φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΕΝΑ από τα κομβικά σημεία της φιλοσοφικής σκέψης του Χέγκελ (Hegel), της γνωσιοθεωρίας του, ήταν αυτό: δεν μπορούμε να συγκροτήσουμε ή να ανασυγκροτήσουμε ή να κατανοήσουμε μια έννοια εάν δεν προϋποθέσουμε μία άλλη. Καμία έννοια δεν νοείται απολύτως, μόνο η σχέση νοείται απολύτως – διότι η κοινωνία είναι ένα πλέγμα σχέσεων. Ένα πολύ απλό παράδειγμα: η έννοια του απείρου δεν νοείται, δεν γίνεται κατανοητή χωρίς την έννοια του πεπερασμένου. Να άλλο ένα: η έννοια του αρσενικού, ή του άνδρα, δεν νοείται χωρίς την έννοια του θηλυκού, ή της γυναίκας αντίστοιχα. Επειδή το μη ον υπάρχει, όσο αντιφατικό κι αν ακούγεται, κάθε έννοια προϋποθέτει μια αντίθετη. Η άρση της αντίθεσης παράγει τη γνώση.Η οποία γνώση είναι η σοφία η οποία θεωρεί ότι δεν είναι βέβαιη ότι γνωρίζει.
Η έννοια του κλεισίματος νοείται και κατανοείται μόνο εάν προϋποθέσουμε την έννοια του ανοίγματος. Το κλείσιμο των δρόμων νοείται και κατανοείται όχι με το άνοιγμα των δρόμων, αυτό θα ήταν άρση της θέσης, αλλά με το άνοιγμα κάτι άλλου. Ποιο είναι αυτό το άλλο που ανοίγει (ή πρέπει να ανοίξει);
ΚΑΤΑ τον ίδιο τρόπο, η έννοια του αποκλεισμού προϋποθέτει την έννοια της περίληψης (κι όχι απλά του μη αποκλεισμού!). Ώστε, ο αποκλεισμός των δρόμων είναι νοητός και κατανοητός μόνο με την περίληψη κάποιου άλλου στοιχείου. Ποιο είναι αυτό το άλλο που περιλαμβάνεται (ή πρέπει να περιληφθεί);
ΤΟ ίδιο ισχύει και για τις έννοιες της στάσης και της κίνησης. Αφού το κλείσιμο και ο αποκλεισμός είναι στάση, η στάση είναι νοητή και κατανοητή μόνο με την κίνηση κάποιου άλλου. Ποιο είναι αυτό το άλλο που κινείται (ή πρέπει να κινηθεί);
ΑΠΟ τη στιγμή που το κλείσιμο, ο αποκλεισμός και η στάση έχουν κάποιο σκοπό, κάποια τελικότητα, ο σκοπός αυτός δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί εάν, μαζί με την κλιμάκωση αυτών των πρακτικών, δεν κλιμακωθούν και οι προϋποτιθέμενες λογικά πρακτικές του ανοίγματος, της περίληψης και της κίνησης . Το ερώτημα επανέρχεται δριμύτερο: τι ανοίγει εμβρυωδώς, τι περιλαμβάνεται σπερματικώς, τι κινείται στοιχειωδώς; Πρόκειται για τάσεις του παρόντος που, αν δεν ενισχυθούν, οι σκοποί δεν θα πραγματοποιηθούν; Έχουν εντοπιστεί αυτές οι τάσεις, επεξεργάζονται, και από ποιους, ποιες, θεωρητικά; Ποιο είναι το περιεχόμενό τους, ποια είναι η μορφή τους;
ΣΤΑ ερωτήματα αυτά δεν μπορούμε να απαντήσουμε σήμερα. Μπορούμε αλλά θα παρεξηγηθούμε. Για να αποφύγουμε μια τέτοια παρεξήγηση, θα διατυπώσουμε κάποιες απαντήσεις όταν τα τρακτέρ επιστρέψουν, νικηφόρα ή ηττημένα, στα σπίτια τους και στα χωράφια τους.
ΑΣ νικήσουν κι ας κοσμοξεφτιλιστώ. Εάν ηττηθούν, θα πρέπει να καθίσουμε στο τραπέζι να φάμε, να πιούμε, να τραγουδήσουμε, να πούμε μαλακίες, ως είθισται, και να συζητήσουμε.
Σχολιάστε ελεύθερα!