Κυριαρχία και ο πλανήτης Άρης

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΟΧΙ, φίλες και φίλοι, όχι, ο πλανήτης Άρης δεν βρίσκεται εκεί που νομίζετε! Βρίσκεται δυτικά της far West, δυτικά της Καλιφόρνιας και του Όρεγκον, είναι η far West της far West, η μακρινή Δύση της Δύσης, της δυτικής Κυριαρχίας. Και η Σελήνη εκεί βρίσκεται, όλο το Σύμπαν είναι Δύση, είναι προέκταση της επικράτειας της δυτικής Κυριαρχίας. Η Σελήνη κατακτήθηκε, η αμερικάνικη σημαία καρφώθηκε στο έδαφος της. Κατακτήθηκε; Όχι, δεν κατακτήθηκε και δεν πρόκειται να κατακτηθεί. Τι ήταν το πάτημα της Σελήνης από ανθρώπινα αμερικάνικα πόδια; Εκδήλωση της εξέλιξης της Τεχνικής και της Επιστήμης την εποχή του καπιταλισμού; Όχι, δεν ήταν! Κάτι άλλο ήταν.

Η επιθυμία της χωρικής επέκτασης  είναι ένα από τα εντονότερα χαρακτηριστικά του δυτικού πολιτισμού. Δεν μπορεί να διανοηθεί ότι υπάρχει όριο, ότι είναι αναγκασμένη να σταματήσει τη γεωγραφική επέκταση. Πάντα θα βρίσκει μια νέα μακρινή Δύση στην οποία θα θέλει να εγκατασταθεί, να κατακτήσει. Μιας και η Σελήνη δεν προσφέρεται, προκρίθηκε η λύση του πιο μακρινού ακόμα πλανήτη Άρη. Σε τριάντα χρόνια θα πατήσει τα πόδια του ο άνθρωπος στη Σελήνη. Θέλει ένα χρόνο να πας κι ένα να γυρίσεις. Και μετά, πολύ αργότερα, θα κατασκευάσουν, λένε, μεγάλους γυάλινους  θόλους, κάτω από τους οποίους θα δημιουργήσουν συνθήκες Γης, όπου οι άποικοι θα καλλιεργούν το χώμα, θα παράγουν τροφή και κάποια άλλα πράγματα και ό,τι δεν θα μπορούν να παραγάγουν θα τα εισάγουν από τη Γη. Τα διαστημόπλοια θα πηγαινοέρχονται όπως πηγαινοέρχονται τα αεροπλάνα από το Λονδίνο στο Παρίσι.

ΚΙ όλα αυτά υπάρχουν επιστήμονες και κοσμάκης που τα πιστεύει. Μπορείτε να φανταστείτε πόσες χιλιάδες διαστημόπλοια για πόσα χρόνια θα πρέπει να μεταφέρουν τον γυάλινο θόλο και πόσοι και για πόσο μεγάλο χρονικό διάστημα θα πρέπει να εργαστούν εκεί για να συναρμολογήσουν τον θόλο; Μπορείτε, ασφαλώς. Πριν όμως πρέπει να μεταφερθούν τεράστιοι γερανοί και να κατασκευαστούν τα ενδιαιτήματα των εργαζομένων. Δεν χρειάζεται να παραθέσω κι άλλες λεπτομέρειες. Θα κάνω κάτι άλλο: θα πλήξω την καρδιά του βαμπίρ με ένα μυτερό και σκληρό παλούκι. Και δεν μπορεί παρά να είναι ερώτημα, το οποίο θα στηριχθεί στην εξής υπόθεση εργασίας.

ΑΣ υποθέσουμε, φίλες και φίλοι, ότι πριν πατήσει ο άνθρωπος πάνω στον πλανήτη Άρη, σε τριάντα χρόνια, γίνεται μια παγκόσμια επανάσταση, η οποία αποβαίνει νικηφόρα. Είναι υπόθεση εργασίας, ασφαλώς και μου επιτρέπεται να την κάνω (‘λέμε τώρα!’). Το ερώτημα: θα σταματήσουν οι απόπειρες αποστολής ανθρώπου στον Άρη, θα καταργηθούν τα σχέδια αποίκισης του κόκκινου παγερού πλανήτη με το αλμυρό νερό; Ασφαλώς και θα σταματήσουν, immediately! Γιατί, φίλες και φίλοι; Δεν είναι αυτό καθυστέρηση, οπισθοδρόμηση;

ΟΧΙ, δεν είναι, κατά κανένα τρόπο. Πριν εξηγηθώ, θα παραθέσω ευθέως και σαφώς η θέση μου. Η επιθυμία και το ντεμέκ σχέδιο της αποίκισης του Άρη είναι συνέπεια της ήττας μας, της αέναης και εσαεί αναπαραγόμενης ήττας των Υποτελών. Η ήττα μας επιτρέπει στην Κυριαρχία να αποφασίζει και να καταρτίζει αυτού του είδους απονενοημένα σχέδια και προγράμματα. Και δεν είναι μόνο συνέπεια, είναι και διατράνωση ταυτόχρονα και εξύμνηση της ήττας μας – και όχι απλά επίδειξη της νίκης της και της Ισχύος της.

Η επιδιωκόμενη  αποίκιση του Άρη δεν είναι η μόνη συνέπεια της ήττας μας. Όλη η πραγματικότητα είναι   συνέπεια της ήττας μας – η πραγματικότητα σε όλες της τις λεπτομέρειες, η ίδια μας η ζωή. Έχω την εντύπωση ότι δεν το έχουμε συνειδητοποιήσει, ούτε καν το έχουμε υποψιαστεί. Η επιδίωξη της αποίκισης δεν είναι μόνο  πολιτισμική αδράνεια, με τη μορφή της χωρικής επέκτασης προς τη Δύση· δεν είναι μόνο εκδήλωση του αδιεξόδου της Κυριαρχίας, της δομικής ακαμψίας της· δεν είναι μόνο η ηδονή της κατάκτησης· δεν είναι μόνο η τεραστιότατη καταστροφή του κοινωνικού πλούτου, η αυτοκαταστροφή της ίδιας της Κυριαρχίας σε τελική ανάλυση. Είναι και όλα αυτά ασφαλώς αλλά η ουσία του ζητήματος είναι η διατράνωση της ήττας μας και η επίδειξη της νίκης της, της Ισχύος της.

Η επιδιωκόμενη μεγαλομανιακή αποίκιση της Δύσης του πλανήτη Άρη είναι μια προσπάθεια όχι μόνο να μην επιλυθούν τα παγκόσμια κοινωνικά προβλήματα αλλά να δημιουργηθούν και νέα, μια προσπάθεια να αποτραπεί η επίλυση των ήδη υπαρχόντων πολλών και διαρκώς επιδεινουμένων προβλημάτων. Εάν γίνει ποτέ μια παγκόσμια κοινωνική επανάσταση, θα γίνει για να αντιμετωπιστούν και να επιλυθούν τα παγκόσμια προβλήματα· και δεν θα επιλυθούν εάν δεν σταματήσουν και τα φιλόδοξα παρανοϊκά σχέδια του Κυρίου ημών. Για τον Κύριο αυτή είναι η οπισθοδρόμηση, η καθυστέρηση – η αντιμετώπιση και η επίλυση των προβλημάτων των Υποτελών.

ΕΑΝ δεν γίνει, ό,τι κάνει ο Κύριος δεν θα είναι τίποτα άλλο παρά η αποκάλυψη του αδιεξόδου της Κυριαρχίας, της ακαμψίας της, της αυτοκαταστροφής της, της περιττότητάς της, της επικινδυνότητάς της. Θα προκαλεί συνεχώς νέα προβλήματα ενώ θα επιδεινώνονται τα ήδη υπάρχοντα έως ότου αρχίσει να λυγίζει κάτω από το βάρος αυτών των ίδιων των προβλημάτων. Εάν η κατάρρευση ενός πολιτισμού συναρτάται με την διαθέσιμη ταχύτητα (παραγωγής πλούτου, ενέργειας, μεταφορών και κυκλοφορίας της πληροφορίας) , όπως έχουμε ήδη υποστηρίξει, τότε η κατάρρευση δεν θα είναι βραδεία, σαν αυτή του ρωμαϊκού δουλοκτητικού κόσμου, αλλά ταχύτατη – σαν αυτή της πολυκατοικίας, πολύ συχνό φαινόμενο που θα γίνεται ολοένα και πιο συχνό,  που καταρρέει ξαφνικά και απροειδοποίητα. Εάν είναι μέρα, τα θύματα δεν είναι πολλά – εάν όμως είναι νύχτα;

Η Κυριαρχία λατρεύει το φως γιατί είναι νύχτα. Θα το εξετάσουμε αύριο.

 

Σχολιάστε ελεύθερα!