φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Είχα κατά νου σήμερα να γράψω για τον κομμουνιστικό τρόπο λήψης των αποφάσεων, για τη λήψη των αποφάσεων από τις συμβιωτικές ομάδες, αλλά θα το κάνω μια από τις επόμενες μέρες. Αντ΄αυτού, θα ξεκαθαρίσω τη θέση μου σχετικά με τα ζητήματα με τα οποία καταπιάνομαι τις τελευταίες μέρες και να απαντήσω στα σχόλια του αναγνώστη Τ. και του Γιωργάκη και όχι μόνο, μιας και η συζήτηση τείνει να επεκταθεί – κάτι που είναι πολύ ενδιαφέρον.
Ας διατυπώσουμε κατ΄αρχήν μια υπόθεση εργασίας: μπορούμε να φανταστούμε τα τσιράκια του Κυρίου να εγκρίνουν τις αποφάσεις Του και έξω να μην υπάρχει κανείς και καμία; Σε πολλούς και πολλές η σκέψη αυτή φαντάζει ως έγκλημα καθοσιώσεως, ως έσχατη προδοσία δηλαδή. Για μένα δεν είναι έγκλημα καθοσιώσεως αλλά αλλαγή παραδείγματος, δηλαδή μια πρόταση για μια άλλη αντίληψη για τον κοινωνικό πόλεμο, για ένα άλλο τρόπο διεξαγωγής του. Θα ανησυχούσε ο Κύριος εάν δεν υπήρχε έξω κανείς και καμία ή θα χαιρόταν χαρά μεγάλη; Κι αν δεν ήμασταν εκεί έξω, που να ήμασταν και τι να κάναμε;
Μια πτυχή της αντίληψης του κοινωνικού πολέμου (της ‘ταξικής πάλης’, του ‘επαναστατικού αγώνα’), του υπάρχοντος και καθιερωμένου τρόπου διεξαγωγής του είναι η συγκέντρωση, η πορεία, η διαδήλωση, η διαμαρτυρία, ειρηνική και βίαιη. Αυτές οι πρακτικές δεν είναι τρόποι διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου αλλά μια πτυχή, μια στιγμή, μια πλευρά της διαδικασίας λήψης/ανακοίνωσης/έγκρισης των αποφάσεων από τον Κύριο και τους Υπηρέτες του, το πολιτικό προσωπικό.Κι αυτό διότι οι παραπάνω πρακτικές δεν είναι τρόποι διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου αλλά τρόποι έκφρασης των συναισθημάτων των υποτελών, των υπηκόων. Ο Κύριος αποφασίζει, ανακοινώνει τις αποφάσεις Του, τις φέρνει στο Υπουργικό Συμβούλιο και στη Βουλή (που σημαίνει ‘σχέδιο’, μια σημασία που προέρχεται από αυτήν της ‘σκέψης’ [βουλεύομαι, συσκέπτομαι, βουλευτής], της ‘επιθυμίας’ [βούληση, βούλομαι: θέλω, επιθυμώ]) για να εγκριθούν ή να απορριφθούν και αποδοκιμαστούν. Το περιεχόμενο της απόρριψης και της αποδοκιμασίας είναι η διαμαρτυρία. Η ειρηνική και η βίαιη διαμαρτυρία είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος.