φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

το σημερινό σημείωμα το αφιερώνω στους Akis, George και Βασίλη (Πάτρα).

Η φτωχίτιδα (ptochitis proletariansis) είναι μια σπάνια πνευματική και ψυχική νόσος, ανίατη – τόσο ανίατη όσο και ο μιμητισμός. Μη πανικοβάλλεστε, δεν είναι μεταδοτική, δεν θα την κολλήσετε αν διαβάσετε κάποιο εκλαϊκευμένο άρθρο περί αυτής ή αν έρθετε σε οποιασδήποτε μορφής επαφή με κάποιον πάσχοντα ή κάποια πάσχουσα. Δεν είναι μόνο σπάνια, είναι και αρχαιότατη. Όλες οι προσπάθειες της ιατρικής επιστήμης, και τώρα της μοριακής βιολογίας, να εντοπιστούν τα αίτια της ασθένειας απέβησαν άκαρπες. Μόνο υποθέσεις διατυπώνονται.

Η βασική αιτία της αδυναμίας των επιστημόνων να την αντιμετωπίσουν και να την εξαλείψουν έγκειται στην εξαιρετική ιδιομορφία της: οι  ασθενείς δεν υποφέρουν.  Η διαπίστωση αυτή καθίσταται επιπλέον τραγικότερη και παραδοξότερη από το γεγονός ότι κανείς δεν τους πιστεύει,  όταν με το χαμόγελο στα χείλη ομολογούν ότι αισθάνονται μια χαρά –  και τρώνε με όρεξη, ό,τι έχουν, και πίνουν και το ευχαριστιούνται, και ήσυχα κοιμούνται και πολλές και μεγάλες κάβλες έχουν. Έχουν καταγραφεί μάλιστα και αρκετές περιπτώσεις ασθενών που πάσχουν και από γυμνίτιδα (gymnitis kavlorapaniensis), άλλη σπάνια και ανίατη ασθένεια, με βασικό σύμπτωμα την αδυναμία του ασθενούς να φορέσει ρούχα από λίγες ώρες έως και μια βδομάδα. Τί κάνει ο ασθενής γυμνός μια βδομάδα κάτω από το σεντόνι ή το πάπλωμα ουδείς ερευνητής γνωρίζει –  η επιστήμη σηκώνει τα χέρια. Η επιστημονική έρευνα διαβεβαιώνει ότι από τη φοβερή και τρομερή νόσο της γυμνίτιδας πάσχουν μόνο οι πάσχοντες και πάσχουσες από φτωχίτιδα.

Κάποιες άλλες έρευνες έδειξαν με αδιάσειστα στοιχεία ότι ένα από τα πλέον εμφανή συμπτώματα τόσο της φτωχίτιδας όσο και της γυμνίτιδας είναι μια παράξενη και όλως ανεξήγητη χειρονομία των πασχόντων, την οποία περιγράφουν με τον όρο εγγραφή εις τους όρχεις  και εγγραφή εις την κλειτορίδα, προκειμένου περί ανδρών και γυναικών αντίστοιχα.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Αυτό το σύνθημα κυκλοφορεί στην πιάτσα, στην αγορά, στα καφενεία, στα ψιλικατζίδικα, στις λαϊκές και στα παζάρια (-Αυτά τα χόρτα είναι άγρια; –  Δεν τα βλέπεις, δεμένα τα έχω), στο δρόμο, στα λεωφορεία· όπως όλα τα συνθήματα των εξεγέρσεων και των επαναστάσεων καταγράφει και συνοψίζει ανάγκες, επιθυμίες, στρατηγικές. Καταγράφει την αποφασιστικότητα για ανυπακοή, για γενικευμένη, από αδυναμία ή απροθυμία, στάση πληρωμών, για τη διεξαγωγή της μάχης όχι στο γήπεδο του Κυρίου, στο γήπεδο της ένοπλης βίας, αλλά στο δικό μας γήπεδο, στο γήπεδο του χρήματος, το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο παρά αντεστραμμένος κομμουνισμός.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Ο φίλος Θανάσης Κοντονάτσιος  αναρωτιέται, πολλοί και πολλές αναρωτιούνται: εάν η διαμαρτυρία (κινητοποίηση, συγκέντρωση, πορεία, διαδήλωση – ειρηνική ή ταραχώδης), η διεκδίκηση (αίτημα), η ένοπλη βία, οι εκλογές ανήκουν στο παρελθόν, όπως υποστηρίζεις, Αθανάσιε, τότε  οφείλεις αφενός μια εξήγηση γιατί ανήκουν στο παρελθόν και αφετέρου μια πρόταση ώστε να μπορέσουμε να διεξαγάγουμε τον κοινωνικό πόλεμο αποτελεσματικά και νικηφόρα. 

       Όλοι αυτοί οι τρόποι διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου εμφανίστηκαν την εποχή της επέκτασης του καπιταλισμού, της σχετικής οπλικής ισορροπίας μεταξύ Κυρίου καπιταλιστή και Υποτελών Παραγωγών και της αδυναμίας του Κυρίου να επιτηρεί και να παρακολουθεί στενά και αποτελεσματικά τους Υποτελείς. Η επέκταση του καπιταλισμού επέτρεπε στον Κύριο να προβαίνει σε παραχωρήσεις, να υποχωρεί σε διαμαρτυρίες, να ανέχεται συγκεντρώσεις, πορείες, διαδηλώσεις, να ικανοποιεί αιτήματα και διεκδικήσεις, να ανέχεται την ύπαρξη κομμάτων της εργατικής τάξης, την καθολική ψηφοφορία· η στρατιωτική οπλική σχετική ισορροπία επέτρεπε την καταφυγή στην ένοπλη βία και στη διεξαγωγή μαχών, η έκβαση των οποίων θα μπορούσε να ήταν νικηφόρα – και υπήρξαν τέτοιες μάχες, πολλές.  Η αδυναμία αποτελεσματικής επιτήρησης και παρακολούθησης επέτρεπε την παράνομη και συνωμοτική δράση (χρήση όπλων, ληστείες, σαμποτάζ, κλπ.).

Continue reading →

Ιερός Αυγουστίνος:

Μην απελπίζεστε – ένας από τους  ληστές σώθηκε.

Μην προτρέχετε – ένας από τους  ληστές καταδικάστηκε.  

     φἰλες και φίλοι, καλή σας μέρα

   Φαντάζομαι πως μπορώ να εικάσω τι θα συζητούσαμε όταν σε βαθειά γεράματα, περιμένοντας τον Γκοντό, τον ακατάλυτο θάνατο, καθόμασταν σε ένα τραπέζι και πίναμε το κρασάκι μας ο Νίκος Μαζιώτης, ο Γιάννης Τζανάκος, ο Μιχάλης (kleovis), o Άκης Γαβριηλίδης, φίλοι από τα μπλογκ Αθέμιτα και Eagainst και ο Αθανάσιος Τριανταφυλλιά Δρατζίδης. Τί θα μας ενδιέφερε, να απολαύσουμε την παρέα ή να πείσουμε τους άλλους να συμφωνήσουν με τις δικές μας απόψεις; Απόλαυση της παρέας σημαίνει ελευθερία και ευρύτητα πνεύματος, που ερείζεται στην διαπίστωση ότι κριτής δεν μπορεί παρά να είναι ο χρόνος· σημαἰνει ακόμα ότι διακριτικότητα είναι να είσαι στην παρέα σαν να μην είσαι εκεί.

Continue reading →

    φίλες καί φίλοι, καλή σας μέρα 

    Για να καταστείλει την απεργία των εργαζομένων στο Καζίνο του Λουτρακίου, στην οποία συμμετέχει το 98%, η Διοίκηση της Επιχείρησης κήρυξε ανταπεργία (lockout) και ανεστάλη η λειτουργία του. Το δίλημμα που βάζει στους εργαζόμενους είναι σαφές:  ή θα επιστρέψετε στην εργασία σας χωρίς να ικανοποιηθούν τα αιτήματά σας ή το Καζίνο θα παραμείνει κλειστό για όλος και όλες, για απεργούς και απεργοσπάστες. Λογικά σκεπτόμενοι, οι εργαζόμενοι θα πρέπει να θέσουν  τη Διοίκηση ενώπιον του διλήμματος:  ή θα ικανοποιηθούν όλα μας τα αιτήματα και μετά θα επιστρέψουμε στη δουλειά μας ή το Καζίνο δεν πρόκειται να ξαναλειτουργήσει, στ΄ αρχίδια μας και στο μουνί μας –  εμείς μπορούμε να ζήσουμε κι αλλιώς.  

   Ένας από τους δύο θα σκύψει το κεφάλι, θα υποχωρήσει, θα ηττηθεί. Ποιος θα είναι,  δεν το γνωρίζουμε. Μια τρίτη επιλογή είναι ο συμβιβασμός, η αμοιβαία υποχώρηση. Αλλά η ανταπεργία είναι ένδειξη ότι αυτή η τρίτη επιλογή έχει ήδη ακυρωθεί.

     Η ανταπεργία είναι ένας τρόπος αφενός ακύρωσης της υπόστασης του εργαζόμενου και αφετέρου της απεργίας. Με την ανταπεργία λέει ο Κύριος:  δεν σε χρειάζομαι, δεν σε έχω ανάγκη, δεν εξαρτώμαι από εσένα. Με αποτέλεσνα, μόλις έκλεισε η επιχείρηση, η απεργία έπαυσε να είναι απεργία!  Εάν έκλεινε οριστικά και αμετάκλητα, οι εργαζόμενοι, απεργοί και απεργοσπάστες,  θα απολύονταν. Οι απολυμένοι δεν μπορούν να απεργήσουν, για να απεργήσεις πρέπει να έχεις δουλειά. Η απεργία απολυμένων είναι μια απεργία χωρίς νόημα, είναι αντίφαση εν τοις όροις. Όπως δεν μπορεί να απεργήσει ο αυταπασχολούμενος, ο άνεργος, ο συνταξιούχος έτσι δεν μπορεί να απεργήσει και ο οριστικά ή προσωρινά απολυμένος. Το Καζίνο όμως έκλεισε προσωρινά, οπότε κι οι εργαζόμενοι είναι προσωρινά απολυμένοι. Οπότε, προσωρινά δεν μπορούν να απεργήσουν! Επειδή όμως είναι προσωρινό το κλείσιμο η κατάσταση είναι σύνθετη: και δεν είναι απεργοί και είναι. Τι είναι όταν δεν είναι απεργοί;  Είναι άνεργοι, ελεύθεροι μισθωτοί δούλοι! 

    Οι εργαζόμενοι εξέφρασαν την αποφασιστικότητά τους να μην υποχωρήσουν. Τονίζουν την αντισυνταγματικότητα της ανταπεργίας και ζητούν να ανακληθεί, κι αν το αίτημα ικανοποιηθεί θα επιστρέψουμε στην προτέρα κατάσταση:   οι απεργοσπάστες θα επιστρέψουν στην εργασία τους και οι απεργοί δεν θα είναι πια άνεργοι, ούτε όμως και θα εργάζονται, θα συνεχίσουν να απεργούν. Χέστηκε η φοράδα στο αλώνι. Αλλά η Διοίκηση του Καζίνου δεν κήρυξε την ανταπεργία για να την αναιρέσει αλλά για να ακυρώσει την υπόσταση του εργαζόμενου και να υποτάξει τους απεργούς. Μάταια λοιπόν ζητούν την επανόρθωση της αντισυνταγματικής εκτροπής. Το Σύνταγμα ο Κύριος το θεωρεί  ως μια συμφωνία, έναν προσωρινό συμβιβασμό δηλαδή,  την οποία τηρεί όποτε θέλει κι όπως θέλει.

   Το αίτημα να ανακληθεί η αντισυνταγματική ανταπεργία,  εκτός του ότι δεν έχει  νόημα, υποδηλώνει μια αδυναμία, με την οποία και θα

Continue reading →

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Η καπιταλιστική κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι ένα σύστημα αντιπροσώπευσης των κοινωνικών τάξων σε πολιτικό επίπεδο,  το οποίο έχει ένα πολύ αδύναμο σημείο, πάσχει από ένα αθεράπευτο εγγενές ελάττωμα: καταγράφει και ενσωματώνει τις κοινωνικές αντιφάσεις στο Κράτος.  Αυτό το κάνει για να τις ελέγχει και να τις αντιμετωπίζει προληπτικά, για να αναπαράγεται και να ενισχύεται η καπιταλιστική Κυριαρχία. Αυτό το αδύναμο σημείο, το εγγενές ελάττωμα δεν φαίνεται όταν ο κοινωνικός πόλεμος ατονεί, όταν η απόσπαση της υπακοής και της αφοσίωσης διαιωνίζεται ανεμπόδιστα. Όλα πάνε καλά όταν οι Υπήκοοι Υποτελείς αποφασίζουν για το ποιοι θα αποφασίζουν: για να είμαστε ακριβείς, το πολίτευμα δεν είναι καπιταλιστική κοινοβουλευτική δημοκρατία αλλά καπιταλιστική δημοκρατική ολιγαρχία.

     Τι γίνεται όταν οι Υπήκοοι Υποτελείς δεν αποφασίζουν για το ποιοι θα αποφασίζουν; Η πολιτική αυτή συμπεριφορά είναι στιγμιαία ή διαρκής, προσωρινή ή μεγάλης διάρκειας; Ποια θα είναι η κατάληξή της;  Γιατί συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο; Συμβαίνει κάτι  τέτοιο στις μέρες μας εδώ στο Ελλάντα; Τι μας συμφέρει, εμάς τους Υποτελείς της μισθωτής δουλείας, πότε θα βελτιωθεί η κατάστασή μας, όταν θα ρίξουμε νερό ή λάδι στη φωτιά του κοινωνικού πολέμου;  Δημιουργούνται συνθήκες και προϋποθέσεις για την εμφάνιση μιας επαναστατικής κατάστασης, της προβολής και εγκατάστασης των δυνατοτήτων της εποχής μας στο κέντρο της πολιτικής σύγκρουσης, της αναγωγής των δυνατοτήτων της εποχής μας σε διακύβευμα του κοινωνικού πολέμου;

     Λάδι, πολύ λάδι, βυτία λάδι!   

Continue reading →

    φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

     Η αντίληψη που έχουμε για τον χρόνο είναι μια προκατάληψη ποιμενικής προέλευσης – που ενισχύει και αναπαράγει ασφαλώς την Κυριαρχία.  (Λησμονούμε, μου φαίνεται,  πως ό,τι κάνουν κι ό,τι λένε οι Υποτελείς ενισχύει και αναπαράγει την Κυριαρχία – θα το εξετάσουμε ένα άλλο πρωινό).  Αν και θα έπρεπε να εκθέσω πρώτα τις σκέψεις και τα επιχειρήματά μου για την καταγωγή και διαμόρφωση αυτής της προκατάληψης, τώρα άρχισα κι είναι αργά, δεν μπορώ να σταματήσω. Θα συνοψίσω όμως αυτό το μελλοντικό σημείωμα σε λίγες αλλά περιεκτικές γραμμές και δεσμεύομαι ότι θα επανέλθω.  

     Οι ποιμένες ήταν αναγκασμένοι να προχωρούν μπροστά για να βρουν ή να μετακινηθούν σε  βοσκοτόπια που ήταν αβόσκητα, πλούσια σε χορτάρι. Μόλις εξαντλούνταν το λιβάδι, έπρεπε να φύγουν και να μετακινηθούν και πάλι προς τα μπρος, όχι προς τα πίσω, προς το εξαντλημένο λιβάδι. Το πίσω έγινε συνώνυμο της αποτυχίας, της πείνας, της εξαθλίωσης, της ήττας – το μπροστά της επιτυχίας, του πλούτου, της δόξας, της νίκης. Να  σταματήσεις είναι αδύνατον –  το σταμάτημα είναι συνώνυμο του θανάτου. Εάν μια ζωή προχωράς μετακινούμενος μπροστά, τότε αναπόφευκτα σχηματίζεις μια αντίληψη, μια παράσταση του χρόνου  όλως τοπική: το μέλλον είναι μπροστά μας, το παρ-ελθόν (αυτό το οποίο έχουμε περάσει πορευόμενοι) είναι πίσω μας –  εδώ που βρίσκομαι τώρα είναι το παρόν. Ο χρόνος είναι μια πορεία προς τα μπροστά – είναι μια γραμμή που η αρχή της αρχίζει από τα βάθη του εκρηκτικού παρελθόντος (λατρεία της έκρηξης!) και  καταλήγει, χάνεται στα βάθη του μέλλοντος – αυτό είναι το βέλος του χρόνου.

     Η ποιμενικής προέλευσης προκατάληψη για το χρόνο έχει αποικίσει τη δυτική Κυριαρχία, άρα και την καπιταλιστική, ποικιλοτρόπως και παντοιοτρόπως – μέχρι και την Επιστήμη, τη Φυσική. Η προκατάληψη αυτή όχι μόνο ήταν η πηγή έμπνευσης για την κατασκευή του ρολογιού αλλά έχει υλικά ενσωματωθεί στο ρολόι, έχει κωδικοποιηθεί στο ρολόι. Οι δείκτες κινούνται πάντα μπρος, μπροστά είναι το μέλλον, πίσω το παρελθόν και το παρόν είναι παρόν αλλά φευγαλέο. Και βέβαια η μεγαλύτερη συμφορά δεν είναι να πηγαίνει λάθος αλλά να σταματήσει.

     Οι μόνιμα εγκατεστημένες αγροτικές κοινότητες είχαν διαμορφώσει  μια όλως διαφορετική παράσταση του χρόνου, την κυκλική, αυτήν της επανάληψης των εποχών: η διάκριση σε μέλλον, παρελθόν και παρόν ήταν ανύπαρκτη!  Δυσκολευόμαστε να το κατανοήσουμε – θα πούμε πάρα πολλά για αυτό το ζήτημα, θα επανερχόμαστε διαρκώς. Θα παραθέσω ένα παράδειγμα που θα μας βοηθήσει να προκαλέσουμε τις πρώτες ρωγμές στον τρόπο που σκεφτόμαστε και αντιλαμβανόμαστε τον χρόνο – ένα πολύ χαρακτηριστικό και εντυπωσιακό παράδειγμα.

Continue reading →