ο Χίτλερ ζει
Ο Χίτλερ ξεψύχισε στις 30 Απριλίου του 1945, το απόγευμα, στις 15:23:34:18 και η ψυχή του, ακαριαία, κινούμενη από σφοδρότατη επιθυμία να ανέλθει ψηλά, έφτασε έξω από τα τείχη και της πύλες της Κατοικίας των Θεών (τ@ Θε@), κινούμενη από σφοδρότατη επιθυμία, όπως και η η δική σου θα κινηθεί μια μέρα, αγαπητέ αναγνώστη, και η δική σου, αγαπητή αναγνώστρια, και η δική μου, να μπει μέσα, να γίνει θε@, να μην επιστρέψει στη Γη. Η Κατοικία των Θεών δεν είναι πολύ ψηλά, είναι μόλις 12 χιλιόμετρα στα αριστερά μας καθώς ανεβαίνουμε από το ακρωτήριο Κανάβεραλ με τον πύραυλο για να φύγουμε από την Γη και να πάμε στο Διάστημα. Δεν την έχει δει κανείς, και δεν πρόκειται να τη δει, όπως δεν πρόκειται να δει και τ@ αόρατ@: θε@ που ζουν εκεί. Το ότι είναι αόρατη δε σημαίνει, όπως καλά γνωρίζετε και εσείς, ότι δεν υπάρχει! Ούτε τα άτομα φαίνονται ούτε τα κύτταρα! Κάθε άλλο! Ελάχιστοι γνωρίζουν την ύπαρξή της -τώρα και εσείς! Δεν έμεινε όμως εκεί παρά λίγα δευρερόλεπτα: επέστρεψε ακαριαία πάλι στη Γη και μπήκε σε ένα μωρό, αγοράκι, που γεννήθηκε στις 30 Απριλίου του 1945, το απόγευμα, στις τρείς και μισή σε ένα μικρό χωριό της Νιγηρίας. Το αγοράκι μεγάλωσε και σήμερα είναι 81 χρονών. Ζει μόνος του σε μια καλύβα- την τελευταία φορά που μίλησε ήταν το 2011. Είναι υγιής και είναι βέβαιος ότι όταν θα πάει στην Κατοικία των Θεών, οι πορτιέρηδες θεοί δεν θα τον στείλουν πίσω. Τον γνώρισα το 1992, όταν ήταν βασιλιάς του χωριού.