φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΕΙΝΑΙ πολύ λίγοι οι Κύριοι (κάτοχοι κοινωνικού πλούτου και πολιτικοί ηγέτες κυρίως) που σκέφτονται – οι περισσότεροι δεν θέλουν ή και δεν μπορούν. Κυριαρχία όμως χωρίς σκέψη είναι αδιανόητη: η Κυριαρχία αντιμετωπίζει προβλήματα, διλήμματα, δυσχέρειες, αποτυχίες, ήττες κι όλα αυτά χωρίς τη σκέψη δεν επιλύονται. Κάποιοι άλλοι σκέφτονται γι΄ αυτούς, προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, είναι υπηρέτες τους με άλλα λόγια, έναντι αμοιβής ή αξιωμάτων. Αυτοί που σκέφτονται λέγονται σύμβουλοι – αναφέρομαι πολύ συχνά σε αυτούς. Η σχέση των Κυρίων με τους συμβούλους του παρουσιάζει πολλές διακυμάνσεις: κινείται μεταξύ του θαυμασμού και της απρόσκοπτης συνεργασίας, της δυσφορίας και της ανοιχτής εχθρότητας. Ο Κύριος, ένας πρόεδρος των ΗΠΑ λόγου χάριν, επειδή δεν θέλει ή δεν μπορεί να σκέφτεται, αποφεύγει τους σχολαστικούς, δεν θα ακούσει κάποιον που κάνει αναφορές στον Αριστοτέλη, στον Χέγκελ ή στον Καντ, θέλει να του μιλάνε απλά· αποφεύγει όμως και αυτούς που μιλάνε περισσότερο ευθέως από ό,τι αντέχει το αυτί τους, αποφεύγει δηλαδή αυτούς που δεν είναι αρκούντως διπλωμάτες. Στην πρώτη περίπτωση κουράζεται και βαριέται, στη δεύτερη ενοχλείται γιατί θίγεται η νοημοσύνη του! (Να τα διαβάζουν αυτά, και άλλα πολλά που θα γράψω, αυτοί που θέλουν να γίνουν σύμβουλοι).
ΟΙ σύμβουλοι υπάρχουν από τότε που υπάρχει η Κυριαρχία και ο Κύριος – η Ιλιάδα μας λέει πολλά. Και είναι όλοι άνδρες, δεν ανέχεται ένας Κύριος να τον συμβουλεύει μια γυναίκα, ακόμα κι αν αυτός ο Κύριος είναι γυναίκα! (Η Θεοδώρα του Ιουστινιανού έπαιξε το ρόλο του συμβούλου – και τι συμβούλου!)Η Γερουσία ήταν οι σύμβουλοι του βασιλιά, του αγού, του άρχοντα. Θα τους συναντήσουμε στη Ρώμη – ο πάμπλουτος Σενέκας, είχε χιλιάδες δούλους, στωικός φιλόσοφος, ήταν και Κύριος και σύμβουλος αυτοκρατόρων. Στην Ιταλία της Αναγέννησης οι σύμβουλοι ήταν πάρα πολλοί· συμβούλους είχαν και όλοι οι βασιλιάδες οι επί κεφαλής των απολυταρχικών Κρατών της δυτικής Ευρώπης, που εμφανίστηκαν τον 15ο αιώνα. Σήμερα οι σύμβουλοι είναι μιλιούνια. Διακρίνουμε τρεις κατηγορίες: οι σύμβουλοι των Υποτελών (πώς να κάνετε φίλους, πώς να γίνετε πλούσιοι, πώς να κρατήσετε τον άντρας σας, κτλ), οι σύμβουλοι των επιχειρήσεων και οι σύμβουλοι των πολιτικών: με αυτούς τους τελευταίους θα ασχοληθούμε σήμερα – πιο συγκεκριμένα, με τους συμβούλους των διαμορφωτών της υψηλής στρατηγικής των ΗΠΑ.
ΟΙ ΗΠΑ, φίλες και φίλοι, είναι η χώρα των συμβούλων, και των τριών κατηγοριών. Οι σύμβουλοι στις ΗΠΑ είναι ένα πολύ μεγάλο μέρος της όλης διανόησης – οι υπόλοιποι είναι οι πανεπιστημιακοί, οι αρθρογράφοι, οι λογοτέχνες. Οι σύμβουλοι των πολιτικών και του Κράτους είναι η αφρόκρεμα, είναι οι Κύριοι των συμβούλων. Οι σύμβουλοι των επιχειρήσεων είναι οι μικροαστοί, και οι σύμβουλοι των Υποτελών, το διανοητικό προλεταριάτο. Εάν εστιάσουμε στις σχέσεις μεταξύ των συμβούλων των πολιτικών, των σχεδιαστών της υψηλής στρατηγικής, που δεν αφορά μόνο την εξωτερική πολιτική αλλά και την εσωτερική, αφού, όπως παραδέχονται οι ίδιοι, η μεταξύ τους σχέση είναι αδιαμφισβήτητη, θα παρατηρήσουμε ότι είναι οξύτατα ανταγωνιστικές – σφάζονται, τρώγονται μεταξύ τους. Ο βασικός λόγος της ύπαρξης αυτού του οξέος ανταγωνισμού είναι η προσφορά και η ζήτηση: οι σύμβουλοι είναι πολλοί, οι θέσεις των κρατικών αξιωμάτων λίγες. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι πανεπιστημιακοί και καθηγητές άλλων ανώτατων σχολών αλλά άλλο ακαδημαϊκός άλλο επίσημος σύμβουλος του Υπουργών εξωτερικών! Εκτός από τα πανεπιστήμια, θα τους συναντήσουμε και σε δύο άλλους θεσμούς: τις δεξαμενές σκέψης και τα κυβερνητικά γραφεία των Υπουργείων, όπου διαμορφώνεται, σχεδιάζεται η πολιτική του κάθε Υπουργείου – και κάθε υπουργείο είναι ένα κοινωνικό πεδίο στο οποίο επεμβαίνει το Κράτος για να το αποικίσει – εσωτερικός κοινωνικός αποικισμός.
ΜΕΡΙΚΟΙ από τους συμβούλους που εξετάζουμε μάς είναι γνωστοί, έχουν μεταφραστεί βιβλία τους στα ελληνικά. Πρόκειται για τον Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι, τον Τσαρλς Κάπτσαν και τον Φράνσις Φουκουγιάμα. Γνωστοί είναι ακόμα ο Σάμουελ Χάντινγκτον – ο Νόαμ Τσόμσκι έγραψε για την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ αλλά δεν είμαι βέβαιος, εάν έγραψε για το αναγνωστικό κοινό ή για να επηρεάσει τις αποφάσεις των πολιτικών ανδρών. Σύμβουλος που να μην έχει γράψει βιβλίο δεν υπάρχει – είναι όλοι τους συγγραφείς. Οι περισσότεροι όμως και οι σημαντικότεροι είναι άγνωστοι. Εννοείται ότι οι εγχώριοι σύμβουλοι των σχεδιαστών της στρατηγικής του ελληνικού Κράτους, οι καθηγητές των διεθνών σχέσεων, οι διεθνολόγοι, πολλοί αρθρογράφοι τους έχουν διαβάσει, και τους διαβάζουν πολύ προσεκτικά. Θα παραθέσω τους σημαντικότερους και τα βιβλία τους, μετά το 1990, κυρίως όμως μετά το 2001 και μετά, μετά τους Δίδυμους Πύργους, όταν αναζωπυρώθηκαν τα καίρια ζητήματα της Κυριαρχικής Τέχνης και Επιστήμης.
ΣΤΟ σημερινό κείμενο θα παρουσιάσω τον τρόπο σκέψης αυτών των συμβούλων με τη μορφή ερωτημάτων, που διατυπώνει η Κυριαρχική, και απαντήσεων που δίνουν αυτοί οι σύμβουλοι.
ΤΟ πρώτο λογικά και χρονικά, το πρώτο κομβικό ζήτημα που τους απασχολεί είναι το εξής: είναι δυνατός, είναι νοητός ένας κόσμος χωρίς κάποιον ισχυρό Κύριο, χωρίς κάποιο ισχυρό Κράτος, μιας και πρόκειται για την παγκόσμια Κυριαρχία;
Θα συνεχίσω αύριο το πρωί.
Σχολιάστε ελεύθερα!