φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
Η Ιλιάδα αρχίζει με τη διαφωνία και την έντονη λογομαχία μεταξύ των δύο ισχυρότερων ανδρών της συμμαχίας των επιδρομέων στα μικρασιατικά βορειοδυτικά παράλια, του ισχυρότερου Αγαμέμνονα και του ασθενέστερου Αχιλλέα. Αλληλοβρίζονται, λες και είναι χαμάληδες στη λαχαναγορά του Ρέντη, αλληλοξεφτιλίζοναι, και κάποια στιγμή ο παράφορα οργισμένος Αχιλλέας πάει να τραβήξει το ξίφος για να σκοτώσει τον Αγαμέμνονα. Πρόκειται για τον συνήθη τρόπο των ποιμένων πολεμιστών, των ηρώων, να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες και να επιλύουν τα προβλήματα: προσφυγή στη βία, εξόντωση του αντιπάλου, εξάλειψη του προβλήματος με τη χρήση βίας – ή την απειλή χρήσης βίας. Το μετανιώνει όμως και δεν τραβάει μαχαίρι. Εγείρεται ένα πολύ σημαντικό ερώτημα, το οποίο, από όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, δεν έχει διατυπωθεί μέχρι τώρα: γιατί ο Αχιλλεύς δεν σκότωσε τον Αγαμέμνονα; Το κομβικό αυτό ερώτημα πλαισιώνεται από πολλά άλλα: Τι τον συγκράτησε; Μήπως φοβήθηκε; Ή μήπως σκέφτηκε κάτι; Μήπως και τα δύο;