“. . .εάν η ανθρωπότητα θέλει να έχει αναγνωρίσιμο μέλλον, δεν μπορεί να συνεχίσει να παρατείνει το παρελθόν ή το παρόν. Το δε τίμημα της απότυχίας, με άλλα λόγια η εναλλακτική λύση απέναντι στην ανάγκη αλλαγής της κοινωνίας, θα είναι το έρεβος”
Οι τελευταίες λέξεις του Η εποχή των άκρων του Eric Hobsbaum
φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΔΕΝ έχουμε αρχίσει να αναρωτιόμαστε πότε θα τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία – οι συνέπειές της στην καθημερινότητα είναι εμφανείς αλλά όχι ακόμα σοβαρές. Θα είναι όμως κατά τη διάρκεια του χειμώνα, ήπιου ή δριμύος, και τότε το εναγώνιο ερώτημα θα έρθει με πολλή ένταση στο κοινωνικό και πολιτικό προσκήνιο. Κι αυτό δεν (θα) είναι το μόνο ερώτημα. Θα υπάρξει νικητής; Ποιος θα είναι; Ποιες θα είναι οι συνέπειες, εάν νικήσει η Δύση ή η Ρωσία; Θα χρησιμοποιηθούν τακτικά πυρηνικά όπλα; Μήπως η σύρραξη κλιμακωθεί και μετεξελιχθεί σε παγκόσμιο πόλεμο με χρήση τακτικών και στρατηγικών πυρηνικών όπλων; Αν αποφευχθεί αυτό το ενδεχόμενο, θα αλλάξει προς το καλύτερο η κατάσταση μετά τη λήξη του πολέμου στην Ουκρανία; Η ενεργειακή κρίση είναι τεχνητή; Εάν είναι, θα ξεπεραστεί; Εάν δεν είναι;
ΣΕ όλα αυτά τα ερωτήματα, και σε πολλά άλλα, μερικά από αυτά δεν έχουν προκύψει ακόμα αλλά θα προκύψουν, οφείλουμε να απαντήσουμε, οφείλουμε να πάρουμε θέση. Υπάρχει ο κίνδυνος να διαψευστούμε και να πέσουμε σε ανυποληψία, υπάρχει όμως και το ενδεχόμενο οι κρίσεις μας, σε αυτή την περίπτωση οι προγνώσεις μας και οι προβλέψεις μας, να επιβεβαιωθούν και να αποφύγουμε την ανυποληψία, να συνεχίσουμε να εκφράζουμε τις σκέψεις μας. Αυτό βέβαια θα το κάνουμε ακόμα κι αν διαψευστούμε διότι η έννοια της ανυποληψίας μας αφήνει παγερά αδιάφορους, μιας και οι λαθεμένες εκτιμήσεις είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία να ξανασκεφτούμε.
ΜΕΤΑ από οχτώ μήνες πολέμου, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία γίνεται μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης. Η αποστολή όπλων και η οικονομική ενίσχυση από τη πλευρά της Δύσης είναι βέβαιη. Το επίδικο αντικείμενο της πολεμικής σύγκρουσης είναι η Ουκρανία. Οι βλέψεις της Δύσης (Ευρώπης και ΗΠΑ) είναι σαφείς – επιδιώκει να την εντάξει στη σφαίρας επιρροής της: να ενταχθεί και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ. Οι βλέψεις όμως της Ρωσίας δεν είναι σαφείς. Η βασική της επιδίωξη είναι η προσάρτηση των περιοχών όπου κατοικούν ρωσόφωνοι πληθυσμοί, φίλα προσκείμενοι προς την Μητέρα Ρωσία; Όχι. Η βασική της επιδίωξη είναι η ακύρωση της επιδίωξης της Δύσης: ο απώτερος σκοπός της Ρωσίας είναι η αποτροπή της ένταξης της Ουκρανίας στη Δύση και η μετατροπή της σε στρατιωτικό προκεχωρημένο φυλάκιο της.
Η στρατηγική αυτή ερείδεται στην εκτίμηση της Μόσχας ότι η Δύση εποφθαλμιά τον αμύθητο πλούτο της Σιβηρίας, ότι στρατηγική επιδίωξη της Δύσης είναι ο έλεγχος αυτού του πλούτου που δεν μπορεί να γίνει με στρατιωτικά μέσα αλλά μόνο με πολιτικά και οικονομικά. Τα πολιτικά μέσα είναι η διάλυση της Ρωσίας σε τρία ή και περισσότερα αποδυναμωμένα κρατίδια, τα οποία θα περάσουν κι αυτά στη σφαίρα επιρροής της Δύσης. Λιγάκι δύσκολο να επιτευχθεί με αυτό τον τρόπο η διάλυση της Ρωσίας. Τα οικονομικά μέσα είναι η απομόνωση της Ρωσίας, ο αποκλεισμός της από την παγκόσμια οικονομία. Αυτό είναι ακόμα πιο δύσκολο, για δύο λόγους. Πρώτον, θα οξυνθεί κατακόρυφα η ήδη ελλοχεύουσα, εδώ και μερικές δεκαετίες, οικονομική κρίση, και, δεύτερον, ο αποκλεισμός δεν μπορεί είναι ολοκληρωτικός. Ένα απλό παράδειγμα: ό,τι δεν μπορεί να εισαγάγει, λόγω των κυρώσεων, από τη Δύση, το εισάγει από τρίτες χώρες (Τουρκία, Ινδία, Κίνα).
ΠΩΣ όμως θα μπορέσει η Ρωσία να αποτρέψει την ένταξη της Ουκρανίας στη Δύση; Υπάρχουν δύο, και μόνο δύο, τρόποι: ο ένας είναι η κατάκτηση και ο άλλος η καταστροφή, η ερήμωση και η εκκένωση της Ουκρανίας. Μπορεί να κατακτήσει η Ρωσία την Ουκρανία; Η απάντηση είναι: κατηγορηματικά, όχι. Η στρατιωτική κατάκτηση μιας τόσο μεγάλης σε έκταση χώρα με πληθυσμό που φτάνει τα 40 εκ., απαιτεί την παρουσία στρατιωτικών δυνάμεων πεζικού που θα πρέπει να ξεπερνάει τα 3-5 εκ. στρατιωτών, τουλάχιστον, πρόθυμων να συμπεριφερθούν ως κατακτητές. Η στρατιωτική κατάκτηση θα διαρκέσει χρόνια, άγνωστο πόσα, και θα είναι άκρως δαπανηρή. Ο ρωσικός όμως στρατός δεν είναι ο Κόκκινος Στρατός μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με 12 εκ, στρατιώτες, που έγιναν 3 μετά την αποστράτευση. Η δεύτερη κοινωνική επανάσταση, η απροθυμία των ανδρών των δυτικών κοινωνιών να πολεμήσουν, η μετεξέλιξη των πολεμοχαρών και φιλοπόλεμων ευρωπαϊκών λαών σε φιλειρηνικούς πληθυσμούς, που δεν έχουν καμιά διάθεση να πολεμήσουν, που απεχθάνονται τον πόλεμο, η δεύτερη κοινωνική επανάσταση, την οποία αποκαλώ το τέλος του πολέμου, εκτυλίχθηκε και στη ρωσική κοινωνία. Πιο σαφές δεν θα μπορούσε να γίνει με την αντίδραση του πληθυσμού στην πρόσφατη επιστράτευση που επιχείρησε το ρωσικό κράτος. Η πλειονότητα του πληθυσμού θέλει τον πόλεμο αλλά δεν θέλει να πολεμήσει – θα πολεμήσουν οι επαγγελματίες στρατιωτικοί.
ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για ακλόνητη βεβαιότητα: οι Ρώσοι δεν μπορούν να κατακτήσουν στρατιωτικά την Ουκρανία και να συντηρήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα αυτή την στρατιωτική κατάκτηση. Και αφού δεν μπορούν, δεν θα το κάνουν. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η ήττα και η ολοσχερής αποτυχία δεν θα είναι πιθανή, θα είναι κάτι παραπάνω από βέβαιη. Δεν έχουν καμιά απολύτως διάθεση να αυτοκτονήσουν.
ΑΠΟΚΛΕΙΟΥΜΕ κατηγορηματικά και το ενδεχόμενο να σταματήσουν τον πόλεμο και να αποσυρθούν από τα εδάφη που έχουν προσαρτήσει. Απομένει μόνο ένας τρόπος: να καταστρέψουν ολοσχερώς την ουκρανική κοινωνία και να εξαναγκάσουν τον πληθυσμό να φύγει, να εκκενώσουν την Ουκρανία, να την μετατρέψουν σε μια αχανή ακατοίκητη περιοχή, που θα λειτουργήσει ως τάφρος έξω από τα τείχη των συνόρων της Ρωσίας. Μπορούν να το κάνουν αυτό; Αυτό ακριβώς επιδιώκουν να κάνουν. Μπορούν να το κάνουν με τα όπλα που διαθέτουν – ισχυρά όπλα μεγάλου βεληνεκούς. Εάν καταστρέψουν τις μονάδες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, τους κόμβους διανομής του, τα διυλιστήρια πετρελαίου, το συγκοινωνιακό και επικοινωνιακό δίκτυο. Εάν ο πληθυσμός πεινάσει και κρυώσει, εάν εξαθλιωθεί, θα αναγκαστεί να φύγει. Η εξαθλίωση του πληθυσμού, αυτός είναι ο στόχος των Ρώσων σχεδιαστών του πολέμου. Μπορεί να μην το κάνει φέτος, θα το κάνει του χρόνου. Και που θα πάνε όλα αυτά τα 40 εκ. – ή, έστω, τα μισά από αυτά; Και τι θα γίνει, εάν ο πληθυσμός εγκαταλείψει την Ουκρανία;
ΘΑ υπάρξουν δύο πολύ μεγάλα προβλήματα. Το ένα είναι η μετανάστευση του ουκρανικού πληθυσμού: όλα αυτά τα δεκάδες εκ. Ουκρανών θα κατευθυνθούν προς τη Δύση. Θα τους υποδεχτούν με ανοιχτές τις αγκάλες ή θα τους αναγκάσουν να επιστρέψουν από εκεί που ήρθαν; Πώς θα αντιδράσουν οι γηγενείς πληθυσμοί, που κι αυτοί θα κρυώνουν, θα πεινάνε και θα βάζουν βενζίνα με το δελτίο; Το δεύτερο πρόβλημα θα είναι η εγκατάλειψη της καλλιέργειας της γης στην Ουκρανία, ενός από τους μεγαλύτερους σιτοβολώνες του πλανήτη. Εάν συμβεί αυτό, η επισιτιστική κρίση θα είναι βέβαιη – ακριβή τροφή και πείνα.
ΔΕΝ είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε εάν η καταστροφή, η ερήμωση και η εκκένωση τους Ουκρανίας ολοκληρωθεί τους προσεχείς μήνες. Εάν δεν ολοκληρφωθεί, ο πόλεμος θα συνεχιστεί – όσο θα χρειαστεί για να υλοποιήσει η Μόσχα τα σχέδιά της. Όποτε όμως κι αν γίνει, αν γίνει, τα δύο προβλήματα που θα προκύψουν (η μετανάστευση και η επισιτιστική κρίση) θα εξαναγκάσουν τη Δύση να αναθεωρήσει τη στάση της – και θα το κάνει πριν την εξαναγκάσουν οι πληττόμενοι πληθυσμοί των ευρωπαϊκών κοινωνιών να το κάνει, πριν εκδηλωθεί η δυσαρέσκεια που θα μετεξελιχθεί αναπόφευκτα σε κοινωνική αναστάτωση και όξυνση του κοινωνικού πολέμου – την οποία τρέμουν όσο τίποτα άλλο. Διότι γνωρίζουν ότι έχει μαζευτεί στο λιβάδι πολλή ξερή καύσιμη ύλη.
ενα παραπλευρο φιλοσοφικο ερωτημα ειναι τα θετικα του πολεμου
Η μιση ελλαδα εβαζε φυσικο αεριο στα σπιτια και στα αυτοκινητα. Οδικα δικτυα
πολλων πολεων εχουν γινει σαγρε απο το ραβε ξυλονε. Ολα αυτα για να κυκλοφορει το κακο!! φτηνο ρωσικο φ.α .
Τοσα χρονια αυτο που λεμε αναπτυξη της χωρας βασιστηκε σε πετρελαιο που παραγουν αυταρχικες χωρες.
Οι ελληνες αλλαζουν κινητα καθε χρονο αδιαφοροντας για το περιβαλλον.
Οι εγχωριοι ολιγαρχες που ελεγχουν την ροη της ενεργειας προς και στη χωρα εχουν γινει τυραννοι και ξερνανε υποκολτουρα και κοινωνικο κανιβαλισμο απο το 1990 απο τα μμε τους. (ολα αυτα εν καιρο ‘ειρηνης’)
Οποτε δασκαλε Αθανασιε ποτε ειχαμε πολεμο ; Απο το 1990 η σημερα ; Το ‘κακο’ δεν επωστηκε αραγε σε καιρο φαινομενικης ειρηνης; Και τι σοι καλη ειρηνη ειναι αυτη που επωαζει εκμεταλλευτες παιδικων ψυχων ;
Και ποια η διαφορα φυσικου θανατου απο τον πνευματικο θανατο και τον εκβαρβαρισμο της ανθρωπινης υπαρξης;