φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Η εποχή μας είναι ενδιαφέρουσα  γιατί είναι μια εποχή μετασχηματισμών, μετεξελίξεων, αλλαγών, τροποποιήσεων. Η επισήμανση αυτή ισχύει και για τον τρόπο διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου. Ο τρόπος με τον οποίο πολεμάμε είναι μια επιβίωση του παρελθόντος, είναι ένα κατάλοιπο της κοινωνίας της εργασίας, είναι ένα απολίθωμα της στρατηγικής της κατάκτησης και διαχείρισης του κρατικού μηχανισμού, είναι ένα απολίθωμα της οργάνωσης των υποτελών Παραγωγών με πρότυπο το Κράτος, δηλαδή τον στρατό, δηλαδή τη στάνη.

Έτσι μάθαμε να πολεμάμε, έτσι πολεμάμε. Η ατελείωτη όμως σειρά των ηττών, η δεινή κατάσταση των υποτελών Παραγωγών δείχνουν ότι αυτός ο τρόπος διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου είναι σαφέστατα αναποτελεσματικός, ότι συνιστά ένα ολοφάνερο αρχαϊσμό. Πρόκειται περί αναχρονισμού μιας και η κοινωνία της εργασίας, της υπακοής και της πειθάρχησης  καταρρέει μπροστά στα μάτια μας. Μαζί με την κατάρρευση της κοινωνίας της εργασίας καταρρέουν και όλοι οι θεσμοί που σχετίζονται με αυτήν: το κράτος δικαίου, το κράτος πρόνοιας, (όχι όμως και το κράτος,  το οποίο ενδέχεται να περιοριστεί σε δυο υπουργεία – σε αυτό της αρπαγής του κοινωνικού πλούτου [Οικονομικών] και σε αυτό της προληπτικής και εκκαθαριστικής καταστολής [Δημόσιας Τάξης]), η καπιταλιστική δημοκρατία, η αστική πολιτική, η ιστορική Αριστερά.

Αυτό που καταρρέει σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής, σε όλα τα πεδία της διεξαγωγής του κοινωνικού πολέμου είναι η διάκριση μέσου και σκοπού, πάνω στην οποία θεμελιώθηκε και εγκαθιδρύθηκε η δυτική Κυριαρχία, ο δυτικός πολιτισμός, ο καπιταλισμός (ιδιωτικός και κρατικός).  Από δω και πέρα, κάθε φορά που θα υιοθετούμε αυτή τη διάκριση θα ηττόμαστε, οικτρά.Οι συγκεντρώσεις και οι διαδηλώσεις επιφέρουν την ήττα διότι διακρίνουν το μέσο  απο το σκοπό. Το ίδιο και η διατύπωση αιτημάτων και διεκδικήσεων. Τι ίδιο και οι απεργίες, γενικές ή μη, μονοήμερες ή πολυήμερες.

Continue reading →

Est-ce que l’ internet un moyen d’ expression, de reproduction et de renforcement de l’individualisme et du narcissisme ou est-ce que un moyen de coordination de l’action collective?

Tout le monde participera ensemble pour résoudre le problème de la fatigue, la pauvreté, le chômage, l’insécurité. Nous, les producteurs de l’ énorme richesse produite collectivement et sociale, voulons (avons besoin de) travailler moins afin qu’il soit travail pour tout le monde. Il est aussi nécessaire de travailler moins parce que en ce cas nous ne serons tellement fatigué, nous aurons le temps pour entretenir des rapports d’ amitié avec les autres gens, s’ occuper a la société.

Nous voulons (avons besoin d’) un salaire minimum garanti pour tout le monde.

Le lundi 28 Février 2011, à travers l’Europe, ne sera pas aller au travail, ne sera pas aller à l’ école, vous empêcher de faire ce que nous faisons!

Nous pouvons reposer, jouer, cuisiner, marchez, lisez, être en grevé!

Nous allons faire une première tentative

pour 3-jours travail par semaine (20-heures) et de payer pour tout le monde.

À TRAVERS L’EUROPE, À TRAVERS LE MONDE

nous traduisons en toute langue nous pouvons, nous

diffusons le message – proposition en aucune manière.

Is internet een middel van expressie, reproductie en versterking van het individualisme en narcisme of een middel tot coördinatie van collectieve actie?

Iedereen zal samen deel nemen om het probleem van vermoeidheid, armoede, werkloosheid, onveiligheid op te lossen. Wij, de producenten van de enorme en collectief geproduceerde maatschappelijke rijkdom, willen (hebben nodig) minder (te) gaan werken opdat er voor allemaal werk zal zijn. Het is ook nodig om niet zo moe te worden, om tijd te hebben met anderen om te gaan en met de samenleving bezig te zijn!

We willen (hebben nodig) een gegarandeerd minimumloon voor iedereen.

In heel Europa, zullen wij maandag 28 februari 2011 niet werken, niet naar school gaan en stoppen met wat we aan het doen zijn!

We kunnen rusten, spelen, koken, lopen, lezen. Wij gaan staken!

We zullen een eerste poging wagen voor een 3-daagse werkweek (20 uur) en voor minimumloon voor iedereen.

IN HEEL EUROPA, IN DE HELE WERELD

Wij vertalen in elke taal wij kunnen, wij verspreiden de boodschap – voorstel op elke manier.

Is Internet a means of expression, reproduction and reinforcement of individualism and narcissism or a means of coordinating collective action?

Everyone will participate to solve the problem of fatigue, poverty, unemployment, insecurity. We, the producers of the huge and collectively produced social wealth, want (need) to work less, so there is work for everybody. It is also necessary to work less, to get less tired; So we have time to deal with others and the public affairs.

We want (need) a guaranteed minimum wage for all.

On Monday, February 28, 2011, across Europe, we will not go to work, will not go to school, will stop doing what we are doing!

We can rest, play, cook, walk, read and thus strike!

We will make a first attempt for a 3-days work per week (20-hours) and salary for everybody.

ACROSS EUROPE, IN ALL THE WORLD

we translate into any language we can, spread the message – suggestion in any way.

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα.

Από το νεκροκρέβατό της, εδώ και πολλές δεκαετίες μισοπαράλυτη, η νεκροζώντανη ιστορική Αριστερά, μανεκέν για σάβανο, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να κοιτάζει το ταβάνι και να κουνάει τα δάχτυλα του δεξιού χεριού της. Με αυτά τα δάχτυλα γράφει και υπογράφει. Γράφει και υπογράφει για να επικροτεί και να διαμαρτύρεται. Το Αριστερό Βήμα Διαλόγου και Κοινής Δράσης συγκέντρωσε, εδώ και πέντε μήνες, 1108 υπογραφές. Με αυτόν τον ρυθμό, που θα επιβραδυνθεί ασφαλώς, του χρόνου τέτοια εποχή θα καταφέρει να  φτάσει τις δυο χιλιάδες. . .

Η νεκροζώντανη Αριστερά αδιαφορεί, εάν δεν χαίρεται, για τη φίμωση του Ιού. Κάποιοι λίγοι συγκεντρώνουν υπογραφές για να διαμαρτυρηθούν. Θα ήθελα να τους ρωτήσω: με πόσες υπογραφές θα μπορέσετε να ακυρώσετε την απόφαση της διεύθυνσης;

Εάν μαζέψετε 100.000 υπογραφές, θα υποχωρήσει η εκδότρια; Όχι, βέβαια! Εάν μαζέψετε 10.000.000, θα καμφθεί η ατσαλένια και αγέρωχη βούλησή της; Όχι, βέβαια! Πόσες πρέπει να συγκεντρώσετε για να καταφέρετε να επιστρέψει ο Ιός;

Όλος ο πλανήτης να υπογράψει, θα κλάσετε μια μάντρα κλειτορίδες.

Γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να καταφέρουν τίποτα; ΑΣΦΑΛΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ. Τότε γιατί υπογράφουν;

Μα γιατί φοβούνται! Φοβούνται να συγκρουστούν με την Ελευθεροτυπία! Αυτοί που θέλουν να τα βάλουν με τον καπιταλισμό και το κεφάλαιο! Η γνωστή στάση: και αγωνίζομαι και τα έχω καλά με τον καπιταλιστή. Πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στους αγώνες! Η γνωστή υποκρισία, η γνωστή διπλοπροσωπία, η γνωστή εξαπάτηση.

Ο κόσμος της εργασίας τους έχει πάρει χαμπάρι και τους γυρίζει τη πλάτη. Από δω και πέρα, δεν θα υπάρξει χώρος, δεν θα υπάρξει πρακτική, δεν θα υπάρχει αντίληψη που να μην γίνει πεδίο σύγκρουσης της αριστεράς του παρελθόντος και της αδιαμόρφωτης ακόμα αριστεράς του μέλλοντος, της Αριστεράς της άσκησης της ελευθερίας και της ισότητας σε κλίμα ευρύτητας και ελευθερίας πνεύματος, της Αριστεράς της συνεργασίας και της αλληλεγγύης. Η σύγκρουση θα είναι σφοδρότατη και δημιουργική – το χάσμα είναι αγεφύρωτο.

Δεν θα υπογράψω ποτέ!

Από την 14η Νοεμβρίου σταμάτησα να αγοράζω την Ελευθεροτυπία υποστηρίζοντας ότι μόνο η στάση αγοράς της εφημερίδας, η καταναλωτική αποχή, μπορεί να εξαναγκάσει την εκδότρια να ακυρώσει την απόφασή της. Δεν είμαι μόνος! Εάν δεν τα καταφέρουμε, ίσως να επιταχύνουμε το κλείσιμο της Ελευθεροτυπίας.

Έτσι κι αλλιώς, η Ελευθεροτυπία, όπως και όλες οι άλλες  αστικές εφημερίδες, είναι νεκροζώντανη, με το ένα πόδι στον τάφο.

Τη Δευτέρα, 22 Νοεμβρίου θα αγοράσω την Απογευματινή – την επανεκδίδουν οι εργαζόμενοι,  που έχουν να πληρωθούν τρεις μήνες, εάν δεν κάνω λάθος – και θα κρίνω εάν θα συνεχίσω να την αγοράζω ή όχι.

Αθανάσιος Δρατζίδης