θα καταργηθεί η στρατιωτική θητεία; πότε;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Η άρνηση, η έμπρακτη με διαφόρους τρόπους αποφυγή της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας, είναι μια πτυχή του κοινωνικού πολέμου που έχει τη δική της ιστορία. Μόνο που είναι άγνωστη και αφανής. Από τη μεταπολίτευση και μετά, ολοένα και περισσότεροι νέοι,  αποφεύγουν να στρατευθούν  είτε φεύγοντας στο εξωτερικό (ανυπότακτοι) είτε παίρνοντας τρελόχαρτο. Οι περισσότεροι υπηρετούν τη θητεία τους, το κάνουν όμως απρόθυμα  και μισή καρδιά. Εάν η στρατιωτική θητεία ήταν εθελοντική, δεν θα στρατευόταν ούτε ένας νέος. Η στρατιωτική θητεία είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα το οποίο πρέπει να επιλυθεί το συντομότερο δυνατό. Δεν θα επιλυθεί όμως, η στρατιωτική θητεία θα αργήσει να καταργηθεί. Το ότι θα καταργηθεί μια μέρα το θεωρώ βέβαιο. Γιατί όμως θα καταργηθεί, γιατί θα αργήσει, γιατί δεν καταργείται τώρα;

ΓΙΑΤΙ πρέπει να καταργηθεί η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, γιατί είναι περιττή και επιζήμια, γιατί είναι ένα οξύ κοινωνικό πρόβλημα; Για τρεις λόγους. Πρώτον, εάν γίνει πόλεμος με κάποια από τα γειτονικά κράτη, που δεν θα γίνει, δεν θα γίνει με στρατιώτες που πολεμούν με το ντουφέκι στα χέρια. Αυτός ο τρόπος διαξαγωγής του πολέμου ανήκει ανεπιστρεπτί στο παρελθόν. Θα γίνει με τανκς, η χρήση των οποίων απαιτεί εξειδικευμένο,  επαγγελματικό προσωπικό, θα γίνει με πυροβολικό μεγάλου βεληνεκούς, θα γίνει με πολεμικά αεροσκάφη και πλοία. Θα γίνει με επαγγελματικό στρατό. Ο στρατός του ελληνικού κράτους είναι ήδη επαγγελματικός –  αυτοί (και αυτές) οι επαγγελματίες θα πολεμήσουν –  που δεν πρόκειται, επαναλαμβάνω. Η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία είναι περιττή. Εάν είναι περιττή, γιατί υπάρχει και δεν καταργείται;

ΕΑΝ καταργηθεί, θα πληγεί το εθνικό, εθνικιστικό μάλλον, φρόνημα του ελληνικού λαού. Η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία είναι ένας από τους πολλούς τρόπους επιβολής και αποδοχής της πειθαρχίας των νέων. Μόνο που αυτή η πειθαρχία σήμερα δεν υπάρχει, έχει υποχωρήσει μόνο και μόνο για να διατηρηθεί και να διαιωνιστεί η στρατιωτική θητεία. Η διάρκεια της έχει μειωθεί κατά πολύ (από δύο χρόνια σε λιγότερο από ένα χρόνο) ενώ οι στρατιώτες βγαίνουν κάθε απόγευμα – βράδυ έξω από το στρατόπεδο για να φάνε και να διασκεδάσουν στα σουβλατζίδικα και  στα καφέ και να γαμήσουν στα κωλάδικα της κοντινής πόλης ή κωμόπολης. Η στρατιωτική θητεία είναι καταστροφική για τους νέους, είναι χρόνος χαμένος, είναι χρόνος σπαταλημένος. Για τους γονείς η στρατιωτική θητεία είναι επιζήμια μιας και η οικονομική επιβάρυνση δεν είναι αμελητέα.

ΔΕΝ θα πολεμήσουν με το ντουφέκι στο χέρι, χρόνος σπαταλημένος για τους νέους, οικονομική επιβάρυνση για τους γονείς. Αυτοί είναι οι τρεις λόγοι για τους οποίους πρέπει να καταργηθεί η στρατιωτική θητεία. Η κατάργηση αυτή θα πλήξει έναν πολύ μεγάλο αριθμό επιχειρήσεων που οφείλουν την ύπαρξή τους στην διατήρηση της στρατιωτικής θητείας (ρουχισμός, τροφή, καφέ και εστιατόρια). Ένα μέρος του προϋπολογισμού του κράτους κατευθύνεται προς την διατήρηση και παράταση της στρατιωτικής θητείας, καταλήγει όμως στους λογαριασμούς επιχειρηματιών, μικρών και μεγάλων. Η τόνωση του εθνικού φρονήματος, η ενίσχυση της έστω και χαλαρής πειθαρχίας που επιβάλλει ο ολιγόμηνος εγκλεισμός και η αφαίμαξη, με πρόσχημα την εθνική άμυνα,  ενός μέρους του προϋπολογισμού του κράτους από επιχειρηματίες είναι οι λόγοι που διατηρείται και παρατείνεται η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία.

ΟΙ νέοι που υπηρετούν τη θητεία τους είναι τα θύματα της στενής ιστορικής σχέσης μεταξύ καπιταλισμού, μιλιταρισμού και κράτους. Ο καπιταλισμός οφείλει εν πολλοίς την ύπαρξή του και την επέκτασή του στην ύπαρξη της πολεμικής βιομηχανίας, στην επιμελητεία του στρατού και στη διεξαγωγή του πολέμου. Η σταδιακή και διαρκής μείωση της διάρκειας της στρατιωτικής θητείας είναι ένας τρόπος για να διαρητηθεί και να παραταθεί η ύπαρξή της. Όσο όμως μειώνεται τόσο γίνεται σαφές ότι είναι περιττός και αναχρονιστικός θεσμός, τόσο απαξιώνεται στα μάτια των νέων.

ΤΑ νέα όπλα μεγάλης καταστροφής και εξόντωσης και ο επαγγελματικός στρατός που απαιτεί ο χειρισμός τους στο πεδίο των μαχών έχουν καταστήσει τη στρατιωτική θητεία έναν από τους πολλούς  αναχρονιστικούς θεσμούς. Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που σε όλες τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες δεν υπάρχει στρατιωτική θητεία (Ευρώπη, Βόρεια Αμερική, Αυστραλία αλλά και Ινδία και αλλού). Και όχι μόνο σε αυτές. Από τα 193 κράτη του ΟΗΕ, στα 130 δεν υπάρχει στρατιωτική θητεία –  υπάρχει μόνο σε 50 ενώ σε τέσσερα δεν υπάρχει στρατός: Κόστα Ρίκα, Παναμάς, Ισλανδία, Γροιλανδία. Εάν συμπεριλάβουμε και τα πολυάριθμα μικροσκοπικά και νησιωτικά κράτη, ο αριθμός αυτός είναι πολύ μεγαλύτερος.

Η στρατιωτική θητεία θα καταργηθεί στην Ελλάδα, είναι βέβαιο, μόνο που θα αργήσει. Μπορεί σε δέκα χρόνια, μπορεί σε είκοσι. Θα καταργηθεί όμως. Πώς; Αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον ερώτημα. Θα μπορούσε η Αριστερά να επισπεύσει την κατάργηση αλλά αδιαφορεί, δεν τολμά. Δεν αδιαφορεί μόνο για αυτό το κοινωνικό πρόβλημα –  για πολλά αδιαφορεί. Η στρατιωτική θητεία θα καταργηθεί επειδή θα γενικευτεί και θα ενταθεί η άρνηση και η αποφυγή της στρατιωτικής θητείας. Η δυσφορία και η απροθυμία, το άγχος και η ανησυχία διακατέχουν όλους ανεξαιρέτως τους νέους. Οι γόνοι των πλουσίων και ισχυρών οικογενειών είτε βρίσκουν κάποιο τρόπο και απαλλάσσονται είτε υπηρετούν τη θητεία τους χωρίς να την υπηρετούν –  τυπικά είναι στρατιώτες αλλά όλη τη μέρα είναι έξω. Διάσημοι της βιομηχανίας του αθλητισμού και του θεάματος βρίσκουν τρόπους να απαλλαγούν ή να υπηρετήσουν τη θητεία τους τυπικά. Οι ανυπότακτοι που ζουν στο εξωτερικό επιστρέφουν και την εξαγοράζουν. Οι γόνοι των φτωχών οικογενειών παίρνουν τρελόχαρτο. Πολλοί δεν κατατάσσονται, συλλαμβάνονται και δικάζονται στο στρατοδικείο.  Άλλοι επιλέγουν τη λύση της εναλλακτικής θητείας, της κοινωφελούς εργασίας, μόνο που σε αυτή την περίπτωση ο χρόνος της θητείας διπλασιάζεται, εάν δεν κάνω λάθος. Υπάρχουν και οι αρνητές του στρατού για λόγους θρησκείας (ιεχωβάδες) ή ιδεολογίας (αναρχικοί), οι οποίοι και τιμωρούνται με φυλάκιση –  δεν ξέρω για πόσο χρονικό διάστημα.

Η σύγκρουση μεταξύ των νέων και του καπιταλιστικού-μιλιταριστικού- κρατικού συμπλέγματος με επίδικο αντικείμενο την κατάργηση της στρατιωτικής θητείας θα  συνεχιστεί, θα γενικευτεί και θα οξυνθεί στις επόμενες μια, δύο δεκαετίες. Τα αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης θα είναι ο διαρκής περιορισμός του αριθμού των νέων που υπηρετούν, με απροθυμία και έντονη δυσφορία,  τη θητεία τους, λαμβανομένης υπόψει και της υπογεννητικότητας.  Εάν αυτός ο αριθμός ξεπεράσει ένα όριο και ο αριθμός  αυτών που κάνουν τη θητεία τους είναι πολύ μικρός, τότε το κράτος θα αποφασίσει την κατάργησή της. Η αύξηση του αριθμού των επαγγελματιών στρατιωτών, με προσλήψεις,  θα διασκεδάσει τους φόβους της κοινής γνώμης σχετικά με την εθνική άμυνα, θα καθησυχάσει και τους σχετιζόμενους με τον στρατό επιχειρηματίες, που θα διατηρήσουν τις κερδοφόρες δραστηριότητές τους. Το κράτος θα εξαλείψει μια πτυχή του υφέρποντος διάχυτου κοινωνικού πολέμου αλλά η εξάλειψη αυτή δεν θα είναι μια νίκη δική μας;