είναι δυνατό το απόλυτο έλεγχος της ανυπακοής;

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Δεν υπάρχει κανένα λάθος στον τίτλο του σημερινού σημειώματος – πρόκειται για λογοπαίγνιο και υπαινιγμό. Εφόσον ο έλεγχος προήλθε από τό έλεγχος, που σήμαινε ‘ρεζίλι’, όπως διαβάζουμε στην Ιλιάδα, τότε μας επιτρέπεται να διαβάσουμε τη φράση ως εξής:

είναι δυνατό το απόλυτο ρεζίλι της ανυπακοής;

είναι δυνατός ο απόλυτος έλεγχος της ανυπακοής;

Το πρώτο ερώτημα διατυπώνεται από τη σκοπιά του Κυρίου μιας και η ανυπακοή γι’ αυτόν είναι το απόλυτο ρεζίλι. Θα μπορούσαμε όμως να το διατυπώσουμε και εμείς ως φίλτατα διακείμενοι προς την αποδιοργάνωση, την σπουδαιογελοιότητα και το τρολάρισμα. Συγχωριανός μου ναυτικός, που επιβίωσε μετά από ναυάγιο και τριήμερο μούλιασμα στην Ερυθρά θάλασσα, όπου τον μάζεψαν Αιγύπτιοι ψαράδες, μου έλεγε ότι είναι κοσμογυρισμένος και κοσμοξεφτιλισμένος. Εάν για τον Κύριο η ανυπακοή είναι τό έλεγχος, το όνειδος, η καταισχύνη, η ντροπή, ο ψόγος, τότε, ναι, είμαστε ξεφτιλισμένοι. Νομίζω όμως πως δεν αρκεί: όχι ξεφτιλισμένοι, κοσμοξεφτιλισμένοι να γίνουμε, κοσμοξεφτιλισμένοι! Οπότε, το ερώτημα διατυπώνεται και ως εξής: είναι δυνατό ένα παγκόσμιο ρεζιλίκι του Κυρίου, είναι δυνατή μια παγκόσμια ανυπακοή;

Και το δεύτερο ερώτημα διατυπώνεται και από τον Κύριο και από τους Υποτελείς: είναι δυνατός ο απόλυτος έλεγχος της παγκόσμιας ανυπακοής;

Continue reading →

‘όποιος Τούς μιλήσει, πεθαίνει’: η Αποκάλυψη του Κυρίου

μόρτες και μόρτισσες, μποντζόρνο

Διἀβαζα Sexπυρ, τις έξοχες Υπέροχες κυράδες του Ουίνδσορ, όταν έμαθα για το κούρεμα (την αρπαγή μέρους) των καταθέσεων στις κυπριακές τράπεζες της Κύπρου, διάβαζα τον στίχο όποιος τούς μιλήσει, πεθαίνει. Για να γίνω πιο σαφής, θα παραφράσω: όποιος μιλάει στον Κύριο, με τον Κύριο, πεθαίνει. Πεθαίνει; Γιατί πεθαίνει;

Επιχειρηματολογώ εδώ και πολλά χρόνια υπέρ της διακοπής κάθε είδους σχέσεων με τον Κύριο, εκτός από μία: τον κοινωνικό πόλεμο. Νομίζω πως είναι σαφής η συσχέτιση της διακοπής με την διεξαγωγή του κοινωνικού πολέμου. Όταν ο κοινωνικός πόλεμος ατονεί, ο Υποτελής και ο Κύριος συνομιλούν· όταν ο κοινωνικός πόλεμος οξύνεται και κλιμακώνεται, παύουν να συνομιλούν. Κατά τη διάρκεια της μετάβασης από την ατονία στην όξυνση, ο Κύριος επιδιώκει να συνομιλήσει με τον Υποτελή (θέλει να κάνει διάλογο) και ο Υποτελής συνομιλεί και κάνει διάλογο. Και πεθαίνει. Μερικές φορές είναι ο Υποτελής που θέλει να συνομιλήσει με τον Κύριο και διατυπώνει αιτήματα και διαμαρτυρίες και επιδιώκει διάλογο και περιμένει την ανταπόκρισή Του για συμβιβασμό και εξεύρεση λύσης. Και πεθαίνει.

Ο μόνος λόγος να συνεχίσουμε τις σχέσεις με τον Κύριο είναι η εκπλήρωση της ευχής ενός προσώπου από τις Υπέροχες κυράδες του Ουίνδσορ:

ας βρέξει ο ουρανός πατάτες!

Continue reading →

το ένστικτο της επανάστασης και η σκέψη της επανάστασης

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

το σημερινό σημείωμα το αφιερώνω στον Θράσο (θράσος)

Διάβασα προχτές ότι ο ανθρώπινος οργανισμός αποτελείται από 100.000 δισεκατομμύρια κύτταρα, τα οποία συνεργάζονται! Το κύτταρο είναι αποτέλεσμα συνεργασίας, οπότε ‘γνωρίζει’ να συνεργάζεται με τα άλλα και να σχηματίζει ιστούς, οι οποίοι συνεργαζόμενοι σχηματίζουν όργανα, αυτά συνεργαζόμενα σχηματίζουν τον οργανισμό και οι οργανισμοί συνεργαζόμενοι σχηματίζουν την κοινωνία. Το αποτέλεσμα αυτό συνάδει με έναν γενικά αποδεκτό κατά κάποιο τρόπο ορισμό της κοινωνίας ως ένα πλέγμα σχέσεων και αλληλεπιδράσεων του ανθρώπου με τον άνθρωπο και του ανθρώπου με τη φύση. Θα λέγαμε λοιπόν ότι η ζωή και η κοινωνία είναι μια κλιμάκωση της συνεργασίας κι αν παραλείπουμε το επίθετο συνεργασιακός (κι όχι συνεργατικός) πριν από τις έννοιες σχέσεις και αλληλεπιδράσεις το κάνουμε διότι αυτές δεν είναι μόνο συνεργασιακές – κατά κύριο λόγο όμως είναι συνεργασιακές.

Διάβασα ακόμα ότι ο άνθρακας (C) είναι πολύ σημαντικός για τη ζωή διότι κάθε άτομο άνθρακα έχει τη δυνατότητα ταυτόχρονης δημιουργίας τεσσάρων χωριστών σταθερών δεσμών με άλλα άτομα, μεταξύ των οποίων κι άλλα άτομα άνθρακα. Το αποτέλεσμα αυτων των πολλαπλών σταθερών δεσμών είναι μακριές αλυσίδες μορίων, οι οποίες έχουν την τάση να μεγαλώνουν δεσμεύοντας κι άλλα άτομα άνθρακα κι άλλων ατόμων (ιδίως οξυγόνου, υδρογόνο, πυρίτιο, νάτριο, φώσφορος) κι έτσι έχουμε μια πρώτη εκδήλωση της ανάπτυξης, δηλαδή, της κλιμάκωσης της συνεργασίας και κατόπιν της αναπαραγωγής και της κίνησης. Το πως έγινε η μετάβαση από την ανάπτυξη, την κλιμάκωση της συνεργασίας, των μορίων στην αναπαραγωγή και στην κίνηση, τη ζωή δηλαδή, δεν το γνωρίζουμε και ίσως να μην το μάθουμε ποτέ. Είμαστε όμως βέβαιοι ότι πρόκειται για κάποια ιδιάζουσα μετάλλαξη της συνεργασίας, μιας συνεργασίας ανώτερου επιπέδου.

Continue reading →

οι τρεις τρόποι επίλυσης της ανεργίας και η κλιμάκωση του κοινωνικού πολέμου

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια, μέχρι το 2018, θα ζήσουμε μια παγκόσμια οικονομική κρίση, από την οποία ο καπιταλισμός θα βγει τόσο τραυματισμένος που θα γίνει πραγματικά επικίνδυνος. Οι πρώτες ενδείξεις είναι σαφείς ήδη από τις αρχές του 2008, με τον προηγούμενο οικονομικό κύκλο (2000-2007) να ‘είναι ο πιο αδύναμος των τελευταίων πενήντα χρόνων στις ΗΠΑ. τη δυτική Ευρώπη και την Ιαπωνία και αυτό παρά τα γιγαντιαία προγράμματα αναζωογόνησης της οικονομίας, που χρηματοδότησαν οι κυβερνήσεις’. Τα λόγια είναι του Ρόμπερτ Μπρέννερ, από το βιβλίο του Ό,τι είναι καλό για την Goldman Sachs είναι καλό και για τις ΗΠΑ (εκδ., μετ. Εργατική Πάλη, 2010, Αθήνα). Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι το 1973 άρχισε ένα μακρό κύμα κάμψης, το οποίο οι οικονομικές αρχές επιχείρησαν να αντιμετωπίσουν με τον μεγαλύτερο δυνατό δανεισμό, δημόσιο και ιδιωτικό, επιδοτώντας τη ζήτηση. Προσωρινά, κατάφεραν να αποτρέψουν

Continue reading →

ἐκ κοινοῦ πλείστη τε χάρις δαπάνη τ’ ὀλιγίστη

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Όταν μου ζητούν να διατυπώσω έναν ορισμό του κομμουνισμού, πολύ συχνά καταφεύγω στον τίτλο του σημερινού σημειώματος που είναι ένας στίχος (723) από τα Έργα και Ημέρες του ‘Ησιόδου’ – θα εξηγήσω παρακάτω προς τι τα εισαγωγικά. Κι όταν μου ζητούν έναν όρισμό για την (δυτική) Κυριαρχία, πάλι σε αυτό το ποίημα καταφεύγω και ανασύρω από την αφάνεια τους εξής στίχους (42-44):

Κρύψαντες γάρ έχουσιν θεοί βίον ανθρώποισιν.

Ρηιδίως γάρ κεν και επ’ ήματι εργάσσαιο,

ώστε σε κεις ενιαυτόν έχειν και αεργόν εόντα·

Τους οποίους και μεταφράζω ως εξής:

Κρυμμένο τον έχουν τον πλούτο οι Κύριοι·

ειδάλλως, μια μέρα τον χρόνο να εργάζομασταν

θα αρκούσε και πλούτο να έχουμε και ελεύθερο χρόνο.

Continue reading →

Porco Dio! ο (χαζοχαρούμενος) ανθρωποβοσκός Μπέπε Γκρίλο και το (μεταμοντέρνο) κοπάδι των αγανακτισμένων ψηφοφόρων Του

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ένας νέος διάττοντας αστέρας (star) πέντε αστέρων εμφανίστηκε στην ιταλική πολιτική ατμόσφαιρα· το Κίνημα των Πέντε Αστέρων του κωμικού (γενική κτητική) Μπέπε Γκρίλο. Όπως και οι προηγούμενοι διάττοντες, και αυτός θα ακολουθήσει την ίδια πορεία: παρουσιάζεται ξαφνικά, θα διανύσει με μεγάλη ταχύτητα τον πολιτικό ιταλικό ουρανό σχηματίζοντας μια φωτεινή γραμμή και θα εξαφανιστεί σε ελάχιστο χρονικό διάστημα από τη στιγμή που εμφανίστηκε, χωρίς να αφήσει ίχνη. Ποιά είναι τα επιχειρήματά σου, Αθανάσιε, πώς σκέφτεσαι και φτάνεις σε αυτά τα συμπεράσματα; Είσαι βέβαιος για τα επιχειρήματά και τα συμπεράσματά σου;

Πολύ ευχαρίστως να σας τα παραθέσω, φίλες και φίλοι. Ας ελέγξουμε όμως πρώτα τη βεβαιότητα θέτοντας δύο, κατ’ αρχήν, ερωτήματα; Ο Μπέπε Γκρίλο είναι Κύριος; Θα σχηματίσει κυβέρνηση (μια μέρα);

Είναι Κύριος, φίλες και φίλοι, είναι γαμάτος Κύριος, είναι και γαμώ τους Κυρίους. Να και το δράμα Του: να δούμε μια κυβέρνηση του Κινήματος των Πέντε Αστέρων. Continue reading →

ερώτημα προς τους Ηλία Καφάογλου και Κώστα Δημητρίου: τι είναι το αυτοκίνητο; είναι αυτοκίνητο, είναι όχημα ή τετράτροχο μηχανοκίνητο βλήμα;

Ο Ηλίας Καφάογλου και ο Κώστας Δημητρίου είναι οι μόνοι έλληνες διανοούμενοι που έγραψαν για το αυτοκίνητο. Ο πρώτος έγραψε ένα δοκίμιο για μια κοινωνική ιστορία του αυτοκινήτου, που είναι ο υπότιτλος του βιβλίου αυτοκίνητος κόσμος, εκδόσεις Ύψιλον, 2009. Ο δεύτερος έγραψε το Ο ΙΧ άνθρωπος και οι υποθαλάσσιες αρτηρίες του. Σημειώσεις για την αυτοκίνηση,εκδόσεις των ξένων, 2012.

Τους ερωτώ: τι είναι το αυτοκίνητο; Είναι αυτοκίνητο; Είναι όχημα; Μήπως είναι τετράτροχο μηχανοκίνητο βλήμα;

Εάν απαντήσουν, θα εγκαινιάσουμε μια πολύ γόνιμη συζήτηση.

Εάν δεν απαντήσουν, μετά από έναν μήνα θα σχολιάσω τη στάση τους.

το αυτοκίνητο στη δυτική λογοτεχνία: νεοελληνική διανόηση και αυτοκίνητο

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Το αντικείμενο του σημερινού μας σημειώματος θα είναι η ενασχόληση της νεοελληνικής διανόησης με το αυτοκίνητο, με αφορμή το βιβλίο του ΚΩΣΤΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, Ο ΙΧ άνθρωπος και οι υποθαλάσσιες αρτηρίες του. Σημειώσεις για την αυτοκίνηση (εκδόσεις των ξένων, Θεσσαλονίκη, 2012). Ο όρος ‘ενασχόληση’, βέβαια, είναι καθαρός ευφημισμός, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν διανοούμενοι που να ασχολούνται με το αυτοκίνητο, κι όσοι το κάνουν, δεν είναι περισσότεροι από τα πέντε δάχτυλα του ενός χεριού, ανήκουν στο είδος εκείνο της μεταπρατικής σκέψης που τόσο ανθεί στο Ελλάντα, χωρίς βέβαια να αποδίδει καρπούς ελλείψει μελισσών. Η ενθουσιώδης λατρεία του αυτοκινήτου δεν αφήνει περιθώρια στον νεοελληνικό εγκέφαλο να στοχαστεί επί του αυτοκινήτου, μιας και δεν μπορεί να λατρεύουμε ενθουσιωδώς ένα τεράστιο και οξύ κοινωνικό πρόβλημα! Το λατρεύουμε, άρα δεν είναι κοινωνικό πρόβλημα. Έπρεπε να περάσει ένας αιώνας γενικευμένης χρήσης του αυτοκινήτου για να κατανοήσουμε και εμείς το εξής:

το λατρεύουμε, άρα είναι κοινωνικό πρόβλημα!

Και να κατανοήσουμε επίσης ότι η λατρεία του αυτοκινήτου είναι ένας τόπος συνάντησης όλων σχεδών των λατρειών της Δύσης, δηλαδή, όλων των επιθυμιών του Κυρίου ημών, αμήν.

Continue reading →

MANKINDDIVINE (2): πέραν της ζωολογικής τεχνικής

φίλες και φίλοι, καλημέρα

Όποιος, όποια καταπιάνεται με το ζήτημα της σωματικής αθανασίας του ανθρώπου οφείλει να ερευνήσει, και να εκθέσει τα αποτελέσματα των ερευνών του, σχετικά με τον θάνατο: την προέλευσή του και την επίγνωσή του από τον άνθρωπο. Και μετά να αναρωτηθεί πώς μπορεί να επιτευχθεί η σωματική αθανασία και πώς θα ζει ο αθάνατος άνθρωπος. Στο προηγούμενο σημείωμα εξετάσαμε την προέλευση του θανάτου, η οποία μας επιβάλλει να διατυπώσουμε την άποψη ότι εάν δεν μπορεί να υπάρξει ζωή χωρίς τον θάνατο, και πράγματι δεν μπορεί να υπάρξει, τότε η σωματική αθανασία είναι ανέφικτη, παντελώς, οπότε τα ερωτήματα πώς θα επιτευχθεί η σωματική αθανασία και πώς θα ζει ο αθάνατος άνθρωπος είναι περιττά ερωτήματα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα τα θέσουμε και δεν θα επιχειρήσουμε να απαντήσουμε· κι αυτό διότι ενισχύουν το συμπέρασμά μας ότι η σωματική αθανασία είναι ανέφικτη.

Η βεβαιότητα, ούτε καν η δυνατότητα, της σωματικής αθανασίας του ανθρώπου είναι η μόνη κολόνα, για να μιλήσω ως οικοδόμος, πάνω στην οποία στηρίζεται το τεράστιο και μεγαλοπρεπές οικοδόμημα της επαναστατικής θεωρίας και επαναστατικής ιδεολογίας της Θεϊκότητας του Ανθρώπινου Είδους που πρεσβεύει ο Επίκτητος Μοντανός στο βιβλίο που ασκούμε κριτική, τα βασικά σημεία του οποίου παρουσιάσαμε στο προηγούμενο σημείωμα. Εάν προσβάλλουμε την κολόνα αυτή, το οικοδόμημα θα καταρρεύσει ως τραπουλοχαρτοκατασκευή. Ακολούθως, και εκ του σύνεγγυς, θα μπορέσουμε να μελετήσουμε τα ερείπια για να δούμε και από τι υλικό είναι κατασκευασμένο.

Continue reading →

προς το τέλος της κατοικίδιας δημοκρατίας: ενδείξεις μετάβασης από τη διαμαρτυρία στο πέρασμα στη πράξη

φίλες και φίλοι, καλή σας μέρα

Ο 20ός αιώνας έκλεισε με διαμαρτυρίες, με διαμαρτυρίες άρχισε και ο 21ος: διαμαρτυρίες κατά των πολέμων, κατά της παγκοσμιοποίησης, κατά του νεοφιλελευθερισμού, κατά της κλιματικής αλλαγής, κατά, κατά, κατά. Όλες αυτές οι διαμαρτυρίες (διαδηλώσεις) δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα και τα κουνήματα, που τις οργάνωσαν και τις στήριξαν, χάθηκαν από το πολιτικό και κοινωνικό προσκήνιο και δεν πρόκειται να επανεμφανιστούν ποτέ των ποτών. Αυτό είναι ένα πολύ ευχάριστο νέο, βέβαια.

Τη σκυτάλη της διαμαρτυρίας πήρε τώρα ο λαός, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι από τους ακτιβιστές της ιστορικής Αριστεράς. Οι διαμαρτυρίες κατά της λιτότητας, κατά της ακρίβειας, κατά της ανεργίας όλο και πληθαίνουν σε ολόκληρο τον πλανήτη. Στην Ισπανία οι πορείες διαμαρτυρίας για την ανεργία και την ακρίβεια είναι καθημερινές, στη Βουλγαρία χτες εκατοντάδες χιλιάδες διαμαρτυρήθηκαν για το ακριβό ηλεκτρικό ρεύμα, σήμερα εδώ στο Ελλάντα οι απεργοί θα κατέβουν στους δρόμους και θα διαμαρτυρηθούν για τη λιτότητα και την ανεργία αλλά ποιός τους ακούει;

Τους ακούνε οι δεκαοχτούρες και του σπουργίτια του άστεως, οι γάτες, τα σκυλιά, ο Κύριος όμως δεν τους ακούει. Δε πα να διαμαρτύρεστε! Έχετε παρατηρήσει με τι ζέση προασπίζονται το δικαίωμα της διαμαρτυρίας τα ΜΜΕ, οι βουλευτές, οι υπουργοί; Τέσσερα χρόνια θα διαμαρτύρεστε, μια φορά θα ψηφίζετε: αυτή είναι η κοινοβουλευτική δημοκρατία· μιας και έχει περιοριστεί σε αυτά τα όρια, κι αν μάλιστα ψηφίζουμε κι από το σπίτι μας, μας επιτρέπεται να πούμε ότι θα μετεξελιχθεί σε μια γνήσια κατοικίδια δημοκρατία. Τάσσονται υπέρ του δικαιώματος της διαμαρτυρίας διότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο Κύριος δεν έχει καμιά απολύτως διάθεση να τους ακούσει και δεν έχει διάθεση διότι δεν τον παίρνει να ικανοποιήσει τα αιτήματα των διαμαρτυρουμένων διαδηλωτών. Ο Κύριος γνώριζε πολύ καλά ότι όλα αυτά θα συμβούν, μιας και θα ήταν, και είναι, παράγωγα της εφαρμογής του σχεδίου του. Θυμάστε πριν από τρία χρόνια μόλις που ο Λοβέρδος, ο θαυμαστής της Χρυσής Αυγής, είχε προβλέψει ανεργία 20% στα τέλη, δεν θυμάμαι ακρίβώς, του ’11 ή του ’12;

Εάν λοιπόν ο Κύριος παραμείνει ασυγκίνητος και αμετακίνητος και αμετάπειστος, τι θα κάνουν οι Υποτελείς; Θα συνεχίσουν να διαμαρτύρονται; Θα συνεχίσουν να πηγαίνουν να ψηφίζουν γνωρίζοντας ότι εξαπατώνται, ότι ο Κύριος δεν πρόκειται να υλοποιήσει τις υποσχέσεις του και τις δεσμεύεσεις του;

Continue reading →