in Νεκροζώντανη Αριστερά, κοινωνικός πόλεμος

ΣΥΡΙΖΑ: ηρωική έξοδος και θριαμβευτική επιστροφή

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΤΟ βασικό μέλημα κάθε επαγγελματία πολιτικού της Αριστεράς, κάθε επαγγελματία επαναστάτη, είναι η παραμονή στο πολιτικό προσκήνιο όσο γίνεται μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Πέντε με εφτά χιλιαρικάκια το μήνα ως βουλευτική αποζημίωση το χρόνο δεν είναι λίγα – είναι 70.000 έως 80.000 το χρόνο. Οι περισσότεροι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι γιατροί, δικηγόροι, δημοσιογράφοι, αθλητές, καλλιτέχνες – δεν είναι επαγγελματίες επαναστάτες. Τα ηγετικά όμως στελέχη του κόμματος είναι. Αυτά τα ηγετικά στελέχη καθορίζουν την τακτική και την στρατηγική επιβίωση του κόμματος. Και οι βουλευτές βεβαίως ακολουθούν.

Η διαχείριση του Κράτους  και ο συντονισμός του κοινωνικού πολέμου από τον ΣΥΡΙΖΑ έγιναν εφικτά λόγω της καπιταλιστικής επίθεσης που άρχισε την άνοιξη του 2010. Εάν αυτή δεν εξαπολυόταν, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα ήταν στη Βουλή σήμερα. Οι απατεώνες μικροαστοί επαγγελματίες, το ηγετικό επιτελείο του κόμματος,  και οι φιλόδοξοι (να γίνουν βουλευτές) συνδικαλιστές της επαρχίας, αντιλήφθηκαν πολύ σύντομα ότι εάν χρησιμοποιήσουν αυτή την επίθεση προς όφελός τους θα έχουν να κερδίσουν πολλά. Είδαν μια μοναδική ευκαιρία κοινωνικής και πολιτικής ανόδου, την ώρα που οι μικρομεσαίοι κινδύνευαν με κοινωνική κατακρήμνιση. Και την άρπαξαν χωρίς κανένα ενδοιασμό και δισταγμό.

ΤΙ έκαναν; Μα τι κάνει ένας καλός και έμπειρος μικροαστός απατεώνας αριστερός επαγγελματίας πολιτικός;  Κάνει πως νοιάζεται για τους άλλους και πουλάει ελπίδα. Η διαφορά με τον παπατζή της οδού Αθηνάς είναι ότι ο παπατζής μόνο ελπίδα πουλάει. Έτσι, οι ομοιότητες του ΟΠΑΠ με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι προφανείς: και οι δύο νοιάζονται για τον άλλον και πουλάνε ελπίδα. Ενώ ο ΟΠΑΠ θέλει να γίνουμε πλούσιοι, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει (ήθελε) θα διαγράψει το χρέος, να σχίσει το μνημόνια και έτσι να παραμείνουμε ευτυχείς στην προτέρα, ένδοξη κατάσταση.

ΚΙ όλα αυτά ενώ γνώριζε ότι η επίθεση που εξαπολύθηκε την άνοιξη του 2010 θα ήταν μακράς διάρκειας διότι οι επιδιώξεις της ήταν τρομακτικές: πλήρης αναδιανομή του πλούτου σε βάρος των Υποτελών τάξεων και Παραγωγών. Γνώριζε ότι η επίθεση αυτή δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να είναι μία και μοναδική, δηλαδή να αποπειραθεί ο Κύριος καπιταλιστής να υλοποιήσει τις επιδιώξεις Του μια και καλή. Θα γινόταν χαμός. Η επίθεση θα πρέπει να είναι μακράς διάρκειας και η υλοποίηση των επιδιώξεων της επίθεσης σταδιακή με φάσεις σταθεροποίησης. Ήταν ένα σχέδιο μακράς διάρκειας, εικοσαετές τουλάχιστον (2010-2030).

ΚΑΝΕΙ πως νοιάζεται για τους άλλους σημαίνει ότι αγωνίζεται, ότι παλεύει για τα συμφέροντά τους, τίθεται επί κεφαλής του αγώνα και της πάλης τους μόνο και μόνο για να ελέγχει όσους και όσες επιθυμούν και επιδιώκουν να πολεμήσουν και για να πουλάει αγώνες και πάλες και απεργίες (Την θυμάστε την προαναγγελλόμενη απεργία των καθηγητών στις εξετάσεις που τελικά δεν έγινε;). Και πουλάει ελπίδα σημαίνει ότι υπόσχεται ενώ γνωρίζει ότι δεν πρόκειται να υλοποιήσει τις δεσμεύεις του.

ΚΑΤΑΦΕΡΕ έτσι να σχηματίσει κυβέρνηση, αριστεροδεξιά, και να αναλάβει τη διαχείριση του Κράτους, το οποίο είχε τεθεί στην υπηρεσία του συντονισμού της καπιταλιστικής επίθεσης. Αυτοί που νοιάζονταν για τους άλλους και υπόσχονταν, τώρα στρέφονται εναντίον τους. Και το δίλημμα που προέκυψε είναι σαφέστατο. Δεν ήταν δύσκολο να αντιληφθούν ότι εάν συνεχίσουν τον συντονισμό της ανηλεούς καπιταλιστικής επίθεσης, στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2019, θα πάρουν κάτω από το 10% κι αυτό θα τείνει να μειώνεται, μέχρι να φτάσει στο 2,8% και ο ΣΥΡΙΖΑ να εξαφανιστεί. Δύο χρόνια όμως βουλευτικών αποζημιώσεων είναι 150.000 εβρά! Ένας εργαζόμενος σε βιοτεχνία για να τα πάρει αυτά τα εβρά, με 500  τον μήνα,  πρέπει να εργάζεται 25 χρόνια! 

ΕΜΕΙΣ όμως θέλουμε να παραμείνουμε στο πολιτικό προσκήνιο όσο γίνεται περισσότεροι και όσο γίνεται περισσότερο χρόνο. Να πάρουμε τα 150.000 εβρά και να εξαφανιστούμε ή να την κάνουμε και να επανέλθουμε, αν όχι περισσότεροι, τουλάχιστον λίγο λιγότεροι και για περισσότερο χρόνο; Αυτό είναι το δίλημμα του ηγετικού επιτελείου του ΣΥΡΙΖΑ. Τι θα κάνει;

ΔΙΑΤΕΙΝΕΤΑΙ ότι οι εκλογές θα γίνουν τον Σεπτέμβριο του 2019 αλλά πληθώρα ενδείξεων μας παροτρύνει να εικάσουμε ότι προσανατολίζονται προς μια εικονική σύγκρουση· σύγκρουση η οποία θα λήξει με ανυποχώρητη άρνηση υπογραφής νέων μέτρων, άρνηση δηλαδή περαιτέρω συντονισμού της καπιταλιστικής επίθεσης, αγωνιστική ρήξη με τους κακούς δανειστές και τον κακό Γερμανό Σόιμπλε (Σόιμπλε σημαίνει ‘σκουπίτσα’, αν δεν κάνω λάθος, σε κάποια γερμανική διάλεκτο), με αγωνιστική φυγή· εκλογές δηλαδή – στις 27 Μαρτίου, λέω εγώ, αν είναι Κυριακή, κάπου εκεί.

ΘΑ κλείσει η αριστερή παρένθεση, θα επανέλθει η Δεξιά, ο Μητσοτάκης θα κάνει επιτέλους μεταρρυθμίσεις στο Κράτος που θα τις θυμόμαστε μέχρι να πεθάνουμε, θα βογκήξουν οι κρατικοί υπάλληλοι και οι υπάλληλοι των ΔΕΚΟ και οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι στις μεγάλες επιχειρήσεις (ομαδικές απολύσεις),  θα υπάρξει εξέγερση και αγώνες και πάλη, θα βγει μπροστά ο ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί η λαϊκή Δεξιά, οι καραμανλικοί να ρίξουν τον Μητσοτάκη, όπως σημειώνει ο φίλος ο Π. και συμφωνώ μαζί του, να γίνουν εκλογές και να συγκροτηθεί κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – λαϊκής Δεξιάς, Νέας Δημοκρατίας δηλαδή. Αυτή θα είναι μια θριαμβευτική επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ.

ΑΥΤΟ το σχέδιο όμως έχει κάποια προβληματάκια. Τι θα γίνει, εάν ο μόνος τρόπος να σχηματιστεί κυβέρνηση είναι η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- Νέας Δημοκρατίας; Θα ξαναγίνουν εκλογές; Κι αν δεν αλλάξει τίποτα; Συμμετοχή σε μια οικουμενική κυβέρνηση θα εξοβέλιζε τον στόχο της θριαμβευτικής επιστροφής. Τι θα γίνει εάν οι νέοι αγώνες και τα νέα ξεκινήματα δεν πείσουν και η αποχή ξεπεράσει το 55%; Ή το 60%;

ΚΑΘΕ απατεώνας δεν μπορεί παρά να είναι και βλάκας. Η βλακεία του είναι αυτή: νομίζει ότι μπορεί να εξαπατά για πάντα. Και το νομίζει γιατί θεωρεί ότι όλες οι σκηνοθεσίες στη ζωή και στην πολιτική βγαίνουν! Ο απατεώνας είναι βλάκας γιατί εξοβελίζει το απροσδόκητο, το μη αναμενόμενο, την έκπληξη, τη ζωή δηλαδή. Νομίζει ότι θα σκηνοθετήσει τη ζωή, ότι μπορεί να σκηνοθετεί τη ζωή, ότι  πραγματικότητα μπορεί να είναι η εκπλήρωση των σκηνοθετημένων επιθυμιών του. Σε αυτό, ο υπηρέτης απατεώνας μικροαστός πολιτικός μιμείται τον Κύριό του.

 

Σχολιάστε ελεύθερα!

  1. Με χαρα βλεπω οτι δεν κατηργησες το σχολιασμο.Καλα εκανες.Αφου λοιπον μας επιτρεπεις ακομα αυτη τη δυνατοτητα θα κανω και γω μια υπερβαση κι αντι να βγαλω ολη τη χολη που εχω για τους συριζαιους, παλιους, νεους, ορφανεμενους και προαλειφομενους θα σου ζητησω κατι αλλο.Να μιλησεις για τον εποικισμο.Υ.γ.Αν το εχεις κανει ηδη παρακαλω να με παραμψεις στο αντιστοιχο κομματι.Ευχαριστω.Ευχομαι καλη χρονια.

  2. Δεν καταλαβαίνω σε ποιον εποικισμό αναφέρεσαι. Γενικά, θεωρητικά ή σε κάποιον συγκεκριμένο. Δεν εννοείς τον αποικισμό. . .