φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Μια ανοιχτή συμβιωτική ομάδα (της πόλης – για τις οικοκοινότητες της υπαίθρου θα ασχοληθώ ένα άλλο πρωινό) είναι μια  ομάδα ανδρών και γυναικών, οικογενειών, ζευγαριών και μοναχικών (λόγω του νεαρού της ηλικίας κατά κύριο λόγο)  με χαλαρούς αλλά υπαρκτούς δεσμούς που προκρίνει και ενισχύει την περιστασιακή και προσωρινή συμβίωση, συνεργασία, αλληλεγγύη, κοινοχρησία και κοινοκτησία, άσκηση ελευθερίας και ισότητας.  Η διαδικασία του σχηματισμού των ολιγομελών αυτών ομάδων (10-20 πρόσωπα)  έχει αρχίσει εδώ και κάνα δυο χρόνια – τα μέλη τους συναντιούνται όλο και πιο συχνά σε σπίτια, τρώνε και γλεντάνε μαζί, συζητάνε, συζητάνε και για το μέλλον, φροντίζουν για το μέλλον, νέα πρόσωπα έρχονται, δημιουργούν και επεκτείνουν δίκτυα εφοδιασμού πολλών αναγκαίων για τη ζωή αγαθών, βοηθούν ο ένας τον άλλον να αντιμετωπίσουν δυσκολίες, χαίρονται που είναι μαζί, μαθαίνουν, διδάσκουν, ερωτεύονται. . .

    Ο πυρήνας αυτών των συμβιωτικών ομάδων είναι οι κλειστές παρέες που ουδέποτε έπαψαν να υπάρχουν αλλά τώρα  αναγκάζονται να ανοίξουν, με αποτέλεσμα να υπάρχει μια αυξημένη κινητικότητα των προσώπων. Οι συμβιωτικές ομάδες υπάρχουν σε όλες τις πόλεις, είναι βέβαιο ότι η διαδικασία σύμπηξης νέων και διεύρυνσης της συνεργασίας, του σχηματισμού δικτύων, θα επεκτείνεται και θα γενικεύεται με γεωμετρικό ρυθμό. Τα κομμουνιστικά χαρακτηριστικά, οι κομμουνιστικές πρακτικές δηλαδή, οι κομμουνιστικότητες,  αυτών των συμβιωτικών ομάδων είναι σαφή, χωρίς πολύ συχνά να υπάρχει συνείδηση της κομμουνιστικής κατάστασης – αυτό δεν μας χαλάει, κατά κανένα τρόπο.

Η γνώμη μου είναι ότι στην εμπροσθοφυλακή της διαδικασίας σύμπηξης, ανοίγματος, πολλαπλασιασμού  και δικτύωσης ομάδων είναι αφενός οι καλλιτεχνικές ομάδες (κυρίως μουσικές αλλά και θεατρικές, χορευτικές, κινηματογραφικές, κλπ), τα μέλη των οποίων ψωμίζονται, βγάζουν το μεροκάματό τους όχι από τη μουσική, κλπ, αλλά από την ένταξή τους στην παραγωγή του κοινωνικού πλούτου επιδιδόμενα σε μια τεράστια ποικιλία κοινωνικών δραστηριοτήτων με βασικό μέλημα τον περιορισμό του χρόνου δουλείάς, και αφετέρου οι κοινωνικά και πολιτικά συνειδητοποιημένες ομάδες (στέκια, κοινωνικά ιατρεία, χώροι συλλογικής εστίασης, 0μάδες αλληλοβοήθειας, κλπ.) που περνούν στην πράξη, που πρώτα πράττουν και μετά μιλάνε, που βιώνουν και ασκούν και επιβεβαιώνουν τη συμβίωση, τη συνεργασία, την κοινοκτησία, την κοινοχρησία, την αλληλεγγύη· τον κομμουνισμό λέω εγώ, άλλοι και άλλες τον λένε αλλιώς –  αυτό δεν μας χαλάει, κατά κανένα τρόπο.

Continue reading →

φίλες κε φίλοι, καλή σας μέρα

Απεργία χωρίς νόημα είναι μια απεργία που είναι καταδικασμένη να ηττηθεί. Με αυτή την διαπίστωση θα ασχοληθούμε σήμερα· και θα διατυπώσουμε κάποια ενοχλητικά ερωτήματα.  Γιατί είναι καταδικασμένη να ηττηθεί; Το γνωρίζουν οι απεργοί; Εάν δεν το γνωρίζουν, γιατί δεν το γνωρίζουν; Εάν το γνωρίζουν, γιατί απεργούν; Εάν το συνειδητοποιήσουν, τι θα κάνουν; Θα σταματήσουν ή θα συνεχίσουν; Είναι η απεργία το ισχυρότερο, το έσχατο μέσο ‘πάλης’, ‘αγώνα’; Εάν δεν είναι, ποιο είναι το ισχυρότερο; Εάν είναι, οι τραπεζοϋπάλληλοι της ΑΤΕ είναι καταδικασμένοι να ηττηθούν; Πόσο καιρό θα διαρκέσει η απεργία στην ΑΤΕ;

‘Ολα αυτά τα ερωτήματα διατυπώνονται δίκην εισαγωγής στο εξής πιο σημαντικό και πιο ενοχλητικό: γιατί δεν απεργούν και οι τραπεζοϋπάλληλοι της Τράπεζας Πειραιώς, η οποία άρπαξε, με την αμέριστη συνδρομή του Κράτους,  την Αγροτική;

Και: γιατί δεν απεργούν όλοι οι τραπεζοϋπάλληλοι;  

Ας αρχίσουμε από την εξής κομβική διαπίστωση: όλοι οι υπάλληλοι της Αγροτικής θα απολυθούν. Πριν δούμε το γιατί, ας αναρωτηθούμε: Σε αυτήν την περίπτωση, μπορεί μια απεργία να άρει τις απολύσεις;

Όχι, φίλες και φίλοι, δεν μπορεί. Και όχι μόνο δεν μπορεί αλλά βοηθάει στην πραγματοποίηση της απόφασης: όσο πιο πολύ διαρκεί η απεργία, τόσο καλύτερα για τους τραπεζίτες,  καπιταλιστές του χρήματος, της Τράπεζας Πειραιώς. Αυτό ακριβώς επιδιώκουν: να διαρκέσει η απεργία  μήνες και χρόνια. Ούτε παράνομη θα χαρακτηριστεί ούτε καταχρηστική – κανένας δικαστικός και κατασταλτικός και ιδεολογικός μηχανισμός δεν πρόκειται να κινητοποιηθεί και να αναλάβει δράση.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Σήμερα θα ασχοληθούμε με τη χρησιμοποίηση πλαστικών σφαιρών από τις κατασταλτικές δυνάμεις του Κράτους κατά την διάλυση της διαμαρτυρίας των κατοίκων πριν από λίγες μέρες στις Σκουριές Χαλκιδικής. Θα ασχοληθούμε δηλαδή με την απόφαση να προστεθεί η χρήση πλαστικών σφαιρών στα ήδη υπάρχοντα μέσα διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου από τον Κύριο- τα χημικά αέρια   και την άσκηση βίας δια ροπάλων  (αποφεύγω μετά γνώσεως λόγου το επίθετο φυσικός – τι θα πει φυσική βία;).  Θα αποπειραθούμε δηλαδή να εντάξουμε αυτό το καινοφανές μέσο διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου από τον Κύριο στη γενικότερη λογική Του και να εντοπίσουμε τις τακτικές και στρατηγικές Του. Έχω την εντύπωση ότι τα συμπεράσματα που θα συνάγουμε θα μας φανούν πολύ χρήσιμα κατά την διεξαγωγή του πολέμου για την εκδίωξη των κατακτητών, αρπάγων και καταστροφέων, των  καπιταλιστικών επιχειρήσεων και κρατικών μηχανισμών από τη Χαλκιδική και την αποτροπή, το σταμάτημα μάλλον,  της καταστροφής. Εάν δεν γνωρίζουμε πως πολεμά ο Κύριος, η μία ήττα θα διαδέχεται την άλλη.

    Εάν η εισβολή και η κατάκτηση είναι δυο ορατές πτυχές μιας αρπακτικής, άρα και καταστροφικής επιχείρησης,  ενός επιθετικού πολέμου, η απόκρουση της εισβολής και η άρση της κατάκτησης  είναι  δυο ορατές φάσεις του αμυντικού, στην περίπτωση της εισβολής, και απελευθερωτικού, στην περίπτωση της κατάκτησης,  πολέμου. Η απόκρουση της εισβολής είναι ένας πόλεμος απομάκρυνσης, ενώ η άρση της κατάκτησης είναι ένας πόλεμος εκδίωξης.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Μετά το ολιγόμηνο διάλειμμα των εκλογών, αναμένουμε μια νέα κλιμάκωση και όξυνση του κοινωνικού πολέμου. Η διαπίστωση αυτή δεν είναι υπόθεση, δεν είναι εικασία, είναι βεβαιότητα. Μήπως υπάρχει καμιά άλλη βεβαιότητα εδώ τριγύρω; Όχι μία, πολλές. Να άλλη μία: ο παροξυσμός, η ένταση του κοινωνικού πολέμου θα διαρκέσει πολλά χρόνια, πολλές δεκαετίες, όλος ο 21ος αιώνας θα είναι ένας παρατεταμένος οξύς και δριμύς κοινωνικός πόλεμος. Θα δούμε στη συνέχεια σε ποιες προϋποθέσεις ερείδεται αυτή η διαπίστωση. Τι είναι η βεβαιότητα; Η βεβαιότητα, φίλες και φίλοι,  είναι ένα εργαλείο, ένα όπλο, πολύ χρήσιμο – εάν δεν το διαθέτεις, είσαι καταδικασμένος να ηττάσαι. (Εάν δεν διαθέτεις βεβαιότητες, θα διαθέτεις αυταπάτες). Όσον αφορά τη διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου, όλες οι επιμέρους, οι συγκυριακές βεβαιότητες παράγονται από κάποιες βεβαιότητες -αξιώματα. Να δύο από αυτές:

Είμαστε πιο ισχυροί από τον Κύριο – δυνάμει βέβαια, οντολογικά θα έλεγα. Διότι εάν δεν είμαστε, γιατί να πολεμήσουμε; Ας μείνουμε μια ζωή Υποτελείς του Κυρίου. Είμαστε όμως πιο ισχυροί από τον Κύριο διότι η ύπαρξή του εξαρτάται από την ύπαρξή μας. 

Εφὀσον εἰμαστε πιο ισχυροί από τον Κύριο, μπορούμε να νικάμε χωρίς να πολεμάμε αλλά και πρώτα να νικάμε και μετά να πολεμάμε.

Από αυτές τις μεγαβεβαιότητες παράγονται όλες οι άλλες. Εἰδαμε δύο από αυτές: ο κοινωνικός πόλεμος θα οξυνθεί και θα εκτυλιχθεί καθ’ όλη τη διάρκεια του αιώνα μας – αναμἐνουμε όξυνση και  κλιμάκωση του κοινωνικού πολέμου εντός των προσεχών μηνών. Ας δούμε άλλη μία: ο κοινωνικός πόλεμος της περιόδου 2008-2012 έληξε με νίκη του Κυρίου, δηλαδή με ήττα των Υποτελών Παραγωγὠν και των συν αυτοίς. Από αυτή τη βεβαιότητα συνἀγεται άλλη μία:

εάν πολεμήσουμε όπως πολεμήσαμε,θα ηττηθούμε και πάλι.

Η βεβαιὀτητα αυτή εγείρει τρία κομβικά ερωτήματα.

 Πως πολεμήσαμε και ηττηθήκαμε;

Πως πρέπει να πολεμἠσουμε για να νικήσουμε;

Μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου και να νικήσουμε;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Εικάζω ότι οι αναγνώστες και οι αναγνώστριες αυτών των εωθινών σημειωμάτων συγκαταλέγονται μεταξύ εκείνων που είναι βέβαιοι ότι σε περίπτωση εξέγερσης/επανάστασης ο Κύριος θα καταφύγει σε τρεις τρόπους για να καθυποτάξει τους εξεγερμένους/επαναστατημένους υποτελείς και να ενισχύσει την Κυριαρχία Του. Ο πρώτος είναι μια κυβέρνηση των υπολειμμάτων της ιστορικής Αριστεράς, ο δεύτερος η οικονομική βία και ο τρίτος η στρατιωτική βία, το στρατιωτικό πραξικόπημα. Οι διαπιστώσεις αυτές εγείρουν κάποια ερωτήματα. Τα ερωτήματα αυτά πρέπει να τα διατυπώσουμε ευκρινώς – και να διατυπώσουμε ασφαλώς και κάποιες απαντήσεις.

Να τα ερωτήματα: τι σημαίνει αυτό το  ‘σε περίπτωση εξέγερσης/επανάστασης’;  Είμαστε βέβαιοι, και γιατί,  ότι θα συμβεί εξέγερση/επανάσταση; Γιατί διακρίνουμε την εξέγερση και την επανάσταση; Πως θα αντιμετωπίσουμε την οικονομική βία (‘χρεοκοπία’); Πως τη στρατιωτική βία; Πως θα  αντιμετωπίσει την οικονομική/στρατιωτική  βία του Κράτους η ιστορική Αριστερά της επαναστατικής βίας; Υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος πέραν αυτού της ιστορικής Αριστεράς;

Continue reading →