φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα
ΔΕΝ το γνωρίζουμε. Γνωρίζουμε όμως, με βεβαιότητα, με κατηγορηματική βεβαιότητα, ότι θα είναι λιγότεροι από αυτούς που ζουν σήμερα σε αυτή τη μοιραία χώρα. Το ενδεχόμενο να μη ζει κανείς Ουκρανός στην Ουκρανία θα το αποκλείσουμε για τα επόμενα χρόνια, αλλά, δεν το αποκλείω για μετά από δέκα ή είκοσι χρόνια. Είναι ένα πολύ ακραίο σενάριο αλλά γιατί να μην σκεφτόμαστε το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί; Ο πληθυσμός της θα μειώνεται ακόμα κι αν τελειώσει ο πόλεμος – όποτε τελειώσει. Θα γνωρίζετε βέβαια ότι το όνειρο του κάθε Ουκρανού, της κάθε Ουκρανής, είναι να φύγει από την Ουκρανία – αυτοί που θέλουν να μείνουν είναι μια ισχνή μειονότητα – είναι αυτοί και αυτές που έχουν στενές σχέσεις με τον κρατικό μηχανισμό, τις επιχειρήσεις και το μεγάλο εμπόριο, οι κάτοχοι μεγάλων εκτάσεων καλλιεργήσιμης γης. Η οποία όμως εξαρτάται από την πλειονότητα των μισθωτών εργαζομένων, οι οποίοι, όπως είπα, το μόνο που θέλουν είναι να φύγουν. Και όσο μειώνεται ο πληθυσμός, τόσο επισφαλής θα είναι η θέση και η κατάσταση της άρχουσας τάξης – της ισχνής μειονότητας που κατέχει τα μέσα παραγωγής και συντονίζει τον έλεγχο και την αναπαραγωγή της κοινωνίας. Γιατί όμως είναι μοιραία χώρα και κοινωνία η Ουκρανία; Γιατί έχουν ήδη φύγει πάνω από 20 εκ. από το 1992 μέχρι σήμερα; Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει 20 εκ. από τα 52 που ήταν το 1992 μέσα σε 33 χρόνια, μέσα σε μια γενιά; Δεν έχει ξανασυμβεί στην παγκόσμια ιστορία κάτι τέτοιο.