φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Το πολιτικό και κοινωνικό εκκρεμές δεν μπορεί να παλινδρομεί αενάως μεταξύ ικεσίας και απειλών· αναγκαστικά,  θα έρθει μια στιγμή που θα ακινητοποιηθεί· σε αυτήν την περίπτωση,δεν θα υπάρχει Κυριαρχία, διότι, όπως το τονίζει εμφατικά και η γνωστή διαφήμιση Τράπεζας, (η Κυριαρχία)  είναι σταθερή, γιατί κινείται.

   Ο Κύριος το γνωρίζει πολύ καλά αυτό ήδη εδώ και πάνω από τρεις χιλιάδες χρόνια, κληρονομιά του ποιμένα προγόνου του μιας περιόδου που καλύπτει άλλα τρεις χιλιάδες χρόνια: 3+3=6.000 χρόνια! Επί 6.000 χρόνια η Κυριαρχία και οι πρόδρομες μορφές της είναι σταθερή, γιατί κινείται. Όποιος κινείται ή μπορεί να κινηθεί ή ελέγχει την κίνηση των άλλων (μέσα στα αχανή βοσκοτόπια) μαζί με τα ποίμνιά του, επιβιώνει, είναι δήλα δή νικητής, είναι Κύριος. Εάν δεν έχετε διαβάσει τον Επιτάφιο του Περικλέους/Θουκυδίδου, διαβάστε τον και αν θεωρήσετε ότι η πρόταση η Κυριαρχία είναι σταθερή γιατί κινείται δεν συνοψίζει το προαναφερθέν εξέχον κείμενο του Κυρίου ημών, τι να πω, δεν ξέρω. Επίσης δεν ξέρω τι να πω εάν θεωρήσετε ότι τη σκυτάλη δεν την παίρνει ο Νικολό Μακιαβέλι, στον Ηγεμόνα του και ότι θα ήταν απρέπεια να συνοψίσουμε και αυτό το έξοχο κείμενο του Κυρίου ημών με την πρόταση η Κυριαρχία είναι σταθερή γιατί κινείται.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Σήμερα θα θέσω το ερώτημα εάν μπορούν οι κρατικοί υπάλληλοι να νικήσουν το Κράτος. Και θα απαντήσω πως δεν μπορούν, κατά κανένα τρόπο. Κατά συνέπεια, η ήττα των εργαζομένων στην ΕΡΤ είναι προδιαγεγραμμένη, κάτι που το γνωρίζουν πολύ καλά οι συντονιστές και οργανωτές της επίθεσης κατά των εργαζομένων, όχι όμως οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Θα το μάθουν όμως πολύ σύντομα.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Έβρεξε χτες και σήμερα θα αργήσω να μπω στον λαχανόκηπο. Πολύ ωραία, θα γράψω!

    Εάν η πολιτική, κατά τον Φουκό, είναι η συνέχιση του πολέμου (και ο πόλεμος συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα, κατά τον Κλάουζεβιτς), τότε μας επιτρέπεται να ονομάσουμε την πολιτική κοινωνικό πόλεμο (ο Πλάτων την αποκάλεσε ανθρωποβοσκητική) και να επισημάνουμε ότι μεταξύ του κοινωνικού πολέμου και του πολέμου θα υπάρχουν και ομοιότητες και διαφορές, τουλάχιστον όσον αφορά την διεξαγωγή τους. Δεν θα ασχοληθούμε με τις διαφορές αλλά με κάποιες από τις ομοιότητες.

  Μία από αυτές, κατά την καπιταλιστική Κυριαρχία,  είναι η αρπαγή του κοινωνικού πλούτου που παράγουν οι Υποτελείς Παραγωγή με τη μορφή εμπορευμάτων. Η αρπαγή αυτή εντείνεται σε εποχές μείωσης της κερδοφορίας, όπως είναι η εποχή μας και τα χρόνια, οι δεκαετίες που έρχονται. Δεν είναι όμως μόνο αυτός ο λόγος. Υπάρχει κι ένας άλλος, πιο βασικός: πρόκειται για την αναπαραγωγή και την ενίσχυση της καπιταλιστικής Κυριαρχίας.  Όσο πιο πολύς πλούτος παράγεται, τόσο πιο πολύς πρέπει να αρπάζεται, ώστε οι Υποτελείς να είναι εξαντλημένοι, να επικρατεί ο ανταγωνισμός μεταξύ τους και όχι η συνεργασία, ο φόβος, η απομόνωση και η αποβλάκωση, η αδυναμία δηλαδή να διεξαγάγουν τον κοινωνικό πόλεμο. Η οργανωμένη και συστηματική αποδυνάμωση του αντιπάλου είναι η βασική μεθοδος ενίσχυσης, συνέχισης και αναπαραγωγής της (καπιταλιστικής) Κυριαρχίας.

     Η αρπαγή λοιπόν εμφανίζεται όχι απλά ως κατάκτηση, διότι αυτή υπάρχει ήδη, αλλά ως μια ανανέωση της διαρκώς και αενάως επιβεβλημένης κατἀκτησης. Η όλη αυτή διαδικασία ακολουθεί τους κανόνες του πολέμου: κατάκτηση, μεταβολή της κατανομής ισχύης (του συσχετισμού δύναμης), σταθεροποίηση και ενίσχυση των θέσεων, προετοιμασία νέας επίθεσης (και πραγματοποίησή της). Το μεταίχμιο μεταξύ της σταθεροποίησης και της προετοιμασίας είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα φάση, η οποία παρουσιάζει κάποια κοινά χαρακτηριστικά, όπου κι αν διεξάγεται ο (κοινωνικός) πόλεμος, τα οποία και θα εξετάσουμε.  Εκείνο όμως που δεν πρέπει να χάνουμε από τα μάτια μας είναι αυτό που δεν χάνει ποτέ από τα μάτια του ο αντίπαλος – ο πολιτικός και ο σύμβουλός Του, μιλάω αφηρημένα και ιδεοτυπικά. νομίζω όμως πως είμαι σαφής. Εάν δεν είμαι, θα πιω ένα καφεδάκι,  θα καπνίσω ένα τσιγαράκι και αμέσως μετά θα γίνω σαφέστατος.

Continue reading →

https://www.badarts.gr/2013/04/%ce%ae-%ce%b5%ce%b8%ce%bd%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%bf%ce%bc%ce%bf%cf%88%cf%85%cf%87%ce%af%ce%b1-%ce%ae-%ce%b4%ce%b9%ce%ba%cf%84%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%81%ce%af%ce%b1/

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Υποστηρίξαμε στο προηγούμενο σημείωμα ότι δεν μας επιτρέπεται να αποκλείσουμε το ενδεχόμενο ενός Γ΄Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν μας επιτρέπεται όμως να είμαστε και βέβαιοι. Στη πρώτη περίπτωση, αυτό που μας παρωθεί να μην αποκλείουμε αυτό το ενδεχόμενο είναι η κρίση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής – μόνο με έναν πόλεμο, με καταστροφή και εξόντωση,  είναι δυνατό το ριζικό ξεπέρασμα της κρίσης. Στη δεύτερη περίπτωση,  το στοιχείο που μας παρακινεί να είμαστε αυτοσυγκρατημένοι είναι ότι πολλά Κράτη με αντίρροπα συμφέροντα κατέχουν πυρηνικά όπλα.

     Ως προς το πρώτο σημείο σημειώσαμε ότι ένας Γ΄Παγκόσμιος Πόλεμος θα γίνει μεταξύ των ισχυρότερων Κρατών, με επιτιθέμενο τον ισχυρότερο ή αυτόν που νομίζει ότι είναι ο ισχυρότερος. Και φέραμε στο προσκήνιο και το ζήτημα των συμμαχιών. Μιας και το ισχυρότερο σήμερα Κράτος είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, θεωρούμε ότι πίσω από αυτές θα συρθεί όλος ο δυτικός κόσμος. Τη διαπίστωση αυτή την ανάγω στο επίπεδο της βεβαιότητας: ο Πόλεμος δεν θα γίνει μεταξύ των ισχυρών καπιταλιστικών χωρών, δεν θα γίνει μεταξύ ΗΠΑ και Ευρώπης, για παράδειγμα, δεν θα γίνει, και θα κλιμακωθεί, μεταξύ Γερμανίας- Αγγλίας, ή μεταξύ Γερμανίας – Γαλλίας. Θεωρώ ότι όλος ο δυτικός κόσμος θα εμφανιστεί ενιαίος και συμπαγής. Εναντίον όμως τίνος;

   Μια δεύτερη διαπίστωση μπορεί κι αυτή να αναχθεί στο επίπεδο της βεβαιότητας: ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος, αν γίνει, δεν θα είναι συμβατικός, δεν θα γίνει με συμβατικά όπλα, αλλά θα είναι πυρηνικός. Αυτή τη διαπἰστωση θα υποστηρίξω σήμερα κι είναι αυτή που δεν μας επιτρέπει να μιλάμε για βεβαιότητα. Θα ήθελα όμως πρώτα να θέσω ένα άλλο ερώτημα: γιατί συζητούμε για το ενδεχόμενο ή μη ενός Γ΄Παγκοσμίου Πολέμου;      Συζητούμε για το ενδεχόμενο ή μη του Πολέμου γιατί μας ενδιαφέρει το ζήτημα της αποτροπής του. Μπορούν οι Υποτελείς να αποτρέψουν ή να σταματήσουν έναν Παγκόσμιο Πόλεμο;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Θα γνωρίζετε ότι η γάτα σκεπάζει τα σκατά της όχι γιατί είναι καθαρή αλλά για μην την παίρνουν χαμπάρι τα ποντίκια. Αυτό που κάνει η γάτα ενστικτωδώς, βάσει της συσσωρευμένης στον εγκέφαλο μνήμης, ο Κύριος το κάνει συνειδητά και προγραμματισμένα. Κι ενώ η γάτα δεν εξαπατά τα ποντίκια, δεν θα το λέγαμε, ο εξωραϊσμός μιας κατάστασης από τον Κύριο, το σκέπασμα των κοινωνικών και πολιτικών κοπράνων Του, δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί απάτη, εξαπάτηση και απόπειρα αποπροσανατολισμού των Υποτελών. Τι επιχειρεί να σκεπάσει ο Κύριος με τον εξωραϊσμό; Επιχειρεί να σκεπάσει ένα δίλημμα, το οποίο μόνο ως απειλή μπορούμε και πρέπει να το εκλάβουμε.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Δεν νομίζω να είναι παράλογοι οι άνθρωποι που αναρωτιούνται εάν θα γίνει Γ΄Παγκόσμιος Πόλεμος. Δεν είναι λίγοι, άρα δεν είναι παράλογοι. Και δεν είναι παράλογοι διότι, λογικά σκεπτόμενοι, αναρωτιούνται, αφού έγινε ο Α΄, ο   Β΄, γιατί να μην γίνει και ο Γ΄. Δεν είναι επίσης παράλογοι διότι αντιλαμβάνονται, κι ας μην το συνειδητοποιούν ξεκάθαρα, ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις και οι συνθήκες να μην γίνει ένας ακόμα παγκόσμιος πόλεμος.  Αντιθέτως: υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις και συνθήκες για να γίνει.  Δεν μας επιτρέπεται να μιλάμε όμως για βεβαιότητα -αυτό θα υποστηρίξω παρακάτω, αφού ξεκαθαρίσω ορισμένες πτυχές του αντικειμένου του σημερινού σημειώματος.

    Θα ήθελα πρώτα να διευκρινίσω την πολυσημία των λέξεων χώρα και  Ρωσία, Κίνα, Ηνωμένες Πολιτείες, Ιράν, Συρία, Β. Κορέα, Γερμανία, κλπ.  Θα τις χρησιμοποιήσω με τις εξής δύο σημασίες: οι λέξεις άλλοτε θα δηλώνουν την αντίστοιχη του ονόματος εδαφική επικράτεια κι άλλοτε την αγαστή συνεργασία της τάξης των ισχυρών καπιταλιστών της παραγωγής και του χρήματος και του Κράτους, με σπουδαιότερο μηχανισμό αυτόν του στρατού·  το ποια από τις δύο αυτές σημασίες θα ισχύει κάθε φορά θα συνάγεται χωρίς δυσκολία από τα συμφραζόμενα.

     Εάν δεχτούμε ότι υπάρχουν οι προύποθέσεις και οι συνθήκες ώστε να γίνει ένας Παγκόσμιος Πόλεμος, είμαστε υποχρεωμένοι να φέρουμε στο προσκήνιο όλα τα ερωτήματα που συνυφαίνονται με την παραδοχή αυτού του ενδεχομένου. Θα αναρωτηθούμε δηλαδή πότε θα γίνει αυτός ο πόλεμος· θα αναρωτηθούμε ποιοι θα είναι οι δύο βασικοί πολέμιοι, άρα ποιοι θα είναι και οι σύμμαχοι τους, δηλαδή ποια θα είναι τα αντίπαλα στρατόπεδα· θα αναρωτηθούμε ποια θα είναι τα αίτια και ο σκοπός αυτού του πολέμου· θα αναρωτηθούμε επίσης ποιες θα είναι οι συνέπειες  του πολέμου· τέλος, θα σκεφτούμε, εάν υπάρχει το ενδεχόμενο να μην γίνει, όπως και εάν είναι δυνατόν να αποτραπεί, πως και από ποιον.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Μιας κι από τη Γαλλία (και τις σκανδιναβικές  χώρες)  αναμένονται  πολύ ενδιαφέρουσες εξελίξεις, σήμερα θα εξετάσουμε ποιες μπορεί να είναι αυτές και για ποιο λόγο θα προκύψουν σε  αυτή τη χώρα. Θα ήθελα ὀμως να διευκρινίσω προς αποφυγήν παρεξηγήσεων ότι όταν  λέω ‘Γαλλία’ εννοώ καταρχάς τον κοινωνικό (καπιταλιστικό) σχηματισμό της Γαλλίας, όχι  απλώς την κοινωνία της Γαλλίας. Να σας υπενθυμίσω ότι με τον όρο κοινωνία εννοούμε, εννοώ τουλάχιστον, το πλέγμα των σχέσεων και των αλληλεπιδράσεων των ανθρώπων μεταξύ τους και των ανθρώπων με τη φύση. Είναι ένας μαρξιστικός ορισμός που τον δέχομαι και μέχρι τώρα δεν έχω βρει κάποιον επαρκέστερο – αν υπάρχει, πολύ ευχαρίστως να το συζητήσουμε -με επιχειρήματα, όχι με χαρακτηρισμούς.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

     το σημερινό σημείωμα το αφιερώνω στον PapaChango ως αντίδωρο

     στη συμβολή του, την οποία δεν ζυγίζουμε ποτέ,  έχοντας επίγνωση τί νοητικές αναζητήσεις και πνευματικές συνάψεις  μπορεί να εκκινἠσει μια ασχέτως έκτασης και σημασίας και αξίας υπόδειξη, μια συμπλήρωση, μια παραπομπή, στη συμβολή του, λέω,  στην διασαφήνιση του τρόπου σκέψης του Κυρίου.  Φαίνεται πως η επικράτηση του διαλεκτικού και ιστορικού υλισμού μας κληρονόμησε πολλές αδυναμίες και μας στέρησε την ευελιξία να σκεφτὀμαστε όχι πάνω σε κοινωνικούς και οικονομικούς νόμους, πολλοί εκ των οποίων είναι συζητήσιμοι, για να μη πω απορριπτέοι, αλλά πάνω σε τρόπους σκέψης και επιλογές ζώντων και υπαρκτών, αν και αγνώστων, Κυρίων. Η διαπίστωση ότι κανένας τρόπος παραγωγής, εννοώ αυτούς που σχηματίζουν τον δυτικό πολιτισμό, δεν ήταν το αποτέλεσμα της ταξικής πάλης αλλά είτε επιλογές της εκάστοτε κυριαρχούσας  κοινωνικής τάξης (δουλοκτητικός, καπιταλιστικός) κάτω από συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες είτε το αποτέλεσμα μακραίωνης σύνθεσης ετερόκλητων στοιχείων (φεουδαλισμός) επιβεβαιώνει την ανάγκη προσανατολισμού της σκέψης σε ζητήματα που δεν έχουμε διερευνήσει – ένα από τα οποία είναι η κατάρτιση σχεδίων από τον Κύριο με σκοπό να αποικίσει, να ελέγξει δηλαδή, να κατακτήσει το μέλλον, να εξοβελίσει δηλαδή το απροσδόκητο, το μη αναμενόμενο, το χάος, την έκπληξη. Για να μην υπάρξει παρεξήγηση, τις απεχθάνομαι τις παρεξηγήσεις, σπεύδω να δηλώσω: μακριά από μένα, πολύ μακριά, οι θεωρίες συνωμοσίας και τα παρόμοια. Πολύ μακριά.

Continue reading →