φίλες κε φίλοι, καλή σας μέρα

    Αν μπορούσα να σας δανείσω για λίγο τα μάτια μου, θα βλέπατε τους πολιτικούς ντυμἐνους με στρατιωτική στολή, με γαλόνια και σιρίτια κι αστέρια, με ξιφίδια στη ζώνη και το κινητό μέσα στη  θήκη του περιστρόφου – το συνηθίζουν οι καραβανάδες, μα την Παναγία, σε λέω! Όπως υπάρχουν μπάτσοι με πολιτικά, οι ασφαλίτες (και οι ασφαλιστές), υπάρχουν και στρατιωτικοί με πολιτικά, το πολιτικό προσωπικό του Κυρίου, του κυρίου του χρόνου, του χώρου και του κοινωνικού πλούτου, οι υπουργοί και οι υφυπουργοί της κυβέρνησης, οι διαχειριστές του Κράτους, οι συντονιστές της επίθεσης κατά των Υποτελών, οι θεοί,οι τοποτηρητές της κατάκτησης, της διαχείρισης του κομμουνισμού του παρόντος.

    Θα καταφύγω σε μια από τις πλέον διάσημες ιλιαδικές παρομοιώσεις για να σχολιάσω τις διαθέσεις και τις επιδιώξεις της νέας κυβέρνησης της Πασοκονεοδημοκρατίας.  Στη ραψωδία Π, ο Πάτροκλος πείθει τον τσαντίλα Αχιλλέα να ηγηθεί της επίθεσης κατά των Τρώων για να αναχαιτίσει την προέλασή τους και οι στρατιώτες είναι έτοιμοι, όπως και οι επικεφαλής των τμημάτων του στρατεύματος. Λαχταρούν τόσο πολύ να πολεμήσουν, να σφάξουν και να αποκεφαλίσουν!  Την πολεμοχαρή και αιμοδιψή διάθεση ο ποιητής την αποδίδει με την εξής παρομοίωση (Π 155-163, μετ. Καζαντζάκη-Κακριδή):

  Κι ωστόσο στα καλύβια τρέχοντας τους Μυρμιδόνες όλους

αρμάτωνε ο Αχιλλέας και φρένιαζαν αυτοί, σα σαρκοφάγοι

λύκοι, που δύναμη ακατάλυτη τους σπρώχνει, κι ως σπαράζουν

τρανή  λαφίνα,  διπλοκέρατη μες στα βουνά, την τρώνε

αρπακτικά· κι ως τα μουσούδια τους βαφήκαν μ΄ αίμα ακράτο,

κοπαδιαστά να πιουν ξεκίνησαν σε μαύρη νερομάνα·

και το βαθύ νερό απανάλαφρα με τις λιγνές τους γλώσσες

λάφτουν, κι αναξερνούν τα γαίματα· μα ατρόμητη στα στήθια

βαστάει η ψυχή τους, κι ας εβάρυνε τόσο πολύ η κοιλιά τους·

    Αν θα θέλαμε να ήμασταν συντομότεροι, η γνωστή ρήση του Χάρολντ Πϊντερ θα ήταν επίσης ένας καίριος σχολιασμός: οι μεγάλες πούτσες βγήκαν έξω.  

     Δύο από τις μεγάλες αυτές πούτσες ξεχωρίζουν σε τέτοιο βαθμό ώστε είναι δηλωτικές των διαθέσεων και των επιδιώξεων του Κυρίου ημών: ο αιμοδιψής ταξίαρχος Άδωνις Γεωργιάδης και ο αιμοβόρος και αιμοχαρής σωματάρχης (αντιστράτηγος) Κυριάκος Μητσοτάκης.  Η κυβέρνηση αυτή θα γαμήσει και δείρει απηνώς και ανηλεώς και αδιστάκτως.

    Μπορούμε να τη σταματήσουμε; Η απάντησή μου: μπορούμε. Πώς;   

Continue reading →

φίλες κε φίλοι, καλή σας μέρα

το σημερινό σημείωμα το αφιερώνω στον Woland, ο οποίος θα γνωρίζει ότι τα μέτωπα του κοινωνικού πολέμου είναι πολλά, πάρα πολλά.

Είναι τρεις και μισή, αργεί να ξημερώσει. Ήπια ένα καφεδάκι και είπα να γράψω. Τελείωσα την ανάγνωση, μελέτη θα έλεγα, του άρτι εκδοθέντος έκτου τεύχους του Blaumachen, αφού για λίγες μέρες παραμέρισα την Άνοδο της Δύσης του Γουίλιαμ ΜακΝίλ και τις Δύο πηγές της ηθικής και της θρησκείας του Ανρί Μπερξόν. Η Άνοδος της Δύσης είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ιστοριογραφίας από την πλευρά των νικητών, του δυτικού Κυρίου, της δυτικής κοινωνικής Ισχύης, δήλα δή της δυτικοκεντρικής θέασης της Παγκόσμιας Ιστορίας. Ο ΜακΝίλ είναι μαθητής του Άρνολντ Τόινμπι (με τη σειρά του μαθητής του Όσβαλντ Σπένγκλερ[ Η παρακμή της Δύσης]), ο οποίος στη Σπουδή της Ιστορίας υποστηρίζει ότι ο δυτικός Κύριος αναδεικνύεται νικητἠς διότι ένα από τα βασικά του μελήματα είναι η συστηματική, προγραμματισμένη, συνειδητή υπονόμευση της ισχύης του εχθρού,  η αδιάλειπτη αποδυνάμωση του αντιπάλου, είτε του ανταγωνιστή Κυρίου είτε των Υποτελών Παραγωγών, του προλεταριάτου αν θέλετε, για να μιλήσουμε και το μπλαουμαχενιανό επιστημονικίζον ιδιόλεκτο. Τα έξι τεύχη του Blaumachen δεν με έχουν πείσει ότι οι συντάκτες του περιοδικού δεν αγνοούν την παραπάνω στρατηγική του Κυρίου ημών κι αυτό το έλλειμμα, όταν θα έρθει η ώρα θα το χαρακτηρίσω ατόπημα,  θα είναι το αντικείμενο ενός προσεχούς σημειώματος.

    Δεν θα είναι όμως και το μόνο· θα ακολουθήσουν άλλα τρία: το ένα θα

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Υποστηρίξαμε στο προηγούμενο σημείωμα ότι δεν μας επιτρέπεται να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο ενός Γ΄Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν μας επιτρέπεται όμως να είμαστε και βέβαιοι. Στη πρώτη περίπτωση, αυτό που μας παρωθεί να μην αποκλείουμε αυτό το ενδεχόμενο είναι η κρίση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής – μόνο με έναν πόλεμο, με καταστροφή και εξόντωση,  είναι δυνατό το ριζικό ξεπέρασμα της κρίσης. Στη δεύτερη περίπτωση,  το στοιχείο που μας παρακινεί να είμαστε αυτοσυγκρατημένοι είναι ότι πολλά Κράτη με αντίρροπα συμφέροντα κατέχουν πυρηνικά όπλα.

     Ως προς το πρώτο σημείο σημειώσαμε ότι ένας Γ΄Παγκόσμιος Πόλεμος θα γίνει μεταξύ των ισχυρότερων Κρατών, με επιτιθέμενο τον ισχυρότερο ή αυτόν που νομίζει ότι είναι ο ισχυρότερος. Και φέραμε στο προσκήνιο και το ζήτημα των συμμαχιών. Μιας και το ισχυρότερο σήμερα Κράτος είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, θεωρούμε ότι πίσω από αυτές θα συρθεί όλος ο δυτικός κόσμος. Τη διαπίστωση αυτή την ανάγω στο επίπεδο της βεβαιότητας: ο Πόλεμος δεν θα γίνει μεταξύ των ισχυρών καπιταλιστικών χωρών, δεν θα γίνει μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης, για παράδειγμα, δεν θα γίνει, και θα κλιμακωθεί, μεταξύ Γερμανίας- Αγγλίας, ή μεταξύ Γερμανίας – Γαλλίας. Θεωρώ ότι όλος ο δυτικός κόσμος θα εμφανιστεί ενιαίος και συμπαγής. Εναντίον όμως τίνος;

   Μια δεύτερη διαπίστωση μπορεί κι αυτή να αναχθεί στο επίπεδο της βεβαιότητας: ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος, αν γίνει, δεν θα είναι συμβατικός, δεν θα γίνει με συμβατικά όπλα, αλλά θα είναι πυρηνικός. Αυτή τη διαπἰστωση θα υποστηρίξω σήμερα κι είναι αυτή που δεν μας επιτρέπει να μιλάμε για βεβαιότητα. Θα ήθελα όμως πρώτα να θέσω ένα άλλο ερώτημα: γιατί συζητούμε για το ενδεχόμενο ή μη ενός Γ΄Παγκοσμίου Πολέμου;      Συζητούμε για το ενδεχόμενο ή μη του Πολέμου γιατί μας ενδιαφέρει το ζήτημα της αποτροπής του. Μπορούν οι Υποτελείς να αποτρέψουν ή να σταματήσουν έναν Παγκόσμιο Πόλεμο;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Θα ήταν ασέβεια αισχίστου είδους προς τη σκέψη να αποφύγουμε να εικάσουμε το ενδεχόμενο να δούμε μια μέρα,  δεν θ΄ αργήσει και τόσο πολύ, έξω από τα σούπερ μάρκετ  [κοινοτικές αποθήκες τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης] στρατό – ελληνικό, γερμανικό, αγγλικό, κλπ., που θα τα φρουρεί και θα τα προστατεύει από τις κάθε είδους εισβολές των Υποτελών ή να τα δούμε  κλειστά.  Θα αποφύγω να μεταχειριστώ τον όρο βεβαιότητα και θα περιοριστώ σε αυτόν του ενδεχόμενου για να απαλύνω κάπως την οξεία και δριμεία εντύπωση που θα προκληθεί· και θα συνταχθώ με όσους και όσες τείνουν προς τη βεβαιότητα.

    Εγείρονται λοιπόν τρία κομβικά ζητήματα. Γιατί θα τα δούμε κλειστά ή φρουρούμενα από τον στρατό, εγχώριο και ξένο; Όταν θα συμβεί αυτό, θα έχουμε δημοκρατία; Πως θα εξασφαλίσουμε την τροφή μας κάτω από αυτές τις συνθήκες;

Continue reading →

http://www.anarxeio.gr/contents/view/kalesma-ths-aoraths-epiitrophs

ευχαριστούμε τον φίλο Γ. για την υπόδειξη

ο φίλος Θ. μας παραπέμπει και εδώ:

 http://www.scribd.com/doc/24281226/%CE%91%CF%8C%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7-%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%80%CE%AE-%CE%9A%CE%AC%CE%BB%CE%B5%CF%83%CE%BC%CE%B1 (pdf)

 

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

   Προσεγγίζουμε και αποκρυπτογραφούμε την κοινωνική πραγματικότητα από τη σκοπιά της θεωρίας της καπιταλιστικής Κυριαρχίας. Μιας και η Κυριαρχία προηγείται του καπιταλισμού, μιας και ο καπιταλισμός είναι μορφή της Κυριαρχίας, δηλαδή έννοια υποκείμενη σε αυτήν της Κυριαρχίας, η προτεραιότητα της κυριαρχικής προσέγγισης και αποκρυπτογράφησης καθίσταται σαφής, νομίζω. Όλοι οι καπιταλιστές είναι Κύριοι, όλοι οι Κύριοι όμως δεν ήταν, και δεν είναι ασφαλώς,  καπιταλιστές. Να βλέπουμε μόνο το ένα από τα δύο, δεν το επιτρέπουμε, ως άκρως ανθυγιεινό, στον εαυτό μας.

   Εδώ στην Κακιά Σχολή προκρίνουμε να βλέπουμε και να διαβάζουμε και να μυρίζουμε και να γευόμαστε και να ακούμε και να αγγίζουμε  πρώτα την Κυριαρχία και μετά τον καπιταλισμό. Με αυτόν τον τρόπο θεωρούμε ότι βλέπουμε και πιο μακριά και πιο σφαιρικά. Το βλέμμα μας δεν είναι μόνο ακτινωτό, δεν αντικρίζουμε την πραγματικότητα μόνο από ένα ακίνητο σημείο  θεώρησης με τη σκέψη να διευρύνεται σε επάλληλους κύκλους· ο τρόπος αυτός θεώρησης εξασφαλίζει μέθοδο και οργάνωση,  σκοπούς μέσα, απαραίτητα στη σκέψη και στη θεωρία· το μειονέκτημα αυτής της θεώρησης: όσο πιο μακριά βλέπεις, τόσο πιο θολά βλέπεις. Για να δεις κοντά, πρέπει να περπατήσεις, να διασχύσεις τους επάλληλους κύκλους· είναι το βλέμμα μας λοιπόν και σουλατσαδόρικο, περιπατητικό, πορευτικό, χαοτικό, αποδιοργανωτικό, σπουδαιοογελοίο, κι αν μερικές φορές ασχολούμαστε περισσότερο με το πριονίδι και τα γρέζια, τα ρινίσματα της σκέψης κι όχι με το πριόνισμα και τα αντικείμενα της εργασίας μας, ζητούμε την κατανόησή σας, από τη στιγμή μάλιστα που εσείς έχετε εξασφαλίσει τη δική μας, όταν σας βιαβεβαιώσουμε ότι θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε και με τα χρήσιμα απορρίματα της σκέψης· αμετανόητα και χάνοντας ενίοτε την ψυχραιμία μας, κάθε φορά που χρειάζεται. 

Continue reading →

Παύλος: Η ανακατοσούρα

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Οι τρόποι με τους οποίους ο Κύριος αναπαράγει, διαιωνίζει και ενισχύει την (καπιταλιστική, σήμερα) Κυριαρχία μας υποδεικνύουν τους τρόπους με τους οποίους θα αντιμετωπίσουμε την ανηλεή και αδίστακτη επίθεση του Κυρίου κατά των Υποτελών Παραγωγών του τεράστιου κοινωνικού πλούτου, επίθεση που αποσκοπεί στην επιβολή της σπάνης και της ένδειας ώστε γονυπετείς να εκλιπαρούμε για την επιβίωσή μας και ταυτόχρονα να δηλώνουμε την υποταγή μας, τόσο έμπρακτα όσο και ρητά, χαρίζοντας έτσι στον Κύριο την πολυπόθηση ηδονή της ταπείνωσής μας.

1.  απόσταση – εγγύτητα

    Ο πρώτος τρόπος του Κυρίου είναι η απόσταση· ο δικός μας τρόπος δεν μπορεί παρά να είναι η εγγύτητα. Η απόσταση είναι εκδήλωση του φόβου και της ανησυχίας του Κυρίου έναντι των Υποτελών: πρώτη εκδήλωση της απόστασης είναι η πόλις, δηλαδή η ακρόπολις, το οχυρό, το φρούριο, το κάστρο, ο πύργος, το burg, το κρεμλίν (: φρούριο). Ο Κύριος νιώθει ασφαλής και κρύβει τον αρπαχθέντα πλούτο μόνο εάν απομακρυνθεί από το πλήθος των Υποτελών. Δεν μπορεί όμως να είναι συνεχώς απομακρυσμένος μιας και ο πλούτος παράγεται από τους Υποτελείς: οφείλει να επιτίθεται και να αποσύρεται και πάλι. Η επίθεση πρέπει να είναι ταχύτατη και η επαφή συντομότατη. Η απόσταση λοιπόν πρέπει να αρθεί χωρίς όμως να καταργηθεί. Πως θα επιτευχθεί αυτό; Με την ταχύτητα. Η ταχύτητα είναι ένας τρόπος άρσης και ταυτόχρονα διατήρησης της απόστασης. Επιπλέον, το απομακρυσμένο οχυρό πρέπει να είναι και ψηλό, όχι μόνο για να είναι δυσχερής η είσοδος σε αυτό αλλά και για να επιτυγχάνεται η ασφαλής και απρόσκοπτη  παρακολούθηση των Υποτελών: το ύψος εξασφαλίζει το πανοπτικόν, την πανταχού παρουσία του επιτηρητικού βλέμματος του Κυρίου. Ο Κύριος θα ήθελε το οχυρό του να είναι πιο μακριά και πιο ψηλό· κατέφυγε στη φαντασία για να εκπληρώσει αυτή την επιθυμία: ο ουρανός είναι το ενδιαίτημα των θεών, οπότε δεν άργησε να εμφανιστεί και η επιθυμία της πτήσης. 

       Με την εκπλήρωση όλων αυτών των επιθυμιών ο Κύριος έγινε θεός: ουδέποτε ζούσε τόσο μακριά από τους Υποτελείς και τόσο ψηλά όσο στις μέρες μας, ουδέποτε ήταν τόσο γρήγορος, ουδέποτε  το βλέμμα του αγκάλιαζε όλον τον πλανήτη (κατασκοπευτικοί δορυφόροι) όσο στις μέρες μας. Εάν όμως η απόσταση, η ταχύτητα, το ύψος και η πτήση είναι όπλα του Κυρίου, είναι κάποια από τα ιδιάζοντα χαρακτηριστικά της παραπαίουσας δυτικής Κυριαρχίας, του παρακμάζοντος δυτικού πολιτισμού, του συρρικνωνόμενου καπιταλισμού, η εγγύτητα, η βραδύτητα, το χαμηλό και το περπάτημα είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του νέου πολιτισμού που αχνοφέγγει και υποφώσκει πίσω από την απατηλότητα του προφανούς. Είναι σκοποί και μέσα ταυτόχρονα: μέσα καταστροφής της απόστασης, της ταχύτητας, του ύψους και της πτήσης, μέσα καταστροφής της δυτικής καπιταλιστικής Κυριαρχίας.

Continue reading →