There are 2 posts filed in ημερολόγιο ολίγων ημερών (this is page 1 of 1).
Ξύπνησα με στύση, στις έξι. Η αμοιβή της χειρωνακτικής εργασίας στη φύση. Της ελεύθερης, όσο γίνεται. Δεν έβρεξε, ήμουνα στ’ αμπέλια μέχρι που νύχτωσε. Άδειασα τη στάχτη, τη πετάω στ’ αμπέλια. Έφερα μια αγκαλιά ξύλα, ούτε ένα αστέρι στον ουρανό. Κάνει κρύο. Στις δυο και μισή με ξύπνησε το ποντίκι. Έβαλα κασέρι στη φάκα πριν κοιμηθώ. Το αγνόησε. Κάποιος πρέπει να είναι πιο έξυπνος από τον άλλον. Να βάλω αυγό
Πετράδες, αργεί να ξημερώσει, 25 Μαρτίου 2007Σηκώθηκα πιασμένος, στις τρεις και τέταρτο. Άναψα τη σόμπα κι έφτιαξα καφεδάκι. Ήρθε η ώρα για το δεύτερο. Ανοίγω το ράδιο. Η βελόνα κολλημένη στην Ισταμπούλ, κλασική αυτή τη ώρα. Μετέφρασα λίγους στίχους Παρμενίδη, τελειώνει όπου νάναι· διάβασα ένα κεφάλαιο από τη Λευκή μυθολογία. Ο Παρμενίδης πέταξε τη μπανανόφλουδα και ο πρώτος που τη πάτησε ήταν ο Πλάτων. (Ως αριστοκράτης, πλούσιος δουλοκτήτης γαιοκτήμονας, δε θα μπορούσε να μη τη πατήσει). Τώρα είμαι βέβαιος ότι το Περί φύσιος θα πρέπει να το δούμε κυρίως (κυρίως) ως κείμενο πολιτικής φιλοσοφίας: το εἶναι, το εόν, τα εόντα είναι η Κυριαρχία, υπάρχει, το μή-εἶναι, η μη-Κυριαρχία, δεν υπάρχει. Διατηρώ τις μεταφορές στη μετάφραση αλλά στην ερμηνεία παρουσιάζω τις (ασυνείδητες;) επιθυμίες του αριστοκράτη, θα το ξεμασκαρέψω το κείμενο, από τη κορφή μέχρι τα νύχια. Χτες άνοιξα πάνω
