η βίαιη διαμαρτυρία είναι διαμαρτυρία

 

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Είχα κατά νου σήμερα να γράψω για τον κομμουνιστικό τρόπο λήψης των αποφάσεων, για τη λήψη των αποφάσεων από τις συμβιωτικές ομάδες, αλλά θα το κάνω μια από τις επόμενες μέρες. Αντ΄αυτού, θα ξεκαθαρίσω τη θέση μου σχετικά με τα ζητήματα με τα οποία καταπιάνομαι τις τελευταίες μέρες και να απαντήσω στα σχόλια του αναγνώστη Τ. και του Γιωργάκη και όχι μόνο, μιας και η συζήτηση τείνει να επεκταθεί – κάτι που είναι πολύ ενδιαφέρον.

Ας διατυπώσουμε κατ΄αρχήν μια υπόθεση εργασίας: μπορούμε να φανταστούμε τα τσιράκια του Κυρίου να εγκρίνουν τις αποφάσεις Του και έξω να μην υπάρχει κανείς και καμία; Σε πολλούς και πολλές η σκέψη αυτή φαντάζει ως έγκλημα καθοσιώσεως, ως έσχατη προδοσία δηλαδή. Για μένα δεν είναι έγκλημα καθοσιώσεως αλλά αλλαγή παραδείγματος, δηλαδή μια πρόταση για μια άλλη αντίληψη για τον κοινωνικό πόλεμο, για ένα άλλο τρόπο διεξαγωγής του. Θα ανησυχούσε ο Κύριος εάν δεν υπήρχε έξω κανείς και καμία ή θα χαιρόταν χαρά μεγάλη; Κι αν δεν ήμασταν εκεί έξω, που να ήμασταν και τι να κάναμε;

Μια πτυχή της αντίληψης του κοινωνικού πολέμου (της ‘ταξικής πάλης’, του ‘επαναστατικού αγώνα’), του υπάρχοντος και καθιερωμένου τρόπου διεξαγωγής του  είναι η συγκέντρωση, η πορεία, η διαδήλωση, η διαμαρτυρία, ειρηνική και βίαιη. Αυτές οι πρακτικές δεν είναι τρόποι διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου αλλά μια πτυχή, μια στιγμή, μια πλευρά της διαδικασίας λήψης/ανακοίνωσης/έγκρισης  των αποφάσεων από τον Κύριο και τους Υπηρέτες του, το πολιτικό προσωπικό.Κι αυτό διότι οι παραπάνω πρακτικές δεν είναι τρόποι διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου αλλά τρόποι έκφρασης των συναισθημάτων των υποτελών, των υπηκόων. Ο Κύριος αποφασίζει, ανακοινώνει τις αποφάσεις Του, τις φέρνει στο Υπουργικό Συμβούλιο και στη Βουλή (που σημαίνει ‘σχέδιο’, μια σημασία που προέρχεται από αυτήν της ‘σκέψης’ [βουλεύομαι, συσκέπτομαι, βουλευτής], της ‘επιθυμίας’ [βούληση, βούλομαι: θέλω, επιθυμώ]) για να εγκριθούν ή να απορριφθούν και αποδοκιμαστούν. Το περιεχόμενο της απόρριψης και της αποδοκιμασίας είναι η διαμαρτυρία. Η ειρηνική και η βίαιη διαμαρτυρία είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.

Continue reading

απόφαση (δημοψήφισμα) ή ειρηνική διαμαρτυρία; τι έπρεπε να κάνει η Αριστερά και δεν το έκανε; γιατί δεν το έκανε;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Στο προηγούμενο σημείωμα υποστήριξα ότι η Αριστερά, δηλαδή το τεράστιο πλήθος ενός πολύ μικρού τμήματος των υποτελών Παραγωγών, παραβρέθηκε ως θεατής, διαμαρτυρόμενο ειρηνικά και ελπίζοντας ότι το μέγεθός του θα απέτρεπε την έγκριση από τους αντιπροσωπούς του λαού της απόφασης του Κυρίου για την απόσπαση ενός ακόμα μεγαλύτερου μέρους του κοινωνικού πλούτου που αποσπούν οι Παραγωγοί και οι συν αυτοίς. Η έγκριση της απόφασης του Κυρίου δεν απετράπη και το τεράστιο πλήθος διαλύθηκε και πήγε σπίτια του. Αυτό γινόταν εδώ και δεκαετίες μέχρι τα τώρα, αυτό έγινε και την Κυριακή, 12 Φεβρουαρίου 2012, κι αυτό θα γίνεται και στο μέλλον με αποτέλεσμα το ένα συντριπτικό πλήγμα να ακολουθεί το άλλο και οι υποτελείς Παραγωγοί να βρίσκονται σε ολοένα και πιο δεινή θέση, σε απόγνωση, σε απελπισία.

Θα ήταν δυνατόν το Υπουργείο Οικονομικών να αποσύρει το νομοσχέδιο; Ασφαλώς και θα ήταν. Μόνο εν μέσω γενικής απεργίας διαρκείας, με τους χώρους παραγωγής και κατανάλωσης υπό κατάληψη, με τις Τράπεζες υπό κατάληψη, τις Εφορίες, τα σχολεία, τα Υπουργεία, τις εκκλησίες, τα δικαστήρια, τους δρόμους, τα λιμάνια, τοςυ σταθμούς, τα γραφεία των κοινωφελών οργανισμών. Ας υποθέσουμε όμως ότι κάτι τέτοιο δεν το επέτρεπαν οι υπάρχουσες συνθήκες.  Τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν οι υποτελείς ώστε να καταφέρουν ένα καίριας σημασίας πλήγμα κατά του Κυρίου και των υπηρετών Του; Τι άλλο θα μπορούσε να κάνει η Αριστερά από το να περιφέρεται έξω από τη Βουλή του Κυρίου, να διαμαρτύρεται ειρηνικά, να ικετεύει δηλαδή,  και να διαλύεται βάζοντάς το στα πόδια έντρομο, για άλλη μια φορά; Ποια άλλη επιλογή υπήρχε πέραν της ειρηνικής διαμαρτυρίας;

Continue reading

Anonymous και κοινωνικό αντάρτικο

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Αν τύχει και βρεθείτε στη Σαμοθράκη, να πάτε στον Βάτο, σε μια αμμώδη παραλία που έχει σχηματιστεί στις εκβολές ενός χειμάρρου, όπου το καλοκαίρι μπορείτε να κατασκηνώσετε κάτω από τα δέντρα ενώ μπροστά σας θα ρέει γάργαρο καθαρό πόσιμο νερό. Δεν θα  μπορέσετε να πάτε με το αυτοκίνητο ούτε με τα πόδια – μόνο με βάρκα ή με καραβάκι που θα σας πάει και θα έρθει να σας πάρει. Είναι μια από τις αναρίθμητες παραλίες στο Αιγαίο και στο Ιόνιο που μόνο διά θαλάσσης μπορείτε να έχετε πρόσβαση. Στις παραλίες που μπορείτε να πάτε με το αυτοκίνητο μπορείτε να πάτε και με τα πόδια και με τη βάρκα. Σε αυτές που μπορείτε να πάτε με τα πόδια μπορείτε να πάτε και με τη βάρκα. Αλλά σε αυτές που δεν μπορείτε να πάτε με το αυτοκίνητο ή με τα πόδια, μπορείτε να πάτε μόνο με τη βάρκα.

Το μέσο μας δείχνει το σκοπό, το μέσο και ο σκοπός ταυτίζονται. Αυτό είναι το μέλλον. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα είναι το παρελθόν. Από το παρελθόν στο μέλλον πάμε δια του παρόντος: ζούμε τη μετάβαση από το μοντελάκι του παρελθόντος στο μοντέλο του μέλλοντος. Αυτή η αλλαγή παραδείγματος, αυτή η μεταβατικότητα  είναι το βασικό χαρακτηριστικό της εποχής μας, είναι αυτό που αποκαλώ παγκόσμια πνευματική επανάσταση, προάγγελος της παγκόσμιας κοινωνικής επανάστασης.

Σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, η παγκόσμια πνευματική επανάσταση, το Zeitgeist,  εμφανίζεται ως ένας διάχυτος, μοριακός κοινωνικός πόλεμος, τον οποίο αποκαλώ κοινωνικό αντάρτικο. Τι είναι το κοινωνικό αντάρτικο; Είναι η εφαρμογή της νέας σχέσης μεταξύ μέσου και σκοπού (το μέσο μας δείχνει το σκοπό, ταύτιση μέσου και σκοπού)  σε όλα τα πεδία της συλλογικής και προσωπικής ζωής. Κάθε παγιωμένη, στατική κατάσταση μετεξελίσσται σε μια δυναμική κατάσταση, γίνεται ένα πεδίο μάχης. Χειρονομίες, συμπεριφορές, αξίες, συνήθειες, καθημερινές πρακτικές, δραστηριότητες, τρόπος συμβίωσης και σκέψης, θεσμοί, τρόποι παραγωγής και κατανάλωσης,  όλα μα όλα γίνονται πεδία ενός γενικευμένου, μοριακού κοινωνικού πολέμου, ο οποίος θα έχει ως κατάληξη την διαμόρφωση νέων τρόπων διεξαγωγής του κοινωνικολυ πολέμου ως της μετωπικής και πολύπτυχης κοινωνικής σύγκρουσης μεταξύ του Κυρίου καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος και των υποτελών Παραγωγών του τεράστιου και συλλογικά παραγόμενου κοινωνικού πλούτου.

Continue reading

Verordnung über den Landsturm – Διάταγμα για την Πανστρατιά

Verordnung über den Landsturm:https://www.badarts.gr/2012/02/verordnung-ueber-den-landsturm-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%AC-d/

Διάταγμα για την Πανστρατιά: https://www.badarts.gr/2010/05/%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%AC/

συμβιωτική ομάδα και κοινωνική επανάσταση: τώρα, στη κρίση, κανένας μόνος του, καμία μόνη της

Αποστολία: Είμαι πριγκίπισσα

Παύλος: Σκατά είσαι.

 

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Τα εργοστάσια που παράγουν ρομπότ δουλεύουν μέρα νύχτα. Μέρα νύχτα. Γνωρίζετε πολύ καλά τι σημαίνει αυτό. Πως θα είναι ο κόσμος σε 3 χρόνια, μπορείτε να το φανταστείτε;  Θα είναι ένας κόσμος ανεργίας και εξαθλίωσης εν μέσω τεράστιου κοινωνικού πλούτου. Ας το πούμε για άλλη μια φορά: ο παγκόσμιος  κοινωνικός πλούτος (θα) παράγεται από ολοένα και λιγότερους παραγωγούς, ολοένα και πιο γρήγορα. Αυτή είναι η συρρίκνωση του καπιταλισμού: ολοένα και λιγότεροι οι παραγωγοί του πλούτου, ολοένα και περισσότεροι οι εκτός παραγωγής άνεργοι και εξαθλιωμένοι. Η συρρίκνωση του καπιταλισμού επιφέρει αναπόφευκτα και τη συρρίκνωση του Κράτους, λόγω της μείωσης των εσόδων (φόρων), κι αυτό σημαίνει περισσότερη ανεργία και το οριστικό και αμετάκλητο τέλος του Κράτους Πρόνοιας.

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είναι ο οργανικός και επιτελικός διανοούμενος της παγκόσμιας καπιταλιστικής Κυριαρχίας. Γνωρίζει πολύ καλά την εξέλιξη του καπιταλισμού για τα επόμενα χρόνια (όχι πενήντα ή τριάντα, αλλά τρία-πέντε!). Βλέπει τη συρρίκνωση του καπιταλισμού, είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν πρόκειται να υπάρξει ανάκαμψη και ανάπτυξη, δηλαδή καθολική πλήρης απασχόληση, είναι απολύτως βέβαιο ότι ο αριθμός των ανέργων θα αυξηθεί κατακόρυφα, δεν έχει καμιά απολύτως αμφιβολία ότι θα ξεσπάσουν κοινωνικές αναταραχές και το μόνο που ενδιαφέρεται είναι αυτό: πως θα ενισχύσουμε την καπιταλιστική Κυριαρχία, πως θα καταστείλουμε τιςν εξεγέρσεις, πως θα αποτρέψουμε την κατάλυση της Κυριαρχίας;

Η απάντηση που δίνει είναι η εξής: συρρίκνωση του Κράτους, αρπαγή μεγαλύτερου μέρους του κοινωνικού πλούτου, επιβολή εξαθλίωσης, εκφοβισμός, καταστολή με όλα τα μέσα και με όλους τους τρόπους. Εάν οι υποτελείς Παραγωγοί είναι φοβισμένοι, απομονωμένοι, αποβλακωμένοι και εξαθλιωμένοι πρέπει να γίνουν ακόμα περισσότερο εάν θέλουμε να αποφύγουμε τον κλονισμό των θεμελίων της καπιταλιστικής Κυριαρχίας.

Πως λοιπόν θα τη βγάλουμε καθαρή, πως θα επιβιώσουμε, πως θα ζήσουμε; Η απάντηση μου: η επιβίωσή μας και ο τρόπος ζωής μας (άρα, η ζωή μας)  θα εξαρτηθεί από το πως θα οργανωθούμε και από το πως θα πολεμήσουμε.

Continue reading

ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΑΠΟΥΣΙΑ – ΠΕΡΑΣΜΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ: εικοσάωρο και μισθός για όλους και όλες

εργαζόμενοι: κατάληψη (απελευθέρωση), αυτοδιαχείριση, μείωση χρόνου εργασίας (εικοσάωρο)

άνεργοι, συνταξιούχοι, νοικοκυρές: κατάληψη (απελευθέρωση) Εφοριών, Τραπεζών, γραφείων ΔΕΗ

μαθητές, φοιτητές, δάσκαλοι, καθηγητές: κατάληψη (απελευθέρωση), κατάργηση υποχρεωτικής εκπαίδευσης

φαντάροι: λιποταξία

καμιά συγκέντρωση, καμιά πορεία, καμιά διαδήλωση, καμιά διαμαρτυρία,  κανένας διάλογος

διαγραφή όλων των χρεών των μισθωτών της εκτέλεσης

επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις και χρονικό περιορισμό

εικοσάωρο και μισθός για όλους και όλες

η λιτότητα και η ανεργία ως μέσα διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Όταν ακούω ότι ‘η συνταγή είναι λάθος’ και ότι ‘καταστρέφεται η ελληνική οικονομία’, νιώθω τις λέξεις να πέφτουν πάνω μου με την ορμή που έπεφταν στους διαβόλους τα εκσφενδονιζόμενα από τους αγγέλους βουνά  κατά τη διάρκεια της τρομερής μάχης που περιγράφεται από τον  Μίλτον (Milton) στον Χαμένο Παράδεισό του  (Paradise Lost). Εάν αυτοί που τα πιστεύουν αυτά είναι άγγελοι, εμείς που δεν τα πιστεύουμε είμαστε διάβολοι. Αλλά, εδώ και αρκετό καιρό, έχουμε δείξει ότι οι άγγελοι είναι οι ρουφιάνοι του Θεού, οι πληροφοριοδότες του, τα τσιράκια του και δεν χρειάζεται να αναφέρω ποιοι είναι οι επίγειοι άγγελοι.

Εάν η καταστροφική συνταγή είναι λάθος, ποια είναι η σωστή;

Πως είναι δυνατόν ο Κύριος να κάνει ένα τόσο μεγάλο λάθος;

Δεν θα ασχοληθώ με το ζήτημα κατά πόσο οι λέξεις δεν είναι καθόλου αθώες και ουδέτερες αλλά φορείς ιδεολογίας και παρασημάνσεων και θα εστιάσω την προσοχή στα ερωτήματα που διατύπωσα. Δεν είναι καθόλου δύσκολο να σκιαγραφήσουμε την σωστή συνταγή. Για ποιον όμως σωστή; Για τον Κύριο καπιταλιστή της παραγωγής και του χρήματος ή για τον υποτελή Παραγωγό του κοινωνικού πλούτου; Οι εκσφενδονίζοντες τις δίκην μιλτονικών βουνών κοινοτοπίες θεωρούν ότι η σωστή συνταγή είναι αυτή που συμφέρει και τους δύο, και τον καπιταλιστή Κύριο και τον υποτελή Παραγωγό!

Ας παραθέσουμε τον συλλογισμό τους: εάν εγώ πληρώνομαι καλά, εάν όλοι έχουν δουλείά, εάν οι συνταξιούχοι παίρνουν γενναιόδωρη σύνταξη, τότε θα υπάρχει κατανάλωση, θα κυκλοφορεί το χρήμα, θα κινείται το χρήμα στην αγορά, θα υπάρχει παραγωγή, δεν θα υπάρχει ανεργία, τα ασφαλιστικά ταμεία θα έχουν πόρους και το Κράτος πόρους από τους φόρους, άρα θα υπάρχει και ένα μεγαλόψυχο Κράτος πρόνοιας (welfare state). Είδατε που τους βολέψαμε όλους – κανένας δεν θα μείνει παραπονεμένος.  Τόσο απλά είναι τα πράγματα! Γιατί όμως αυτό που σκέφτεται ένας απλός άνθρωπος της δουλείάς και της πιάτσας δεν μπορεί να το σκεφτεί ένας οικονομολόγος, ένας τραπεζίτης, ένας επενδυτής, ένας καπιταλιστής, ένας Κύριος; Γιατί να σπέρνουν λιτότητα και ανεργία και να θερίζουν ταραχές και εξεγέρσεις; Η απάντηση που δίνεται είναι η εξής: οι επενδυτές είναι κερδοσκόποι και τοκογλύφοι, είναι πλεονέκτες, είναι άρπαγες, οι καπιταλιστές κοιτάζουν μόνο το βραχυπρόθεσμο συμφέρον τους, δεν μπορούν να δουν μακριά.

Εμείς θα υποστηρίξουμε ότι  ο Κύριος δεν κάνει λάθος διότι η συνταγή δεν είναι λάθος. Είναι πολύ σωστή, είναι θεόσωστη, είναι πολύ σωστή για τον Κύριο, άρα, ‘λάθος’ για μάς. Η σωστή συνταγή για μας, θα είναι ‘λάθος’ για τον  Κύριο. Δεν υπάρχει, δεν μπορεί να υπάρξει λάθος ή σωστό και για τον Κύριο και για μας – είναι παντελώς αδύνατον. Τι σημαίνει σωστό; Σωστό είναι αυτό που μας σώζει και ό,τι μας σώζει,  μας βοηθάει ώστε να επικρατήσουμε του αντιπάλου, να νικήσουμε τον εχθρό. Ο Σωτήρ είναι ο νικητής.

Οι εκσφενδονίζοντες τα βουνά των κοινοτοπιών πάνω στα κεφάλια μας δεν λαμβάνουν υπόψη τους δυο πολύ σημαντικά στοιχεία, τον ανταγωνισμό μεταξύ των καπιταλιστών, των ξεχωριστών κεφαλαίων, και τον διεθνή καταμερισμό της εργασίας. Επειδή το κείμενο αυτό θα το διαβάσει και το εδώ και 32 χρόνια φιλαράκι μου και αδερφάκι μου, ο  Γιώργος, πρώην καλουπατζής και μάστοράς μου όταν δουλεύαμε μαζί, θα αποφύγω τις αναφορές μου στο Κεφάλαιο του Μαρξ και θα μιλήσω απλά και καθαρά.

Continue reading

γενική απεργία διαρκείας και διαρκής απεργία

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Αποτελεί κοινό τόπο η διαπίστωση ότι ζούμε, ή μάλλον θα ζήσουμε οσονούπω, μια εποχή ταραχών. Η πανθομολογούμενη αυτή διαπίστωση εγείρει πληθώρα ερωτημάτων. Πόσο θα διαρκέσει αυτή η εποχή; Πως θα μετεξελιχθεί η κατανομή της ισχύος (‘ο συσχετισμός των δυνάμεων’) κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής; Θα μάθουμε να πολεμάμε κατά τη διάρκεια της εποχής των ταραχών και των εξεγέρσεων; Θα σκεφτούμε δηλαδή και θα συζητήσουμε επί του ζήτήματος της διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου;Θα μετεξελιχθούν οι εξεγέρσεις σε κοινωνική επανάσταση;

Είναι παντελώς αδύνατον να ορίσουμε μια ημερομηνία λήξης, έστω και κατά προσέγγιση – δεν έχει και νόημα άλλωστε. Αυτό για το οποίο είμαστε βέβαιοι είναι ότι όλος ο 21ος αιώνας θα είναι μια ιδιαίτερα ταραγμένη εποχή. Δεν είναι κάτι που το θέλει και το επιδιώκει ο Κύριος, είναι κάτι που δεν μπορεί να το αποφύγει. Και δεν μπορεί να το αποφύγει λόγω της συρρίκνωσης του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και του Κράτους. Έχοντας βαθύτατη επίγνωση αυτής της εξέλιξης ο Κύριος προετοιμάζεται πυρετωδώς. Η προετοιμασία αυτή αφορά το ακόνισμα, το λάδωμα των μέσων διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου όπως αυτός τον διεξάγει: αρπαγή ολοένα και περισσότερου κοινωνικού πλούτου, όπλα, εκφοβισμός, απάτη  και χρήμα. Ο σκοπός του είναι να καταστήσει τους Υποτελείς παντελώς ανίκανους να πολεμήσουν: να είναι φοβισμένοι, απομονωμένοι και αποβλακωμένοι.

Μια πτυχή της μεταβατικότητας της εποχής μας είναι η εγκατάλειψη των μέσων πάλης του παρελθόντος, της ιστορικής Αριστεράς (και όχι μόνο) και η διαμόρφωση νέων. Οι υποτελείς Παραγωγοί θέλουν να πολεμήσουν αλλά δεν γνωρίζουν πως. Έχουν αποκηρύξει την ένοπλη επαναστατική βία – νομίζω πως είναι σαφές. Κι αυτό είναι σοφία και διορατικότητα πολή μεγάλης σημασίας. Όπλα στα χέρια τους δεν θα ξαναπιάσουν. Αυτό για μένα είναι προϋπόθεση νίκης, αναγκαία συνθήκη όχι όμως και επαρκής. Εάν στα όπλα του Κυρίου προβάλλεις τα δικά σου όπλα, τότε πολεμάς όπως ο Κύριος – και όποιος πολεμάει όπως ο Κύριος έχει ηττηθεί πριν καν αρχίσει ο πόλεμος.

 

Continue reading

εμφύλιος πόλεμος μέσα μας

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Εάν η κοινωνική επανάσταση είναι εμφύλιος πόλεμος, με όποιο τρόπο κι αν διεξάγεται, εμφύλιος πόλεμος είναι και η πνευματική επανάσταση που προηγείται και συνεχίζει να εκτυλίσσεται ταυτόχρονα με την κοινωνική. Ο εμφύλιος πνευματικός πόλεμος έχει δύο όψεις, τη δημόσια και την ατομική (προσωπική). Σε δημόσιο επίπεδο, εμφανίζεται ως ένα πλέγμα συγκρούσεων οι οποίες πηγάζουν από την κομβική σύγκρουση μεταξύ της κυριαρχικής σχέσης (διαταγή/υπακοή/εκτέλεση) και της κομμουνιστικής (πρόταση/συνεργασία).

Η σύγκρουση προϋποθέτει ανασφάλεια, αμφιβολία, δοκιμές και πειραματισμούς, δειλά βήματα που παίρνουν τη μορφή της αμφιταλάντευσης, της ρωγμής, του υπαινιγμού, της διακοπής, της παρέκβασης του νέου μέσα στο παλιό, της ασυνέχειας. Συμμαθητής από το δημοτικό, μηχανοδηγός στον ΟΣΕ,  μου λέει, Σάκη, να κοπούν τα χέρια μου αν πάω να ψηφίσω – βαμένα μπλε μυαλά, φανατικός νεοδημοκράτης. Είδα στην τηλεόραση έναν τύπο  να κλαίει επειδή κατέθεσε τις πινακίδες του ενός και μοναδικού αυτοκινήτου που είχε, μιας και δεν μπορούσε να το συντηρήσει. Κάποιος άλλος ξηλώνει το γκαζόν του σπιτιού του και φτιάχνει λαχανόκηπο. Ένα άλλο ζευγάρι θέλει να φύγει από τη Θεσσαλονίκη και θέλει να ασχοληθεί με την καλλιέργεια της γης και δεν έχει που να πάει. Αυτοί που έχουν, εγκαταλείπουν την πόλη και επιστρέφουν στο χωριό τους.

Continue reading