η Αριστερά της αποχής (του μέλλοντος) και η Αριστερά της συμμετοχής (του παρελθόντος)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Οι περιφερειακές εκλογές της περασμένης Κυριακής μας παρακινούν να διατυπώσουμε την άποψη ότι σήμερα υπάρχουν δυο Αριστερές στην ελληνική κοινωνία: η Αριστερά της συμμετοχής και η Αριστερά της αποχής. Είδαμε στο προηγούμενο σημείωμα ότι από τους 3.807.892 που δεν προσήλθαν να ψηφίσουν (39%), πάνω από τους μισούς, γύρω στα 2 με 2,5 εκ. ανήκουν στην Αριστερά (25%, το ένα τέταρτο των εγγεγραμένων). Υπέρ της Αριστεράς της συμμετοχής ψήφισαν γύρω στο 10% των εγγεγραμμένων, 950.000 περίπου. Η κατάσταση αυτή μας αναγκάζει να θέσουμε τα παρακάτω ερωτήματα:

Είναι δυνατόν να ενωθεί η Αριστερά της συμμετοχής και να εμφανιστεί ως ενωμένη πολιτική δύναμη; Κατά τον ίδιο τρόπο, είναι δυνατόν να ενωθεί η Αριστερά της  αποχής;

Είναι δυνατόν να ενωθεί η Αριστερά της συμμετοχής με την Αριστερά της αποχής; Είναι δυνατόν να υπάρξει ένα κόμμα της Αριστεράς που θα ξεπεράσει τις δυο σημερινές εκδοχές της;

Ποιο είναι το μέλλον της πρώτης και ποιο της δεύτερης;

Εάν οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα είναι αρνητικές, τότε ποιες είναι, ποιες θα είναι οι σχέσεις μεταξύ αυτών των δύο Αριστερών;

Continue reading

μην καταπίνετε τη γλώσσα σας, θα πνιγείτε

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Έχω να σας αναγγείλω ένα συγκλονιστικό νέο! Η ιστορική Αριστερά έπιασε τον Πάπα απ΄ τ’  αρχίδια! Μα την Παναγία! Που το έμαθα; Θα σας πω.

Τα αστέρια Μισελέν που απονέμονται σε εστιατόρια πολυτελείας θα τα γνωρίζετε, δε μπορεί! Διαβάστε πως τελειώνει ένα άρθρο του (‘Ελλάς-Γαλλία Συμμαχία’)  στην Καθημερινή (23/10/2010, εν μέσω του κινήματος εναντίον της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης στη Γαλλία) ο κ. Π. Παπακωνσταντίνου: Ο Ταρίκ Αλί έγραφε τις προάλλες στον Guardian ότι, αν υπήρχε Οδηγός Μισελέν για τις διαδηλώσεις, η Γαλλία θα έπαιρνε τρία αστέρια και η Ελλάδα δύο’. Αυτό που για πολλούς ακούγεται ως ψόγος, από τον Βρετανό συγγραφέα διατυπώθηκε ως έπαινος.

Απίστευτο, καταπληκτικό! Τρία αστέρια η Γαλλία, δυο αστέρια η Ελλάδα! Για τις διαδηλώσεις!

Τα μέτρα δεν θα περάσουν, θα γίνει χαμός το καλοκαίρι, έρχεται θερμό φθινόπωρο,  οι ελπίδες των Ευρωπαίων εργαζομένων εναποτίθενται στον Γάλλο γίγαντα, αρχίζει ο δεύτερος γύρος, ύστερα από ένα καλοκαίρι κοινωνικής κατατονίας και απογοητεύσεων στο χώρο της Αριστεράς, τα νυχτερινά συνθήματα θα πυκνώσουν . . . Απομένουν άλλοι 13 γύροι. . .για να βγούμε νοκ άουτ.

Διαδηλώσεις! Η συνταγή για την απόλυτη ήττα. Θερμά συγχαρητήρια!

Αθανασιος Δρατζίδης – Αλεξανδρούπολη

με ήλιο, βουνό ή θάλασσα. με κρύο, για τσίπουρο

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

δεν θα πάω να ψηφίσω.

εάν η μέρα είναι ηλιόλουστη, θα πάμε με τα παιδιά στο ποτάμι, στο βουνό. Έριξε πολλή βροχή, θα έχει νερό. θα περπατήσουμε στις όχθες, κάτω από τα πλατάνια, θα μαζέψουμε χόρτα και καρπούς τριανταφυλλιάς (για τσάι), θα μαζέψουμε καρύδια και ελιές, πράσινες, θα τις κάνουμε τσακιστές, θα μαζέψουμε τσουκνίδες και λάπατα, για πίτα.

εάν βρέχει ή κάνει κρύο, θα πάμε στου Παναγιώτη να πιούμε κάνα τσιπουράκι, τα παιδιά πορτοκαλάδα. Μπορεί όμως και να βρεθούμε με άλλους σε κάποιο σπίτι, να παίξουν τα παιδιά όλα μαζί, να ψήσουμε, να φάμε, να συζητήσουμε.

και το βράδυ, θα μάθουμε τα νέα. Πόσοι και πόσες δεν πήγαν να ψηφίσουν; Είναι αλήθεια ότι θα είναι πάνω από 40%; Είναι αλήθεια ότι οι μισοί που ψήφισαν ΠαΣοΚ θα ψηφίσουν τώρα τους αντάρτες και τους διαγραμμένους; Είναι αλήθεια ότι η ιστορική Αριστερά θα έχει μια μικρή αλλά αξιοσημείωτη, και προσωρινή ασφαλώς, άνοδο; Ότι οι μισοί, τουλάχιστον, από τους απέχοντες και τις απέχουσες (20-25%), το μισό αγανακτισμένο ΠαΣοΚ (20%) και η ιστορική Αριστερά (15%), δηλαδή 55-60%, είναι η Αριστερά του μέλλοντος;

Θα συναντηθούμε μια μέρα; Πως θα γίνει αυτό;

Γαλλία: το κύκνειο άσμα της ιστορικής Αριστεράς ή οι πόνοι της γέννας της Αριστεράς του περάσματος στην πράξη;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Ο κοινωνικός πόλεμος στη Γαλλία των ημερών μας εκλαμβάνεται ως κίνημα εναντίον της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης. Έτσι δεν είναι; Σύμφωνα με όσα υποστηρίζουμε εδώ στην Κακιά Σχολή, επειδή είναι κίνημα και επειδή είναι εναντίον είναι καταδικασμένο να αποτύχει, να ηττηθεί. Εάν πάψει να είναι κίνημα και εάν πάψει να είναι εναντίον, θα αναγκάσει τον πανικόβλητο Κύριο να υποχωρήσει άτακτα.

Τι σημαίνει όμως να πάψει να είναι κίνημα, να πάψει να είναι εναντίον; Σημαίνει να εστιάσει την προσοχή του στην απουσία, την διάρκεια και στην διάρκεια της απουσίας. Από δώ και πέρα, φίλες και φίλοι, νικηφόροι θα είναι οι κοινωνικοί πόλεμοι που ο σκοπός τους θα είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διάρκειά τους. Όχι μέρες ή μήνες αλλά χρόνια, δεκαετίες! Ο σκοπός αυτός θα εκπληρωθεί μόνο εάν πάψει να είναι εναντίον, εάν πάψει να διατυπώνει αιτήματα και διεκδικήσεις, εάν πάψει να επιχειρεί να ελέγχει κατ΄αρχήν τον χώρο αλλά εάν προσανατολιστεί προς τον έλεγχο του χρόνου, μέσω της διάρκειας της απουσίας από την κοινωνική σχέση της Κυριαρχίας, μέσω του περάσματος στη πράξη. Τι είναι το πέρασμα στη πράξη; Είναι η συλλογική αντιμετώπιση και επίλυση των (τριών) επαχθέστερων προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε εδώ και τώρα, με την ταύτιση μέσου και σκοπού.

Τα τρία αυτά προβλήματα των υποτελών Παραγωγών της Ευρώπης,  και της υφηλίου, εννοείται, είναι η πολύωρη και εξαντλητική εργασία, είναι η ένδεια, είναι η υποχρεωτική εκπαίδευση. Για να έχει διάρκεια ο κοινωνικός πόλεμος πρέπει το μέσον πάλης, ο τρόπος διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου, να ταυτιστεί με το σκοπό:

η απεργία να είναι και ελεύθερος χρόνος: μια βδομάδα εργασίας θα εναλλάσσεται με μια βδομάδα απεργίας/αργίας/αεργίας/ελεύθερου χρόνου/προσωπικής και συλλογικής δημιουργίας, δηλαδή διεύρυνσης του εμμενούς κομμουνισμού. Θα απεργούμε και δεν θα απεργούμε ταυτόχρονα. Θα απεργούμε και θα ζούμε – δεν θα τρέχουμε έντρομοι κυνηγημένοι από την Αστυνομία και τον Στρατό – μπορούμε να αχρηστεύσουμε τις κατασταλτικές δυνάμεις αποφεύγοντας τη σύγκρουση, δηλαδή τον έλεγχο του χώρου, προς το παρόν. . .

τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις θα αντικατασταθούν από την μονομερή αύξηση των μεροκάματων και των μισθών μέσω της οικονομικής ανυπακοής, μέσω της καταναλωτικής στάσης και αποχής: μερική καταναλωτική αποχή για να μειωθούν οι τιμές των βασικών αγαθών και να βελτιωθεί η ποιότητά τους – στάση πληρωμής  λογαριασμών (δάνεια, λογαριασμοί κοινωφελών υπηρεσιών, εισιτήρια, διόδια, πρόστιμα, τέλη κυκλοφορίας, ενοίκιο, κλπ). Περικόπτετε μισθούς και μεροκάματα; Δεν αγοράσουμε, δεν πληρώνουμε, όλοι μαζί. Εξασφαλίζουμε μόνοι μας, μονομερώς τις αυξήσεις και χωρίς να ξεχνάμε τον σκοπό μας: μισθός για όλους και όλες.

οι καταλήψεις των σχολείων να γίνουν κατάργηση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Μαθητές, δάσκαλοι και γονείς θα καταργήσουν την υποχρεωτική παρακολούθηση, τους βαθμούς, τις εξετάσεις του Κράτους μονομερώς.

Όχι κίνημα! στάση, απουσία, διάρκεια, διάρκεια της απουσίας! Όχι εναντίον!  πέρασμα στη πράξη!Οχι ‘εξεγείρομαι άρα υπάρχω’, αλλά ‘επαναστατώ, άρα υπάρχω’! Επαναστατώ σημαίνει ‘κλιμακώνω την οργάνωση και την αλληλεγγύη για να παρατείνω τον κοινωνικό πόλεμο’.

Πληθώρα ενδείξεων με παροτρύνει  να διατυπώσω την άποψη ότι η Αριστερά του μέλλοντος εμφανίζεται, γεννιέται στη Γαλλία. Ακόμα κι αν ηττηθεί το ‘κίνημα εναντίον της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης’ θεωρώ ότι είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα αναδειχτεί σε κομβικής σημασίας συμβάν, σε κομβικό χρόνο, δηλαδή σε παραγωγό θεωρίας και πρακτικής. Εάν ηττηθεί, η ήττα θα μας διδάξει πάρα πολλά. Το λάθος είναι πάντα μεγαλοφυής παραγωγός γνώσης και ποικιλίας. (Η μοναδικότητα στη φύση είναι αποτέλεσμα μεγαλοφυών λαθών του γενετικού υλικού!) Εάν νικήσει, δεν θα νικήσει ως ‘κίνημα εναντίον’ και θα υπογράψει την ληξιαρχική πράξη θανάτου της ιστορικής Αριστεράς. Και θα θέσει τα θεμέλια της διεύρυνσης του κομμουνισμού, της επίλυσης των παγκόσμιων κοινωνικών προβλημάτων.

Αθανάσιος Δρατζίδης – Αλεξανδρούπολη.

αξιωματική αντιπολίτευση το ΚΚΕ;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Σε προηγούμενο σημείωμα είχα θέσει το ερώτημα ‘πότε θα διαλυθεί το ΚΚΕ;’ και είχα υποστηρίξει την άποψη ότι κατά την προσεχή δεκαετία το κόμμα αυτό θα συρρικνώνεται διαρκώς και θα καταλήξει μια εξωκοινοβουλευτική οργάνωση. Θεωρώ ότι εντός των προσεχών μηνών το ΚΚΕ θα έρθει στο κέντρο της πολιτικής σκηνής ως αξιωματική αντιπολίτευση και η εξέλιξη αυτή θα επιταχύνει τη διαδικασία της συρρίκνωσής του. Κι αυτό διότι από τις πρόωρες εκλογές που θα γίνουν τον χειμώνα ή την άνοιξη θα σχηματιστεί μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας (ΠαΣοΚ, Ν.Δ., ΛΑΟΣ, το κόμμα της Ντόρας, πιθανότατα Κουβέλης και Οικολόγοι) με αποτέλεσμα το ΚΚΕ να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση με ουραγό τον ταλαίπωρο ΣΥΡΙΖΑ. Εγείρονται λοιπόν τα ερωτήματα: θα γίνουν πρόωρες εκλογές; Θα σχηματιστεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας; Τι θα κάνει το ΚΚΕ ως αξιωματική αντιπολίτευση;

Continue reading

ναι, κ. Ευτύχη Μπιτσάκη, εδώ θα είμαστε και μετά τις εκλογές

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Διάβασα ένα άρθρο του Ευτύχη Μπιτσάκη που μου προκάλεσε μεγάλη χαρά και μεγάλη θλίψη, απογοήτευση. Το άρθρο αυτό θα πρέπει να είναι πολύ σημαντικό μιας και δημοσιεύτηκε στον δρόμο της Αριστεράς και στην Αυγή το Σάββατο (16/10) και στην Εποχή και το Πριν (Κυριακή, 17/10). Αν δεν απατώμαι, κάτι τέτοιο δεν έχει ξαναγίνει! Το ίδιο κείμενο σε τέσσερις εφημερίδες! Και φυσικά αναρτήθηκε σε αρκετά μπλογκς της ιστορικής Αριστεράς. Μετά την προσεκτική ανάγνωση του κειμένου διαπίστωσα ότι δεν είναι μόνο η αναμβισβήτητη σημαντικότητα του κειμένου που ώθησε τις εφημερίδες της Αριστεράς να το δημοσιεύσουν – είναι και κάτι άλλο. Είναι το μήνυμα που στέλνει και που αποτυπώνεται τόσο στον τίτλο (παρ΄όλα όσα, αριστερά) όσο και προς το τέλος του κειμένου: παρ’ όλα όσα αρνητικά, ψήφο στην αριστερά! Ούτε αποχή, ούτε λευκό. Ο καθένας ας ψηφίσει όποιον θεωρεί περισσότερο συνεπή, αναλαμβάνοντας τις ευθύνες της επιλογής του. Η ταυτόχρονη δημοσίευση αυτού του άρθρου δείχνει ότι η ιστορική Αριστερά τα έχει κάνει πάνω της! Φοβάται την αποχή και το λευκό. Και ο κ. Ευτύχης Μπιτσάκης, εργολάβος της ηθικής της ιστορικής Αριστεράς, κάνει μια φιλότιμη προσπάθεια να μας πείσει να ψηφίσουμε τους συνεπείς αριστερούς.Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω πόσους και πόσες θα καταφέρει να πείσει. Θα γνωρίζει όμως ότι από το 1993 μέχρι σήμερα, ο αριθμός των αριστερών που δεν πάει να φηφίσει αυξάνεται ολοένα και περισσότερο. Θα μπορέσει ο κ. Μπιτσάκης να ανακόψει αυτήν την τάση; Εάν θέλετε να διαβάσετε την άποψή μου, θα σας την παραθέσω απλά και με σαφήνεια: ΟΧΙ, κατηγορηματικότατα!

Μιας και το κείμενο είναι σημαντικό, μιας και μου προκάλεσε χαρά και θλίψη, νιώθω την υποχρέωση να σχολιάσω τα βασικά του σημεία, τι δηλαδή μου προκάλεσε χαρά και τι θλίψη.

Μου προκάλεσε μεγάλη χαρά η διαπίστωση του κ. Μπιτσάκη ότι η ιστορική Αριστερά θα σαρωθεί ενδεχομένως από κάποιο κύμα ενός νέου κινήματος διότι είναι νεκρά κατάλοιπα ενός ηρωικού και τραγικού παρελθόντος! Καλά κάνω λοιπόν και την αποκαλώ ‘νεκροζώντανη’;! Κύριε Μπιτσάκη, είστε φίλος της Ανωτάτης Σχολής Κακών Τεχνών; Ελάτε να διδάξετε, γνωρίζετε τόσα πολλά, θα θέλαμε να μάθουμε κι άλλα από σας.

Continue reading

Ισλανδία και κομμουνισμός

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Διάβασα στο laestrygonia.blogspot.com ένα κείμενο του αρθρογράφου  του Έθνους και διευθυντή της εφημερίδας Πριν (του Νέου Αριστερού Ρεύματος) Γ. Δελαστίκ σχετικά με τις εξελίξεις στην Ισλανδία, το οποίο αξίζει να σχολιάσουμε. Παραθέτω το κείμενο μιας και είναι σύντομο και περιεκτικό για να το έχουμε μπροστά μας.

Ισλανδική Εποποιΐα:Διέγραψαν τα στεγαστικά τους

Έπος των Ισλανδών. Εξεγέρθηκαν το φθινόπωρο του 2008 κι ακόμα δεν έχουν σταματήσει. Αν οι ελπίδες των Ευρωπαίων εργαζομένων εναποτίθενται στον γαλλικό γίγαντα, ο ανυπόκριτος θαυμασμός τους ανήκει στον ισλανδικό ”ψύλλο” -σ’ αυτό το έθνος των 320.000 ανυπότακτων Βίκιγκ που έχουν κάνει τα πάντα. Ανέτρεψαν την κυβέρνηση της Δεξιάς. Εξευτέλισαν τη νέα κυβέρνηση της κεντροαριστερά, όταν αυτή υπέκυψε στις πιέσεις των Άγγλων και της ΕΕ και υπέγραψε συμφωνία να πληρώσει ο ισλανδικός λαός τα χρέη των Ισλανδών τραπεζιτών στο εξωτερικό. Υποχρέωσαν τον πρόεδρο να προκηρύξει δημοψήφισμα για τη συμφωνία. Εκεί μόνο το . . . 1,8%(!!!) ψήφισε υπέρ της συμφωνίας που είχε υπογράψει η κυβέρνησή τους και το 93% κατά! Δεν σταμάτησαν. Τη Δευτέρα περικύκλωσαν το κοινοβούλιο 8.000 διαδηλωτές – περισσότεροι δηλαδήαπό όταν ανέτρεψαν τη Δεξιά, ζητώντας να μη χάσουν τα σπίτια τους.

Η κυβέρνηση πανικοβλήθηκε. Η νίκη των διαδηλωτών ήρθε ήδη προχτές. . .  Ο υπουργός Οικονομικών ανήγγειλε ότι οι κρατικοποιημένες πλέον τράπεζες θα πρέπει να διαγράψουν στεγαστικά δάνεια ύψους περίπου 2 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Τεράστια ανακούφιση.

Αυτό είναι το κείμενο του Γ. Δελαστίκ. Τι θέλει να μας πει ο συντάκτης, τι μαθαίνουμε από το κείμενο; Ενημερωνόμαστε απλά για τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα των πάγων;  Αυτός είναι ο σκοπός της συγγραφής του; Αυτός  είναι αλλά δεν είναι ο μόνος και δεν είναι ο πιο σημαντικός. Κάτω από τον φανερό σκοπό λανθάνει ένας άλλος. Έχουμε λοιπόν μια δήλωση και μια παραδήλωση. Γνωρίζουμε τι είναι η δήλωση: είναι η σαφής καταγραφή ενός μηνύματος, μιας σημασίας. Η παραδήλωση τι είναι; Θα σας την εξηγήσω με ένα παράδειγμα. Τι θα καταλάβετε εάν πω ”είχα κάτι λεφτουδάκια κι αγόρασα ένα οικοπεδάκι”; Θα καταλάβετε μόνο ότι αγόρασα ένα οικόπεδο; Όχι, βέβαια. Αυτή είναι η δήλωση. Θα καταλάβετε όμως και κάτι άλλο, κάτι το οποίο δεν το διατυπώνω ευθέως αλλά λανθάνει σαφέστατα στις λέξεις και το τόνο που επιλέγω. Θα καταλάβετε ότι μάζεψα αυτά τα χρήματα με στερήσεις και πολύ αργά, ότι το οικόπεδο που αγόρασα είναι μικρό και σίγουρα όχι σε παραλία της Χαλκιδικής ή της Μυκόνου. Αυτή είναι η παραδήλωση.

Το τι γίνεται στην Ισλανδία το μαθαίνουμε από πολλές πηγές. Η πρόθεση του συντάκτη δεν είναι να μας ενημερώσει σχετικά με τις εξελίξεις αλλά να τις ερμηνεύσει σύμφωνα με την ιδεολογία του και την κοσμοθεωρία του. Ποιος είναι ο πυρήνας της ερμηνείας του; Συμπυκνώνεται στις παρακάτω σύντομες προτάσεις: Η κυβέρνηση πανικοβλήθηκε. Η νίκη των διαδηλωτών ήρθε ήδη προχτές. . . Προσέξτε να δείτε τι κατόρθωσαν οι ήρωες Βίκιγκ της Ισλανδίας με τις διαδηλώσεις: ανέτρεψαν τη Δεξιά, υποχρέωσαν τον πρόεδρο για να προκηρύξει δημοψήφισμα για τη συμφωνία, επέβαλαν τη διαγραφή των στεγαστικών δανείων και ποιος ξέρει τι άλλο θα δούμε ακόμα. Πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της διαδήλωσης! Ο θαυμασμός των Ευρωπαίων εργαζομένων προς τους ήρωες της Ισλανδίας είναι μεγάλος και ανυπόκριτος, γνήσιος δηλαδή. Αυτό πρέπει να κάνουμε κι εμείς!  Διαδηλώσεις. Η μια διαδήλωση μετά την άλλη, να μη σταματήσουμε να διαδηλώνουμε και να ζητάμε! Μαζικά, μαχητικά, δυναμικά!Και θα νικήσουμε! Τα μέτρα δεν θα περάσουν! Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος. Όλοι στους δρόμους!

Είναι σαφές ότι τα αποτελέσματα των διαδηλώσεων στην Ισλανδία έρχονται σε ευθεία αντίθεση με αυτά των διαδηλώσεων σε όλες τις άλλες κοινωνίες της Ευρώπης. Πουθενα, επαναλαμβάνω, πουθενά αλλού οι διαδηλώσεις δεν επέφεραν παρόμοια άποτελέσματα. Κι όχι μόνο δεν είχαν αποτελέσματα αλλά επέτειναν τη σύγχυση και συνέβαλαν στην διαμόρφωση μιας κατάαστασης που επικρατεί η ηττοπάθεια, η απογοήτευση, το αδιέξοδο. Πολύ παράξενο. Η κυβέρνηση της Ισλανδίας πανικοβλήθηκε, των άλλων χωρών δεν ιδρωνει το αυτί τους; Γιατί άραγε; Να είναι τόσο δειλοί οι Κύριοι καπιταλιστές της Ισλανδίας και τα τσιράκια τους; Πανικοβάλλονται με μια διαδήλωση 8.000 ανθρώπων; Οι άλλες κυβερνήσεις που αντιμετωπίζουν διαδηλώσεις εκατοντάδων χιλιάδων και εκατομμυρίων γιατί δεν τα κάνουν πάνω τους;

Οι διαπιστώσεις αυτές μας ωθούν να εικάσουμε ότι κάτι δεν πάει καλά εδώ πέρα. Και να διατυπώσουμε το ερώτημα: τις διαδηλώσεις και τους διαδηλωτές φοβήθηκε η κυβέρνηση; Κατά κανένα τρόπο! Κάτι άλλο θα φοβήθηκε. Τι φοβήθηκε λοιπόν;

Continue reading

διαδηλώσεις ή γενική απεργία διαρκείας;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Να και ένα ευχάριστο νέο: αναβλήθηκε για την Τετάρτη η ψηφοφορία  κύρωσης από το γαλλικό κοινοβούλιο της απόφασης παράτασης της καταναγκαστικής μισθωτής εργασίας κατά δύο χρόνια. Η κίνηση αυτή δηλώνει φόβο και ανησυχία, είναι σαφέστατο. Γιατί είναι σαφέστατο; Διότι πρόκειται περί τακτικής υποχώρησης. Τακτική υποχώρηση σημαίνει το εξής: ο Κύριος χρησιμοποιεί την υποχώρηση ως όπλο, ως μέσο επιβολής της θέλησής του. Εάν δεν φοβόταν, δεν θα είχε κανένα λόγο να κάνει αυτόν τον ελιγμό, να υποχωρήσει. Φοβάται λοιπόν και ανησυχεί. Φοβάται αυτό πού πάντα φοβόταν, φοβάται και θα φοβάται: την αλλαγή του συσχετισμού ισχύος μεταξύ του Κυρίου και των υποτελών Παραγωγών. Οι απεργίες κλιμακώνονται και συντονίζονται – μια γενική απεργία διαρκείας αnte portas!

Ποιος είναι ο σκοπός του τακτικού ελιγμού; Να σταματήσει την κλιμάκωση και τον συντονισμό των απεργιών, να σταματήσει την αναπόφευκτη μετεξέλιξή τους σε γενική απεργίας διαρκείας. Ο Κύριος θέλει να εξαντλήσει τους απεργούς: ο ενθουσιασμός θα φθίνει, χειροπιαστά αποτελέσματα από τις απεργίες δεν υπάρχουν, ο υπηρέτης (Σαρκοζί) των ένοπλων ζητιάνων (καπιταλιστών) διαμηνύει ότι δεν θα υποχωρήσει – μόνο και μόνο για να τους εκφοβίσει και να τους φέρει σε απόγνωση.Μετά από λίγες θα επιστρέψουν στη δουλείά τους, τι θα κάνουν;

Η θεωρία της διεξαγωγής του (κοινωνικού πολέμου) λέει ότι φέρνουμε σε πολύ δύσκολη θέση τον αντίπαλο όταν στρέφουμε τα όπλα του, την ισχύ του  εναντίον του. Εάν η αναβολή της ψηφοφορίας δεν έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα, ο Κύριος θα πρέπει ή να υποχωρήσει ή να κλιμακώσει την αντίστασή του – το έχουμε πει πολλές φορές και θα το ξαναπούμε άλλη μια: εμείς στασιάζουμε, ο Κύριος αντιστέκεται. Εάν υποχωρήσει, εάν δηλαδή ηττηθεί, η εξέλιξη αυτή θα πρέπει να αναχθεί σε παραγωγό θεωρίας. Εάν κλιμακώσει την αντίστασή του,  ποια θα είναι αυτή; Θα μπορέσει μια γενική απεργία να την αντιμετωπίσει;

Η αναβολή της ψηφοφορίας μπορεί να αναχθεί σε λάθος στρατηγικής σημασίας: εάν οι απεργίες δεν αποκλικακωθούν αλλά συνεχιστούν μέχρι την προσεχή Τετάρτη, τότε αυτό που θα κατορθώσει ο τακτικός ελιγμός της υποχώρησης είναι η παράταση, η κλιμάκωση και ο συντονισμός των απεργιών. Ο Κύριος εγκαταλείπει την έδρα του και έρχεται να παίξει στην έδρα των υποτελών Παραγωγών – σε αυτή την έδρα φεύγει πάντα ηττημένος, δεν μπορεί να φύγει νικητής. Η έδρα αυτή λέγεται έλεγχος του κοινωνικού χρόνου, λέγεται οδόφραγμα στον κοινωνικό χρόνο, λέγεται στάση, σταμάτημα.  Κι αυτό είναι μια απεργία, μια γενική απεργία διαρκείας , ένα από τα ισχυρότερα όπλα του υποτελούς Παραγωγού.

Continue reading

(μερικός) έλεγχος της παραγωγής μέσω του (μερικού) ελέγχου της κατανάλωσης: σκέψεις για την μερική, προσωρινή ή διαρκή, καταναλωτική στάση (αποχή)

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Ας υποθέσουμε ότι σταματάμε να καταναλώνουμε γάλα με την απαίτηση να μειωθεί η τιμή του, η συσκευασία του (μπουκάλι αντί χαρτί και πλαστικό), ο τρόπος διάθεσής του (χύμα αντί συσκευασμένο). Μπορούμε να φανταστούμε τι θα συμβεί; Θα μας κάνουν μηνύσεις γιατί δεν πίνουμε γάλα; Θα μας τρέχουν στα αστυνομικά τμήματα; Θα μας βασανίσουν; Θα μας στήσουν στο εκτελεστικό απόσπασμα; Τίποτα από όλα αυτά δεν θα κάνουν. Να τι θα κάνουν: θα τσακιστούν να μειώσουν την τιμή και να αλλάξουν και τη συσκευασία και τον τρόπο διάθεσής του. Τόσο μεγάλη είναι η ισχύς της καταναλωτικής στάσης και με αυτό το ζήτημα θα καταπιαστούμε σήμερα. Κι αν δεν τον κάνουν;

Continue reading