φίλες κε φίλοι, καλή σας μέρα

Απεργία χωρίς νόημα είναι μια απεργία που είναι καταδικασμένη να ηττηθεί. Με αυτή την διαπίστωση θα ασχοληθούμε σήμερα· και θα διατυπώσουμε κάποια ενοχλητικά ερωτήματα.  Γιατί είναι καταδικασμένη να ηττηθεί; Το γνωρίζουν οι απεργοί; Εάν δεν το γνωρίζουν, γιατί δεν το γνωρίζουν; Εάν το γνωρίζουν, γιατί απεργούν; Εάν το συνειδητοποιήσουν, τι θα κάνουν; Θα σταματήσουν ή θα συνεχίσουν; Είναι η απεργία το ισχυρότερο, το έσχατο μέσο ‘πάλης’, ‘αγώνα’; Εάν δεν είναι, ποιο είναι το ισχυρότερο; Εάν είναι, οι τραπεζοϋπάλληλοι της ΑΤΕ είναι καταδικασμένοι να ηττηθούν; Πόσο καιρό θα διαρκέσει η απεργία στην ΑΤΕ;

‘Ολα αυτά τα ερωτήματα διατυπώνονται δίκην εισαγωγής στο εξής πιο σημαντικό και πιο ενοχλητικό: γιατί δεν απεργούν και οι τραπεζοϋπάλληλοι της Τράπεζας Πειραιώς, η οποία άρπαξε, με την αμέριστη συνδρομή του Κράτους,  την Αγροτική;

Και: γιατί δεν απεργούν όλοι οι τραπεζοϋπάλληλοι;  

Ας αρχίσουμε από την εξής κομβική διαπίστωση: όλοι οι υπάλληλοι της Αγροτικής θα απολυθούν. Πριν δούμε το γιατί, ας αναρωτηθούμε: Σε αυτήν την περίπτωση, μπορεί μια απεργία να άρει τις απολύσεις;

Όχι, φίλες και φίλοι, δεν μπορεί. Και όχι μόνο δεν μπορεί αλλά βοηθάει στην πραγματοποίηση της απόφασης: όσο πιο πολύ διαρκεί η απεργία, τόσο καλύτερα για τους τραπεζίτες,  καπιταλιστές του χρήματος, της Τράπεζας Πειραιώς. Αυτό ακριβώς επιδιώκουν: να διαρκέσει η απεργία  μήνες και χρόνια. Ούτε παράνομη θα χαρακτηριστεί ούτε καταχρηστική – κανένας δικαστικός και κατασταλτικός και ιδεολογικός μηχανισμός δεν πρόκειται να κινητοποιηθεί και να αναλάβει δράση.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Σήμερα θα ασχοληθούμε με τη χρησιμοποίηση πλαστικών σφαιρών από τις κατασταλτικές δυνάμεις του Κράτους κατά την διάλυση της διαμαρτυρίας των κατοίκων πριν από λίγες μέρες στις Σκουριές Χαλκιδικής. Θα ασχοληθούμε δηλαδή με την απόφαση να προστεθεί η χρήση πλαστικών σφαιρών στα ήδη υπάρχοντα μέσα διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου από τον Κύριο- τα χημικά αέρια   και την άσκηση βίας δια ροπάλων  (αποφεύγω μετά γνώσεως λόγου το επίθετο φυσικός – τι θα πει φυσική βία;).  Θα αποπειραθούμε δηλαδή να εντάξουμε αυτό το καινοφανές μέσο διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου από τον Κύριο στη γενικότερη λογική Του και να εντοπίσουμε τις τακτικές και στρατηγικές Του. Έχω την εντύπωση ότι τα συμπεράσματα που θα συνάγουμε θα μας φανούν πολύ χρήσιμα κατά την διεξαγωγή του πολέμου για την εκδίωξη των κατακτητών, αρπάγων και καταστροφέων, των  καπιταλιστικών επιχειρήσεων και κρατικών μηχανισμών από τη Χαλκιδική και την αποτροπή, το σταμάτημα μάλλον,  της καταστροφής. Εάν δεν γνωρίζουμε πως πολεμά ο Κύριος, η μία ήττα θα διαδέχεται την άλλη.

    Εάν η εισβολή και η κατάκτηση είναι δυο ορατές πτυχές μιας αρπακτικής, άρα και καταστροφικής επιχείρησης,  ενός επιθετικού πολέμου, η απόκρουση της εισβολής και η άρση της κατάκτησης  είναι  δυο ορατές φάσεις του αμυντικού, στην περίπτωση της εισβολής, και απελευθερωτικού, στην περίπτωση της κατάκτησης,  πολέμου. Η απόκρουση της εισβολής είναι ένας πόλεμος απομάκρυνσης, ενώ η άρση της κατάκτησης είναι ένας πόλεμος εκδίωξης.

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

    Μετά το ολιγόμηνο διάλειμμα των εκλογών, αναμένουμε μια νέα κλιμάκωση και όξυνση του κοινωνικού πολέμου. Η διαπίστωση αυτή δεν είναι υπόθεση, δεν είναι εικασία, είναι βεβαιότητα. Μήπως υπάρχει καμιά άλλη βεβαιότητα εδώ τριγύρω; Όχι μία, πολλές. Να άλλη μία: ο παροξυσμός, η ένταση του κοινωνικού πολέμου θα διαρκέσει πολλά χρόνια, πολλές δεκαετίες, όλος ο 21ος αιώνας θα είναι ένας παρατεταμένος οξύς και δριμύς κοινωνικός πόλεμος. Θα δούμε στη συνέχεια σε ποιες προϋποθέσεις ερείδεται αυτή η διαπίστωση. Τι είναι η βεβαιότητα; Η βεβαιότητα, φίλες και φίλοι,  είναι ένα εργαλείο, ένα όπλο, πολύ χρήσιμο – εάν δεν το διαθέτεις, είσαι καταδικασμένος να ηττάσαι. (Εάν δεν διαθέτεις βεβαιότητες, θα διαθέτεις αυταπάτες). Όσον αφορά τη διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου, όλες οι επιμέρους, οι συγκυριακές βεβαιότητες παράγονται από κάποιες βεβαιότητες -αξιώματα. Να δύο από αυτές:

Είμαστε πιο ισχυροί από τον Κύριο – δυνάμει βέβαια, οντολογικά θα έλεγα. Διότι εάν δεν είμαστε, γιατί να πολεμήσουμε; Ας μείνουμε μια ζωή Υποτελείς του Κυρίου. Είμαστε όμως πιο ισχυροί από τον Κύριο διότι η ύπαρξή του εξαρτάται από την ύπαρξή μας. 

Εφὀσον εἰμαστε πιο ισχυροί από τον Κύριο, μπορούμε να νικάμε χωρίς να πολεμάμε αλλά και πρώτα να νικάμε και μετά να πολεμάμε.

Από αυτές τις μεγαβεβαιότητες παράγονται όλες οι άλλες. Εἰδαμε δύο από αυτές: ο κοινωνικός πόλεμος θα οξυνθεί και θα εκτυλιχθεί καθ’ όλη τη διάρκεια του αιώνα μας – αναμἐνουμε όξυνση και  κλιμάκωση του κοινωνικού πολέμου εντός των προσεχών μηνών. Ας δούμε άλλη μία: ο κοινωνικός πόλεμος της περιόδου 2008-2012 έληξε με νίκη του Κυρίου, δηλαδή με ήττα των Υποτελών Παραγωγὠν και των συν αυτοίς. Από αυτή τη βεβαιότητα συνἀγεται άλλη μία:

εάν πολεμήσουμε όπως πολεμήσαμε,θα ηττηθούμε και πάλι.

Η βεβαιὀτητα αυτή εγείρει τρία κομβικά ερωτήματα.

 Πως πολεμήσαμε και ηττηθήκαμε;

Πως πρέπει να πολεμἠσουμε για να νικήσουμε;

Μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου και να νικήσουμε;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Εικάζω ότι οι αναγνώστες και οι αναγνώστριες αυτών των εωθινών σημειωμάτων συγκαταλέγονται μεταξύ εκείνων που είναι βέβαιοι ότι σε περίπτωση εξέγερσης/επανάστασης ο Κύριος θα καταφύγει σε τρεις τρόπους για να καθυποτάξει τους εξεγερμένους/επαναστατημένους υποτελείς και να ενισχύσει την Κυριαρχία Του. Ο πρώτος είναι μια κυβέρνηση των υπολειμμάτων της ιστορικής Αριστεράς, ο δεύτερος η οικονομική βία και ο τρίτος η στρατιωτική βία, το στρατιωτικό πραξικόπημα. Οι διαπιστώσεις αυτές εγείρουν κάποια ερωτήματα. Τα ερωτήματα αυτά πρέπει να τα διατυπώσουμε ευκρινώς – και να διατυπώσουμε ασφαλώς και κάποιες απαντήσεις.

Να τα ερωτήματα: τι σημαίνει αυτό το  ‘σε περίπτωση εξέγερσης/επανάστασης’;  Είμαστε βέβαιοι, και γιατί,  ότι θα συμβεί εξέγερση/επανάσταση; Γιατί διακρίνουμε την εξέγερση και την επανάσταση; Πως θα αντιμετωπίσουμε την οικονομική βία (‘χρεοκοπία’); Πως τη στρατιωτική βία; Πως θα  αντιμετωπίσει την οικονομική/στρατιωτική  βία του Κράτους η ιστορική Αριστερά της επαναστατικής βίας; Υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος πέραν αυτού της ιστορικής Αριστεράς;

Continue reading →

φίλες και φίλοι, καλημέρα σας

Αναρωτιέμαι μερικές φορές: μήπως ο όρος κοινωνική σύγκρουση είναι πιο καταλληλος, πιο ακριβής από αυτόν του κοινωνικού πολέμου;  Η επιφύλαξη αυτή προλαβαίνει τους δικούς σας ενδοιασμούς: πως είναι δυνατόν να μιλάμε για (κοινωνικό) πόλεμο από τη στιγμή που ο ένας από τους δύο αντιπάλους αποφεύγει συνειδητά τη χρήση των όπλων;  Υπάρχει και κάτι ακόμα: η ιστορική Αριστερά, που δέχεται την (επαναστατική) χρήση των όπλων, αποφεύγει να χρησιμοποιήσει αυτόν τον όρο: για να μπορούμε να μιλάμε για πόλεμο, ισχυρίζονται,  πρέπει να υπάρχουν στρατοί, όπλα, στολές, κλπ. και από τα δύο αντιμαχόμενα μέρη. Έτσι, μεταχειρίζονται τις φράσεις ταξική πάλη, επαναστατικός αγώνας, κλπ.

Διότι ο πόλεμος είναι μια ένοπλη σύρραξη μεταξύ οργανωμένων ομάδων. Ο  Καρλ φον Κλάουζεβιτς ορίζει τον πόλεμο με έναν κάπως πιο ευρύ τρόπο, με έναν τρόπο που μας παραχωρεί κάποιο στέρεο έδαφος για να πατήσουμε και να προχωρήσουμε εν μέσω κινουμένης άμμου: ο πόλεμος, μας λέει, είναι μια πράξη βίας, προορισμένη στο να καταναγκάσει τον αντίπαλο να εκτελέσει τη θέλησή μας. Τι σημαίνει όμως μια πράξη βίας; Είναι δυνατόν να υπάρξει πράξη βίας χωρίς τη χρήση όπλων; Όταν δηλαδή λέμε βία, όταν βέβαια αναφερόμαστε σε πόλεμο, εννοούμε πάντα τη βία που προέρχεται από τη χρήση των όπλων; Και μια δεύτερη ένσταση.  Με τον ορισμό που παραθέτει ο Κλάουζεβιτς ταυτίζει τον πόλεμο εν γένει με τον πόλεμο καθυπόταξης, με τον περιορισμένο πόλεμο (‘να εκτελέσει τη θέλησή μας’). Εάν όμως ο σκοπός μας δεν είναι να εκτελέσει ο αντίπαλος τη θέλησή μας αλλά να τον εξαφανίσουμε από προσώπου γης, να τον εξοντώσουμε ολοσχερώς; Μπορεί να υπάρξει ορισμός κοινός και για τον πόλεμο καθυπόταξης και για τον πόλεμο εξόντωσης;

Όχι, φίλες και φίλοι, δεν μπορεί να υπάρξει. Τη δυσκολία αυτή την είχε αντιληφτεί ο Κλάουζεβιτς και περιόρισε την έννοια του ‘πολέμου’ στην έννοια του πολέμου καθυπόταξης, του περιορισμένου πολέμου, υποστηρίζοντας ότι κάθε πόλεμος τείνει να κλιμακωθεί και να μετεξελιχθεί σε απόλυτο, σε πόλεμο εξόντωσης. Υπάρχει μια δικλείδα ασφαλείας; Ναι, η πολιτική είναι αυτή που βάζει όρια στην κλιμάκωση. Οι στρατιωτικοί λοιπόν οφείλουν να υποτάσσονται στους πολιτικούς – άρα, οι πολιτικοί είναι οι ανώτατοι στρατιωτικοί. Οι πολιτικοί είναι στρατιωτικοί με πολιτικά.

Continue reading →