φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΑΝ και η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης (big bang) έχει γίνει γενικά αποδεκτή, υπάρχουν κάποιοι, λίγοι, αστροφυσικοί και κοσμολόγοι που δεν την δέχονται και προτείνουν άλλες θεωρίες. Δεν είμαι σε θέση να τις εκθέσω λεπτομερώς, δεν είμαι σε θέση να κρίνω, δεν είμαι σε θέση να υποστηρίξω αυτή ή την άλλη θεωρία. Οι γνώσεις μου είναι ελάχιστες – το ελάχιστες είναι ευφημισμός. Μου επιτρέπεται όμως να θέσω κάποια ερωτήματα και να διατυπώσω κάποιες παρατηρήσεις που αφορούν επιστημολογικά ζητήματα και ζητήματα της κοινωνιολογίας της γνώσης.
ΑΣ δούμε πρώτα τον όρο big bang, μεγάλη έκρηξη. Τι είναι αυτό το big, τι σημαίνει μεγάλη; Προφανώς υπάρχουν εκρήξεις διαφόρων μεγεθών – υπάρχουν πολύ μικρές, μικρές, μέτριες, μεγάλες εκρήξεις. Μια έκρηξη μισού κιλού πυρίτιδας ή δυναμίτιδας είναι μικρή σε σχέση με μια έκρηξη δέκα κιλών πυρίτιδας ή δυναμίτιδας. Η πρώτη ποσότητα δεν μπορεί να γκρεμίσει μια πολυκατοικία, η δεύτερη μπορεί. Η πρώτη μπορεί να κάνει κομμάτια ένα μικρό βράχο, η δεύτερη μπορεί να κονιορτοποιήσει ένα μικρό λόφο. Η πρώτη, η μικρή έκρηξη, παράγει μικρότερη ποσότητα ενέργειας από τη δεύτερη, τη μεγάλη. Η πρώτη είναι λιγότερο ισχυρή από τη δεύτερη. Οι εκρήξεις λοιπόν έχουν σχέση με ισχύ και την παραγόμενη ενέργεια: οι έννοιες της ισχύος και της ενέργειας δηλώνονται με τις λέξεις πυρίτιδα και δυναμίτιδα (<δύναμις= ισχύς).
ΤΟ σύμπαν μας , ο κόσμος, προέρχεται από μια έκρηξη, από μια ισχυρή έκρηξη, από μια ισχυρή δύναμη. Υπήρχε μια ποσότητα ύλης σε κάποια κατάσταση και κάποια στιγμή έγινε μια ισχυρή έκρηξη. Η ισχυρή αυτή έκρηξη κατέστρεψε την προϋπάρχουσα ύλη και προκάλεσε τον κόσμο. Άρα, η δημιουργία του κόσμου ήταν το αποτέλεσμα μιας καταστροφής που προκάλεσε μια ισχυρή έκρηξη, πιο ισχυρή δεν γίνεται. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι όλα προέρχονται από την ισχύ, από μια ισχυρή δύναμη.
ΥΠΗΡΞΕ κάποια αρχή, αρχίνισμα, ξεκίνημα κι αυτή η αρχή οφείλεται σε μια ισχυρή δύναμη. Ο όρος αρχή μας είναι γνωστός από τους προσωκρατικούς λεγόμενους φιλοσόφους, την εποχή που η αρχική σημασία της λέξης ήταν “ισχυρή δύναμη, ισχυρή ουσία”. Ο άρχων (άρχοντας) είναι ο ισχυρός άνδρας και άρχω σημαίνει κυβερνώ, διατάζω επειδή είμαι ισχυρός. Όταν ο ισχυρός άνδρας άρχει, διατάζει να γίνει κάτι, τότε κάτι αρχίζει, κάτι αρχίζει να γίνεται. Έτσι, ενώ η αρχική σημασία της λέξης αρχή ήταν “ισχύς, ισχυρή δύναμη”, η λέξη απέκτησε και τη σημασία της έναρξης, του αρχινίσματος, του ξεκινήματος. Η κομβική πεποίθηση της κοσμοαντίληψης (κοσμοθεώρησης) των ισχυρών αριστοκρατών της αρχαϊκής εποχής ήταν ότι όλα προέρχονται από τον ισχυρό άντρα, ο ισχυρός δρων άντρας είναι αυτός που εξασφαλίζει πλούτο και δόξα και αυξάνεθι την ισχύ του. Κατά συνέπεια, όλα προέρχονται από την ισχύ, όλα τα προκαλεί η ισχύς: στην Ιλιάδα, όλα προέρχονται από τον Δία, ο οποίος είναι προσωποποίηση της ισχύος. Οι πρώτοι αριστοκράτες στοχαστές παρέκκλιναν από αυτή την κομβική πεποίθηση και αντικατέστησαν τον ισχυρό δρώντα άντρα με μια ισχυρή δύναμη, με μια ισχυρή ουσία, επινοώντας ένα νέο τρόπο σκέψης, τον οποίο ονομάσαμε φιλοσοφία. Οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι πίστευαν ότι ο κόσμος προέρχεται από μια αρχήν, από μία δύναμη ή ουσία (νερό, άπειρο, αέρας, φωτιά).
Η φιλοσοφία της αρχαϊκης εποχής, ως ιδιαίτερος τρόπος σκέψης των αριστοκρατών ανδρών, επινοήθηκε την εποχή της εμφάνισης του ιδιαίτερου χαρακτηριστικού γνωρίσματος της δυτικής κυριαρχίας, του δυτικού πολιτισμού: η επιθυμία της αύξησης της ισχύος και του πλούτου. Την αρχαϊκή εποχή θεμελιώνεται η λατρεία της ισχύος και η λατρεία της αρχής: όλα έχουν μια αρχή, ένα σημείο εκκίνησης, και την αρχή αυτή την κάνει μια αρχή, μία ισχυρή δύναμη, η ισχύς.
Τον 14ο αιώνα επινοήθηκε και διαδόθηκε μια νέα λατρεία – η λατρεία της έκρηξης. Εμφανίζονται τα πρώτα κανόνια, τα πρώτα πυροβόλα όπλα, τα οποία εκσφενδόνιζαν μεγάλα και βαριά βλήματα (από πέτρα ή σίδηρο) σε μεγάλη απόσταση και προκαλούσαν μεγάλες καταστροφές στις πύλες και στα τείχη των πύργων. Ο ήχος της έκρηξης της πυρίτιδας ήταν τρομερός, η έκρηξη προκαλούσε φωτιά και καπνούς, ήταν ένα θέαμα τρομερό και φοβερό. Οι εκρήξεις των πυροβόλων όπλων και της πυρίτιδας κατάστρεφαν ένα κόσμο και δημιουργούσαν έναν νέο. Ο καπιταλιστικός κόσμος όπως τον ξέρουμε είναι το αποτέλεσμα της ειρηνικής χρήσης των εκρήξεων – χωρίς εκρήξεις δυναμίτιδας δεν μπορείς να φτιάξεις δρόμους πάνω στα βουνά. Χωρίς τις αλλεπάλληλες αναρίθμητες εκρήξεις μέσα στους κινητήρες των αυτοκινήτων μας δεν θα μπορούσαμε να μετακινηθούμε και να μεταφέρουμε τον κοινωνικό πλούτο που παράγουμε. Χωρίς εκρήξεις δεν υπάρχει ζωή, δεν υπάρχει κοινωνία. Δεν υπάρχει ιστορία.
Οι πολλές μεταφορές της έκρηξης είναι ένα από τα αποτελέσματα της λατρείας της έκρηξης, της νεωτερικής μορφής της ισχύος. Πληθυσμιακή έκρηξη, δημογραφική έκρηξη, έκρηξη οργής, έκρηξη θυμού, έκρηξη πολιτικής κρίσης, έκρηξη πολέμου, έκρηξη διπλωματικού επεισοδίου – παντού και πάντα πολλές, πολλές εκρήξεις.
Η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης επινοήθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα από τον Ζορζ Λεμέτρ, Βέλγο ιερωμένο, καθολικό, μηχανικό, αστρονόμο και μαθηματικό. Είναι βέβαιο ότι ο Λεμέτρ διακατεχόταν από το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα της δυτικής κυριαρχίας, τη λατρεία της ισχύος και τη λατρεία της επιθυμίας αύξησης, επέκτασης, μεγέθυνσης της ισχύος , από τη λατρεία της αρχής και από τη λατρεία της έκρηξης. Ερωτώ: μήπως η επινόηση της θεωρίας της Μεγάλης Έκρηξης ήταν συνέπεια του συνδυασμού όλων αυτών των λατρειών της Δύσης από τον Λεμέτρ; Θα μπορούσε να είχε διατυπωθεί αυτή η θεωρία, εάν δεν υπήρχαν όλες αυτές οι λατρείες; Όχι, κατά κανένα τρόπο.
Σχολιάστε ελεύθερα!