in 21ος αιώνας, οι λατρείες της Δύσης

Η λατρεία του Ενός και του Ένα και το όραμα, η στρατηγική επιδίωξη της Δύσης

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

ΘΑ έχετε παρατηρήσει την συχνή αναφορά του Θεού στις δηλώσεις των πολιτικών ηγετών των ΗΠΑ, του Ισραήλ, των μουσουλμανικών κρατών. Του ενός Θεού, του μόνου Θεού –  αδιάφορο εάν είναι ο Θεός μας, ο Γιαχβέ, ο Αλλάχ. Γνωρίζουμε ότι τόσο η ιουδαϊκή θρησκεία όσο και η μουσουλμανική ήταν αρχικά πολυθεϊστικές θρησκείες, όπως όλες οι θρησκείες όλων των λαών της υφηλίου –  της αρχαιοελληνικής, της ρωμαϊκής, της ινδικής και όλων των άλλων. Πώς φτάσαμε όμως στη λατρεία του ενός Θεού; Μήπως προηγήθηκε η λατρεία του Ένα (ουδέτερο) και του Ενός (αρσενικό); Υπάρχουν σπερματικά στοιχεία, σαφείς υπόρρητες ενδείξεις μονοθεϊσμού στην αρχαία ελληνική θρησκεία; Γιατί ο αριθμός ένα (1) είναι ο αριθμός του δυτικού πολιτισμού; Έχει κάποια σχέση με τον ηρωισμό, με τη διάκριση, με την υπεροχή; έχει κάποια σχέση με την πρωτιά; Μήπως ο αριθμός 1 είναι ο αριθμός, το σύμβολο της ισχύος; Ποιο είναι το ελάττωμα του αριθμού δύο (2) –  και όλων των υπολοίπων;   Θα μας βοηθήσουν άραγε ο μονοθεϊσμός, η λατρεία της ισχύος, της νίκης, του Απόλυτου, του Ενός/Ένα να σκιαγραφήσουμε αδρομερώς το όραμα, τη στρατηγική επιδίωξη  του δυτικού (καπιταλιστικού σήμερα) κόσμου για το μέλλον;

Οι αριθμοί 1, 2, 3 κλπ. είναι αφαιρέσεις. Με τη λογική όμως, όχι την  κοινή, μπορούμε να εντοπίσουμε τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Ο αριθμός ένα (1) καταργεί, τους πάντες και τα πάντα, όλοι οι άλλοι διατηρούν. Ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ο αριθμός 1 διαγράφει τη σύγκρουση, τον ανταγωνισμό, τον πόλεμο, κατά συνέπεια, διαγράφει, καταργεί την ήττα. Δύο βασίλεια, τρία κράτη, τέσσερις ηγεμόνες θα ανταγωνιστούν μεταξύ τους και θα συγκρουστούν, εάν βέβαια επιδιώκουν να αυξήσουν τον πλούτο τους και την ισχύ τους. Εάν υπάρξει σύγκρουση, και θα υπάρξει, θα μείνει ένα, το ισχυρότερο και το πλουσιότερο. Όταν υπάρχουν πολλά, ο αριθμός 1 (Ένας, ένα) καταγράφει την επιθυμία ανυπαρξίας των αντιπάλων, την επιθυμία αύξησης της ισχύος, την επιθυμία εκπλήρωσης της απόλυτης ισχύος.

Η λατρεία του αριθμού 1 και η λατρεία της πρωτιάς, του πρώτου, εμφανίστηκαν στα πεδία των μαχών. Όποιος προλάβει πρώτος να χτυπήσει, θα σκοτώσει, θα νικήσει, θα επιβιώσει. Οι αντίπαλοι είναι δύο, ο νικητής ένας. Εάν είναι πολλοί, πάλι ο νικητής είναι ένας. Όποιος μπει πρώτος μέσα στην πόλη, θα πάρει την πολυτιμότερη και την περισσότερη λεία! Η λατρεία της νίκης, της πρωτιάς, του Ενός/Ενα μεταλαμπαδεύτηκαν στον αρχαίο ελληνικό αθλητισμό και επιβιώνουν μέχρι σήμερα. ‘Αλλο να είσαι πρώτος κι άλλο δεύτερος. Είσαι πρώτος, είσαι νικητής – όλα τα άλλα είναι παρηγοριά στον άρρωστο, στον αδύναμο. Εάν είσαι ανίκητος, θα είσαι πάντα πρώτος, θα ξεχωρίζεις. Θα είσαι ήρωας. Ο ήρωας λατρεύει την πρωτιά, τη νίκη, τον αριθμό 1.

ΜΙΑ σαφή ένδειξη αρχαϊκού μονοθεϊσμού παρατηρούμε στην Ιλιάδα: ο μόνος θεός που δεν πολεμάει είναι ο ισχυρότερος, ο Ζεύς! Κάθεται στην κορυφή της Ίδης, κοντά στην Τροία, και παρακολουθεί, σαν να βλέπει τηλεόραση! Και το ευχαριστιέται –  που βλέπει και δεν πολεμάει! Πρόκειται περί φαντασίωσης: καταγράφει την επιθυμία του ισχυρού αρχηγού του στρατού να μην πολεμάει – μπορεί να νικήσεις στον πόλεμο αλλά μπορεί και να φας το κεφάλι σου! Θα πολεμούν οι άλλοι και συ θα δρέπεις τους καρπούς της νίκης, τη λεία. Η επιθυμία του Ενός/Ένα εμφανίζεται στις πολεμικές, ποιμενικής προέλευσης, κοινωνίες –  τις ινδοευρωπαϊκές, την εβραϊκή, τις αραβικές. Στην αρχαία ελληνική κοινωνία καταγράφηκε από τον Παρμενίδη, γιο πειρατών, στα τέλη της αρχαϊκής εποχής –  γεννήθηκε το 525 π. Χ., ήταν συνομήλικος με τον Αισχύλο και τον Πίνδαρο. Ο Παρμενίδης έλεγε ότι δεν υπάρχουν πολλά, υπάρχει μόνο το Έν, το ένα, το οποίο είναι αγέννητο και απέθαντο, αθάνατο, αναλλοίωτο και άφθαρτο. Θα ήθελε να υπάρχει το αγέννητο και αθάνατο Ένα! Ο αθανατος Ένας!

ΦΙΛΕΣ και φίλοι, η πολεμική, ποιμενικής προέλευσης, πολιτισμική παράδοση του δυτικού πολιτισμού διαμορφώθηκε, αποκρυσταλλώθηκε κατά την αρχαϊκή εποχή (750-500 π. Χ.), καταγράφηκε στην Ιλιάδα και σε όλη την άλλη αρχαιοελληνική γραμματεία και επιβιώνει όχι μόνο ακέραιη αλλά πολύ εμπλουτισμένη και περαιτέρω επεξεργασμένη. Οι πρωτεργάτες του εμπλουτισμού και της λεπτομερειακής και διεξοδικής επεξεργασίας ήταν οι φιλόσοφοι, κατόπιν οι θεολόγοι και αργότερα οι θεράποντες της πολιτικής φιλοσοφίας, αρχής γενομένης με τον Μακιαβέλι και τον Χόμπς. Όπου και όταν υπάρχει πόλεμος και ανταγωνισμός, εκεί έρχεται στο προσκήνιο η λατρεία της πρωτιάς, της νίκης, της αποτελεσματικότητας, της ενικότητας. Οι λατρείες αυτές προϋποθέτουν άλλες, θεμελειωδέστερες λατρείες, επιθυμίες δηλαδή: της ισχύος, της αύξησης της ισχύος, της απόλυτης ισχύος.

Η απόλυτη ισχύς συμβολίζεται με τον αριθμό 1. Ο απολύτως ισχυρός είναι ένας, ο απόλυτος νικητής –  δεν μπορεί να υπάρχουν δύο απόλυτοι νικητές, δύο απολύτως ισχυροί! Ο Θεός είναι Ένας διότι είναι ο απολύτως ισχυρός. Απόλυτη ισχύς είναι η ισχύς που έχει εξοβελίσει την Ήττα, τον Θάνατο. Οι αριστοκράτες ποιητές, οι φιλόσοφοι και οι θεολόγοι δεν εξέφραζαν τις επιθυμίες της απόλυτης ισχύος ευθαρσώς και άμεσα, ρητά, χωρίς να μασάνε τα λόγια τους. Δεν μπορούσαν, δεν διανοούνταν να φανταστούν ότι οι επιθυμίες αυτές είναι δυνατόν να εκπληρωθούν. Τις διατύπωναν με μια γλώσσα που μόνο αυτοί, οι μυημένοι, μπορούσαν να κατανοήσουν-  ο Θεός, το Απόλυτο, το Είναι, η αθανασία της ψυχής, το τέλειο και άλλα πολλά. Διατύπωναν τις επιθυμίες τους υπόρρητα και τις λάτρευαν – υπηρετούσαν δηλαδή τις ίδιες τους τις επιθυμίες. Οι επιθυμίες τους ήταν ο Θεός τους.

ΚΑΙ όμως ήρθε μια μέρα που άρχισε η εκπλήρωση των επιθυμιών τους! Με τη βοήθεια της επιστήμης και της τεχνολογίας οι νικητές, οι πρώτοι, οι υπέροχοι, οι διακεκριμένοι, οι ξεχωριστοί προσδοκούν να γίνουν απολύτως ισχυροί, να γίνουν θεοί. Ζούμε στην εποχή της γένεσης του Θεού.  Ο Θεός είναι αθάνατος και παντοκράτορας, μονοκράτορας – είναι αυτός που κυριαρχεί απόλυτα. Τα ερευνητικά εργαστήρια της Δύσης ψάχνουν να βρουν τον Θάνατο, να τον εκτελέσουν, για να εκπληρωθεί η επιθυμία της σωματικής αθανασίας. Η πολεμική βιομηχανία κατασκευάζει απόλυτα όπλα ώστε πάνω στον πλανήτη να υπάρξει Ένα Κράτος, μια κυβέρνηση, με όλους τους ανθρώπους να είναι υπήκοοί του. Αυτό είναι το όραμα, η στρατηγική επιδίωξη της Δύσης: αθάνατοι ισχυροί, αθάνατοι μονοκράτορες.

ΑΠΟ ό,τι είμαστε σε θέση να δούμε και να κρίνουμε σήμερα, ο δυτικός κόσμος, οι ηγέτες, οι πλούσιοι και ισχυροι, αλλά  και ένα μεγάλος αριθμός υπηκόων, προσδοκούν ότι αυτό το όραμα δεν θα αργήσει να εκπληρωθεί. Πιθανόν και κατά τη διάρκεια του 21ου αιώνα. Ο δυτικός Κύριος θα γίνει αθάνατος και θα συμπήξει ένα παγκόσμιο Κράτος, μια παγκόσμια κυβέρνηση. Θα γίνει Θεός. Είναι βέβαιος ότι όσες και όποιες αντιστάσεις και δυσχέρειες υπάρξουν θα αναχαιτιστούν, θα αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά. Ποιες είναι αυτές οι δυσχέρειες, τα προβληματάκια που δεν επιτρέπουν στον Κύριο να γίνει Θεός, απολύτως ισχυρός; Η φύση και τα αντίπαλα κράτη, οι αντίπαλες κοινωνίες, οι αντίπαλοι πολιτισμοί.

Η δυτική πολιτισμική παράδοση θεωρεί, ο Πλάτων έκανε την αρχή,  ότι η φυσική και κοινωνική πραγματικότητα είναι ελαττωματική. Ποια είναι τα ελαττώματα; Ο Θάνατος (ο πόνος, η ασθένεια, τα γηρατειά) και η έλλειψη ισχύος, η αδυναμία, η ήττα, η ύπαρξη ισχυρότερων αντιπάλων. Όλα αυτα πρέπει να εξαλειφθούν, η πραγματικότητα πρέπει να διορθωθεί. Είναι όμως ο θάνατος ελάττωμα και πρόβλημα; Είναι δυνατόν να υπάρξει ζωή χωρίς τον θάνατο, αφού ο θάνατος είναι υπηρέτης της ζωής; Η ζωή επινόησε τον θάνατο για να διαιωνιστεί, για να μην εξαλειφθεί. Η εξάλειψη του θανάτου θα επιφέρει την εξάλειψη της ζωής. Η απόλυτη ισχύς, το Απόλυτο, μπορεί να υπάρξει μόνο εάν υπάρχει ένας άνθρωπος πάνω στη γη –  μόνο ο Θεός μπορεί να είναι απολύτως ισχυρός, μόνο ως επιθυμία μπορεί να υπάρξει ο απολύτως ισχυρός, ο Θεός, μόνο ως πλάσμα της φαντασίωσής μας (και όχι της φαντασίας!). Φαντασίωση είναι η φαντασία στην οποία συμμετέχουμε και εμείς.

Ο δυτικός πολιτισμός οδεύει προς το αδιέξοδο. Δεν θα μπορέσει να νικήσει ούτε τον θάνατο, τη ζωή, τη φύση, μα ούτε και τους αντιπάλους του: την Κίνα και τη Ρωσία. Η ήττα, η αποτυχία του δυτικού Κυρίου είναι προδιαγεγραμμένη, αναπότρεπτη και αναπόφευκτη. Στην προσπάθειά του να εκπληρώσει τις δύο κομβικές επιθυμίες, της αθανασίας και της μονοκρατορίας, να εκπληρώσει την επιθυμία να γίνει Θεός, θα προκαλέσει πολλά δεινά, πολλά προβλήματα, στα ήδη πολλά και οξυμένα υπάρχοντα, πολλά βάσανα και πολλή ταλαιπωρία στον πληθυσμό όλου του πλανήτη. Ίσως, μπορεί, ενδέχεται, αυτό να είναι και η αρχή του τέλους του. Ας μη ξεχνάμε ότι ο δυτικός πολιτισμός είναι δύο πολιτισμοί.

Write a Comment

Comment