φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Ναι, μπορούμε, μπορούμε να διαβάζουμε και πάλι τον ‘Ιό’ στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία. Και μπορούμε να το πετύχουμε πολύ απλά και πολύ εύκολα: με τη στάση αγοράς της Ελευθεροτυπίας όλες τις μέρες, με την καταναλωτική αποχή, γνωστή και ως μποϊκοτάζ. Οι υπογραφές, οι διαμαρτυρίες και τα συλλαλητήρια δεν είναι αποτελεσματικοί τρόποι. Η διεύθυνση της Ελευθεροτυπίας θα αναθεωρήσει, θα ακυρώσει την απόφασή της μόνο εάν δει τις πωλήσεις της εφημερίδας να κατρακυλούν, και μαζί με αυτές και τα τόσο απαραίτητα τη σήμερον ημέρα έσοδα. . .

Μπορούμε να βοηθήσουμε τον Ιό να επιστρέψει, όλοι και όλες μαζί.

Κάνω έκκληση στα μπλογκς της Αριστεράς, με την ευρύτατη σημασία της λέξης, στους επισκέπτες τους, στα έντυπα, στα στέκια και τις οργανώσεις  να μην αφήσουμε να περάσει η φίμωση του Ιού, να μην αφήσουμε να περάσει η συρρίκνωση και η περιστολή της ελεύθερης έκφρασης, και μάλιστα όταν αυτή είναι αποτέλεσμα της συμβίωσης, της συνεργασίας και της δημιουργικής σύγκρουσης μέσα σε ένα κλίμα ευρύτητας και ελευθερίας πνεύματος.

Αλληλεγγύη τώρα!

Αθανάσιος Δρατζίδης

φίλες και φίλοι, γεια σας και χαρά σας

Το Σάββατο, 20 Νοεμβρίου, και την Κυριακή, 21, θα γίνουν στη Θεσσαλονίκη τρεις συναντήσεις ελευθεριακής μάθησης. Η πρώτη θα γίνει στο Μικρόπολις, Κοινωνικός Χώρος για την Ελευθερία (Βενιζέλου κ’ Βασ. Ηρακλείου 18), στις 19 μ.μ. Το θέμα της συνάντησης θα είναι: Εισαγωγή στην Ιλιάδα: πως τα σημαντικότερα επιστημονικά και τεχνολογικά επιτεύγματα της δυτικής Κυριαρχίας έχουν καταγραφεί στην Ιλιάδα ως οι επιθυμίες του ήρωα να γίνει πιο ισχυρός από τη φύση. Εισηγητής, Αθανάσιος Δρατζίδης.

Οι άλλες δυο συναντήσεις θα γίνουν την Κυριακή, 21 Νοεμβρίου. Η μία στις 11, το πρωί,  στο Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο για  τη μάθηση της ελευθερίας (Βασ. Γεωργίου και Μπιζανίου γωνία). Το θέμα της θα είναι: Θεολογία του Αυτοκινήτου. Ποια είναι η φύση του αυτοκινήτου πέρα από τη διαφήμισή του; Εισηγητής, Αθανάσιος Δρατζίδης.

Η άλλη θα γίνει στο Kosmopolit κοινωνικό κέντρο/στέκι μεταναστών (Ερμού 23), στις 19 μ.μ. με θέμα: υπήρξε, υπάρχει, θα υπάρξει κοινωνία που να μην είναι κομμουνιστική; Εισηγητής, Αθανάσιος Δρατζίδης

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Από σήμερα, Κυριακή, 14 Νοεμβρίου 2010, σταματάω να αγοράζω την εφημερίδα ‘Ελευθεροτυπία’. Αυτό λέγεται επιλεκτική καταναλωτική αποχή, είναι ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου. Για ποιο λόγο θα σταματήσω να την αγοράζω; Η διεύθυνση της εφημερίδας φίμωσε τον Ιό, το τετρασέλιδο ένθετο των Τάσου Κωστόπουλου, Δημήτρη Τρίμη, Άντας Ψαρρά και Δημήτρη Ψαρρά. Τα μέλη της ομάδας θα συνεχίσουν να εργάζονται ως συντάκτες στην Ελευθεροτυπία, σε ανακοίνωσή τους όμως (δημοσιεύτηκε στη σελ. 40 της προηγούμενης Κυρ. Ελευθ. – 07/11/10)  διαβεβαιώνουν ότι δεν ήταν δική τους απόφαση να σταματήσει ο Ιός.

Εφόσον η νέα διεύθυνση επιδιώκει να απευθυνθεί σε άλλους αναγνώστες (μέσω του νέου σχεδιασμού), ας βρει άλλους αναγνώστες. Εγώ, ο Αθανάσιος Δρατζίδης, διαμαρτύρομαι για τη φίμωση του Ιού και σταματάω από σήμερα να αγοράζω την Ελευθεροτυπία και θα την ξαναπιάσω στα χέρια μου μόνο εάν επανέλθει το τετρασέλιδο ένθετο του Ιού.

Βέβαια, η διεύθυνση της Ελευθεροτυπίας χέστηκε εάν κάποιος διαμαρτύρεται και σταματάει να αγοράζει την εφημερίδα. Ένας πελάτης λιγότερο, τι έγινε;

Να σας πω τι έγινε. Πρώτον, είμαι κάτι παραπάνω από βέβαιος ότι δεν θα είμαι ο μόνος.

Και δεύτερον, να σας πω και κάτι άλλο, που πιθανόν να μην το γνωρίζετε. Με αυτό το τρόπο αναγκάστηκε πριν από πολλά χρόνια να διώξει η διεύθυνση της Ελευθεροτυπίας τον Θέμο Αναστασιάδη, ο οποίος στη τελευταία σελίδα ξερνούσε ρατσισμό και αποβλάκωση.

Από δω και μέρα, οι πωλήσεις της Ελευθεροτυπίας θα κατρακυλούν μέρα με τη μέρα. . .

Αθανάσιος Δρατζίδης – Αλεξανδρούπολη

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Οι περιφερειακές εκλογές της περασμένης Κυριακής μας παρακινούν να διατυπώσουμε την άποψη ότι σήμερα υπάρχουν δυο Αριστερές στην ελληνική κοινωνία: η Αριστερά της συμμετοχής και η Αριστερά της αποχής. Είδαμε στο προηγούμενο σημείωμα ότι από τους 3.807.892 που δεν προσήλθαν να ψηφίσουν (39%), πάνω από τους μισούς, γύρω στα 2 με 2,5 εκ. ανήκουν στην Αριστερά (25%, το ένα τέταρτο των εγγεγραμένων). Υπέρ της Αριστεράς της συμμετοχής ψήφισαν γύρω στο 10% των εγγεγραμμένων, 950.000 περίπου. Η κατάσταση αυτή μας αναγκάζει να θέσουμε τα παρακάτω ερωτήματα:

Είναι δυνατόν να ενωθεί η Αριστερά της συμμετοχής και να εμφανιστεί ως ενωμένη πολιτική δύναμη; Κατά τον ίδιο τρόπο, είναι δυνατόν να ενωθεί η Αριστερά της  αποχής;

Είναι δυνατόν να ενωθεί η Αριστερά της συμμετοχής με την Αριστερά της αποχής; Είναι δυνατόν να υπάρξει ένα κόμμα της Αριστεράς που θα ξεπεράσει τις δυο σημερινές εκδοχές της;

Ποιο είναι το μέλλον της πρώτης και ποιο της δεύτερης;

Εάν οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα είναι αρνητικές, τότε ποιες είναι, ποιες θα είναι οι σχέσεις μεταξύ αυτών των δύο Αριστερών;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Χάρηκα κι εγώ, όπως κι εσείς, με το μεγάλο ποσοστό της αποχής. Προς αποφυγήν όμως δημιουργίας παρανοήσεων και αυταπατών θα ήθελα να εκθέσω κάποιες σκέψεις που αφορούν δυο πτυχές της αποχής ως φαινομένου και ως πολιτικής στάσης. Η πρώτη αφορά το μέγεθος του φαινομένου και η άλλη το μέλλον της και τις συνέπειές της.

Με ενσωμάτωση του 99,48% των στοιχείων, 3.807.892 δεν προσήλθαν στις κάλπες στις περιφερειακές εκλογές του Νοεμβρίου. Εγείρεται λοιπόν το ερώτημα: πόσοι και πόσες από αυτούς δεν προσήλθαν επειδή δεν ήθελαν και πόσοι, πόσες επειδή δεν μπορούσαν;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Είμαι ένας από αυτούς που δεν πήγαν να ψηφίσουν επειδή δεν υπάρχει ένα κόμμα (της Αριστεράς) που να τους εκφράζει. Είμαστε πολλοί και πολλές. Πάνω από τους μισούς από αυτούς που δεν πήγαν να ψηφίσουν, θα έλεγα το 25% των εκλογέων. Θα προσέθετα και ένα 5% των λευκών και των ακύρων. Το 30% του εκλογικού σώματος επιθυμεί ένα άλλο κόμμα της Αριστεράς, ένα κόμμα που θα ασκεί την ισότητα και την ελευθερία.

Στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές, που θα γίνουν μέχρι Μάρτη-Απρίλη, θα πάω να ψηφίσω το κόμμα που ο τίτλος του θα είναι και το κεντρικό σύνθημα της εποχής μας, που θα είναι η συμπύκνωση ενός κομμουνιστικού προγράμματος, που θα είναι η καταγραφή της πυρηνικής επιθυμίας των υποτελών Παραγωγών, που θα είναι η προϋπόθεση για την επίλυση των πολλών και οξυμένων κοινωνικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε.

Θα ψηφίσω  το κόμμα που θα λέγεται εικοσάωρο και μισθός για όλους

Εάν δεν υπάρχει κόμμα με αυτόν τον τίτλο, θα γράψω πάνω σε ένα χαρτί εικοσάωρο και μισθός για όλους και θα το ρίξω στη κάλπη: άκυρο με πολιτικό μήνυμα.

Είμαι της γνώμης ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά στην εμφάνιση μιας αριστεράς της ισότητας και της ελευθερίας. Μιας αριστεράς που θα είναι μια ομοσπονδία ελεύθερων και αυτόνομων ομάδων, μιας αριστεράς που το βασικό της μέλημα θα είναι αφενός η εξάλειψη κάθε είδους προνομίων και προβολών αξιώσεων Κυριαρχίας, δηλαδή διαταγής και πολιτικής εκμετάλλευσης και αφετέρου  ο παραμερισμός των επαγγελματιών της πολιτικής με την καθιέρωση της εναλλαγής των βουλευτών και της μιας και μοναδικής συμμετοχής στη Βουλή.

Θα ήθελα πολύ να υπάρχει αυτό το κόμμα.

Μήπως κάποιος άλλος, κάποια άλλη έχει την ίδια επιθυμία;

Αθανάσιος Δρατζίδης – Αλεξανδρούπολη

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

δεν θα πάω να ψηφίσω.

εάν η μέρα είναι ηλιόλουστη, θα πάμε με τα παιδιά στο ποτάμι, στο βουνό. Έριξε πολλή βροχή, θα έχει νερό. θα περπατήσουμε στις όχθες, κάτω από τα πλατάνια, θα μαζέψουμε χόρτα και καρπούς τριανταφυλλιάς (για τσάι), θα μαζέψουμε καρύδια και ελιές, πράσινες, θα τις κάνουμε τσακιστές, θα μαζέψουμε τσουκνίδες και λάπατα, για πίτα.

εάν βρέχει ή κάνει κρύο, θα πάμε στου Παναγιώτη να πιούμε κάνα τσιπουράκι, τα παιδιά πορτοκαλάδα. Μπορεί όμως και να βρεθούμε με άλλους σε κάποιο σπίτι, να παίξουν τα παιδιά όλα μαζί, να ψήσουμε, να φάμε, να συζητήσουμε.

και το βράδυ, θα μάθουμε τα νέα. Πόσοι και πόσες δεν πήγαν να ψηφίσουν; Είναι αλήθεια ότι θα είναι πάνω από 40%; Είναι αλήθεια ότι οι μισοί που ψήφισαν ΠαΣοΚ θα ψηφίσουν τώρα τους αντάρτες και τους διαγραμμένους; Είναι αλήθεια ότι η ιστορική Αριστερά θα έχει μια μικρή αλλά αξιοσημείωτη, και προσωρινή ασφαλώς, άνοδο; Ότι οι μισοί, τουλάχιστον, από τους απέχοντες και τις απέχουσες (20-25%), το μισό αγανακτισμένο ΠαΣοΚ (20%) και η ιστορική Αριστερά (15%), δηλαδή 55-60%, είναι η Αριστερά του μέλλοντος;

Θα συναντηθούμε μια μέρα; Πως θα γίνει αυτό;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Ο κοινωνικός πόλεμος στη Γαλλία των ημερών μας εκλαμβάνεται ως κίνημα εναντίον της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης. Έτσι δεν είναι; Σύμφωνα με όσα υποστηρίζουμε εδώ στην Κακιά Σχολή, επειδή είναι κίνημα και επειδή είναι εναντίον είναι καταδικασμένο να αποτύχει, να ηττηθεί. Εάν πάψει να είναι κίνημα και εάν πάψει να είναι εναντίον, θα αναγκάσει τον πανικόβλητο Κύριο να υποχωρήσει άτακτα.

Τι σημαίνει όμως να πάψει να είναι κίνημα, να πάψει να είναι εναντίον; Σημαίνει να εστιάσει την προσοχή του στην απουσία, την διάρκεια και στην διάρκεια της απουσίας. Από δώ και πέρα, φίλες και φίλοι, νικηφόροι θα είναι οι κοινωνικοί πόλεμοι που ο σκοπός τους θα είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διάρκειά τους. Όχι μέρες ή μήνες αλλά χρόνια, δεκαετίες! Ο σκοπός αυτός θα εκπληρωθεί μόνο εάν πάψει να είναι εναντίον, εάν πάψει να διατυπώνει αιτήματα και διεκδικήσεις, εάν πάψει να επιχειρεί να ελέγχει κατ΄αρχήν τον χώρο αλλά εάν προσανατολιστεί προς τον έλεγχο του χρόνου, μέσω της διάρκειας της απουσίας από την κοινωνική σχέση της Κυριαρχίας, μέσω του περάσματος στη πράξη. Τι είναι το πέρασμα στη πράξη; Είναι η συλλογική αντιμετώπιση και επίλυση των (τριών) επαχθέστερων προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε εδώ και τώρα, με την ταύτιση μέσου και σκοπού.

Τα τρία αυτά προβλήματα των υποτελών Παραγωγών της Ευρώπης,  και της υφηλίου, εννοείται, είναι η πολύωρη και εξαντλητική εργασία, είναι η ένδεια, είναι η υποχρεωτική εκπαίδευση. Για να έχει διάρκεια ο κοινωνικός πόλεμος πρέπει το μέσον πάλης, ο τρόπος διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου, να ταυτιστεί με το σκοπό:

η απεργία να είναι και ελεύθερος χρόνος: μια βδομάδα εργασίας θα εναλλάσσεται με μια βδομάδα απεργίας/αργίας/αεργίας/ελεύθερου χρόνου/προσωπικής και συλλογικής δημιουργίας, δηλαδή διεύρυνσης του εμμενούς κομμουνισμού. Θα απεργούμε και δεν θα απεργούμε ταυτόχρονα. Θα απεργούμε και θα ζούμε – δεν θα τρέχουμε έντρομοι κυνηγημένοι από την Αστυνομία και τον Στρατό – μπορούμε να αχρηστεύσουμε τις κατασταλτικές δυνάμεις αποφεύγοντας τη σύγκρουση, δηλαδή τον έλεγχο του χώρου, προς το παρόν. . .

τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις θα αντικατασταθούν από την μονομερή αύξηση των μεροκάματων και των μισθών μέσω της οικονομικής ανυπακοής, μέσω της καταναλωτικής στάσης και αποχής: μερική καταναλωτική αποχή για να μειωθούν οι τιμές των βασικών αγαθών και να βελτιωθεί η ποιότητά τους – στάση πληρωμής  λογαριασμών (δάνεια, λογαριασμοί κοινωφελών υπηρεσιών, εισιτήρια, διόδια, πρόστιμα, τέλη κυκλοφορίας, ενοίκιο, κλπ). Περικόπτετε μισθούς και μεροκάματα; Δεν αγοράσουμε, δεν πληρώνουμε, όλοι μαζί. Εξασφαλίζουμε μόνοι μας, μονομερώς τις αυξήσεις και χωρίς να ξεχνάμε τον σκοπό μας: μισθός για όλους και όλες.

οι καταλήψεις των σχολείων να γίνουν κατάργηση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Μαθητές, δάσκαλοι και γονείς θα καταργήσουν την υποχρεωτική παρακολούθηση, τους βαθμούς, τις εξετάσεις του Κράτους μονομερώς.

Όχι κίνημα! στάση, απουσία, διάρκεια, διάρκεια της απουσίας! Όχι εναντίον!  πέρασμα στη πράξη!Οχι ‘εξεγείρομαι άρα υπάρχω’, αλλά ‘επαναστατώ, άρα υπάρχω’! Επαναστατώ σημαίνει ‘κλιμακώνω την οργάνωση και την αλληλεγγύη για να παρατείνω τον κοινωνικό πόλεμο’.

Πληθώρα ενδείξεων με παροτρύνει  να διατυπώσω την άποψη ότι η Αριστερά του μέλλοντος εμφανίζεται, γεννιέται στη Γαλλία. Ακόμα κι αν ηττηθεί το ‘κίνημα εναντίον της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης’ θεωρώ ότι είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα αναδειχτεί σε κομβικής σημασίας συμβάν, σε κομβικό χρόνο, δηλαδή σε παραγωγό θεωρίας και πρακτικής. Εάν ηττηθεί, η ήττα θα μας διδάξει πάρα πολλά. Το λάθος είναι πάντα μεγαλοφυής παραγωγός γνώσης και ποικιλίας. (Η μοναδικότητα στη φύση είναι αποτέλεσμα μεγαλοφυών λαθών του γενετικού υλικού!) Εάν νικήσει, δεν θα νικήσει ως ‘κίνημα εναντίον’ και θα υπογράψει την ληξιαρχική πράξη θανάτου της ιστορικής Αριστεράς. Και θα θέσει τα θεμέλια της διεύρυνσης του κομμουνισμού, της επίλυσης των παγκόσμιων κοινωνικών προβλημάτων.

Αθανάσιος Δρατζίδης – Αλεξανδρούπολη.

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Ο ευρωπαϊκός εμφύλιος πόλεμος άρχισε: ετοιμαστείτε να πολεμήσουμε.

Continue reading →