φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.
ΤΟ καλοκαίρι του 2025 πέρασε, πριν λίγους μήνες. Ήταν το τελευταίο ειρηνικό καλοκαίρι. Του χρόνου, το καλοκαίρι του 2026 θα είναι πολεμικό. Οι μάνες στη Γαλλία θα θάβουν τα παιδιά τους που θα έχουν σκοτωθεί στον πόλεμο με τη Ρωσία, αφού ο πόλεμος θα έχει αρχίσει την άνοιξη του 2026 με προληπτικά χτυπήματα της Ευρώπης εναντίον της Ρωσίας. Γερμανικά, Γαλλικά, Πολωνικά, Εσθονικά, Λετονικά, Φιλανδικά και άλλων κρατών στρατεύματα θα διασχίσουν την Ουκρανία και θα επιτεθούν στη Ρωσία, με αποτέλεσμα όλη η Ουκρανία θα μετατραπεί σε ένα αχανές πεδίο μάχης με αποτέλεσμα να μην μείνει τίποτα όρθιο εκεί και να μην υπάρχει ούτε ένας Ουκρανός. Εν τω μεταξύ, μέχρι τότε θα τα κράτη της Ευρώπης θα επαναφέρουν τη στρατιωτική θητεία, εθελοντική στην αρχή, υποχρεωτική στη συνέχεια. Και μιας και γίνεται πόλεμος, δεν θα υπάρχει λόγος να γίνονται εκλογές και για να μην διασαλευτεί η κοινωνική ειρήνη, η τάξη και η πειθαρχία, ο μισός στρατός θα πολεμάει στα σύνορα της Ρωσίας και ο άλλος μισός θα περιπολεί στις ευρωπαϊκές πόλεις. Μπορεί να πιάσει δουλειά και αυτό το χειμώνα.
ΑΥΤΗ είναι η εικόνα που συναρμολογούμε με βάση τις δηλώσεις Ευρωπαίων πολιτικών και υψηλόβαθμων κρατικών υπαλλήλων. Και θα αναγκαστούμε να υποθέσουμε ότι ή μιλάνε σοβαρά και ετοιμάζονται, στρατιωτικά και ιδεολογικά, να τη πέσουν στη Ρωσία ή άλλα λένε κι άλλα σχεδιάζουν να κάνουν, άλλες να είναι οι επιδιώξεις τους, που για να υλοποιηθούν πρέπει να πουν αυτά που μας λένε καθημερινά. Τι από τα δύο συμβαίνει;
ΞΕΡΟΥΝ τι θα συμβεί, εάν γίνει πόλεμος με τη Ρωσία και διαρκέσει δύο, τρία, τέσσερα χρόνια; Ξέρουν, πώς δεν το ξέρουν: 400 εκ. (400.000.000) νεκροί, λένε αυτοί που ξέρουν. Ο πληθυσμός της Ευρώπης είναι 500 εκ. θα μείνουν 100 εκ. Καλά είναι, πολύ καλά! Γιατί το λένε αυτό, φίλες και φίλοι, οι ειδικοί στρατιωτικοί αναλυτές; Πώς καταλήγουν σε αυτό τον αριθμό; Στον ύπνο τους τον είδαν; Όχι. Το λένε διότι είναι σίγουροι ότι, εάν η Ρωσία δεχτεί επίθεση από την Ευρώπη, θα χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα. Τα οποία θα χρησιμοποιήσει και η Ευρώπη (Γαλλία και Αγγλία). Και θα πέφτουν τα πυρηνικά σαν το χαλάζι; Φαντάζεστε να πέσουν κάνα δύο μεγάλες ατομικές βόμβες στο Παρίσι, το Βερολίνο, το Λονδίνο, στη Ρώμη, στη Βαρσοβία; Διαλύεται το κράτος, η κοινωνία, ο κοινωνικός ιστός, με απερίγραπτη φρίκη, πείνα και λιμούς, μεταναστεύσεις και αλληλοφαγία!
ΔΙΟΤΙ, φίλες και φίλοι, ο μόνος τρόπος να πολεμήσει η Ευρώπη είναι εκ του μακρόθεν, με όπλα μεγάλου βεληνεκούς. Αυτό εννοούν όταν λένε ότι πρέπει να χτυπήσουμε προληπτικά τη Ρωσία. Ο άλλος τρόπος είναι να στείλουν στρατεύματα. Στρατεύματα; Πού θα τα βρουν; Ποιοι θα πολεμήσουν; Οι μονιμάδες; Θα γίνει επιστράτευση να πάει να πολεμήσει ποιος; Αυτοί που κάθονται όλη μέρα στον καναπέ και δεν μπορούν να δουν τ΄αρχίδια τους λόγω της μεγάλης κοιλιάς τους;
ΔΕΝ θα γίνει τίποτα από όλα αυτά – ούτε προληπτικά χτυπήματα με όπλα μεγάλου βεληνεκούς ούτε με στρατεύματα χιπστεράδων που θα βαδίζουν προς τα πεδία των μαχών τραγουδώντας τον εθνικό τους ύμνο. Δεν θα τολμήσουν να την πέσουν στη Ρωσία. Κάτι άλλο έχουν στο μυαλό τους και αυτό θέλουν να νομιμοποιήσουν, με αυτά που λένε. Τι έχουν στο μυαλό τους; Τι τους απασχολεί; Τι τους ανησυχεί;
Η οικονομική και κοινωνική κρίση μετά το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία, μετά την ήττα τους. Η ευρωπαϊκή οικονομία, εννοώ τω χωρών της ΕΕ, βρίσκεται στα πρόθυρα της ύφεσης. Δηλαδή, στα πρόθυρα της δραστικής μείωσης των κερδών. Άλλη ήττα κι αυτή. Όταν ηττώνται, όταν μειώνονται τα κέρδη τους ειδικότερα, τρελαίνονται! ΤΡΕΛΑΙΟΝΟΝΤΑΙ! Δεν μπορούν να το χωνέψουν, να το αποδεχτούν, να το διαχειριστούν – δεν μπορούν. Πρέπει να κάνουν κάτι ώστε να σταματήσουν όχι μόνο να σταματήσουν τη μείωση των κερδών αλλά και να αυξήσουν κιόλας. Υπάρχουν τρόποι;
ΔΥΟ είναι οι τρόποι. Ο ένας είναι η αύξηση της παραγωγής της πολεμικής βιομηχανίας, με την οποία συνδέεται άμεσα κι ένα μεγάλο μέρος της άλλης βιομηχανίας. Όπλα, πολλά όπλα – βόμβες, σφαίρες, οχήματα, φρεγάτες, πολεμικά αεροπλάνα, υποβρύχια, ντρόουνς. Κάθε εθνικός στρατός πρέπει να εξοπλιστεί – έρχονται οι Ρώσοι! 100 Ραφάλ παρήγγειλε η Τουρκία από τη Γαλλία. Εμεις δεν σταματάμε να αγοράζουμε όπλα- κάθε χρόνο. Τα αγοράζουμε, παλιώνουν, άλλα, καινούργια. Χωρίς σταματημό. Η πολεμική βιομηχανία της Ευρώπης δεν μπορεί να λειτουργεί εάν δεν υπάρχει το φόβητρο της Ρωσίας. Και όχι μόνο η πολεμική βιομηχανία, όλη η οικονομία, όλη η κοινωνία! Πρέπει να είμαστε ενωμένοι, μια ψυχή, μια καρδιά, για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τον ερχομό των Ρώσων.
ΥΠΑΡΧΕΙ κι ένας άλλος τρόπος: Περικοπή των συντάξεων, μείωση του μισθού και του μεροκάματου, αύξηση του χρόνου εργασίας, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης. Δεν θα τη πέσουν στους Ρώσους, σε μας θα την πέσουν! Και ξέρουν πολύ καλά, ότι εάν την πέσουν σε μας, τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους, θα αναζωπυρωθεί ο κοινωνικός πόλεμος. Βλέπετε τι γίνεται και τι πρόκειται να γίνει στη Γαλλία. Από εκεί θα ξεκινήσουν και μετά θα έρθει και η σειρά των άλλων. Να γιατί ο στρατός, εκτός από την αστυνομία, θα περιπολεί στους δρόμους των πόλεων, όλων των πόλεων.
ΜΟΛΙΣ τελειώσει, όποτε τελειώσει, ο πόλεμος στην Ουκρανία, αρχίζει να οξύνεται και να παροξύνεται η οικονομική και η κοινωνική κρίση στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Την κρίση θα αναλάβουν τα ακροδεξιά, νεοφασιστικά και νεοναζιστικά κόμματα. Καταστολή και βία, ανηλεής! Εάν η κατάσταση ξεφύγει, ο αναζωπυρωμένος κοινωνικός πόλεμος θα κλιμακωθεί σε εμφύλιο. Ποια θα είναι τα αντίπαλα στρατόπεδα; Το κράτος, ο στρατός, η αστυνομία, κάποια μικροαστικά και μεσοαστικά στρώματα από τη μια και από την άλλη η πλειονότητα του πληθυσμού, μεγάλο μέρος του οποίου είναι οι σύγχρονοι δούλοι μας – οι μετανάστες! Το ντου κατά των μεταναστών στις ΗΠΑ άρχισε. Δεν θα αργήσει να γίνει και στις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Οι μετανάστες και οι λευκοί φτωχοί, οι άνεγοι, νέοι κατά κύριο λόγο θα είναι ο πυρήνας αυτού του κοινωνικού στρατοπέδου. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποια θα είναι η έκβαση αυτού του κοινωνικού πολέμου!Εάν ηττηθούμε, θα περάσουμε την υπόλοιπη ζωή μας, τα παιδιά μας δηλαδή, μέσα στην εξαθλίωση, τη στέρηση, την ανασφάλεια, τον φόβο, την ανελευθερία, την καταπίεση, την στέρηση ελευθεριών και δικαιωμάτων, την καταστροφή των σωματικών, διανοητικών, κοινωνικών και συναισθηματικών μας ικανοτήτων και δυνατοτήτων. Θα νικήσουμε εάν καταφέρουμε να μειώσουμε τον χρόνο εργασιας και τους μισθούς, εάν προτείνουμε λύσεις στα πολλά και άλυτα κοινωνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και τις υλοποιήσουμε. Εάν μπορέσουμε όλοι μαζί να κατανοήσουμε και να επιλύσουμε τα κομβικά κοινωνικά προβλήματα, αυτά που απασχολούν όλους και όλες. Αυτό δεν σημαίνει ότι αδιαφορούμε για τα προβλήματα των πολλών και ποικίλων μειονοτήτων.